บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 741

ถัดจากเจ้าหัวแดง ยังมีคนอีกเจ็ดคนยืนอยู่ พวกเขาทั้งหมดเป็นสมาชิกของกลุ่มสาม เมื่อดูโศกนาฏกรรมข้างใน ไม่เพียงแต่ไม่มีใครแสดงความเห็นอกเห็นใจแม้แต่น้อย

ตรงกันข้ามกลับตื่นเต้นมาก

เพราะพวกเขา ก็ล้วนมาจากขึ้นตอนนี้ วิธีการฝึกอบรมที่โหดร้าย ได้ลดทอนความเป็นมนุษย์ของพวกเขาไปนานแล้ว

เมื่อเห็นคนอื่นต้องทนทุกข์ทรมานเหมือนพวกเขาในตอนนั้น พวกเขารู้สึกตื่นเต้นราวกับได้แก้แค้น

“วู้ฮู ! ”

“ยินดีต้อนรับสู่ทาสสัตว์กลุ่มสาม ! ”

“มาเลย ! กัดเลย ! ”

“พวกมันกัดพวกแก พวกแกเองก็กัดพวกมันได้ ! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ! ”

ตามหลังหัวหน้ากลุ่มเจ้าหัวแดง พวกเขาตะโกนเสียงดัง ราวกับรื่นเริงในเทศกาลใหญ่

คนในกรงเหล็กไม่มีอาวุธ และหมาป่าที่เขาเผชิญหน้าก็ไม่ใช่หมาป่าธรรมดา

หมาป่าแต่ละตัวได้รับการผสมพันธุ์ด้วยวิธีพิเศษ มันดุร้ายมากและเป็นอมตะ

ได้ยินเสียงโห่ร้องจากสมาชิกกลุ่มสาม หนึ่งในนั้นใบหน้ามีแผลเป็นดูเหมือนว่าจะเสียสติไปแล้ว เมื่อเผชิญหน้ากับหมาป่าสีน้ำเงินที่พุ่งเข้ามา เขาตะโกนร้องและพุ่งเข้าไป

เขากอดหมาป่าเข้าด้วยกัน และเริ่มกัดกัน

เมื่อเห็นฉากนี้ ผู้คนที่อยู่ข้างนอกก็ตะโกนอย่างบ้าคลั่งยิ่งกว่าเดิม จนกระทั่งบังเอิญเห็นฉินเปียวที่ยืนอยู่ข้างหลัง

พวกเขาต่างก็ตกใจหมด ตัวสั่นเทานอนอยู่บนพื้น

เมื่อเผชิญกับหมาป่าที่ดุร้าย พวกเขาไม่กลัว แต่เมื่อเห็นฉินเปียว พวกเขาก็กลัวจนเข้ากระดูกดำ ราวกับว่าฉินเปียว เป็นสัตว์ร้ายที่น่ากลัวที่สุดในโลก

“พวกคุณทำได้ดีมาก ลุกขึ้นเถอะ ”ฉินเปียวยิ้มไปทั่วใบหน้าของเขา ดูเหมือนว่ายิ่งลูกน้องของเขาโหดร้ายมากเท่าไหร่ ในสายตาของเขา ก็ยิ่งดูน่ารัก

“ครับ คุณชาย！”

เจ้าหัวแดงที่เป็นผู้นำ และยืนขึ้นอย่างเคารพด้านหลังฉินเปียว และดูการต่อสู้ด้วยกัน

“เป็นยังไงบ้าง ที่เหลืออีก 3 คน มีคนที่คุณชอบบ้างไหม ? ฉินเปียวถามอย่างใส่ใจ”

เจ้าหัวแดงรีบพูดว่า “ใบหน้าที่มีแผลเป็นนั้นไม่เลว เพียงแต่ว่า ก็ยังห่างจากมาตรฐานของเราอยู่เล็กน้อย ”

“หวังว่าเขาจะสามารถยืนหยัดได้จนถึงสุดท้ายนะ”

ฉินเปียวพยักหน้าและพูดด้วยความเย้ยหยันว่า “มันขึ้นอยู่กับพวกเขา ว่าพวกเขาจะอยู่หรือตาย เรายอมขาดแคลนดีกว่าที่จะได้คนที่ไร้คุณภาพ”

“ครับ! ”เจ้าหัวแดงเห็นด้วย เมื่อได้รับคำแนะนำของฉินเปียว และเขาก็ส่งเสียงร้องแปลก ๆ หลังจากได้ยินเสียงร้องนี้ หมาป่าซึ่งตาแดงอยู่แล้ว ดูเหมือนจะถูกกระตุ้นและบ้าคลั่งมากขึ้น

ภายในครู่เดียว สามคนสุดท้ายที่เหลือ ทั้งหมดก็ล้วนถูกโยนลงกับพื้น

ภายใต้การกัดกันอย่างบ้าคลั่งของหมาป่า ทั้งสามกรีดร้องอย่างน่าสมเพช ในที่สุดความโหดร้ายในส่วนลึกของธรรมชาติมนุษย์ก็ปะทุขึ้น พวกเขาตาแดง กอดหัวหมาป่า และกัดกลับอย่างสุดชีวิต

ตอนนี้ อาวุธที่แหลมคมเพียงอย่างเดียวของพวกเขาคือฟัน เพราะกำปั้นหมดเรี่ยวแรงไปแล้ว นอกจากนี้หมาป่าเหล่านี้ไม่ใช่หมาป่าธรรมดา พวกมันได้รับการเลี้ยงดูด้วยวิธีพิเศษ ดังนั้นพวกมันจึงไม่เพียงดุร้ายและผิดปกติเท่านั้น

เนื้อและกระดูกของพวกมัน เหมือนเหล็กและกระดูกเหล็ก ใช้เพียงกำปั้น มันไม่สามารถต่อสู้ได้เลย

หมาป่ากัดคน !

คนกัดหมาป่า !

ฉากที่บ้าคลั่งต่อเนื่องมาหลายนาที ในไม่ช้า สองในสามคนนั้นก็ถูกกัดคอและนอนนิ่งอยู่บนพื้น ไม่ขยับเลย

ใบหน้าที่มีรอยแผลเป็นที่ยังอยู่นั้น หมดแรงและสิ้นหวัง ทันใดนั้นทรุดลงกับพื้นและร้องไห้ออกมา

ไม่มีใครรู้ว่าเสียงร้องไห้ดึงดูดหมาป่าหรือหมาป่าเหล่านั้นกินอิ่มแล้ว พวกมันกลับยอมแพ้การโจมตี

“ฉันชนะแล้ว ! ”

“ฉันเป็นคนสุดท้ายที่ยังมีชีวิตอยู่ ! ”

แผลเป็นร้องให้ด้วยความปีติ ม้วนตัวคลาน และรีบวิ่งไปที่ด้านข้างของกรงเหล็กพูดอย่างกระวนกระวาย “เร็วเข้า รีบปล่อยฉันออกไป！”

“ฉันชนะแล้ว ฉันเต็มใจเข้าร่วมกับพวกคุณ ! ”

เจ้าหัวแดงมองไปที่ฉินเปียวอย่างสงสัย แม้ว่าเขาจะไม่พอใจเล็กน้อยที่ผู้คัดเลือกคนนี้ผ่านการทดสอบ แต่ว่าก็ยังรู้จักเอาตัวรอด

มีคนนี้แล้ว กลุ่มเล็กของเขาก็จะมีสมาชิกเต็มอีกครั้ง ในอนาคตในการประลองความเป็นความตายกับกลุ่มอื่น ๆ ก็สามารถมีบทบาทขึ้นมาได้บ้าง

มิฉะนั้นทีมของเขาจะแข่งขันกับทีมอื่นในสภาพที่มีสมาชิกไม่เพียงพอ มันจะเสียเปรียบ และพวกเขาจึงได้แต่ตายต่อไป

ผลสุดท้ายน่าจะเป็นไปได้ว่าทั้งกลุ่มถูกทำร้าย ในเวลานั้นเขาซึ่งเป็นหัวหน้าทีมก็จะกลายเป็นเหยื่อของทีมอื่นด้วย