บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 711

ในขณะนี้ กัวข่ายรู้ว่าสถานการณ์ยังไม่เอื้ออำนวย และเขารู้สึกหวาดกลัวจริง ๆ เมื่อได้ยินคำพูดของฉินเทียน เขาก็พยักหน้าอย่างเร่งรีบ

“ รู้แล้ว รู้แล้ว! ”

“ฉันจะไม่ทำให้เรื่องมันพังอย่างแน่นอน……”

“เอ่อ ขอถามแส้มังกรหน่อยได้ไหม ฉันควรจะพูดยังไงดี ?”

ฉินเทียนครุ่นคิด เขารู้สึกว่า ตัวเองได้ฆ่าลูกบุญธรรมของไป๋เลี่ยน และขอให้ใครสักคนนำศพกลับมา เป็นไปไม่ได้ที่ไป๋เลี่ยนไม่อยากจะฆ่าตัวเขาเพื่อแก้แค้น

พวกเขาคงรู้มานานแล้วว่า ตัวเองมาถึงฮั่นจงแล้ว อย่างไรก็ตาม เพื่อแก้แค้น พวกเขาจงใจปกปิดตัวตนของตัวเอง และข่าวคราวจากผู้คนจำนวนมาก

เหมือนกับตัวตนของกัวข่าย ยังไม่มีคุณสมบัติที่จะรู้เลย

มิฉะนั้น หากสมาชิกส่วนใหญ่ของภาคตะวันตกแห่งมังกรซ่อนรูปรู้ตัวตนของตัวเขาแล้ว พวกเขาจะแก้แค้นอย่างไร ?

หวังเหล่าหู่ขอให้กัวข่ายจับกุมเขา และว่านเป่าในฐานะพ่อบุญธรรมของกัวข่าย ต้องรู้เรื่องราวภายใน

เหตุผลที่ว่านเป่าไม่บอกกัวข่าย คือเขาหวังว่า กัวข่ายจะจัดการตัวเองในคุกอย่างเงียบ ๆ จากนั้นว่านเป่าก็สามารถหนีออกมา และฆ่า กัวข่าย เพื่อรับโทษ

ด้วยวิธีนี้ ไม่เพียงแต่สมาชิกหลักของพวกเขาจะไม่ต้องรับโทษ แต่พวกเขายังสามารถกำจัดตัวเองได้อย่างสมบูรณ์แบบอีกด้วย

กล่าวคือ หากการคาดคะเนของเขาถูกต้อง เช่นนั้นตอนนี้ ว่านเป่าไม่เพียงรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่ แต่ยังรอข่าวจากกัวข่ายด้วย

“คุณแค่บอกเขา คุณเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องอันตราย”

“เกรงว่าตัวตนของบุคคลนี้จะค่อนข้างพิเศษ ดังนั้นโปรดเชิญเขามาพูดคุยเรื่องนี้ ”

“จำไว้ อย่าพูดละเอียดมาก ”

“ไม่ใช่ว่าคุณเชื่อใจพ่อบุญธรรมของคุณคนนี้หรอกเหรอ เมื่อถึงเวลา ฉันจะแสดงให้คุณดู สถานะของคุณในใจเขาแล้ว มันคืออะไรกันแน่ ”

หลังจากได้ยินคำพูดของฉินเทียน กัวข่ายก็เริ่มสงสัย

แต่เขาไม่กล้าปฎิสธ เขาเองก็รู้ว่า ในใจของพ่อบุญธรรมที่เขาอุทิศตนกตัญญูคนนี้ เขากัวข่ายคนนี้จะเป็นอะไรกัน

“และตามคำแนะนำของฉินเทียน เขาโทรศัพท์หาว่านเป่า

“พ่อบุญธรรม ฉันเอง……”

“เกิดเรื่องแล้ว ! ”

“เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว! ”

“กัวข่าย เกิดอะไรขึ้น ค่อย ๆ พูด ! ”

“มีอะไรเกิดขึ้นในคุกของคุณหรือเปล่า ? ” เสียงของว่านเป่า ในโทรศัพท์ดูตื่นตระหนกเล็กน้อย

กัวข่ายชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นพูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า “ใช่ นักโทษในคุกคนหนึ่งเสียชีวิต”

“แต่มันไม่เกี่ยวกับฉัน เป็นนักโทษคนอื่นลงมือ……พ่อบุญธรรม ฉันพบของที่น่าอัศจรรย์ในตัวของนักโทษ ! ”

“มันเป็นเรื่องใหญ่มาก คุณรีบมาดูหน่อยเถอะ ! ”

ว่านเป่า “ของอะไร มันคือมีดหรือเปล่า ? ”

กัวข่ายกัดฟันแล้วพูดว่า “ใช่ มีดพร้า ! ”

“พ่อบุญธรรม ผมตกใจกลัวแทบตาย คุณรีบมาให้ความเป็นธรรมกับฉันนะ！”

ว่านเป่า “ปิดข่าว รอฉัน ! ”

หลังจากวางสาย สีหน้าของกัวข่ายก็ซีดเซียว เขากัดฟันและพูดว่า “แส้มังกร ว่านเป่าเขา ดูเหมือนจะรู้ตัวตนของคุณมานานแล้ว”

“แล้วทำไมเขาถึงไม่บอกฉันล่ะ ?”

ฉินเทียนยิ้ม ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามที่เขาคาดไว้

“ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ หลังจากว่านเป่ามาถึงแล้ว เขาก็จะรับโทษของคุณ”

“ตอนนี้ คุณยังคิดว่าเขาคนนี้เป็นพ่อบุญธรรมอยู่ไหม ? ”

กัวข่ายพูดด้วยความโกรธ “เจ้าว่านเป่าคนนี้ ฉันคิดว่าเจ้าหัวขโมยเป็นพ่อแล้วจริง ๆ ! ”

“ถึงตอนนั้น ถ้าเขาไม่ใจดี ก็อย่าหาว่าฉันใจร้าย ! ”

ฉินเทียนพูดด้วยรอยยิ้ม “เพื่อให้คุณรับรู้ถึงธาตุแท้ของเขาอย่างเต็มที่ ฉันจะร่วมมือกับคุณอีกครั้ง ”

จากนั้น เขามอบเกล็ดมังกรให้กับกัวข่าย และกระซิบแผนการในใจของเขา

　　……

นั่นคือ ฉินเทียนพูดอยู่เสมอว่า เขาต้องการตรวจสอบโศกนาฏกรรมของตระกูลหูเมื่อสามปีที่แล้วอย่างละเอียด

แม้ว่าเขาไม่ได้มีส่วนร่วมในเรื่องนั้นโดยตรง แต่ก็ไม่สามารถบอกว่า ตัวเองไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง !

ดังนั้น แม้จะไม่ได้รับคำสั่งจากไป๋เลี่ยน เขาก็ไม่มีวันปล่อยให้ฉินเทียนมีชีวิตอยู่ไปอีกวัน !

ในไม่ช้า เครื่องบินก็บินมาเหนือหุบเขาซึ่งเป็นที่ตั้งของเรือนจำ เมื่อมองลงไป มีหลายคนยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความเคารพ

ว่านเป่าสามารถบอกได้อย่างรวดเร็วว่า คนที่อยู่ตรงกลางคือกัวข่ายลูกบุญธรรมของเขา

เครื่องบินค่อย ๆ ลงจอดฉุกเฉิน และเมื่อเหลือระยะทางอีกกว่าสิบเมตร เขาก็รอไม่ไหวเปิดประตูเครื่องบินและกระโดดลงมา

สามารถเป็นกัปตันได้ ในแง่หนึ่งก็คือ การฉวยโอกาสและประสบการณ์ แต่ก็ต้องยอมรับว่า ความสามารถของว่านเป่าเองนั้น ก็ดีมากเช่นกัน

เขาไม่มองดูคนอื่นเลย เขารีบเดินไปทางกัวข่ายด้วยความตื่นเต้น

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น รีบพูดมา！”

“พ่อบุญธรรมช่วยด้วย ! ”

“ลูกเองก็ไม่รู้ว่าทำไม เขาถึงเป็นนักโทษธรรมดา แต่กลับมีสิ่งนั้นอยู่กับเขาได้ ! ”กัวข่ายก็รู้ว่าต้องทำยังไง เขาคุกเข่าลงและพูดด้วยความกลัว

ว่านเป่าถอนหายใจด้วยความโล่งอก และกระซิบว่า “ยังมีใครรู้เรื่องนี้อีกไหม ? ”

กัวข่ายรีบพูดว่า “มีเพียงคนสนิทของฉันเพียงไม่กี่คนที่รู้เรื่องนี้ อย่างไรก็ตาม ฉันได้ขังพวกเขาไว้ในคุกทันที ”

“ตอนนี้ยังปิดข่าวอยู่ครับ！ ”

ว่านเป่ากระซิบ “ลูกทำถูกต้องแล้ว ไป พาฉันไปดูหน่อย！”

เขาเดินนำเข้าไปก่อนอย่างตื่นเต้น

“พ่อบุญธรรมมากับผม！” กัวข่ายรีบนำทางไป ก่อนเข้าไปในถ้ำ เขาเหลือบมองไปที่ผู้ใต้บังคับบัญชาเหล่านั้นในระยะไกลโดยไม่ตั้งใจ

ดูเหมือนว่าเพื่อความลับ เขาจงใจปล่อยให้ผู้ใต้บังคับบัญชาเหล่านี้ยืนอยู่ห่าง ๆ ดังนั้น ว่านเป่าเองจึงไม่สงสัยเลย

หากว่านเป่ามีสายตามากกว่านี้และแยกแยะพวกเขาอย่างระมัดระวัง เขาจะพบว่าในบรรดาผู้ชายที่ตรงยืนก้มศีรษะเหล่านี้ มีใบหน้าที่เขาคุ้นเคยอยู่มากมาย

หลังจากที่พวกเฟ่ยเทียนอิงขังทุกคนในกลุ่มของกัวข่ายแล้ว พวกเขาก็เปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าและอุปกรณ์ หลังจากเปลี่ยนแล้ว พวกเขาก็ปลอมตัวเป็นสมาชิกของมังกรซ่อนรูปอีกครั้ง