บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 733

หยางต้าวรู้สึกอับอายจนกลายเป็นโกรธ เขาหายใจกระหืดกระหอบด้วยความโกรธและเปล่งเสียงหัวเราะออกมา

เขาเผยธาตุแท้ของตนออกมา ราวกับสัตว์ร้ายที่บ้าคลั่ง ภายใต้พลังอันลึกลับ เสียงหัวเราะก็ดังกึกก้องไปทั่ว จนหลายคนทนไม่ไหว ต้องเอามือขึ้นมาปิดหู

ฝีมือช่างล้ำลึกเสียจริง!

สีหน้าของฉินชวนเปลี่ยนไป ราวกับกำลังเผชิญหน้ากับศัตรู

แม้แต่ฉินเทียนเอง ยังอดไม่ได้ที่จะเลื่อมใส สมแล้วที่เป็นผู้ชักใยอยู่เบื้องหลัง ปกติแล้วชายผู้นี้ดูราวกับนักธุรกิจที่มั่่งคั่งร่ำรวยคนหนึ่ง คิดไม่ถึงเลยว่าแท้จริงแล้วจะมีเบื้องลึกที่ลึกซึ้งถึงเพียงนี้

“เยี่ยม!”

“หัวหน้าใหญ่ว่าน เยี่ยมยอดจริงๆ!”

“ฉันเข้าใจแล้ว!”

“ฉินเทียนกับ เถียโถว พวกเขาเสนอราคาให้สูงกว่าใช่ไหม?”

“ฉันยอมก็ได้ แต่บอกฉันทีเถอะว่าตกลงแล้วพวกเขาจ่ายให้แกเท่าไรกันแน่!”

“บอกมาเถอะ ถ้าฉันจ่ายให้ไม่ได้ วันนี้ฉันก็จะยอมแพ้!”

ว่านเป่ามองไปยังหยางต้าวที่กำลังบ้าคลั่ง สายตาแสดงถึงความหวาดกลัว เขารู้ตัวตนที่แท้จริงของฉินเทียน แต่เปิดเผยต่อสาธารณะไม่ได้ เขากัดฟันและพูดว่า “ราคาที่คุณฉินเสนอมา แกไม่มีวันจ่ายให้ได้หรอก!”

“หยางต้าว อย่าเสียเวลาอีกเลย ยอมแพ้ซะเถอะ”

“ยังไงวันนี้แกก็หนีลิขิตสวรรค์ไปไม่พ้นหรอก”

หยางต้าวตอบอย่างเยาะเย้ยว่า “ยอมแพ้ก็ได้”

“แต่อย่าเอาคดีโศกนาฏกรรมของตระกูลหูมาใส่ร้ายฉัน!”

“เอาแต่พูดว่าฉันทำร้ายคนตระกูลหู แล้วพวกแกมีหลักฐานหรือเปล่าหล่ะ?”

“ถ้าวันนี้ไม่มีหลักฐาน แล้วยังคิดจะฆ่าฉันอีกล่ะก็ มังกรซ่อนรูปของพวกแกคงติดค้างคำตอบกับคนทั้งโลกแน่ๆ”

หยางต้าวมองไปยังว่านเป่าด้วยสีหน้ายั่วยุ

ทุกคนในที่นี้เต็มไปด้วยความสงสัย เดิมทีหวังเหล่าหู่บอกว่าหยางต้าวเป็นคนฆ่าคนของตระกูลหู แถมยังพูดอย่างชัดเจนและมีเหตุผลอีกด้วย

แล้วหลักฐานหล่ะ?

ไม่มีหลักฐาน เรื่องนี้ไม่ว่าจะฟังยังไง ก็ยังรู้สึกว่ามันยากที่จะเชื่ออยู่เหมือนกัน

คงไม่ใช่ว่ามังกรซ่อนรูปถูกฉินเทียนให้สินบนเพื่อมาจัดการกับหยางต้าวหรอกนะ

ว่านเป่าและไป๋เลี่ยนมองไปทางฉินเทียนด้วยความสงสัย ภารกิจของพวกเขาสำเร็จแล้ว ต่อไปก็เป็นหน้าที่ของฉินเทียนแล้วหล่ะ

ฉินเทียนอดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้ จนถึงตอนนี้เหลิ่งหยุนก็ยังมาไม่ถึงสักที

หรือว่าวันนี้จำเป็นต้องลงมือจริงๆ ซะแล้ว?

หากไม่ใช่เหตุสุดวิสัย เขาก็อยากให้ได้หลักฐานมาจริงๆเสียก่อน แล้วค่อยเปิดโปงต่อหน้าผู้คน และต่อหน้าวิญญาณที่พยาบาทของตระกูลหู ให้พวกเขาได้ฟังกันอย่างชัดๆ

และนั้นมันจะเป็นตอนจบที่สมบูรณ์แบบที่สุด

“หลักฐานหน่ะมีแน่นอน แต่แกคงต้องรออยู่ในคุกใต้ดินของมังกรซ่อนรูปก่อนแล้วหล่ะ!”

ท่ามกลางเสียงคำราม ฉินเทียนก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว และจับหยางต้าวเอาไว้ด้วยมือของเขาเอง

จากนั้นรอจนกว่าหลักฐานจะมา แล้วค่อยประหารชีวิตเขาต่อหน้าสาธารณชนก็แล้วกัน

ในตอนนี้ ก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นมาจากด้านนอก

“หลักฐาน!”

“หลักฐานมาแล้ว!”

มีร่างร่างหนึ่ง ที่ดูเหมือนกับนกน้อยที่กำลังตกใจ วิ่งเข้ามาด้วยท่าทีรีบร้อน

ทุกคนต่างพากันตกตะลึง

ส่วนฉินเทียน เมื่อเห็นคนผู้นี้แล้ว สีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

“เหลิ่งหยุน!”

“เกิดอะไรขึ้นกับแก?”

เมื่อเห็นว่าเหลิ่งหยุนผมเผ้ารุงรัง มีเลือดทั่วตัว เสื้อผ้าก็เปื้อนสีแดงเลือด

คนที่ไม่รู้ พอเห็นว่าจู่ๆแกก็ปรากฏตัวแบบนี้ คงคิดว่าแกเป็นอสูรกายที่บุกเข้ามาอย่างแน่นอน

“ศิษย์พี่!” เหลิ่งหยุนควบคุมตัวเองไม่ได้ อาศัยความเคยชิน โผเข้าไปในอ้อมแขนของฉินเทียน จากนั้นร่างกายของแกก็อ่อนปวกเปียก และไม่มีเรี่ยวแรง

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

“ใครทำร้ายเธอ?” ฉินเทียนกอดเหลิ่งหยุนเอาไว้ เขาโกรธจนตาแทบจะทะลัก

สีหน้าของเหลิ่งหยุนซีดขาวจนน่ากลัว เธอมองและยิ้มให้ฉินเทียนแล้วพูดว่า “ภารกิจของน้องสำเร็จลุล่วงแล้ว อ่ะนี่....หลักฐาน”

มือที่เปื้อนเลือดได้ยื่นมือถือรุ่นเก่าให้กับฉินเทียน จากนั้นก็สลบไป

ฉินเทียนรีบตรวจเช็คชีพจรของเธอ และพบว่าชีพจรของแกนั่นเต้นอ่อนมาก คงเป็นเพราะหลังจากที่ได้รับบาดเจ็บ แกเสียเลือดมากจนเกินไป แถมยังกัดฟันเดินทางมาไกลเพื่อมาที่นี่ เลยทำให้แกอ่อนแรงเช่นนี้

ยังดีที่ไม่อันตรายถึงชีวิต

แต่ถึงกระนั้น สีหน้าของเขาก็ยังเคร่งขรึมอย่างน่ากลัว！