บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 623

“จริงเหรอ?”

เมื่อได้ยินคำพูดของฮันหลิง ฉินเทียนก็ดีใจกับเรื่องที่คาดไม่ถึง

“เธออยู่ที่ไหนล่ะ?”

"พาฉันไปเจอเธอหน่อยได้ไหม? ฉันคิดว่า บางทีเธอน่าจะรู้เรื่องอะไรบางอย่างในปีนั้นก็ได้" หลังจากที่เขารู้สึกตื่นเต้น ก็ไปจับมือฮันหลิงไว้อย่างไม่รู้ตัว

จนกระทั่งฮันหลิงส่งเสียงไอด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ จึงได้รู้สึกถึงความไม่เหมาะสมเล็กน้อย แล้วรีบแยกออกจากกัน

ฮันหลิงขมวดคิ้วพลางกล่าวว่า "รั่วหลันเรื่องอยู่ที่ญี่ปุ่นมาตลอด ในตอนที่เกิดเรื่องขึ้น เธอไม่ได้อยู่ที่บ้าน ดังนั้นจึงรอดพ้นจากอันตราย"

"แต่ที่น่าแปลกก็คือ หลังจากนั้นฉันหาวิธีที่จะติดต่อกับรั่วหลัน แต่ก็ติดต่อไม่ได้เลย"

"ที่มาคราวนี้ ฉันก็อยากที่จะมาลองหาเธอด้วยเหมือนกัน"

"ตอนนี้ฉันเกรงว่าจะต้องกลับประเทศทันที ฉินเทียน ถ้าหากว่าได้ ได้โปรดช่วยฉันตามหาเธอหน่อยเถอะ"

ขณะที่พูดอยู่นั้น เธอก็เพิ่มเพื่อนกับฉินเทียนในวีแชท แล้วส่งรูปให้สองสามรูป ซึ่งเป็นข้อมูลของหูรั่วหลัน

บนรูปภาพ หูรั่วหลันสวมชุดกระโปรงลายดอก ดวงตาเป็นรูปโค้ง คิ้วละเอียดอ่อน ยิ้มน้อยๆ ให้บรรยากาศที่สดใสดูอ่อนโยนน่ารัก เมื่อมองดูแล้วทำให้หัวใจของคนสวยงามและมีความสุข

หัวใจของฉินเทียนเจ็บปวดขึ้นมาอีกครั้ง เขานึกไปถึงตอนที่หูเฟยเหมือนแนะนำคนรักในตอนแรกนั้น ได้แนะนำน้องสาวให้กับตัวเองได้รู้จัก

ไอ้หมอนี่ทำแม้กระทั่งแอบส่งเสริม ให้ตัวเองจีบน้องสาว และให้อยู่ด้วยกันกับน้องสาวของเขา

สำหรับเจตนาของเขาแล้ว ฉินเทียนและรั่วหลันต่างก็รู้กันดี แต่ทว่า ทั้งสองคนก็เพียงแค่มองหน้ากันแล้วยิ้มเท่านั้น รู้สึกว่าหูเฟยคนนี้เหมือนพี่ใหญ่ที่ซื่อบื้อคนหนึ่ง

รั่วหลันเรียกฉินเทียนว่าพี่เสี่ยวเทียน ฉินเทียนเรียกว่าน้องรั่วหลัน นอกจากความรู้สึกที่อบอุ่นแบบพี่น้องแล้ว ก็ไม่ได้มีเจตนาไม่ดีอะไรอีก

“วางใจเถอะ มอบให้เป็นหน้าที่ฉันเอง”

"ขอเพียงแค่ให้เธอมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ฉันจะต้องหาเธอพบอย่างแน่นอน!"ฉินเทียนกล่าวต่อฮันหลิงอย่างมุ่งมั่น

แล้วพุดคุยกันอีกไม่กี่ประโยค เพราะฮันหลิงกังวลว่าหลังจากที่เจียวเหลียงกลับไปแล้ว อาจจะเริ่ใแก้แค้นครอบครัวของเธอ ในมือมีเงินที่จะช่วยชีวิตได้แล้ว เธอจำเป็นที่จะต้องกลับไปให้เร็วที่สุด

ฉินเทียนให้เฉินเสี่ยวอี้ขับรถ แล้วไปส่งฮันหลิงที่สนานบินด้วยตัวเอง

แล้วนัดหมายกับเธอว่า หลังจากนี้อย่างน้อยที่สุดหนึ่งเดือน จะไปหาเธอที่ฮั่นจง เมื่อถึงเวลานั้นค่อยไปตรวจสอบเรื่องของตระกูลหูด้วยกัน เพื่อแก้แค้นให้กับตระกูลหู

เมื่อออกมาจากสนามบิน ตอนที่เตรียมตัวที่จะกลับไป ทันใดนั้น ก็มีรถยนต์เมอร์เซเดส-เบนซ์สีดำคันหนึ่งพุ่งเข้ามา แล้วขวางรถโตโยต้าของพวกเขาเอาไว้

เฉินเสี่ยวอี้กระโดดลงไปจากรถเตรียมที่จะต่อว่า แต่ทว่า เมื่อเห็นคนที่ลงมาจากข้างในรถแล้ว เขาก็หดคอลงด้วยความตื่นตกใจ แล้วกลืนมันกลับลงไป

คนที่ลงมาจากรถไม่ใช่ใครอื่น นั่นก็คือคนที่มีสีหน้าบูดบึ้งอย่างอูเถิง

"พ่อบุญธรรม" เฉินเสี่ยวอี้แลบลิ้นออกมา

อูเถิงส่งเสียงฮึดฮัด แล้วขี้เกียจเกินกว่าที่จะสนใจเฉินเสี่ยวอี้ เขาถอนหายใจ แล้วกล่าวกับฉินเทียนว่า "คุณฉิน ผมคิดว่าคุณจะนั่งเครื่องบินจากไปเสียอีก"

“ทำไมถึงไม่ไปล่ะ? ยังกลับมาอีกทำไมกัน?”

"คุณฟังผมนะ ซูซูกิเตรียมหาคนที่จะมาฆ่าคุณแล้วนะ"

"มันยังไม่สายเกินไป คุณซื้อตั๋วแล้วบินไปตอนนี้เลย ยังทันอยู่นะ"

"หาคนมาฆ่าฉัน?" ฉินเทียนเลิกคิ้วขึ้น "ในที่สุดซูซูกิก็ต้องการใช้คนของเทพลักซ่อนแล้วอย่างนั้นเหรอ?"

"ที่นี่เป็นเขตอิทธิพลของเทพลักซ่อน ผมเห็นแก่หน้าของพวกคุณ ดังนั้นพวกเราจะยึดถือตามกฎของยุทธภพ"

"แต่ทว่า หากพวกคุณไม่มีเหตุผล ก็อย่าโทษว่าข้าเหี้ยมโหดไร้ความเมตตาก็แล้วกัน"

อูเถิงถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ แล้วกล่าวว่า "ซูซูกิก็รู้ หากว่าผลีผลามใช้คนของเทพลักซ่อนมาจัดการคุณ อาจจะมีความผิด"

"นอกจากนี้ เขาจะถูกคุณยับยั้งอีกด้วย เรื่องที่น่าขายหน้าเช่นนี้ ตอนนี้เขาก็ไม่มีหน้าที่จะไปพูดกับเพื่อนร่วมรุ่นของเทพลักซ่อนเช่นกัน"

ฉินเทียนกล่าวด้วยความสงสัยว่า "ถ้าอย่างนั้นเขาจะหาคนจากที่ไหนมาฆ่าฉัน?"

"จ้างวานนักฆ่าอย่างนั้นเหรอ?"

"คือคนของต้วนเตาหลิว" สีหน้าของอูเถิงจริงจังอย่างผิดปกติ เขาได้เอาจดหมายฉบับหนึ่งมอบให้กับฉินเทียน พลางกล่าวว่า "คุณลองดูสิ"

"นี่คือจดหมายท้าทายที่ซูซูกิมอบให้กับคุณ"

"พ่อบุญธรรม คุณบอกว่า ต้วนเตาหลิวอย่างนั้นเหรอ?"สีหน้าของเฉินเสี่ยวอี้เปลี่ยนไปอย่างมาก

อูเถิงพยักหน้าอย่างจริงจัง

ต้วนเตาหลิว เก่งกาจมาเลยอย่างนั้นเหรอ? เมื่อมองการแสดงออกของพวกเขา ฉินเทียนก็อดที่จะสงสัยไม่ได้