บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 779

หลังจากได้ยินคำพูดของฉินเปียวนั้น ทุกคนต่างพากันตื่นเต้นขึ้นมาในทันทีพร้อมกับรู้สึกยินดีแทนฉินเทียน ที่จะได้กลับมารับตำแหน่งบุตรชายและหลานชายคนโตของตระกูลฉิน นั่นหมายความว่า ฉินเทียนก็จะได้รับสิทธิ์ในการรับมรดกของตระกูลฉินสายเก่าอีกด้วย

เดิมพันนี้ ดูใหญ่เกินไปหรือเปล่า?

อย่างน้อย ฉากหน้าในตอนนี้ ฉินเปียวก็ได้ปูหนทางชนะของตัวเองลงไปแล้ว เขาสามารถหลบไปอยู่หลังฉากได้อีกด้วย ขอเพียงแค่พึ่งพาการระดมพลของผู้ใต้บังคับบัญชาและเส้นสายที่หลากหลายนั้น เขาก็สามารถบีบคอฉินเทียนได้แล้ว

แล้วทำไมเขาต้องลงไปร่วมเล่นด้วยล่ะ?

เรื่องนี้ ฉินเทียนดูจะไม่แปลกใจเท่าไหร่นัก สำหรับน้องชายคนนี้ของเขานั้น เขาเข้าใจนิสัยน้องชายของตัวเองเป็นอย่างดี

เขาเป็นคนที่มีนิสัยความโหดร้ายเป็นทุนเดิม ทั้งยังชื่นชอบการแข่งขันอีกด้วย เหยื่อตัวไหนที่ถูกเขาต้องตาแล้วนั้น เขาจักต้องบดขยี้มันให้แหลก ถึงจะสนองความรุนแรงภายในใจของเขาลงไปได้

เขาไม่สนใจเกี่ยวกับตำแหน่งของลูกชายคนโตและหลานชายของพ่อแม่ในตระกูลฉินสายเก่าอีกต่อไป เช่นเดียวกับสิทธิ์ในการรับมรดกเช่นกัน น้องชายคนนี้ของเขา เพียงหวังว่าตัวเขานั้นจะไม่สามารถสร้างความสัมพันธ์ภายในตระกูลกับใครได้อีกแค่นั้นเอง

อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกสงสัยเล็กน้อยเกี่ยวกับการเดิมพันครั้งใหญ่ของฉินเปียว

“ถ้าฉันแพ้ นายต้องการอะไรจากฉัน?” ฉินเทียนเอ่ยถามเสียงเข้ม

ฉินเปียวแย้มยิ้มออกมาเล็กน้อย: "ไขกระดูกของพี่"

อะไรนะ?

ทุกคนต่างก็ต้องประหลาดใจอีกครั้ง

ฉินเปียวเดิมพันอนาคตของตัวเอง แต่สิ่งที่เขาต้องการคือชีวิตของฉินเทียนเท่านั้น

"อะไรกัน ไม่กล้างั้นเหรอ?"

“ถ้าไม่กล้า ฉันจะลองใช้หนทางอื่นดูก็ได้”

เมื่อเผชิญหน้ากับท่าทีก้าวร้าวของฉินเปียวนั้น ฉินเทียนได้แต่ยิ้มออกมาด้วยความเย็นชา

“ฉันไม่สนใจตำแหน่งลูกชายคนโตและหลานชายของตระกูลฉินสายเก่าหรอกนะ”

“ถ้านายแพ้ ต้องมอบหยางต้าวมาและตอบคำถามฉันหนึ่งข้อ”

“ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?” ฉินเปียวเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เขาไม่สนใจชีวิตของหยางต้าวอยู่แล้ว

สิ่งที่เขาสงสัยก็ถือ คำถามอะไรของฉินเทียนที่ต้องการจะถามเขานั่นเอง จนถึงกับไม่สนใจสถานะของทายาทของตระกูลฉินสายเก่า

เขาจ้องมองไปที่ใบหน้าของฉินเทียน ด้วยสายตาระยิบระยับ ไม่นานนัก เขาก็เหมือนจะรู้ได้ในทันทีว่าฉินเทียนต้องการจะถามอะไร ทันใดนั้น ใบหน้าของฉินเปียวพลันเปลี่ยนสีไปเล็กน้อย

"ได้!"

" ตกลงตามนี้!"

“อีกสามวันเจอกันที่ภูเขาต้าหวาง”

พูดจบ ฉินเปียววที่กำลังจะเตรียมตัวหันกายจากไปนั้น

"เดี๋ยวก่อน!" เสียงทุ้มลึก พลันดังขึ้นมาจากด้านหลังของฉิน พร้อมกับชายร่างกำยำวัยกลางคนคนหนึ่งที่เดินออกมาจากฝูงชน

สายตาของเขาดูน่าเกรงขาม ทั้งยังเผยให้เห็นถึงเจตจำนงที่แน่วแน่ เช่นเดียวกับกลิ่นอายความอาฆาตที่แผ่กระจายออกมา

มือที่หยาบกร้านและทรงพลังของเขา พลันจับด้ามมีดที่เอวของตัวเองเอาไว้แน่น มีดดาบที่เรียวโค้งมน งดงามราวกับดวงตาที่หรี่ลงของยมทูต

ราชาแห่งมีดม้ง หม่าหงเทา

ในวันนี้เขาเป็นถึงหัวหน้าของห้าพญายมแห่งนรกแล้ว เหล่าสมาชิกในทีมมีดม้งนั้น ล้วนแต่เป็นทหารที่คัดเลือกมาจากม้งเจียงทั้งหมด

ด้วยความเก่งกาจกล้าหาญสู้ไม่ถอยของพวกเขา

ในทางภาคใต้นั้น พวกเขาสามารถตั้งหลักได้อย่างมั่นคงแล้ว ทั้งยังมีความสามารถที่กลายมาเป็นไพ่ลับให้กับกองกำลังได้อีก

หม่าหงเทาจึงได้กลายมาเป็นหนึ่งหัวหน้า ทั้งรูปลักษณ์กำลังภายในและท่วงท่า เขาดูจะใจเย็นขึ้นกว่าเมื่อก่อนเป็นเท่าตัว

"หืม?"

ฉินเปียวตกตะลึงไปอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นและพูดขึ้นมาอย่างสนใจว่า "แกต้องการจะทำอะไร?"

หม่าหงเทาพลันหันไปโค้งกายทำความเคารพต่อฉินเทียน พลางกระซิบขอคำอนุญาต

"พี่เทียนครับหลังจากที่ผมได้ยินเกี่ยวกับการกระทำของหยางต้าวแล้ว ผมอยากจะสู้ประลองกับเขาจริงๆ ครับ"

"ได้โปรดช่วยอนุญาตให้ผลทำการประลองด้วย."

ฉินเทียนพลันรู้สึกสนุกขึ้นมาในทันที สิ่งที่หยางต้าวทำนั้น ทั้งอุกอาจและชวนน่าโมโหขึ้นมาจริง ๆ หลังจากที่หม่าหงเทารู้เรื่องเข้า เขาย่อมต้องรู้สึกทนไม่ไหว

สิ่งที่เขาต้องการจะพูดก็คือ เขาต้องการจะประลองการต่อสู้กับหยางต้าว แต่ในความเป็นจริง เขาแค่ต้องการเอาชนะหยางเต้าและระบายความโกรธออกไปเท่านั้น

นอกจากนี้ท่าทีของฉินเปียวที่เย้อหยิ่งเกินไป หากว่าหม่าหงเทาสามารถเอาชนะหยางต้าวได้นั้น มันจะได้ช่วยระงับท่าทีที่เย่อหยิ่งของเขาด้วย

ฉินเทียนพลันมองไปที่ฉินเปียว พลางพูดขึ้นมาด้วยความเย็นชาว่า "นายคิดว่ายังไงล่ะ?"

ก่อนที่ฉินเปียวจะทันได้พูดอะไรออกมานั้นหยางต้าวก็ได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำแล้วว่า "ผู้ใต้บังคับบัญชาคนนี้เต็มใจที่จะต่อสู้ เพื่อที่จะระงับท่าทีอวดดีของเขา!"

“นายน้อย ได้โปรดอนุญาตด้วยเถอะขอรับ!”

ฉินเปียวพลางหัวเราะออกมาด้วยความเยาะเย้ย พร้อมพูดขึ้นมาว่า "วันนี้ ในเมื่อเป็นวันมงคลของราชาเถียสิบสามทั้งที ทำไมไม่มีการแสดงบันเทิงอะไรเลยเล่า?"