บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 740

“คุณชายช่างเฉลียวฉลาด!”

“เชิญตามฉันมา!”

ฮุยเฮ้อพยักหน้าด้วยความเคารพ และนำฉินเปียวเดินไปทางตะวันตกเฉียงเหนือของบ้านพักวิลล่าอย่างรวดเร็ว

ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ ด้านหลังติดภูเขา ได้ยินเสียงคำรามของสัตว์ป่าดังออกมาจากกลางภูเขา ที่ห่างไกลออกไป

เสียงนั้นไม่เหมือนเสียงร้องของสัตว์ป่าทั่วๆ ไป แต่มันเหมือนกับวิญญาณในนรก กลางวันแสกๆ ได้ยินแล้วยังรู้สึกสยดสยองพองขนเลย

ฉินเปียวมองไปยังภูเขาอันไกลโพ้น แววตาของเขาปรากฏความบ้าคลั่งอีกครั้งเหมือนกำลังถูกกระตุ้นด้วยเสียงของสัตว์ป่า

เขาพยายามระงับเอาไว้ และถามด้วยความตื่นเต้นว่า “วันนี้มีการฝึกซ้อมตามปกติไหม?”

“กลุ่มไหนครับ?”

ฮุยเฮ้อรีบตอบกลับไปว่า “กลุ่มสาม!”

“ผู้รับผิดชอบกลุ่มสาม ชื่อว่าเจ้าหัวแดง พวกเขาระหว่างการต่อสู้กับกลุ่มสี่เมื่อวันก่อน มีสมาชิกเสียชีวิตไปหนึ่งราย ทำให้สมาชิกในทีมขาดไปหนึ่งคน”

“ฉันไปหานักโทษที่ได้รับโทษประหารชีวิต และเอาไปขังไว้ในบ้านสัตว์เพื่อทำการฝึกฝนแล้ว”

“คนที่มีชีวิตรอดคนสุดท้ายนั้น ฉันจะเอาเข้าไปเสริมในกลุ่มสาม”

ฉินเปียวหัวเราะและพยักหน้า “แกทำถูกแล้ว”

“บรรดาทาสสัตว์ทั้งเจ็ดสิบสองคน ห้ามขาดแม้แต่คนเดียว ถ้าขาดไปคนหนึ่งแล้วล่ะก็ มันก็ไม่ใช่ทาสสัตว์เจ็ดสิบสองคนแล้วสิ”

“ครับ!” ฮุยเฮ้อรีบพยักหน้าตอบรับ

ที่เชิงเขา มีบ้านหินเตี้ยๆ แถวหนึ่ง ฮุยเฮ้อผลักประตูเหล็กของบ้านบานหนึ่งออก และเชิญฉินเปียวเข้าไป

ภายในบ้านมีแสงไฟสลัวสลัว ตกแต่งอย่างซอมซ่อ แม้แต่เตียงเล็กๆ ที่อยู่ตรงมุมบ้าน ยังทำจากก้อนหินเย็นๆ และปูทับด้วยฟางข้าวอีกเพียงนิดหน่อยเท่านั้น

คงไม่มีใครคาดคิดว่า วังตะวันออกของคฤหาสน์ฉินอันหรูหรานี้ จะยังมีสถานที่อันหนาวเหน็บแบบนี้อยู่อีกด้วย

ในตอนนี้ ภายใต้แสงไฟสลัว มีคนคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียงหินอันเย็นเฉียบนั้น นั่นก็คือ หยางต้าว

ก่อนหน้านี้ไม่นาน เขายังเป็นพี่ใหญ่แห่งฮั่นจงอันเกรียงไกรอยู่เลย ในวันนี้เสือร่วงลงสู่พื้นราบ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

เขานอนตัวแข็งทื่อ กัดฟันจนแน่น ใบหน้าซีดขาว ดูไปแล้วคงจะอ่อนแอจนเหลือเพียงลมหายใจสุดท้ายแล้วจริงๆ

เมื่อได้ยินเสียง เขาก็ใช้ความรู้สึกสุดท้าย ค่อยๆ หันหน้ามามอง เมื่อเห็นว่าเป็นฉินเปียว เขาก็ตื่นเต้นดีใจจนอยากจะลุกขึ้นนั่ง

แต่ว่า เขาขยับตัวอะไรไม่ได้เลย

อ้าปากก็ยังเปล่งเสียงไม่ออกเลยด้วยซ้ำ

ฮุยเฮ้อพูดแนะนำเบาๆ ว่า “เขาถูกเฟ่ยเทียนอิงทำร้ายจนบาดเจ็บ ในช่วงเวลานั้น เขาได้ฉีดยาชนิดนั้นเข้าไปในร่าง จนดิ้นรนหนีรอดออกมาได้”

“แต่ระหว่างทางที่หลบหนีอยู่นั้น เขาได้รับบาดเจ็บจากลูกปืนของสมาชิกมังกรซ่อนรูป จึงทำให้เขาเสียเลือดอย่างมาก”

“ประกอบกับการเดินทางอย่างเร่งรีบโดยไม่หยุดพักเพื่อรีบให้มาถึงที่นี่ ดังนั้นสภาพของเขาเลยกลายเป็นเช่นนี้”

ระหว่างที่เขาพูด เขาก็ตำหนิหยางต้าวว่า “ที่แกมาวังตะวันออก เพราะอยากจะขอร้องให้คุณชายของพวกเราแก้แค้นให้แกใช่ไหม?”

หยางต้าวพยักหน้าด้วยความตื่นเต้น และเปล่งเสียงที่ฟังไม่ค่อยชัดเจนออกมาจากลำคอ

แม้จะไม่สามารถพูดอะไรได้ แต่ในแววตาของเขา มันเต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธแค้นอย่างแสนสาหัสสุดที่จะหาใดเปรียบได้

อีกเพียงแค่ก้าวเดียว เขาก็จะได้รับตำแหน่งสูงสุดในฮั่นจงแล้ว จากนั้นชีวิตของเขาก็จะกินอยู่อย่างสุขสบาย กลายเป็นเศรษฐีใหญ่ที่มีอำนาจสูงสุด

แต่สุดท้าย กลับถูกฉินเทียนทำลายความฝันนั้นจนพังทลายไปหมด

เมื่อนึกได้ถึงตอนนี้ เขาก็โมโหบ้าคลั่งขึ้นมา!

ฉินเปียวหัวเราะเยาะ

“หยางต้าว ฉันรู้จักแกดี ไม่ว่าจะเป็นด้านการต่อสู้หรือด้านสติปัญญาก็ดี ก็ยังพอยอมรับกันได้อยู่”

“แต่ยังไงก็ตาม ในวังตะวันออก มันไม่จำเป็นต้องมีคนอย่างแกมากนักก็ได้”

“ทำไมฉันจะต้องเก็บหมาข้างถนนอย่างแกเอาไว้ด้วยหล่ะ?”

“จะว่าไป ที่แกถูกไล่ออกจากฮั่นจง และบากหน้ามาขอความช่วยเหลือฉันถึงที่นี่ ตอนนี้ พี่ชายที่แสนดีของฉันคนนั้น รวมถึงคนของมังกรซ่อนรูปตะวันตก ต้องคิดว่าฉันอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้แน่ๆ”

“แกทำแบบนี้มันเป็นการใส่ร้ายฉันไม่ใช่หรือ?”

“ดังนั้นฉันเลยคิดว่า เพื่อเป็นการยืนยันความบริสุทธิ์ของฉัน สิ่งที่ฉันควรเร่งรีบจัดการก็คือ ส่งแกให้กับมังกรซ่อนรูป แกคิดว่ายังไงหล่ะ?”

เมื่อได้ยินดังนั้น หยางต้าวก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา เขาได้รับข้อมูลมาว่า ฉินเทียนถูกไล่ออกจากตระกูลฉิน

ครอบครัวตระกูลฉินทั้งหมด โดยเฉพาะคุณชายรองอย่างฉินเปียวไม่เคยลงรอยกับฉินเทียน เขาเกลียดจนอยากจะฆ่าเสียให้ตายไปเลยด้วยซ้ำ

ดังนั้นเขาเลยเลือกที่จะบากหน้ามาหาฉินเปียว เพราะคิดว่า ฉินเปียวจะต้องให้ภารกิจที่สำคัญอย่างแน่นอน