บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 722

“ชิงเฉิน！นายคือชิงเฉินเพื่อนรัก！”

“ฮ่าฮ่า ชิงเฉินเพื่อนรักยังมีชีวิตอยู่！”

“ดีจังเลย มันดีมากจริงๆ！”

อีกฝั่งของสาย ฉานเจี้ยนและคนอื่นๆตื่นเต้นไม่แพ้กัน รอไม่ไหวเอาศีรษะโผล่เข้ามาในหน้าจอ

ชิงเฉินปาดน้ำตาที่ไหลแล้วพูดว่า ：“ท่านอิมพ์แห่งนรก ได้เห็นพวกท่านมันดีมากเกินไปจริงๆ”

“ผมยังคิดว่า.......”

“ใช่แล้ว ฉินเทียนนี่มันเรื่องอะไรกัน？”

หวูฉางหัวเราะฮ่าๆ ：“ชิงเฉิน ถูกเจ้าสำนักทารุณมาใช่หรือไม่？ไม่ต้องเสียใจไป ในครั้งแรกที่ฉันเจอเขา ก็ถูกทารุณจนไม่ไหว”

“ฉินเทียนไม่ใช่พวกเราเรียกหรอกนะ ยังไม่รีบเรียกเจ้าสำนัก”

“เจ้าสำนัก？” ชิงเฉินยังไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับเล็กน้อย

ชุยหมิงหัวเราะ ： “เขาคือผู้สืบทอดของเถ้าแก่ใหญ่ เป็นเจ้าสำนักของพวกเรา!”

“เจ้าสำนักยังได้จัดตั้งองค์กรคำสาปสวรรค์ขึ้นมา ตอนนี้ได้พัฒนากลายเป็นห้าพญายมแห่งนรกแล้ว！”

“ชิงเฉิน ยินดีต้อนรับกลับทีม ยินดีต้อนรับกลับบ้าน”

“ที่พวกเขาพูดมันคือเรื่องจริงใช่ไหม？”

“ท่านอิมพ์แห่งนรก คุณรีบบอกฉันที！” ชิงเฉินตื่นตระหนกจนตัวสั่น

เพียงแค่ได้รับการยืนยันจากฉานเจี้ยน ในที่สุดชิงเฉินก็เชื่อโดยไม่มีข้อสงสัย เสียงดังพั่บ เขาคุกเข่าต่อหน้าฉินเทียน

“เสื้อเลือดชิงเฉินเคยได้พบเจ้าสำนัก！”

“การต่อสู้ในต่างประเทศ ฉันได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก หลังจากอาการสาหัส ก็ถูกน้ำทะเลพัดลอยออกไปและก็มีเรือชาวประมงลำหนึ่งช่วยเหลือไว้”

“ต่อมาจ้าวคงได้ไปทำธุรกิจในต่างประเทศ ได้รับการช่วยเหลือจากเขา ผมถึงได้กลับมา ผมสัญญาว่าจะรับใช้เขา จนกระทั้งฆ่าไปอย่างน้อยสิบคน”

“เจ้าสำนัก ผม——”

ฉินเทียนพยักหน้าแล้วยิ้ม ：“ชิงเฉินเพื่อนรัก เรื่องที่ผ่านไปแล้ว ไม่ต้องพูดถึงมันอีกแล้ว”

“มีอะไรที่ผิดพลาดไป หลังจากนี้ก็ค่อยๆชดใช้”

“ตอนนี้ ผมขอเป็นตัวแทนท่านอาจารย์ของผม เหล่าพี่น้ององค์กรคำสาปสวรรค์ ตอนรับคุณกลับทีม”

ชิงเฉินอยากจะพูดอะไร แต่จู่ๆ ก็มีเสียงปังอย่างดังดังขึ้นมาจากชั้นบน หลังจากนั้นมีแสงเปลวไฟพุ่งขึ้นไปบนฟ้า

“นี้มันเรื่องอะไรกัน？หวังเหล่าหู่ล่ะ？”ฉินชวนช็อก ต้องการพุ่งเข้าไปข้างใน

“ไม่รีบ”

ฉินเทียนหัวเราะ แล้วมองไปทางประตู ไม่นานก็ปรากฎเงาที่งดงามขึ้นสองร่าง

เหลิ่งหยุนและหูรั่วหลันใช้รถเข็นเข็นหวังเหล่าหู่เดินออกมา

มองดูสีหน้าที่ผิดหวังของหวังเหล่าหู่ มีแผนการหนึ่งผุดขึ้นมาบนสมองของฉินเทียน

“หวังเหล่าหู่ มีเรื่องมากมาย ที่ผมไม่ต้องพูด เชื่อว่าคุณก็เข้าใจดีอยู่แล้ว”

“มีโอกาส พวกเรามาคุยกันดีดีเถอะ”

“ฉินชวน พาเขาขึ้นรถ”

ฉินชวนรีบนำหวังเหล่าหู่ขึ้นไปบนรถ

ฉินเทียนเห็น หางตาของหูรั่วหลันมีคราบน้ำตา เหลิ่งหยุนพูดด้วยเสียงเบาเบา ： “เจ้าอ้วนคนนั้นปากแข็งจริงๆ ถึงตายก็ไม่ยอมปริปากบอกความจริงออกมา”

“เพียงแค่รั่วหลันใช้เก้าเก้าแปดสิบฟันครั้งเดียว ส่งเขากลับสู่โลกหลังความตาย หลังจากนั้นกลายเป็นเถ้าถ่านท่ามกลางทะเลไฟ”

ฉินเทียนเข้าใจความรู้สึกของหูรั่วหลัน อดทนมาสามปี เจ้าอ้วนหมีเล่อเป็นศัตรูคนแรกที่ฟันด้วยมือของเธอ เป็นการเบิกทางการแก้แค้นอย่างเป็นทางการ

แต่ทว่าเขายังหน้านิ่วคิ้วขมวด “คุณมาได้ยังไง？”

“แล้วทำไมถึงอยู่กับรั่วหลัน？”

ก่อนหน้านี้เขากับเหลิ่งหยุนมาที่นี่ด้วยกัน ไปบ้านเก่าของพ่อแม่เหลิ่งหยุนแล้วไปรับบัญชาซีจุน ในตอนนั้นเหลิ่งหยุนบอกว่า จะอยู่ต่ออีกสักพัก คิดถึงพ่อแม่

เหลิ่งหยุนยิ้ม ： “ยังจำเพื่อนสนิทของแม่ฉันได้ไหม ซากุราโกะ？”

“บทบาทภายนอกของเธอ ก็คืออาจารย์สอนเครื่องปั้นดินเผามหาวิทยาลัยโทยามะ ในความบังเอิญของโชคชะตา เธอได้รับรั่วหลันมาเป็นศิษย์ สอนวิชานินจาให้เธอโดยเฉพาะ”