บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 716

และในตอนนี้เอง เสียงปังดังลั่นขึ้นครั้งหนึ่ง ประตูใหญ่ทั้งสองบานถูกตีจนแตก เงาร่างหยิ่งผยองร่างหนึ่งปรากฏขึ้นที่ประตู

"ไป๋เลี่ยน แกกล้าสังหารแส้มังกร ไม่อยากมีชีวิตแล้วสินะ!"

"ยังไม่รีบวางมีดลงอีก ยอมแพ้เสีย!"

"ใครบังอาจต่อต้านสับมันให้เป็นชิ้นๆเลย!"

สิ้นเสียง สมาชิกที่สวมชุดทำศึกมังกรซ่อนรูปสิบกว่าคนก็พุ่งออกมาจากด้านหลังของเขาด้วยรังสีสังหารพวยพุ่ง

เกิดเรื่องอะไรขึ้น?

บรรดาผู้คนรวมถึงไป๋เลี่ยนล้วนแต่มึนกันไปหมด เห็นได้ชัดว่าเครื่องแต่งกายที่คนเหล่านั้นสวมอยู่นั้นเป็นชุดทำศึกของมังกรซ่อนรูปจากภาคตะวันตก

ที่ภาคตะวันตกแห่งมังกรซ่อนรูป มีใครกล้าบังอาจต่อต้านพวกเขาอีกหรือ?

อีกอย่าง ดูเหมือนว่ารูปร่างท่าทางของคนพวกนั้นจะดูคุ้นตาอยู่บ้าง?

พอจ้องมองชายชราที่มีท่าทางฮึกเหิมที่บานประตูแล้ว ไป๋เลี่ยนก็ร้องขึ้นมาเหมือนกับสุนัขที่ถูกเหยียบหาง

“เฟ่ยเทียนอิง ทำไมถึงเป็นแก!”

“นึกไม่ถึงว่าแกจะกล้าพาพวกมันแหกคุก แกรู้ไหมว่านี่มีโทษประหาร?”

เฟ่ยเทียนอิงหัวเราะเสียงดัง ก้าวยาว ๆ ไปทางไป๋เลี่ยน

“แส้มังกรอยู่ที่นี่ แกยังกล้าพูดจาเหลวไหลอีกหรือ!”

“เจ้าคนแซ่ไป๋ วันนี้พวกเราจะต้องมาคิดบัญชีแค้นกัน!”

ว่าแล้วก็มาถึงด้านหน้าของไป๋เลี่ยน ยื่นมือใหญ่ราวพัดใบลานออกไปคว้าเอาตัวไป๋เลี่ยนราวกับนกอินทรีฉกลูกเจี๊ยบ

ไป๋เลี่ยนร้องออกมาอย่างตกใจกลัว พอตั้งสติได้ก็ใช้มีดที่อยู่ในมือฟันไปทางข้อมือของเฟ่ยเทียนอิง

เฟ่ยเทียนอิงคำรามออกมาด้วยความเดือดดาล ยื่นมือออกไป พลันกำหมัดเปลี่ยนทิศทาง ระเบิดใส่ตัวมีดนั้น

ตูม!

หมัดที่แทบจะเทียบได้กับค้อนเหล็กนั้นซัดจนมีดโค้งในมือของไป๋เลี่ยนปลิวไปในเวลาอันสั้น จากนั้นเฟ่ยเทียนอิงก็ต่อยเข้าไปบนใบหน้าของไป๋เลี่ยนอย่างดุดันโดยไม่ทันรอให้ไป๋เลี่ยนถอยหลังกลับ

“อ๊าก!”

ไป๋เลี่ยนรู้สึกราวกับฟ้าผ่าแสกหน้า เขาล้มลงบนพื้น ใบหน้าเต็มไปด้วยโลหิต

เฟ่ยเทียนอิงกระโดดเข้าไปมัดตัวเขาอย่างรวดเร็วและง่ายดาย

จากนั้นก็มองไปยังคนอื่นที่เหลืออยู่พลางเอ่ยด้วยรอยยิ้มเยียบเย็นว่า “พวกแกยังจำข้าได้ไหม?”

“จะยอมให้จับแต่โดยดี หรือจะให้ข้าต้องลงมือเอง?”

ในตอนที่เฟ่ยเทียนอิงปกครองจินหู่ คนเหล่านี้ยังเป็นเด็กอมมืออยู่เลย เมื่อเผชิญหน้ากับผู้อารักขาที่มีนิสัยดุเดือดแล้ว พวกเขาก็หวาดกลัวอยู่ในใจ

ตอนนี้ในดวงตาล้วนเต็มไปด้วยความหวาดกลัว พากันวางมีดดาบในมือลงอย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่ ราวกับเด็กประถมที่กระทำความผิดอย่างไรอย่างนั้น

อีกอย่าง ต่อให้ไม่ยอมแพ้แล้วจะทำอย่างไรได้? แม้แต่ไป๋เลี่ยนก็โดนจับกุมตัวไปแล้ว พวกเขายังจะสามารถพลิกสถานการณ์อะไรได้หรือ

พอเฟ่ยเทียนอิงโบกมือ คนที่เขาพามาด้วยเหล่านั้นก็กรูกันเข้ามามัดคนเหล่านั้นเอาไว้รวมกันอย่างแน่นหนา แล้วกดลงบนพื้น รอให้ฉินเทียนลงโทษ

“แส้มังกร ท่านเห็นว่าจะรายงานให้สำนักงานใหญ่จัดการหรือจะฆ่าทิ้งไปเลยดีครับ?”

“ตามที่ฉันคิด มีเกล็ดมังกรอยู่ในมือ ถ้าอย่างนั้นก็ลงมือก่อนแล้วค่อยรายงาน จะได้ลดขั้นตอนยุ่งยาก เช่นนั้นก็ฆ่าทิ้งไปเลยเถอะ”

ฉินเทียนหัวเราะพลางเอ่ยขึ้น “จะฆ่าไปแบบนี้ก็ไม่สนุกเลยสิ ขังเอาไว้ก่อน ฉันยังต้องใช้พวกมันเป็นประโยชน์”

“จำเอาไว้ ก่อนที่เรื่องจะจบ จะต้องปิดข่าวเอาไว้ให้ดี”

“รับทราบครับ!” เฟ่ยเทียนอิงรับคำสั่งอย่างเคารพนบนอบ มือใหญ่โบกครั้งหนึ่ง “พาตัวไปขังเอาไว้ในคุกใต้ดิน!”

คนทั้งหลายล้วนตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก

ก่อนหน้านี้ไม่นาน พวกเขายังเป็นนักโทษในคุกใต้ดินที่เป็นคนก็ไม่ใช่ เป็นผีก็ไม่เชิงอยู่เลย อีกทั้งคนที่ทำร้ายพวกเขากลับลอยตัวอิสระอยู่ข้างนอก

เพียงเวลาชั่วพริบตาก็เปลี่ยนสถานะกันแล้ว พวกเขากลายเป็นเจ้าของบ้าน ส่วนฝ่ายตรงข้ามก็กลายเป็นนักโทษอยู่ในคุก

ทั้งหมดนี้ต้องกราบขอบคุณฉินเทียนที่ประทานให้

ตอนนี้พวกเขาทุกคนล้วนแต่เคารพและเลื่อมใสต่อแส้มังกรที่ยังอายุน้อยคนนี้จากใจจริง

เถียโถวเดินเข้ามาจากด้านนอก

พอเห็นว่าพวกฉินเทียนและเฟ่ยเทียนอิงควบคุมสถานการณ์โดยรวมได้แล้ว ในตอนนี้ทั้งภาคตะวันตกแห่งมังกรซ่อนรูปก็ควบคุมได้ทั้งหมด พวกเขาก็ฮึกเหิมไม่หยุด

ก่อนหน้านี้ ที่จริงแล้วพวกเขายังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งกับฐานะเจ้าของวิหารเทพของฉินเทียน

เขาคิดว่าฉินเทียนจงใจปั้นเรื่องฐานะขึ้นมาเพื่อช่วยพวกเขาล้างแค้น เรื่องที่ตนมีฐานะเป็นราชาเถียสิบสาม เขาเองก็ไม่ได้คิดเป็นจริงเป็นจัง