บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 715

ตลอดมา เจ้านายที่ฉันช่วยเหลืออย่างซื่อสัตย์ ทิ้งตัวเองไปอย่างไร้ความปรานี ในช่วงเวลาวิกฤต

พี่น้องที่เคยสนิทกันมากในอดีตก็หันหน้ามาอย่างโหดเหี้ยมและชักดาบใส่กัน

ภายใต้การปิดล้อม อย่างน้อยดูจากใบหน้า ว่านเป่าตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง ดูเหมือนว่าไม่มีทางอื่น นอกจากต้องตาย

ในเวลานี้ เขาไม่ได้มีความกลัวแม้แต่น้อย แต่กลับหัวเราะอย่างเศร้าสร้อย

เขามองไปที่ไป๋เลี่ยน แล้วพูดด้วยดวงตาที่แดงว่า “ฉันเข้าใจแล้ว ”

“ถ้าคุณฆ่าฉัน คุณไม่เพียงแต่อธิบายให้ผู้บังคับบัญชาฟังได้เท่านั้น แต่คุณยังสามารถฆ่าปิดปากฉันได้อีกด้วย และคนเดียวที่รู้ความลับของคุณก็จะหายไป ”

“ดึดดูดผู้คนมากมายขนาดนี้ พวกเขาทั้งหมดสามารถเป็นพยานให้คุณ พิสูจน์ความบริสุทธิ์ของคุณ”

“ใช้ศีรษะของฉันและกัวข่ายเพื่อชดใช้การตายของแส้มังกร ”

“ไป๋จุน แผนเยี่ยมยอดจริง ๆ เลยนะ！”

เมื่อถูกบอกเรื่องสำคัญ ไป๋เลี่ยนก็ปล่อยข้ออ้างสุดท้ายของเขา ราวกับกำลังมองดูมดที่ที่กำลังจะตาย เขาเย้ยหยันและพูดไปว่า “ว่านเป่า ในบั้นปลายชีวิตของเขาก็ยังคงพยายามกระอักเลือดใส่คนอื่น ”

“ฉันมีความลับอะไรกับคุณ ? ”

“ข้าและท่านอื่น ๆ ล้วนเที่ยงธรรม ไม่มีสิ่งใดที่ไม่อาจบอกใครได้”

“หยุดพูดเรื่องไร้สาระ เรื่องมันจบไปแล้ว คุณต้องตาย ! ”

“เป็นไปได้ไหมว่า คุณต้องการบังคับให้เราลงมือจริง ๆ ? ”

“เช่นนั้นเกรงว่า แม้แต่ร่างของคุณก็คงจะเก็บไว้ไม่ได้ ”

คำพูดของไป๋เลี่ยน เย็นชาราวกับน้ำแข็ง และได้ส่งสัญญาณที่ชัดเจนที่สุดแล้ว

นั่นก็คือ ว่านเป่า ผู้ร้ายที่ทำลายสถานการณ์โดยรวม และลากทุกคนเข้าสู่ปัญหา

แม้ว่าทุกคนจะสงสัยเกี่ยวกับไป๋เลี่ยน แต่นั่นก็ไม่สำคัญอีกต่อไป เพราะพวกเขาทั้งหมดมีด้ามจับอยู่ในมือของไป๋เลี่ยน

พวกเขาและไป๋เลี่ยนล้วนเป็นเพื่อนทางผลประโยชน์ ดังนั้น พวกเขาจึงต้องยืนหยัดร่วมกัน

การฆ่าว่านเป่าก็คือสามารถช่วยชีวิตผู้คนบนเรือลำใหญ่ลำนี้ได้ ดังนั้นทำไมจะไม่ทำล่ะ ?

เวลายิ่งนาน อุปสรรคก็ยิ่งมาก เมื่อสถานการณ์ชัดเจน ทุกนาทีที่ล่าช้าคืออีกหนึ่งนาทีแห่งอันตราย และทุกคนเข้าใจล้วนเข้าใจความจริงข้อนี้

หลังจากได้ยินคำพูดของไป๋เลี่ยน ทุกคนก็มีอารมณ์ ภายใต้การนำของถูเฉียง ซึ่งถือมีดพร้า เขากำลังจะแยกร่างว่านเป่าเป็นชิ้นส่วน

ในช่วงเวลาที่สำคัญ ว่านเป่ายังหัวเราะได้อีกครั้ง

คราวนี้ เขายิ้มแปลก ๆ ดุร้ายและภาคภูมิใจ

ราวกับว่าเรื่องที่ฝังอยู่ในใจของเขา ไม่เต็มใจที่จะยอมรับมานานได้ผุดขึ้นมา และในที่สุดเขาก็สามารถปล่อยมันไปได้แล้ว

“แส้มังกรฉิน ฉันแพ้แล้ว ! ”

“เอาละ ได้โปรดท่านลงโทษประหาร ! ”

“ฉันรู้หลักฐานทางอาญาของพวกเขาทั้งหมด และฉันยินดีที่จะชดใช้และให้การกับพวกเขาในฐานะพยานในศาล ! ”

เมื่อเผชิญกับการหลอกลวงของเพื่อนร่วมงานเหล่านั้นและมีดพร้าที่อดีตพี่น้องที่กระตือรือร้นที่จะลอง ว่านเป่าเอาหูไปนาเอาตาไปไร่

เขาไม่ขยับเขยื้อน แต่คุกเข่าหันหน้าเข้าหากัน ถือเกล็ดมังกรไว้ในมือ และตอนนี้ยื่นมันไปต่อหน้าฉินเทียน

เกิดอะไรขึ้น ?

ไม่ใช่ว่าฉินเทียนตายไปแล้วเหรอ ?

ทำไมจู่ ๆ ว่านเป่าถึงทำแบบนี้ ?

ทุกคนรวมถึไป๋เลี่ยน ราวกับตกอยู่ในฝันร้ายอย่างไรอย่างนั้น

ต่อมา ก็เกิดเหตุประหลาดขึ้น

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า โชว์อะไรเนี่ย ! ”

“ทุกคน ฉันคิดว่า พวกคุณไม่ควรอยู่ที่มังกรซ่อนรูป แต่ไปฮอลลีวูดเพื่อไปเป็นนักแสดง ”

ด้วยเสียงหัวเราะ ฉินเทียนที่เดิมทีไม่มีสัญญาณชีพ ทันใดนั้นก็ลุกขึ้นโดยไม่คาดคิด

เขาลุกขึ้นนั่งจริง ๆ !

เมื่อมองไปที่ใบหน้าของเขา สีผิวที่ช้ำม่วงแต่เดิมก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว จากนั้น ก็กลายเป็นสีผิวของคนปกติ

เขามีใบหน้าที่หล่อเหลาเท่านั้น และมีเสน่ห์ที่ชั่วร้ายซ่อนอยู่ในดวงตาที่ชัดเจนทั้งสองข้างของเขา