บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 717

พอเห็นสถานการณ์แบบนี้แล้ว หวังถูก็คุกเข่าลงไปในทันตา

“ผมบอกแล้ว ผมยอมบอกทุกอย่างเลย!”

“ได้โปรดไว้ชีวิตด้วย!”

เขาคุกเข่าตัวสั่นงันงกอยู่บนพื้น

“ แกจะบอกว่าหยางต้าวจงใจตามหาแก ให้แกเอาอกเอาใจคนคนนั้นโดยการแนะนำหานหลิงให้กับหวังเป่ายู่เนี่ยนะ?”

“ครับ เป็นหยางต้าวที่ยุให้ผมทำทั้งหมด!”

“ในความเป็นจริงแล้ว หยางต้าวข่มขู่ผม ให้ผมรายงานทิศทางการเคลื่อนไหวของหวังเป่ายู่กับเขามาตั้งแต่แรก ภายนอกพวกเขาสามตระกูลใหญ่เรียกหวังเหล่าหู่เป็นพี่เป็นน้อง ที่จริงพวกเขาอยากจะกำจัดหวังเหล่าหู่มาตั้งนานแล้ว”

“ครั้งนี้เขาตั้งใจที่จะให้หวังเป่ายู่ขืนใจหานหลิง เพราะคิดอยากจะให้พวกคุณขัดแย้งกับหวังเหล่าหู่”

“เป้าหมายของพวกมันก็คือทำให้พวกคุณพ่ายแพ้และเจ็บปวด”

“จริงสิ เท่าที่ผมรู้มาครั้งนี้ที่หวังเหล่าหู่รุมโจมตีพวกคุณ พวกมันก็จัดเตรียมมือสังหารไว้”

“ภารกิจของนักฆ่าคนนั้นก็คือช่วยเหลือหวังเหล่าหู่ฆ่าพวกคุณเสีย จากนั้นก็ค่อยอาศัยจังหวะชุลมุนฆ่าหวังเหล่าหู่...”

“ไม่รู้ว่าเพราะอะไร พวกเขาสามตระกูลใหญ่ถึงได้ดูเหมือนว่าจะหวาดกลัวหวังเหล่าหู่มาก ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีจุดอ่อนอะไรบางอย่างอยู่ในกำมือของหวังเหล่าหู่...”

หวังถูแฉความจริงออกมาทั้งหมดเพื่อที่จะพยายามผ่อนหนักให้เป็นเบา บอกทุกเรื่องที่ตัวเองรู้ออกมาจนหมดเปลือก

ที่แท้แล้วตอนที่ หวังเหล่าหู่รุมโจมตีคฤหาสน์หูซื่อ พวกของหยางต้าวเองก็แอบจัดมือสังหารเนียนเข้าไปอยู่ข้างในด้วยอย่างลับ ๆ

นึกถึงรังสีสังหารที่ตนเองรับรู้ได้ก่อนหน้านี้ รวมถึงคนที่สวมหน้ากากเลียนแบบที่ปะปนอยู่ในกลุ่มคนคนนั้น ฉินเทียนก็ยิ้มเยือกเย็น

ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว จะไม่พูดก็ไม่ได้ว่ากลอุบายนี้ของหยางต้าวนั้นหน้าเนื้อใจเสือจริง ๆ เหี้ยมโหดมาก

เพียงแต่น่าเสียดายที่มือสังหารที่เขาเตรียมมายังไม่ทันได้ลงมือก็โดนฉินชวนก่อกวนเสียแล้ว

“เพราะอะไรพวกของหยางต้าวถึงได้หวาดกลัวหวังเหล่าหู่? พวกเขาจะมีจุดอ่อนอะไรอยู่ในมือของหวังเหล่าหู่กันนะ?” ฉินชวนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

ทางด้านข้าง เถียโถว หูเฟยที่นั่งฟังอย่างเงียบ ๆ มาโดยตลอดก็เปลี่ยนสีหน้าอย่างฉับพลัน

“เป็นหลักฐานที่พวกมันวางแผนลอบฆ่าตระกูลของพวกเรา!”

“ใช่สิ หวังเหล่าหู่จะต้องรู้อะไรบางอย่างแน่!”

ฉินชวนตะลึงไปครู่หนึ่ง “ตระกูลของพวกนาย?”

“นายเป็นใครกันแน่?”

หูเฟยรู้สึกตัวแล้วว่าตนเองเสียกิริยาจึงสงบจิตสงบใจลง พลางเอ่ยเสียงต่ำว่า “ฉันเคยได้รับบุญคุณจากตระกูลหู ในมุมมองของฉัน ตระกูลหูก็คือตระกูลของฉัน”

“ในกองเพลิงเมื่อสามปีก่อนนั้นไม่อาจตัดความเชื่อมโยงกับพวกของหยางต้าวได้ หวังเหล่าหู่จะต้องรู้เบื้องหลังบางอย่างแน่ ๆ”

“ดังนั้นพวกของหยางต้าวถึงได้คิดที่จะฉวยโอกาสกำจัดหวังเหล่าหู่เพื่อที่จะตัดภัยที่จะเกิดขึ้นในภายหลัง”

ฉินเทียนเองก็แสดงออกว่าเห็นด้วยกับการคาดการณ์นี้ เมื่อก่อนตอนที่อยู่ที่คฤหาสน์หูซื่อ เขาเคยบุกไปคุมตัวหวังเหล่าหู่เอาไว้ได้ พยายามที่จะบีบบังคับให้หวังเหล่าหู่พูดความจริงออกมาดู

จากปฏิกิริยาตอบสนองของหวังเหล่าหู่ในตอนนั้น เขาจะต้องรู้อะไรมาแน่

“หวังเหล่าหู่น่ะหรือ? พวกเราจับตัวเขามาก็น่าจะเปิดเผยความจริงได้นะ” ฉินชวนตื่นเต้นอยู่บ้าง

“แย่แล้ว!”

นึกอะไรขึ้นมาได้ สีหน้าของฉินเทียนก็เปลี่ยนไปในทันที

“กัวข่ายบอกว่าหวังเหล่าหู่ถูกประกันตัวไป ตอนนี้น่าจะอยู่ในโรงพยาบาล”

“รีบไปสืบมาว่าเป็นโรงพยาบาลไหน!”

“เขามีอันตราย รีบไป!”

ฉินชวนกับหูเฟยรวมถึงเฟ่ยเทียนอิงก็ล้วนตระหนักได้ถึงความวิกฤตของปัญหา เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา พวกของหยางต้าวไม่มีทางนิ่งดูดายแน่

ไม่แน่ว่านักฆ่าของพวกเขาอาจจะอยู่ระหว่างทางไปลอบสังหารหวังเหล่าหู่ก่อนแล้ว

ด้วยความรวดเร็ว หลังจากที่ยืนยันตำแหน่งแล้วก็ทิ้งเฟ่ยเทียนอิงไว้เฝ้าระวังและควบคุมสถานการณ์ที่สำนักงานใหญ่ ฉินชวนขับรถพาฉินเทียนมุ่งออกไปด้วยตนเอง

ส่วนหูเฟยนั้น ฉินเทียนได้มอบหมายให้เขาย้อนกลับไปรายงานความปลอดภัยกับหานหลิงที่คฤหาสน์หูซื่อ และทิ้งสมาชิกในทีมหลายคนไว้ที่นั่น

หลังจากที่หูเฟยกลับไปแล้วยังมีเขาที่คอยช่วยเหลืออยู่ ก็น่าจะรับประกันความปลอดภัยของฐานที่มั่นนี้ได้

......

โรงพยาบาลเอกชนที่ดีที่สุดของเมืองฮั่น เขตฐานพิเศษของบรรดาเจ้าพ่อที่เปี่ยมอำนาจ ตั้งอยู่ที่เขตบ้านพักตากอากาศที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งในมุมฝั่งตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองฮั่น

รอบด้านล้วนแต่เป็นบ้านพักตากอากาศระดับสูงหลายหลัง

“นายกำลังคุยอยู่กับใครน่ะ?”

ฉินเทียนไม่ตอบ จ้องไปยังชายชราหลังค่อมด้วยรอยยิ้มเย็นเยียบ

ชายชราหยุดมือลงอย่างฉับพลัน แล้วเงียบไม่พูดไม่จา เขาค่อย ๆ หมุนตัวกลับมามองฉินเทียนพลางเอ่ยด้วยรอยยิ้มเย็น “น่าสนุกดี”

“แกจำฉันได้อย่างไร?”

ฟังเสียงนี้แล้วฉินชวนก็ตกใจหนัก

เพราะแม้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะดูเหมือนคนแก่ชราคนหนึ่ง แต่ว่าเสียงกลับเป็นคนหนุ่มอายุน้อยอย่างฉับพลัน

ฉินเทียนเลิกคิ้ว “จะไม่ชมก็ไม่ได้ว่าแกปลอมตัวได้ดี ฉันเชื่อนะว่าลำพังดูจากภายนอก คงน้อยคนนักที่จะสามารถจับพิรุธของแกได้”

“แต่มีจุดหนึ่งที่แกลืมไป นั่นก็คือความต้องการที่จะฆ่าในใจของแก”

ชายชราหรี่ตาลง เขาคาดไม่ถึงว่าฉินเทียนจะรู้ตัวตนของเขาจากความกระหายที่จะฆ่าบนร่างของเขาได้

ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว เขาก็จะไม่ปิดบังอีกต่อไป ในระหว่างที่กำลังหัวเราะเยียบเย็นอยู่นั้น หลังค่อย ๆ ก็ยืดตรงอย่างช้า ๆ ร่างทั้งร่างก็เปลี่ยนเป็นสูงตรงขึ้นมา

ในดวงตาทั้งคู่มีประกายความอยากสังหารอยู่

“ฉันเคยบอกไปแล้วนี่ว่าในวินาทีสุดท้ายที่ฉันจะฆ่าแกตาย ฉันจะบอกชื่อของฉันกับแก”

“ถ้าอย่างนั้นก็บอกเสียตอนนี้เถอะ”

ว่าแล้ว มือทั้งคู่ของเขาก็ล้วงเอาเคียวคู่ที่มีส่วนป้องกันมือคู่หนึ่งออกมาจากในร่มผ้า

พื้นผิวของเคียวอาบไล้ไปด้วยสีฟ้ามลังเมลือง

ฉินเทียนขมวดคิ้ว ถึงแม้ว่าเพิ่งจะเคยพบกันเป็นครั้งที่สอง แต่เขาก็มักจะมีความรู้สึกหนึ่งขึ้นมา นั่นก็คือเทคนิคการปลอมตัวแบบนี้ของอีกฝ่าย รวมถึงความต้องการจะสังหารบนร่าง รู้สึกราวกับเคยรู้จักกันมาก่อน

โดยไม่รอให้เขาพูดอะไรขึ้นมา ฉินชวนย่างไปด้านหน้าหนึ่งก้าว เอ่ยด้วยเสียงหนักแน่น “แส้มังกร นายเข้าไปตามหาหวังเหล่าหู่ แล้วส่งเขามาให้ฉัน”

เห็นว่าฉินเทียนไม่พูดอะไร ฉินชวนก็เอ่ยด้วยเสียงหนักแน่นอีกครั้ง “ทำไมหรือ ดูถูกฉันหรือไง?”

“ถ้าอย่างนั้นฉันจะทำให้นายดู!”

ว่าแล้วก็ชักมีดขึ้นมา พุ่งไปทางชายชรา