บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 727

เมื่อใกล้ถึงวัน สำหรับหยางต้าว เว่ยเทียนเหอและจ้าวคงแล้วเป็นข่าวดีมาอย่างต่อเนื่อง

ภายใต้การข่มขู่และหว่านล้อมของพวกเขา ก่อนหน้านี้ถูกพวกเขาควบคุมมาโดยตลอด สิ่งที่ขัดแข็งขัดขาที่สุด จงโฮ่ว ผู้นำใหญ่ที่มีชื่อเสียงแห่งธุรกิจฮั่นจง แสดงออกพร้อมที่จะสนับสนุนหยางต้าว เพื่อผู้นำใหญ่คนใหม่

ต้องรู้ ถึงแม้จงโฮ่วเป็นผู้นำใหญ่ที่มีชื่อเสียง โรงงานที่อยู่ภายใต้ชื่อก็ไม่ได้มีมากเท่าไร แต่เขาคือผู้สูงอายุที่มีชื่อเสียงได้รับการชื่นชมจากสาธารณชนสูงมาก

แต่ก่อนหูชิงหยุนสร้างธุรกิจฮั่นจง รวมถึงตอนที่ได้รับการแต่ตั้งเป็นผู้นำใหญ่ เชิญมาแล้วครั้งแล้วครั้งเล่า จงโฮ่วเพิ่งจะตอบรับออกมาจากเขา

จงโฮ่วกับหูชิงหยุนก็คือทุกคนรู้จักกันมานานจนลืมนับปี

ถ้าหากไม่มีจงโฮ่วพยักหน้า ถึงแม้หยางต้าวจะมีการบังคับเพื่อขึ้นบัลลังก์เป็นผู้นำใหญ่ ก็ยากที่จะได้ใจของผู้คน

ในครั้งนี้ พวกเขาจับหลานแท้ๆของจงโฮ่วที่ชื่อว่าจงเสี่ยวเหนียนมาขมขู่ ขู่ว่าจะฆ่าจงเสี่ยวเหนียน ถึงจะบีบบังคับเขาได้จงโฮ่วก็จำเป็นต้องตอบรับ

นอกเหนือจากนี้ รองผู้นำสองสามคนที่มีก็ไร้ประโยชน์ ก็ลาออกเอง อีกทั้งยังถอนตัวจากรายชื่อการเลือกตั้งผู้นำใหญ่

ก่อนหน้านี้พวกเขาเป็นเป็นผู้ช่วยของหูชิงหยุน สามปีผ่านมา ดูภายนอกเหมือนไม่พูดอะไร แต่ในใจนั้นยังคิดถึงหูชิงหยุน ไม่มีความกระตือรือร้นต่อพวกหยางต้าว

จัดการกับบุคคลที่มีความสำคัญไปแล้ว หยางต้าวรู้สึกว่า ไม่มีอะไรมาขวางการขึ้นบัลลังก์ผู้นำใหญ่ได้แล้ว

ต่อจากนี้ ปัญหาไม่ใช่แค่เรื่องเวลา

เว่ยเทียนเหอและจ้าวคง เขาก็คิดว่าในเมื่อรองผู้นำใหญ่สองสามคนนั้นขอลาออกเอง ดังนั้นตำแหน่งนี้ก็ได้กลายเป็นสิ่งที่อยู่ในมือของพวกเขาแล้ว

ต่อจากนี้ ก็แค่ทำพอเป็นพิธีเท่านั้น

เวลาเจ็ดวัน สำหรับคนบางคนแล้วมันยาวนานมาก และสำหรับคนพวกนี้นั้นเวลาผ่านไปเร็วมาก

ในที่สุดก็ถึงวันนี้

ในฐานะเมืองเอกของเมืองฮั่นจง และคือพื้นที่ใจกลางเมืองฮั่น เป็นงานใหญ่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในสามปีที่ผ่านมา

เช้าตรู่ บนถนนสามารถเห็นรถหรูหลากหลายรุ่น ทางแยกทั้งหมดจะเห็นตำรวจจราจรมากมาย รอเตรียมจัดการการจราจร

รถหรูทั่วทุกสารทิศขับเข้ามา มีจุดหมายเดียวกันนั้นก็คือโรงแรมเหล็ก

นี้เป็นธุรกิจของตระกูลเจียว แต่ทว่าตระกูลเจียวยังเป็นญาติกันกับเว่ยเทียนเหอ น้องสาวของเว่ยเทียนเหอคือนายคนปัจจุบันของตระกูล และก็ยังเป็นแม่ของเจียวเหลียง

พิธีเลือกตั้งผู้นำใหญ่จัดอยู่ที่นี่ ก็เป็นเว่ยเทียนเหอแย่งชิงมาเพื่อผลประโยชน์ของตระกูลน้องสาว

สามารถจัดการประชุมที่สำคัญขนาดนี้ โรงแรมเหล็กชื่อเสียงที่อยู่ในฮั่นจง จะได้มีชื่อเสียงเฉิดฉายมากขึ้นไปอีก

ก่อนหน้านี้ไม่นาน ที่นี่เจียวเหลียงก็ตั้งใจไว้ว่า เป็นสถานที่จัดพิธีหมั่นทำตามความฝันของคู่รักฮันหลิง

เพียงแต่ในครั้งนี้ ต้องจัดให้ยิ่งใหญ่มาก

ก่อนหน้าสองสามวัน ที่นี่ก็ได้ปิดตัวลงปฏิเสธลูกค้าภายนอกบางส่วน เพื่อต้อนรับงานชุมนุมครั้งใหญ่ ตระกูลเจียวทุ่มเงินหลายสิบล้านเพื่อรีโนเวทยกระดับห้องประชุมใหญ่ของโรงแรม

สถาปัตยกรรมที่งดงาม อีกทั้งยังสง่างามและเคร่งขรึม

สำหรับผู้อาวุโสเหล่านั้นที่มาถึงที่นี่ ไม่มีอารมย์ร่วมกิจกรรมและรู้สึกต่ำต้อยขึ้นมา ทุกคนหาที่นั่งนั่งลงอย่างเงียบๆ มองไปยังเวทีที่ว่างเปล่าตรงหน้า รอประธานเข้ามาในงานอย่างเงียบๆ

สามปีก่อนหน้านี้ หยางต้าวไม่เพียงแค่เป็นบูชาอู่ของตระกูลหู เว่ยเทียนเหอและจ้าวคงก็เพิ่งพาตระกูลหูในการทำธุรกิจ

ไม่ว่าจะเป็นคุณค่าหรือชื่อเสียง ที่นั่งอยู่กับพวกเขาล้วนไม่มีใครสามารถเทียบได้

แต่สามปีผ่านมา ในวันนี้พวกเขากลายเป็นเพียงแค่ตัวประกอบ ไปเป็นเครื่องประดับเกียรติยศให้ฝ่ายตรงข้าม

อารมณ์ของผู้มาร่วมงานมีหลากหลาย มีทั้งอิจฉา เกลียดชังและดูถูก แต่บนใบหน้าล้วนคือการประจบสอพลอและความเคารพนับถือ

“เลือกตั๋วอะไรพวกนี้ ให้ฉันดูแล ก็คือไม่ต้องมีการเคลื่อนไหวมากมาย”

“หัวหน้าตระกูลหยางมีความฉลาดหลักแหลม สมควรที่จะได้ตำแหน่งผู้นำใหญ่！”

“ใช่แล้ว！ฉันเลือกหัวหน้าตระกูลหยาง”

“ยังมีหัวหน้าตระกูลเหว่ย หัวหน้าตระกูลจ้าว พวกเขาเป็นรองผู้นำใหญ่ ก็เป็นอะไรที่เหมาะสม”

มีคนเริ่มตะโกนเรียกเสียงดัง คนข้างๆไม่ยอมที่จะดูด้อยกว่า กลัวจะแสดงช้าไป จะถูกบันทึกลงสมุดเล่มเล็ก ถึงยังไงเสียงก็มีบอดี้การ์ดและนักสู้ยืนอยู่รอบๆ ล้วนเป็นคนของสามตระกูลใหญ่

ในเวลานั้น งานก็คึกคักขึ้นมา

“เชิญผู้นำใหญ่”

“ผู้นำใหญ่ล่ะ？ถึงเวลาที่เหมาะสมแล้ว รีบออกมาพบปะทุกคนเถอะ！”

คนมากมายเริ่มส่งเสียงเชียร์ แบบนั้นก็ดูเหมือนเป็นเป็นการต้อนรับฮีโร่ยังไงอย่างนั้น

ในที่สุด ประตูที่ถูกป้องกันไว้อย่างดีถูกเปิดออก เว่ยเทียนเหอและหยางต้าวที่ออร่าสดใส เดินออกมา

พวกเขาเป็นคนผู้ดำเนินงานชุมนุมในวันนี้

มองเห็นบรรยากาศตรงหน้า ทั้งสองคนรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก มาถึงบนเวทีด้วยใบหน้าที่มีความสุข พูดเสียงด้วยสูง ：“ทุกท่าน สงบ”

“วันนี้พวกเราตัวแทนที่ยอดเยี่ยมของธุรกิจวิชาบู๊ฮั่นจง การรวมตัวขณะนี้ ต้องเลือกผู้นำใหญ่ออกมาหนึ่งคนอย่างเป็นธรรม”

“และรองผู้นำใหญ่สองคน”

“ธุรกิจฮั่นจงมีประวัติศาสตร์อันยาวนาน รุ่นพี่นักธุรกิจมากมาย ล้วนได้ทิ้งเรื่องราวที่น่ายกย่องและสรรเสริญไว้ ตอนนี้ พวกเราตอนรับการก้าวสู่ยุคใหม่ ”

ทั้งสองคนในความร่วมมือกัน พูดกล่าวเปิดงานที่คำพูดดูสวยหรูชุดใหญ่

หลังจากนั้นคำพูดเว่ยเทียนเหอก็เปลี่ยนเป็นตื่นเต้น ： “ตอนนี้ ขอให้ทุกท่านปรบมือต้อนรับ ขอเชิญผู้ลงสมัครเลือกตั้งผู้นำใหญ่ หัวหน้าตระกูลหยางขึ้นมาบนเวที”

ทั้งห้องประชุมลุกขึ้น เสียงปรบมือดังกึกก้อง

หยางต้าวออร่าเฉิดฉาย อยู่ในคำแนะนำของหญิงสาวที่สวยชุดกี่เพ้า เดินมาจากที่ไกลๆเข้ามา

“สวัสดีทุกคน！”เขายิ้มแล้วทักทาย ดูไปแล้วเป็นคนมีมารยาทอ่อนน้อม ท่าทีสง่างาม

“สวัสดีหัวหน้าตระกูลหยาง!”

“สวัสดีผู้นำใหญ่！”

ในงาน ผู้คนส่งเสียงต้อนรับเหมือนเหล่าบูชาศาสนา ในที่นี้มีหลายคนที่หยางต้าวในการสนับสนุนช่วยเหลือ เป็นแฟนตัวยงของเขาในกลุ่มผลประโยชน์

เสียงตะโกนของพวกเขาตื่นเต้นและกึกก้อง

หัวหน้าตระกูลหยาง เชิญท่านนั่งก่อน พวกเราจะเริ่มโหวตแล้วตอนนี้

“ตั๋วของผมโหวตให้หัวหน้าตระกูลหยาง ผมสนับสนุนตระกูลหยางมาทำหน้าผู้นำใหญ่ของธุรกิจฮั่นจง หลังจากนี้นำทางพวกเราทุกคนไปสู่ความก้าวหน้าอีกขั้น”

แถวแรก มีตระกูลหนึ่งลุกขึ้น ตะโกนด้วยความตื่นเต้น

เขามีชื่อว่าเฟิงชัง แต่ก่อนเป็นแค่นักเลงบ้านๆ คอยก่อกวนธุรกิจของตระกูลหู ถูกหยางต้าวเก็บมากลายเป็นสุนัขรับใช้ของหยางต้าวตัวหนึ่ง

หลังจากที่ตระกูลหูพังทลายลง หยางต้าวออกจากม่านด้านหลังมายืนหน้าเวที รีบปลูกฝังคนที่เชื่อมั่นในตัวเขาเอง เจอกับเฟิงชังฮึกเหิม ก็ปลูกฝังเน้นๆเล็กน้อย

ในวันนี้ เฟิงชังอยู่ที่เหลียงโจว ก็เป็นพี่ใหญ่ของอีกฝ่ายแล้ว

งานชุมนุมวันนี้ คนที่มีสิทธิ์ที่จะโหวต ทั้งหมดมีสิบแปดคนด้วยกัน เฟิงชังก็เป็นหนึ่งในนั้น

“ฉันเห็นด้วยกับคำพูดของเถ้าแก่เฟิง ฉันก็โหวตหัวหน้าตระกูลหยางหนึ่งเสียง”

“ยังมีฉัน！”

ได้ฟังคำพูดของเฟิงชัง ที่นั่งข้างหน้าตัวแทนของเมืองเหล่านี้ล้วนมีสิทธิ์โหวต ร้องตะโกนด้วยความฮึกเหิม

หยางต้าวพอใจอย่างมาก แต่ว่าเขาพบว่าที่นั่งข้างๆว่าอยู่หนึ่งที่ อดไม่ได้ที่จะคิ้วขมวดเล็กน้อย

คนคนนี้ตำแหน่งค่อนข้างที่จะพิเศษ มองไปดูน่าเคารพสุขุมอย่างมาก ที่กำหนดไว้ให้ผู้ที่มีชื่อเสียงโดยเฉพาะนั้นก็คือท่านจงโฮ่ว

ตอนก่อนที่หูชิงหยุนจะได้เป็นผู้นำใหญ่ เพื่อแสดงออกถึงความเคารพต่อจงโฮ่วผู้ที่มีชื้อเสียงคนนี้ ต้องมอบตราประทับผู้นำให้จงโฮ่วดูแลต่อหน้าทุกคน

ดังนั้น หยางต้าวจึงต้องการนั่งบนตำแหน่งผู้นำใหญ่ด้วยความมั่นใจ วันนี้ต้องการรับตราประทับผู้นำใหญ่จากจงโฮ่ว ต่อหน้าทุกคน

ขาดช่วงสำคัญนี้ไป ก็ไม่นับว่าเป็นผู้นำใหญ่ได้อย่างสมบูรณ์

“นายท่านจงทำไมยังไม่ถึงอีก？”เขาถามเว่ยเทียนเหอที่อยู่ข้างๆเบาๆ

เว่ยเทียนเหอรีบตอบ : “ฉันส่งคนไปรับเขาตั้งนานแล้ว น่าจะใกล้ถึงงแล้วนะ”

จ้าวคงไม่สบายใจ ： “หัวหน้าตระกูลหยาง ยังสนใจคนแก่คนหนึ่งทำอะไร พวกเราให้หน้าให้ตาเขาไม่เอา แต่เขากลับไปเปิดที่ย้อมผ้าจริงๆ”

“ถ้าจะให้ฉันพูด ไม่ต้องสนใจเขา！”

“ในเมื่อทุกคนมุ่งมั่นที่จะโหวตให้คุณ พวกเราก็ปล่อยเขาไป แล้วเริ่มลงคะแนนเถอะ”