บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 64

“จากแหล่งข่าวที่เชื่อถือได้ เงินหนึ่งพันล้านจากเทียนฟู่แคปปิตอลสำหรับการลงทุนบริษัทซูยู่ ตอนนี้ได้โอนเข้าบัญชีแล้ว!”

“ธนาคารพาณิชย์ที่ใหญ่ที่สุดในหลงเจียง ธนาคารเจี้ยนหลง ได้ออกแถลงการณ์ในทันที ยินดีที่จะเปิดหุ้นกู้ปลอดดอกเบี้ยมูลค่าหนึ่งพันล้านให้กับบริษัทซูยู่”

“รัฐบาลเมืองมีการประชุมฉุกเฉิน พื้นที่อุตสาหกรรม16ไร่ได้รับการอนุมัติเป็นพิเศษสำหรับบริษัทซูยู่เพื่อสร้างเขตนิคมอุตสาหกรรม”

“บริษัทก่อสร้างอู๋ซื่อได้เซ็นสัญญากับบริษัทซูยู่ รับผิดชอบอย่างเต็มกำลังสำหรับก่อสร้างนิคมอุตสาหกรรม”

“อุปกรณ์การแพทย์เทียนเจี้ยนซึ่งเป็นบริษัทในเครือของเทียนฟู่แคปปิตอล กล่าวว่าได้รับแบบฟอร์มการสั่งซื้อสินค้าจากบริษัทซูยู่ พวกเขาจะพยายามอย่างเต็มที่ในการผลิตอุปกรณ์การสกัดยาจีนที่ทันสมัยที่สุด รับประกันว่าจะส่งมอบให้ทันเวลา”

“หลิวชิเป็นผู้รับหน้าที่ เริ่มเดินสายการวางจำหน่าย”

“กงลี่ในนามของซูซู ได้เซ็นข้อตกลงความร่วมมือที่ครอบคลุมกับผู้ปลูกยาจีนแผนโบราณส่วนใหญ่”

“บริษัทซูยู่ ยังเตรียมที่จะทำสัญญากับที่ดินหลายหมื่นไร่ เพาะเลี้ยงฐานการเพาะปลูกของตน มั่นใจในคุณภาพและการจัดหาวัตถุดิบ”

“บริษัทซูยู่ซื้ออาคารสำนักงานทั้งหลัง เปลี่ยนชื่อเป็นอาคารซูยู่”

“บริษัทซูยู่ตัดสินใจกระจายความเสี่ยง ดำเนินงานเป็นแบบองค์กร จดทะเบียนในนามซูยู่กรุ๊ป”

...........

ข่าวคราวทยอยกันมาอย่างไม่ขาดสายราวกับระเบิด ระเบิดที่ทำให้ซูเป่ยซานนั้นเวียนศีรษะ ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากและกระอักกระอ่วนใจ

เรื่องราวดำเนินมาจนวันนี้ ไร้เรี่ยวแรงและหนทางที่จะย้อนกลับไปได้

เขานั้นรู้สึกผิดพลาดและเสียใจมาก!

ถ้าในตอนแรกเขายอมรับความหวังดีของซูซู เข้าร่วมบริษัทของซูซู ถ้าอย่างนั้นในตอนนี้ ภายใต้ความมั่งคั่งร่ำรวยนี้ก็จะมีสัดส่วนของเขาด้วยใช่หรือไม่?

ในทางกลับกัน หลังจากผ่านเรื่องอื้อฉาวของการประชุมการลงทุน ตระกูลซูก็ได้กลายเป็นเพียงหนูข้างถนน ถูกผู้คนดูหมิ่นหยามเหยียด

ลูกค้าที่เคยร่วมงานกับตระกูลซูในอดีต ต่างก็ตีเส้นวางขอบเขตกับพวกเขาเป็นครั้งแรก และหันเข้าหาบริษัทซูยู่แทน

ด้านหนึ่งคือบริษัทซูยู่ที่กำลังเจริญรุ่งเรืองราวกับน้ำมันที่ปรุงอาหารอยู่บนกองไฟ อีกด้านหนึ่งคือตระกูลซูที่ยิ่งใหญ่ที่เงียบสงัดราวกับกำลังจะดับสูญก็ไม่ปาน

“สำหรับคนอื่นน่ะช่างเถอะ คาดไม่ถึงเลยว่าตระกูลอู๋จะเข้าหาพวกเขาเร็วถึงขนาดนี้”

“พี่ คุณต้องไปเจรจากับพี่เขยเกี่ยวกับเรื่องนี้!” ซูเหวินเฉิงเอ่ยด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเกรี้ยวโกรธ

ซูหนานกัดฟันและเอ่ย “ฉันจะโทรหาพี่เขยของนายเดี๋ยวนี้!”

“จิ่นซิ่วกรุ๊ปของตระกูลอู๋ เป็นผู้สร้างอสังหาริมทรัพย์ที่ใหญ่ที่สุดในหลงเจียง ตราบใดที่พวกเขาไม่สนับสนุน นิคมอุตสาหกรรมของซูซูก็ไม่สามารถสร้างขึ้นได้หรอก”

“เมื่อถึงเวลานั้นก็คอยดูว่าพวกเขาจะผลิตได้อย่างไร!”

ซูหนานรีบต่อสายโทรศัพท์หาอู๋เฟย

“คุณพูดอะไรนะ? คุณสามี คุณกำลังล้อฉันเล่นหรือเปล่า?”

“นี่เป็นเวลาอะไรแล้ว ที่รักอย่ามาล้อเล่นกันสิ”

“ใครเขาจะล้อเล่นกับเธอ!” ภายในสายโทรศัพท์ เสียงโกรธของอู๋เฟยดังขึ้น “เธอน่ะมันร้ายลึก ฉันสุดจะทนกับคนอย่างเธอแล้ว”

“ตอนนี้ฉันจะบอกให้เธอรู้ไว้นะว่าเราหย่ากันแล้ว!”

“เธอกล้าใส่ร้ายคุณซูซู เธอออกไปจากชีวิตฉันซะ จะออกไปก็ออกไปแต่ตัวด้วยล่ะ!”

ซูหนานยังคงยืนนิ่งงั้นอยู่อย่างนั้น

ตระกูลอู๋คือที่พึ่งพาสุดท้ายของพวกเขา คาดไม่ถึงเลยในช่วงเวลาวิกฤติ พวกเขากลับถูกทอดทิ้งอย่างไร้ความปราณี

เพื่อที่จะประจบสอพลอซูซู อู๋เฟยจึงได้ขีดเส้นแบ่งเขตกับซูหนานอย่างชัดเจน

สมแล้วที่เป็นซูเป่ยซาน ในช่วงเวลาวิกฤต เขาเองยังสงบอยู่ได้ เป็นเพราะเขารู้ว่าส่วนสำคัญของปัญหาก็คือซูซู

ตราบใดที่คืนดีกับซูซู ปัญหาทั้งหมดที่ตระกูลซูต้องเผชิญก็จะได้รับการแก้ไข

“ซูยู่คุน ตระกูลซูมีวันนี้ได้ก็เป็นเพราะความผิดของลูกชายและลูกสาวที่ไม่น่าพอใจของพวกคุณ”

“ตอนนี้ ฉันสั่งให้คู่สามีภรรยาอย่างพวกคุณพาซูเหวินเฉิงและซูหนานไปคุกเข่าขอโทษซูซู!”

“อย่างไรเสียซูซูก็เป็นเพราะในตระกูลเรา ฉันไม่เชื่อว่าเธอจะนั่งมองและเพิกเฉย!”

“ตอนนี้เธอเองก็เป็นผู้มีอิทธิพลและได้รับความสนใจจากสังคม แบกรับชื่อเสียงฉาวโฉ่ที่เป็นตราบาปว่าถูกตระกูลทอดทิ้งไปไม่ได้”

“ใช่ ใช่ ใช่”

“พ่อ ได้โปรดวางใจ ไม่ว่าอย่างไร พวกเราก็จะขอร้องให้ซูซูให้อภัย!”

คู่สามีภรรยาซูยู่คุน พาลูกชายและลูกสาวซึ่งครั้งหนึ่งเคยทำให้พวกเขาภูมิใจมายังเลคไซด์ วิลล่า ด้วยท่าทีราวกับหมาจนตรอกที่ระมัดระวังตัวและหวาดกลัว

“คุณวางใจเถอะครับ ผมอยู่ที่นี่ ไม่มีทางที่จะปล่อยให้เธอบาดเจ็บ”

“แม่ครับ เรียกผมมามีเรื่องอะไรเหรอ?” ฉินเทียนกลับมายังห้องโดยสารเรือ เขายิ้มและเอ่ยถาม

สีหน้าหยางยู่หลันดูลำบากใจเล็กน้อยพร้อมเอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบา “ฉินเทียน นี่เป็นครั้งแรกที่คุณมายังบ้านพ่อและแม่ของฉัน มีเรื่องหนึ่งที่ต้องบอกคุณในตอนนี้”

“เรื่องแต่งงานระหว่างคุณและซูซู ฉันปิดบังพ่อและแม่ของฉันมาโดยตลอด ซึ่งนั่นก็คือคุณยายและคุณตาของคุณ”

“พวกเขาอายุมากแล้ว ฉันกลัวว่าพวกเขาจะรับเรื่องนี้ไว้ไม่ไหว”

“การมาในครั้งนี้ ฉันเองก็เพิ่งบอกกับพี่ชายของฉันไป นั่นก็คือคุณน้าของคุณ”

“คิดว่าตอนนี้เขาเองก็น่าจะบอกกับพวกเขาแล้ว”

สีหน้าของฉินเทียนเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขายิ้มและเอ่ย “แม่ครับ คุณเป็นกังวลว่าคุณน้า คุณยายและคุณตาพวกเขาจะไม่เห็นด้วยที่ซูซูแต่งงานกับผมงั้นเหรอครับ?”

หยางยู่หลันพยักหน้าและกล่าว “ฉินเทียน แม่ไม่เคยถามคุณเลย ——วุฒิการศึกษาของคุณคืออะไร?”

“คุณเข้ามหาลัยแล้วหรือยัง?”

ฉินเทียนรู้ว่าพ่อและแม่ของหยางยู่หลันนั้นเป็นนักวิชาการระดับสูง ได้ยินว่าก่อนเกษียณอายุเคยเป็นอาจารย์ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง

บุคคลเช่นนี้ ในแง่ของการเลือกคู่ครองสำหรับคนรุ่นหลัง ย่อมให้ความสำคัญอย่างยิ่งต่อการศึกษา

ครั้นได้นึกถึงวัยเด็กของตนที่มีอดีตที่ยากจะลืมเลือน นัยต์ตาของฉินเทียนปรากฏร่องรอยของความเจ็บปวดและความเกลียดชังขึ้น

เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหดหู่ “แม่ครับ ผมเข้าเรียนมัธยมครับ แต่เรียนไม่จบ”

“แบบนี้เอง...” สีหน้าของหยางยู่หลันเห็นได้ชัดว่าผิดหวังเล็กน้อย

แต่อย่างไรเสีย เธอกลัวว่าฉินเทียนจะคิดมาก เธอรีบเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ไม่เป็นไรหรอก”

“ในสังคมปัจจุบัน ต้องมองกันที่ความสามารถ ไม่ใช่วุฒิการศึกษาหรอก”

“และคุณยายคุณตาของคุณต่างก็เป็นคนมีเหตุมีผล ตราบใดที่คุณเป็นคนที่ไว้ใจได้ พวกเขาจะไม่ว่าอะไรหรอก”

ฉินเทียนเห็นว่าหยางยู่หลันดูยังกังวลใจ เขาอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม “แม่ครับ ยังมีเรื่องอื่นอีกหรือเปล่า?”

หยางยู่หลันลังเลอยู่ครู่หนึ่งและเอ่ย “ฉินเทียน คุณเคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับพันธมิตรฉู่ไหม?”