บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 628

เมื่อเห็นมิยาโมโตะตกตะลึง ซูซูกิคิดว่าเขาถูกฉินเทียนวางกับดักและได้รับบาดเจ็บสาหัส

“ฟังคำสั่งของฉัน!” 

เขาตะโกนด้วยเสียงคำราม เป็นผู้นำในการดึงอาวุธปืนพิเศษของ เทพลักซ่อน ออกจากเอวของเขา เล็งไปที่ ฉินเทียน

หลังจากได้ยินคำพูดของเขา โยชิและคนอื่นๆ ก็ไหวตัวทันและชักปืนออกมาทันที

ฉินเทียน ถูกล้อมรอบด้วยกระบอกปืนสีดำเจ็ดหรือแปดกระบอก

"อย่า!"

ข้างเขา ขาของเฉินเสี่ยวอี้สั่นด้วยความหวาดกลัว และเขาคุกเข่าลงบนพื้นทันที

"ซูซูกิ ฉินเทียนเป็นทูตพิเศษของมังกรซ่อนรูป ถ้าฆ่าเขาโดยไม่มีเหตุผล จะอธิบายให้กับมังกรซ่อนรูปยังไง"

“เห็นแก่หน้าพ่อบุญกรรมผม ได้โปรดไว้ชีวิตเขาด้วยเถอะ!” 

“พี่เทียน รีบขอโทษเร็ว ๆ สิ!” 

ซูซูกิระงับความโกรธของเขาด้วยความยากลำบาก จ้องมองที่ ฉินเทียน และพูดด้วยรอยยิ้ม: "ในฐานะคนนอก แกมาหาเรื่องทะเลาะวิวาทและสร้างปัญหาที่นี่ มุ่งที่จะมาทำร้ายนักรบของเรา"

"ตอนนี้ ฉันมีเหตุผลเพียงพอที่จะฆ่าแกในนามของ เทพลักซ่อน แกมีอะไรจะพูดอีกไหม"

“ถ้าไม่อยากตายก็คุกเข่าลงซะ!” 

เฉินเสี่ยวอี้ดึงเสื้อผ้าของฉินเทียนและพูดอย่างกระวนกระวาย "พูดอะไรสักคำสิ!"

“นี่มันสถานการณ์อะไรแล้ว ยังจะสู้ทำไม!” 

ฉินเทียน ไม่ได้สนใจเฉินเสี่ยวอี้ และไม่แม้แต่จะเหลือบมอง ซูซูกิและคนรอบข้างที่ถือปืน

เขามองมิยาโมโตะด้วยความเย้ยหยันและพูดว่า "จะสู้อีกไหม"

"ถ้าแกยอมรับความพ่ายแพ้ ฉันก็จะกลับบ้านไปนอน"

"ไอ้ชาติหมา แกคิดว่าแกจะไปจากที่นี่ได้เหรอ!"

“ฉันจะฆ่าแก!” ซูซูกิทนไม่ได้อีกต่อไป และกำลังจะเหนี่ยวไกด้วยความโกรธ

"หยุด!"

มิยาโมโตะตะโกนด้วยความโกรธและพูดอย่างเย็นชา: "วันนี้เป็นความท้าทายระหว่างฉันกับฉินเทียน"

“สิ่งที่พวกแกทำเป็นการดูถูกจิตวิญญาณของศิลปะการต่อสู้!” 

“ถอยเร็วเข้า!” 

หลังจากได้ยินคำพูดของเขา ซูซูกิและคนอื่นๆ ก็ถอยกลับไปอย่างไม่เต็มใจ แต่พวกเขาไม่ได้เก็บปืน

และยังคงเฝ้าดูอย่างตั้งใจ

มิยาโมโตะหายใจออก ถือมีดไว้ในมือทั้งสองข้าง แล้วก้าวช้าๆ

"การแข่งขันเพิ่งเริ่มขึ้น"

"มาอีกครั้ง!"

ท่ามกลางเสียงคำราม เขาก้าวเท้า ร่างกายของเขาเหมือนพายุที่โจมตีไปทางฉินเทียน

ด้วยมีดยาวที่เต้นระบำอยู่ในมือและแสงอันเย็นยะเยือกส่องประกาย ภายในหุบเขากลางดึกแห่งนี้ ดูเหมือนจะเป็นผู้เก็บเกี่ยวชีวิตที่ออกมาจากนรก

วิชาต้วนเตา วิชาต้วนหลิว ทั้งสองผสมกัน

ในเวลาเดียวกัน ดินทยายลอยขึ้น

ฉินเทียนที่อยู่แกนกลาง ดูเหมือนจะตกอยู่ในอันตรายจากการถูกหั่นเป็นชิ้นๆ ได้ทุกเมื่อ

การต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมทำให้ซูซูกิและคนอื่น ๆ หมกมุ่นอยู่กับการดู

“ศิษย์พี่สู้ๆ!” 

“มิยาโมโตะสู้ๆ!” 

พวกเขาตะโกนอย่างตื่นเต้น

ฉินเทียน วนเวียนอยู่กับมิยาโมโตะอยู่พักหนึ่ง และตระหนักว่าผู้ชายคนนี้ไม่มีการเคลื่อนไหวใหม่ และในที่สุดความอดทนของเขาก็หมดลง

"ตอนนี้ให้ฉันแสดงให้แกเห็นว่า ต้วนเตาหลิวที่แท้จริงคือยังไง!"

ท่ามกลางเสียงสวดมนต์ จู่ๆ เขาก็พุ่งออกไปและกระชากมีดยาวของมิยาโมโตะออกไปอย่างไร้วี่แวว

มิยาโมโตะรู้สึกถึงเพียงความแผ่วเบาที่มือ แต่เขายังไม่มีปฏิกิริยาใดๆ

ฉินเทียนสะบัดข้อมือ ก็ฟันกระบี่ยาวลง

ทุกครั้งที่เขาเฉือน มิยาโมโตะต้องถอยหลังไปก้าวใหญ่ ไม่มีทางสู้กลับได้เลย

เพราะต้วนเตา ก็คือสิ่งที่ทำลายการโต้กลับและเส้นทางรอด

"เป็นไปไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้..."

"แกรู้วิชาต้วนเตาได้ยังไง และยังสุดยอดขนาดนี้ได้ไง!"

มิยาโมโตะถูกบังคับให้ถอยไปที่มุม ดวงตาของเขาหม่นหมอง และพึมพำไม่หยุด

ฉินเทียนเย้ยหยันและกล่าวว่า "ศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่นมีต้นกำเนิดมาจากอาณาจักรมังกร พวกแกเรียนรู้ความแค่ผิวเผินและใช้ประโยชน์จากมันเท่านั้นเอง"

“เตาหลิว！”