บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 649

แม้ว่าจะหาบัญชาภาคตะวันตกไม่พบ แต่ก็ค้นพบความจริงในปีนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ได้รับข้อมูลสำคัญว่าผู้ร้ายตัวจริงมาจากภายในประเทศ

ฉินเทียนรู้สึกว่า การเดินทางครั้งนี้ถือว่าจบอย่างสมบูรณ์

แม้ว่าเรื่องนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับวิหารเทพสังหาร แต่เขาก็ไม่ต้องการที่จะเข้าไปยุ่งอีกต่อไปแล้ว

ไปฮั่นจง หาบัญชาภาคตะวันตก และมอบให้มังกรซ่อนรูป

มีใครอีกบ้างที่เหมาะสมกว่ามังกรซ่อนรูป ในการตรวจสอบวิหารเทพสังหาร ?

เขาอยู่กับภรรยาในอุทยานมังกรอย่างดีใน และรอดูอย่างเงียบ ๆ ว่าสิ่งต่าง ๆ จะเปลี่ยนไปอย่างไร

เรือที่พวกเขาโดยสารไปนั้นเป็นเรือสำราญขนาดเล็กที่จุคนได้สองร้อยคน

ตอนนี้ถูกเหมาหมดแล้ว ยกเว้นพนักงานเพียงไม่กี่คน มีเพียงเขาเหลิ่งหยุน เฉินเอ๋อร์กั่วและเฮยเจี่ย

หลังจากที่ฉินเทียนตรวจสอบร่างกาย เฮยเจี่ยแล้ว ก็ฉีดไปเข็มหนึ่ง และตกลงไปในห้องโดยสาร เหมือนสัตว์ร้ายที่หลับใหลนอนหลับสนิท

ท้องฟ้าสูงและเมฆเป็นแสง และคลื่นสีฟ้านั้นไม่มีที่สิ้นสุด

ไม่ได้สบายแบบนี้มานานแล้ว ฉินเทียนนั่งบนดาดฟ้ากับเฉินเอ๋อร์กั่วและเหลิ่งหยุน ดื่มไวน์แดงและพูดคุยเรื่องที่น่าสนใจในอดีต

ลมทะเลพัดผมของเหลิ่งหยุน ดูเหมือนว่าเธอไม่เคยมีความสุขแบบนี้เลย เสียงหัวเราะคิกคักและมีเสน่ห์ล่องลอยอยู่ในลมทะเล

เมื่อพูดถึงงานฉลองวันเกิด เฉินเอ๋อร์กั่วก็ตบต้นขาของเขาด้วยความชื่นชม

“พี่เทียน เมื่อนึกถึงโมริโอ ชิชิมะและเทพลักซ่อนทั้งหมด ล้วนถูกพี่กดดันจนเงยหน้าไม่ขึ้น ฉันก็อยากจะหัวเราะ！”

“สิ่งนี้ก็ช่วยให้หลานมีวันนี้！”

“มันส์มากเลยจริง ๆ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ! ”

ฉินเทียนรู้สึกเขินอายเล็กน้อย เขาดื่มไวน์แดงยิ้มและพูดว่า “ครั้งนี้ฉันรังแกคนอื่นจริง ๆ ถ้าไม่ใช่ว่าถูกเรื่องนี้บังคับ ฉันก็คงไม่อยากทำแบบนี้ ”

“ผู้คนในญี่ปุ่นเก็บความแค้นเอาไว้มาก และพวกเขามีสิ่งหนึ่งที่อยู่เบื้องหน้า และอีกสิ่งอยู่ด้านหลัง เวลานี้สถานการณ์บังคับให้เราต้องร่วมมือกัน แต่ความเกลียดชังนั้นยังต้องจดจำ ”

“ในอนาคตระวังหน่อย บางทีไม่แน่ว่าเมื่อไร จะสร้างความเดือดร้อนให้เรา”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ทันใดนั้นซาโต้ก็พบเงื่อนงำใหม่ว่า เหลิ่งจุนและภรรยาของเขาหนีไปทางทะเล และตั้งรกรากอยู่กึ่งกลางของเมืองใต้ ?

เมื่อมองไปที่ทะเลอันกว้างใหญ่ เขามักจะรู้สึกว่ามีอันตรายบางอย่างซ่อนอยู่ใต้คลื่น

ระยะห่างระหว่างญี่ปุ่นและเมืองใต้ทางทะเลยังห่างหลายพันกิโลเมตร แม้ว่าเรือสำราญที่พวกเขากำลังแล่นด้วยความเร็วสูงสุด ก็จะต้องใช้เวลาหลายวัน

ถ้าไม่ดูแลให้ทั่วถึง เหลิ่งหยุนต้องการใช้เส้นทางที่พ่อแม่ของเธอใช้ในตอนนั้น ฉินเทียนจะไม่เลือกนั่งเรือ

ถ้าขึ้นเครื่องบิน ตอนนี้น่าจะถึงเมืองใต้แล้ว

เมื่อเห็นว่ารอยยิ้มบนใบหน้าของเหลิ่งหยุนหายไปในบางครั้ง เธอจึงมองไปที่ทะเลอันกว้างใหญ่ด้วยแววตาที่มัวหมอง

ฉินเทียนรู้ว่าเธอกำลังนึกถึงฉากที่พ่อแม่ของเธอหนีไปเมื่อ 20 ปีก่อน

คนหนุ่มสาวที่ทำงานหนักคู่หนึ่ง เพื่อความรักกล้าที่จะทำลายพันธนาการบนร่างกายของพวกเขา โดยไม่คำนึงถึงสายตาของโลก และรีบหนีไปให้ไกลโดยไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของตนเอง

อารมณ์ที่จริงใจแบบนี้ ทำให้ฉินเทียนชื่นชมอยู่ในใจเช่นกัน

จู่ ๆ เขาก็อยากจะโทรหาซูซู ฟังเสียงของเธอ และดูรูปร่างหน้าตาของเธอ อย่างไรก็ตาม บนทะเลนี้ไม่มีสัญญาณเลย

โชคดีที่ เรือสำราญขับเคลื่อนอย่างเต็มที่ แล่นไปตามแรงลมและเกลียวคลื่น ด้วยความเร็วนี้ น่าจะสามารถไปถึงท่าเรือของเมืองใต้ก่อนกำหนด

คืนนั้น ฉินเทียนซึ่งกำลังพักผ่อนอยู่ในห้อง จู่ ๆ ก็ถูกปลุกด้วยเสียงแปลก ๆ และทันใดนั้นเขาก็ลืมตาขึ้น

เสียงนั้นผสมกับลมทะเลที่หวีดหวิวและเสียงคลื่น และยากที่จะตรวจจับได้ หากไม่ตั้งใจฟังให้ดี

เขามาที่หน้าต่างและมองออกไปข้างนอก

ทะเลมืดครึ้ม คลื่นซัดสาด ไม่กี่นาทีต่อมาจากระยะไกล มีไฟแดงสองสามดวง เข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว

มีเรือกำลังใกล้เข้ามาใกล้ !

เขารู้สึกโดยสัญชาตญาณว่ามีบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น

ในเวลานี้ ประตูถูกเคาะ เจ้าของเรือพูดด้วยความตกใจ “แย่แล้ว！”

“โจรสลัดมาแล้ว ! ”

“ทุกคนหลบอยู่ในห้อง อย่าออกมา ! ”

โจรสลัด ?

ฉินเทียนคิดไม่ถึงว่า บนทะเลแบบนี้ ก็มีโจรสลัดด้วย

เขารีบเปิดประตูเดินออกไป เหลิ่งหยุนและเฉินเอ๋อร์กั่ว ก็ได้ยินเสียงเช่นกัน และเดินออกมา สีหน้าของทั้งสองดูตกใจมาก

“นี่คือทะเลสาธารณะ เป็นบริเวณที่โจรสลัดโซม่าปฏิบัติการ ! ”

“พวกมันคือปีศาจที่ฆ่าและปล้น ! ”