บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 728

หยางต้าวคิ้วขมวด ในตอนนี้เขาเพิ่งจะค้นพบว่า ไม่เพียงแค่จงโฮ่ว ยังรวมไปถึงสองสามคนที่อยู่ภายใต้ความกดดันของเขา ทั้งรองผู้นำใหญ่สามคนที่ขอลาออกเองก็ไม่เห็นแม้แต่เงา

รองผู้นำใหญ่สามคนนี้ ค่อนข้างที่จะไม่ค่อยพอใจเขามาโดยตลอด

ใบหน้าของเขาก้มต่ำลง สองสามตระกูลนี้ หรือว่าในช่วงเวลาสำคัญนี้กลับคำ ที่ให้กูทำอะไรที่ดูแย่ๆงั้นหรือ？

กูให้หน้าพวกมึงไม่น้อย ถ้าหากไม่เข้าใจเจตนาดีที่มีให้ งั้นอย่าได้มาโทษกูว่าไม่มีหัวใจโหดร้ายแล้วกัน！

ในสายตาของเขา ปรากฎความอาฆาตที่รุนแรง

“วันนี้งานชุมนุมใหญ่ พวกเขาจำเป็นต้องมาที่นี่！”

“ถามหน่อยว่านี่มันเรื่องอะไรกัน！”เขาพูดอย่างเยือกเย็น

“รับทราบ！” เว่ยเทียนเหอและจ้าวคง ล้วนกลัวคำพูดของนักบบวชหยาง ได้รับความรู้สึกถึงแรงอาฆาตบนตัวเขา ทั้งสองหัวใจเต้นเร็ว

เว่ยเทียนเหอหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาลูกน้อง ที่หน้าประตู มีสองสามคนวิ่งเข้ามาอย่างตื่นตระหนก

“หัวหน้าตระกูล เกิดเหตุแล้ว”

อืม？

ได้ยินคำนี้ หน้าของเว่ยเทียนเหอ ก็ก้มหน้าลงทันที คนสองสามคนนี้คือคนที่ส่งไปเชิญจงโฮ่ว รวมถึงรองผู้นำใหญ่

จงโฮ่วและสองสามตระกูลนั้น จะกล้ากลับคำหรือ？

เขาพูดน้ำเสียงต่ำ ： “มันเรื่องอะไร รีบพูด！”

จ้าวคงก็รีบร้อนเช่นกัน ： “นายท่านจงและรองผู้นำใหญ่เหล่านั้นล่ะ？”

“ทำไมพวกเขาถึงไม่มา?”

ลูกน้องถอนหายใจ ： “พวกเขานั่งรถมาถึงสี่แยก จู่ๆก็เปลี่ยนทิศทางขับไปอีกทางหนึ่ง”

“พวกเราตามไประยะหนึ่ง ท้ายสุดก็ตามไปถึงคฤหาสน์หูซื่อ”

เมื่อได้ยินชื่อ “คฤหาสน์หูซื่อ” สีหน้าของหยางต้าวงที่อยู่ข้างๆก็เปลี่ยนสีทันที พูดด้วยเสียงทุ่มต่ำ ： “นายจะบอกว่านายท่านจงพวกเขาไปคฤหาสน์หูซื่อ”

“พวกเขาไปที่นั้นทำอะไร？”

“นักบบวชหยาง นายท่านจงบอกกับพวกฉันว่า วันนี้เป็นววันดีในการเลือกตั้งธุรกิจฮั่นจง แต่ก็เป็นวันครบรอบการตายของหูซื่อทั้งครอบครัว”

“มีคุณธรรม บุญคุณของคนรุ่นก่อน ไม่ลืมต้นไม้ต้นก่อน”

“เขาบอกว่า หัวหน้าตระกูลหยางอยากเป็นผู้นำใหญ่ก็ได้ ให้เอางานชุมนุมย้ายมาที่คฤหาสน์หูซื่อ”

“ไหว้หน้าหลุมศพของผู้นำหู เพื่อเป็นการบบอกกล่าววิญญาณ หลังจากนั้นเขาถึงจะนำตราประทับผู้นำมอบให้คุณด้วยมือของตัวเอง”

“นี่เรียกว่า มีจุดเริ่มต้นก็ต้องมีจุดสิ้นสุด ไม่ลืมหัวใจดวงแรก”

ได้ยินดังนี้ ทั้งงานก็เงียบสงัด

หยางต้าวเว่ยเทียนเหอและจ้าวคงทั้งสามคน อารมณ์สีหน้าเปลี่ยนไป ในสายตาของพวกเขา ล้วนแสดงออกมาถึงความหวาดกลัวโดยไม่ได้ตั้งใจ

สถานที่ที่เกิดเหตุไฟไหม้ขนาดใหญ่ เต็มเปี่ยมไปด้วยบุญคุณ ถึงแม้ว่าจะผ่านไปสามปี พวกเขาผ่านชีวิตที่หรูหรา ใช้ชีวิตในตระกูลร่ำรวยที่มีครบทุกอย่างแต่ภายในใจของพวกเขาจะหลุดพ้นมันไปได้หรือ？

ย้อนกลับไปกลางคืนที่แสนสงบ ไม่รู้ว่าจะเห็นไฟไหม้ที่ลุกโชนรุนแรงหรือไม่ แต่ได้ยินเสียงโหยหวนของสิ่งมีชีวิตที่กรี๊ดร้องในกองเพลิง

วันนี้ ครอบรอบสามปี

เดิมทีพวกเขาอยากออกจากบทสนทนานี้ ไม่อยากไปรื้อฟื้น คิดไม่ถึงว่าจะมีคนไปรื้อฟื้นขึ้นมา

แถมคนที่รื้อฟื้นยังเป็นผู้นำใหญ่ที่มีชื่อเสียง และรองผู้นำใหญ่ทั้งสามคน

ทิ้งไว้ข้างหลัง เดินหน้าต่อไป ไม่ลืมจุดเริ่มต้น

ไม่ว่าจะมองจากจุดไหน ข้อเสนอของจงโฮ่ว ก็มีเหตุผลที่ไม่มีสิ่งใดมาหักล้างได้

ถ้าหากว่าพวกเขาไม่ตอบตกลง คงไม่ง่ายที่จะได้รับตราประทับ ยังทิ้งข้อสังเกตให้กับคนอื่นว่าเคยทำผิดอะไรมา

อย่างน้อยก็คือเนรคุณ

“หัวหน้าตระกูลหยาง ทำยังไงดี”

“พวกเราเอาอย่างนี้ไหมหนึ่งคือไม่ทำอะไรเลย สองคือทำให้ถึงที่สุด ฆ่าไอ้แก่สองสามคนนี้ให้ตายไปเลย！ ”

เว่ยเทียนเหอและจ้าวคง กัดฟันพูดด้วยเสียงต่ำ

หยางต้าวครุ่นคิดสักพัก ยิ้มอย่างเยือกเย็น “พวกนายกลัวแล้วเหรอ？”

“พวกนายกลัวอะไรกัน！”

“วันนี้ที่ดินอันกว้างใหญ่ของฮั่นจง ยังมีใครสามารถขัดขาการเดินของพวกเราได้？”

“ทุกท่าน วันนี้พวกเรา มาไหว้จิตวิญญาณของวีรบุรุษหูซื่อ”

“ตามฉันมา！”

เขามีสีหน้าที่สดใส เดินนำหน้าเข้าไปด้านใน วินาทีนี้ เขาเสี่ยงเดินออกไปแล้ว

แต่ไหนแต่ไรมา เขาไม่ยอมที่จะมาที่นี่ คงจะพูดได้ว่าเขาไม่กล้ามา ตอนนี้เข้าจะต้องขึ้นเป็นผู้นำใหญ่ เป็นผู้นำของฮั่นจงแล้ว

วันนี้ แน่นอนว่าต้องทำลายกำแพงที่อยู่ในใจ

นับประสาอะไรกับหูชิงหยุน?ตอนเขายังอยู่กูก็ไม่กลัว ไม่ต้องพูดถึงตอนนี้เลยเป็นเถ้าถ่านในกองเพลิงไปตั้งนานแล้ว！

เว่ยเทียนเหอและจ้าวคงได้รับความมั่นใจ และก็ยังอารมย์รุนแรง ผู้คนก็เดินเข้าไปข้างใน ตรงไปข้างหลังมีสวนดอกไม้ สถานที่ฝังกระดูกตระกูลหู

เห็นเงาของสองสามคนที่อยู่ไกล หยางต้าวพูดเสียงดัง ： “นายท่านจง รองผู้นำใหญ่ทั้งสาม พวกเรามาแล้ว！”

“ฉัน——”

เขายังอยากพูดอะไรต่อ จู่ๆก็หยุดลง

เพราะว่าเห็นเงาข้างหน้า ยืนสวมชุดสีดำคนหนึ่ง ผู้หญิงที่รูปร่างผอมบาง

เธอมีผ้าโพกหัวสีขาว บนแขนข้างหนึ่งยังติดริบบิ้นดำ ดูเหมือนว่าที่ถูกฝั่งอยู่ในสุสานนี้ก็คือครอบครัวและญาติของเธอ

นี่มันเรื่องอะไรกัน？ทุกคนล้วนสับสนงงงวย

ทั้งตระกูลหูได้เสียชีวิตไปหมดแล้ว ทำไมจู่ๆยังมีทายาทของพวกเขามาไหว้？

ผู้หญิงคนนั้นเมื่อเสร็จจากพิธีไหว้บรรพบุรุษแล้ว ในที่สุดก็ค่อยๆหันมา มองมายังหยางต้าว กัดฟัน： “หยางต้าว ยังจำฉันได้ไหม？”

เพียงแค่ได้เห็นเธอ สีหน้าเย็นชา ตาทั้งสองข้างแดงก่ำ

ในดวงตาสวยงามคู่นั้น คือความเกลียดจนเข้ากระดูกที่ไม่มีวันให้อภัย

“คุณหนูใหญ่？”หยางต้าวตัวสั่นอย่างรุนแรง สีหน้าเปลี่ยนอย่างมาก

“คุณมาได้ยัง？คุณไม่ใช่——”

หูรั่วหลันกักฟันพูด ： “คุณคิดว่าฉันตายแล้วใช่ไหม？ต้องขอโทษด้วย ที่ทำให้คุณผิดหวังแล้ว”