บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 68

“ไอ้สารเลว! ”　　

เจิ้นเทียนหนานโกรธจัด ลุกขึ้นยืน 　　

เขาไม่เคยได้รับความอับอายเช่นนี้มาก่อน ความเจ็บปวดใบหน้าที่โดนชาร้อนลวก ในตาข้างหนึ่งที่เหลือ ฉายแววสังหารออกมาอย่างพลุ่งพล่าน　　

“ รนหาที่ตาย! ”ในเวลาเดียวกันกับเสียงคำรามต่ำ นักฆาตหลายคนก็รีบพุ่งเข้ามา ปิดทางล่าถอยของฉินเทียน　　

ฉินเทียนเพิกเฉย　　

สีหน้าเขาไม่เปลี่ยน จ้องไปที่เจิ้นเทียนหนาน พูดอย่างเย้ยหยัน : “ฉันเคยให้เถียหยิงนำคำพูดมา ”　　

“ถ้ายายแก่นั่นกล้าส่งคนมารังควานฉันอีกละก็ มาหนึ่งคน ฉันฆ่าหนึ่งคน มาสองคน ฆ่าคู่หนึ่ง ”　　“

“ คุณไม่รู้เลยหรือ? ”　　

“ หรือว่า คุณไม่กลัวตาย? ”　　

เจิ้นเทียนหนานกัดฟันแล้วพูดว่า: “ ตามคำบัญชาของนายหญิงใหญ่ ให้นำตัวเป็นๆของคุณกลับไป ”　　

“ดังนั้น เจ้าควรดีใจนะไอ้หนู วันนี้ฉันไม่ฆ่าเจ้า ”　　

“รอฉันเสร็จเรื่องราวในฉู่โจว ทางที่ดีสุดเจ้าจงเชื่อฟังแล้วตามฉันกลับเสียดีๆ ”　　

“มิเช่นนั้น -- ”　　

“ คุณตายไม่ได้ เพราะว่านายหญิงใหญ่ยังรอไขกระดูกของคุณ แต่ว่า คนข้างกายคุณอาจจะไม่นะ ”　　

“คุณชายใหญ่ ภรรยาของคุณสวยมาก ”　　

“คุณกล้าดียังไง! ” ฉินเทียนตาเบิกกว้าง ทันใดนั้นมือคว้าไปที่คอของเจิ้นเทียนหนาน　　

ความเร็วของเขาเร็วเกินไป เจิ้นเทียนหนาน รวมถึงนักฆาตหลายคน ไม่สามารถรับมือได้ทัน　　

ด้วยพลังแห่งฟ้าร้อง ฉินเทียนคว้าเจิ้นเทียนหนานด้วยมือข้างเดียว แล้วเหวี่ยงตกลงไปในพุ่มไม้ไกลๆ　　

โครม!　　

เจิ้นเทียนหนานร้องเสียงดัง　　

ขณะเดียวกัน ในพุ่มไม้นั่น มีเสียงอุทานลอยออกมา เงาดำหนึ่งกลิ้งไปมาด้วยความตื่นตกใจ ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังตันไม้ใหญ่ข้างๆ　　

นำปืนดำมืดกระบอกหนึ่ง เล็งไปที่ฉินเทียน　　

มือสังการที่สัมผัสได้ ไม่ได้มาจากเจิ้นเทียนหนาน แต่เป็นนักฆาตคนนี้ที่ซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้　　

ฉินเทียนไม่สงสัยเลยว่า นี่คือพลแม่นปืนระดับขั้นเทพ　　

เดิมที่ต้องการกำจัดอันตรายที่ซ่อนอยู่เหล่านี้ให้ราบเรียบในหมัดเดียว ทันใดนั้นได้ยินเสียงเชียร์ดังปานแผ่นดินไหวมาจากด้านล่าง นับไม่ถ้วนว่ามีคนวิ่งกี่คน　　

เขาเป็นห่วงความปลอดภัยของซูซู หมุนตัวกลับ เดินลงจากภูเขาอย่างรวดเร็ว　　

“ ยิงปืนเร็วสิ! ”　　

“ เหล่าเชียง คุณรออะไร! ” เจิ้นเทียนหนานอายจนโกรธ ตะโกนเสียงดังออกมา　　

“ฉันรับรอง เมื่อปืนดังขึ้น ต้องเป็นคุณที่ตาย ” ฉินเทียนทิ้งคำพูดอย่างเย็นชา　　

กับนักฆาตที่ไม่ได้เห็นหน้าคนนั้น

คำพูดที่ไม่แยแส กับเบื้องหลังความมั่นใจ ทำให้ไอ้มือปืนที่ยิงร้อยนัดถูกร้อยนัดซึ่งซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ รู้สึกว่าไกปืนหนักมากกว่าพัน　　

ในที่สุด ได้แต่มองดูฉินเทียนลงเขาไป　　

เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก　　

แรงกดดันจาการฆาตกรรมครั้งใหญ่ที่สุดก็สลายไปแล้ว　　

เขารู้สึกเหมือนเขาตายอีกครั้ง　　

เป็นไปได้อย่างไร? ทำไมมีชายหนุ่มที่น่ากลัวแบบนี้บนโลกนี้ได้อย่างไร?　　

ชั่วชีวิตของเขาสังหารคนมานับไม่ถ้วน นำการสังหารมาด้วยตัวเอง แต่สิ่งที่ทำให้เขายอมแพ้โดยไม่ต้องต่อสู้ ก่อนหน้านั้น เขารู้แค่คนเดียว 　　

ตอนนี้ เพิ่มฉินเทียนเข้าไป เป็นสองคนแล้ว　　

“รับเงินคน เพื่อช่วยคนขจัดภัยพิบัติ ”　　

“คุณวางใจ เขาหนีไม่รอดหรอก ” แววตาไอ้นักฆาต เผยความแน่วแน่ที่จะต่อสู้เหมือนหมาป่า　　

พลแม่นปืนขั้นเทพ เป็นแค่ทักษะที่เขาใช้เพื่อปกปิดตัวตนของเขา　　

หากเขาแสดงทักษะการสังหารที่แท้จริง เขาเชื่อว่า คนที่ตายเป็นฉินเทียนนั่นเอง

　　……　　

“คนแซ่หลิงถูกจับแล้ว! ”　　

“ที่แท้เขาไม่ได้กระโดดลงแม่น้ำ แต่หลบซ่อนตัวอยู่ในป่า”　　

“รีบมาดูเร็ว คนที่จับคือถงชวนจอมยุทธหนุ่ม! ”　　

“จอมยุทธหนุ่มถงทรงพลัง! ”　　

“ขจัดความชั่วเพื่อประชาชน สร้างคุณธรรมเพื่อฟ้า”　　

“จอมยุทธหนุ่มถงเป็นดาวนำโชคในฉู่โจวของเรานะ! ”　　

ฝูงชนตื่นเต้นทั้งร้องทั้งเต้นอยู่รอบตัวถงชวน　　

ถงชวนอารมณ์ดีเหมือนตัวลอย ในมือหิ้วคนที่ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือดที่เปื่อยยุ่ยของหมอนั่น　　

เป็นอาชญากรไร้มนุษยธรรมที่ต้องการตัวในหนังสือพิมพ์อย่างแน่นอน แซ่หลิง　　

ในที่สุดเธอยังห่วงใยนิดหน่อย ช่วงเวลาสำคัญของผู้ชายตัวเอง ทำการหนีทัพ　　

หลินเทียนพูด: “ฉันกลัวคุณโกรธอ่ะ ”　　

“อืม? ฉันโกรธอะไร? ”ซูซูไม่เข้าใจ　　

ฉินเทียนแกล้งทำเป็นสำนึกผิดพูดว่า: “คุณพูดเองไม่ใช่เหรอ ว่าเกลียดฉันกับการต่อสู้และเข่นฆ่ามากที่สุด? ”　　

“ฉะนั้นฉันตัดสินใจว่าต่อไปจะเชื่อฟังคำพูดของเมีย เป็นผู้ชายที่ดี ”　　

“ถุย! ” ซูซูอดไม่ได้ที่จะถ่มน้ำลายออกมา　　

“ตัวเองขี้ขลาดตาขาว ยังมาโทษฉัน ”　　

“คุณไม่ต้องพูดเลย ฉันรู้สึกว่าถงชวนคนนั้นเก่งจริงๆ คือสิ่งที่ชายหนุ่มควรจะเป็น ”　　

ฉินเทียนรู้ทั้งรู้ว่าเธอจงใจกระตุ้นตัวเอง แต่ก็อดหึงหวงไม่ได้　　

“หันหลังกลับไป! ”　　

“ฉันจะแสดงให้เขาเห็นว่า ปรมาจารย์ที่แท้จริงเป็นอย่างไร ”　　

“โอว พอแล้วคุณ! ”เธอพูดอย่างประชดประชัน: “ พูดล้อเล่นนะ ยังนึกว่าจริง ”　　

“ไม่ง่ายเลยที่กลับมาอีกครั้ง ไปเดินรอบๆเป็นเพื่อนฉัน! ”　　

ฉินเทียนเห็นว่าเธอไม่ค่อยแสดงท่าทีที่มีเสน่ห์ของสาวน้อยออกมา ปลื้มในใจมาก　　

เวลานี้ เมื่อเทียบกับการมากับภรรยาแสนดี ตงชวน ไอ้นักฆาตของเจิ้นเทียนหนานกับเหล่าเชียงอะไรก็ไม่สำคัญแล้ว　　

กิจการที่ยิ่งใหญ่อันยาวนาน ดุจดังปุยเมฆที่ล่องลอย　　

“ว้าว ซุปเส้นหมี่เป็ดนี้อร่อยมากมากนะ ไม่ได้ทานอาหารแท้ๆแบบนี้มานานแล้ว ”　　

“อ่อ รีบไปเลย เอาเต้าหู้เหม็นให้ฉันหนึ่งชุด เติมพริกมากหน่อย ”　　

“ปลาหมึกฉันก็จะเอา……เอิ๊ก! ”　　

ฉินเทียนตะลึงงัน　　

“เมียจ๋า กินไม่ได้แล้วนะ ”

“ใกล้เที่ยงแล้ว ทุกคนต้องรอแน่นอน คุณแน่ใจว่ายังอยากเดินเตร็ดเตร่ต่อไป? ”　　

ซูซูเช็ดปากเสร็จ ครุ่นคิดสักครู่ ดูเหมือนจะตัดสินใจได้ในที่สุด　　

เหมือนกับนักเรียนในการสอบเข้ามหาวิทยาลัย ยากที่จะเดินเข้าสนามสอบเหมือนกัน　　

“มากับฉัน! ”ดึงฉินเทียน มาถึงห้างสรรพสินค้าที่คึกคัก