บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 730

หยางต้าวโกรธจนหัวเราะ

ในเมื่อถอกหน้ากากออกแล้ว หูรั่วหลันต้องการประชันหน้าแข่งขันกับเขา งั้นเขาก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจแล้ว

“ได้！”

“ไม่สนว่าจะเป็นทางยาทตระกูลหู เป็นตามที่คาดการณ์ไว้มีความโกรธอยู่ไม่น้อย”

“คุณหนูใหญ่ อย่าโทษฉันว่าไม่ให้โอกาสคุณนะ ตอนนี้ ฉันให้คุณโจมตีผมได้”

“วันนี้อยู่ที่หลุมศพพ่อแม่คุณ พวกเราลงเลือกตั้งผู้นำใหญ่บนสนามเดียวกัน ใครได้การโหวตเยอะ คนนั้นชนะ”

“เป็นยังไง？”

อารมณ์ของหูรั่วหลันเคร่งขรึม พยักหน้า ： “ได้”

หยางต้าวหัวเราะลั่น ： “ทั้งหมดสิบสองคะแนน ตอนนี้คุณได้มาสี่คะแนนแล้ว”

“ยังเหลืออีกแปดคะแนน”

เขากวาดตามองไปบนใบหน้าหน้าของแปดคนที่สิทธิออกเสียงที่เหลือ ยิ้มอย่างเยือกเย็น ： “เถ้าแก่ทุกท่าน พวกคุณสนับสนุนน้องสาวเหรอ？หรือว่าสนับสนุนฉัน？”

“เรื่องสำคัญอย่างมาก ผมให้พวกคุณพิจารณาให้ดีค่อยตอบกลับผม”

พูดจบ นักเลงบริเวณรอบๆนั้น ล้วนเอามือเท้าเอวตรงบริเวณที่เก็บมีดอย่างไม่ได้นัดหมาย พวกเขามีสายตาดุร้าย จ้องมองอย่างเสือ

ความหมายชัดเจนอย่างมาก ในวันนี้ต้องทำตาม ถ้าไม่ทำตามตาย

รับรู้ถึงกลิ่นไอของนักฆ่าบริเวณรอบๆ เถ้าแก่ที่เหลือทั้งแปดคน หัวใจเต้นไม่เป็นจจังหวะ พวกเขาเดิมที่ล้วนสนับสนุนหยางต้าว แม้ว่าเกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดของหูรั่วหลัน ทำให้เรื่องเกิดการเปลี่ยนแปลง

แต่กลับตอกย้ำทัศนคติของพวกเขา

“งั้นยังยืนยันว่า พวกเราสนับสนุนหัวหน้าตระกูลหยาง！”

“ใช่ สนับสนุนหัวหน้าตระกูลหยาง！”

“หัวหน้าตระกูลหยางถึงจะเหมาะกับผู้นำของธุรกิจฮั่นที่อยู่ในอุดมคติ”

พวกเขารีบร้องตะโกนเสียงดัง เถ้าแก่ที่เหลือเหล่านั้นก็ได้รับผลกระทบ ทั้งหมดล้วนตะโกนร้องเสียงดัง

ในขณะนั้นเสียงที่สนับสนุนหยางต้าวล้นหลาม พอมาเทียบดูจงโฮ่วและรองผู้นำใหญ่ทั้งสามคน ก็คงจะไม่พอแล้ว

อย่างไรเสีย พวกเขามีคะแนนแค่หนึ่งในสามเท่านั้น

หูรั่วหลันดูแล้ว โดดเดี่ยวละไม่มีการโต้ตอบใดใด

เว่ยเทียนเหอมีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้า พูดด้วยความพอใจ ： “สี่คะแนนแข่งกับแปดคะแนน ตามกฎแล้วหัวหน้าตระกูลหยางชนะ”

“คุณหนูใหญ่ คุณมีอะไรจะพูดไหม？”

“ถ้าไม่มีข้อโต้แย้ง งั้นฉันจะขอประกาศเลยนะ นับตั้งแต่ตอนนี้ไป เขาคือผู้นำใหญ่ธุรกิจฮั่นจง”

จ้าวคงก็รีบพูด “นายท่านจง หัวหน้าตระกูลหยางได้รับความไว้ใจจากมวลชน ตอนนี้เลือกผู้นำใหญ่แล้ว ยังไม่รีบไปเอาตราประทับของผู้นำออกมา！”

“เรื่องมาถึงวันนี้ ฉันอยากบอกกับพวกคุณกับสถานการณ์ในตอนนี้ จะได้ไม่ต้องล้มเหลว”

คำพูดนี้ ก็คือภัยคุกคาม ไม่ต้องพูดใครก็ล้วนคิดได้ เมื่อผ่านจากงานนี้ไป หยางต้าวนั่งในตำแหน่งผู้นำใหญ่ แน่นอนว่าว่าคงไม่ปล่อยจงโฮ่วและคนอื่นๆ

จงโฮ่วเสียงเหอะอย่างเยือกเย็น ที่จริงขี้เกียดจะไปพูดเหตุผลกับหยางต้าวและคนอื่นๆแล้ว เขากระซิบกับหูรั่วหลัน “คุณหนูใหญ่ คุณมีความคิดเห็นอย่างไร”

หูรั่วหลันยิ้มอย่างเยือกเย็น ：“หยางต้าว ถ้าหากฉันไม่ได้เดาผิดล่ะก็ คุณได้ซื้อคะแนนคนส่วนใหญ่ไปแล้ว”

“ไม่เลว ตามกฎก่อนหน้านี้ คุณแน่นอนว่าชนะแล้ว แต่ว่า——”

หยางต้าว ： “แต่ว่ายังไง？”

“รึว่าคุณปฏิเสธการแพ้？”

ก่อนหน้าที่จะมาถึงที่นี้ ถึงแม้ว่าเทียบดูไปในทุกๆด้าน เขาล้วนมีความมั่นใจว่าชนะ แต่เขาก็มีลางสังหรณ์ใจที่ไม่ดีมาโดยตลอด

อีกทั้ง หูรั่วหลันเสียเปรียบอย่างชัดเจน แต่เธอค่อนข้างนิ่ง ค่อนข้างมั่นใจในตัวเองเกินไปแล้ว

ราวกับว่าทั้งหมดนี้อยู่ในกำมือของเธอ

นี้ทำให้เขาไม่สบายใจอย่างมาก เขารีบแก้ไขเรื่องราวทั้งหมดต่อหน้า บทสรุปของเรื่องราวจะได้ไม่ต้องกลายเป็นความฝัน

หูรั่วหลันยิ้มอย่างเยือกเย็น ： “เพียงแต่ ตอนนี้ฉันคิดว่านายไม่มีคุณสมบัติเข้าร่วมการเลือกตั้งผู้นำใหญ่”

“นายคบคิดกับคนอื่น ทำร้ายอดีตผู้นำใหญ่ เขาก็คือผู้มีพระคุณของนาย！”

“นายมันคนไม่มีจิตสำนึก มีคุณสมบัติอะไรยืนอยู่บนเวทีการเลือกตั้ง！”

“พูดโกหก！”หยางต้าวพูดอย่างตื่นตกใจ ： “เด็กน้อย ฉันเห็นแก้หน้าพ่อของคุณ จึงเรียกคุณว่าคุณหนูใหญ่”

“ฉันขอเตือนคุณระวังคำพูดหน่อย！”

“ถ้ายังกล้าพูดมั่วซั่ว อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจนะ ”