บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 783

แท่นหินนี้ เรียกกันว่าแท่นเตี้ยนเจียง

เป็นจุดเริ่มตนและก็เป็นจุดสิ้นสุดของการล่าสัตว์

หลังจากที่ฉินเปียวพาคนพุ่งเข้ามาแล้ว ก็สบตากับฉินเทียน จากนั้นก็แสยะยิ้มพลางกล่าวว่า "นายเตรียมตัวดีแล้วใช่ไหม? พี่ชายที่แสนดีของฉัน"

ฉินเทียนกล่าวอย่างเย็นชา "พูดมาสิ กฎคืออะไร"

ฉินเปียวยิ้มเยาะกล่าวว่า "นายออกไปจากตระกูลหลายปี ที่นี่เป็นเขตอิทธิพลของฉันแล้ว และกฎในครั้งนี้ หากขึ้นอยู่กับฉัน นายอาจจะไม่พอใจ"

"ฉันหาคนที่จะมาเป็นผู้ตัดสินให้แล้ว เชื่อว่านายจะต้องพอใจอย่างแน่นอน"

หื้ม? ฉินเทียนไม่เข้าใจว่าไอ้หมอนี่อยากจะทำอะไร ในขณะที่กำลังจะพูด ก็ได้ยินเสียงเครื่องบินดังมาจากที่ไกล ๆ

เขารีบเงยหน้าขึ้นไปดูทันที และเห็นเฮลิคอปเตอร์สีดำลำหนึ่งบินผ่านไปบนท้องฟ้า

เพียงไม่นาน ก็มาถึงเหนือท้องฟ้า สามารถเห็นได้ว่า ตัวเครื่องพ่นด้วยตัวอักษรโบราณขนาดใหญ่ว่าฉินจื่อ

มันเป็นเครื่องบินที่ใช้เฉพาะของตระกูลฉิน เพียงแค่สัญลักษณ์บนตัวเครื่องนี้เท่านั้น ก็สามารถเที่ยวใช้อำนาจบาตรใหญ่ไปทั่วทั้งเขตตะวันตกเฉียงเหนือได้ และไม่มีผู้ใดที่จะไม่เคราพเกรงกลัว

ฉินเทียนอดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้ เขาไม่รู้ว่าคนที่มาจากตระกูลฉินเป็นคนอย่างไร ตามเหตุผลแล้ว ผู้ที่มีสิทธิ์ใช้เครื่องบินรบพิเศษของตระกูลฉินได้ สถานะไม่น่าจะต่ำอย่างแน่นอน

เนื่องจากว่าได้รับเชิญมาจากฉินเปียว คนที่มาน่าจะเป็นคนจากทางฉินเปียว

ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม ฉินเทียนก็รู้อย่างแน่ชัดว่า ตอนนี้เขาไม่อยากที่จะเจอใครในตระกูลฉินทั้งนั้น

เขาเพียงอยากที่จะสิ้นสุดเกมล่าสัตว์กับฉินเปียวให้เร็วที่สุด และได้รับคำตอบของตัวเอง

เขาเคยคิดมาก่อน หากว่าตระกูลฉินเป็นฐานทัพของหมาป่าหอนจริง และพวกเขาเป็นผู้ควบคุมวิหารเทพสังหารอยู่เบื้องหลัง คดีฆาตกรรมมากมายล้วนแต่เป็นสิ่งที่พวกเขาทำ เช่นนั้นแล้วเขาควรจะทำอย่างไร

หากจะต้องทำการปราบปรามขนานใหญ่จริง ๆ ก็คงต้องกวาดล้างแม้กระทั่งตระกูลที่ตั้งตระหง่านอยู่บนจุดสุดยอดของอาณาจักรมังกรมาได้หลายร้อยปีนี้ด้วยใช่หรือไม่?

นี่เป็นเรื่องที่ไกลเกินไป เขาในตอนนี้ยังไม่สามารถที่จะจินตนาการได้ ทำได้แค่เพียงว่ากันไปแต่ละก้าวแล้วล่ะ

ตอนนี้ผู้ตัดสินก็ได้มาถึงแล้ว และเขาก็เป็นตัวแปรในแผนการของเขา

เครื่องบินลงจอดฉุกเฉินลงบนพื้นหญ้าในระยะไกล จากนั้นประตูห้องโดยสารก็เปิดออก และเห็นร่างสูงใหญ่ที่แก่หง่อมเดินออกมาจากข้างใน มันทำให้สีหน้าของฉินเทียนเปลี่ยนไปเล็กน้อย

เขาเกือบที่จะโพล่งออกมาอยู่แล้ว

ผู้ตัดสินที่ฉินเปียวเชิญมาคนนี้ ไม่คาดคิดเลยว่าจะเป็น ราชาถงจิ่ง

หนึ่งเดือนก่อนหน้านี้ ฉินเทียนเพื่อที่จะส่งของขวัญคืนให้กับฉินเปียว ในชั่วข้ามคืน ได้ทำลายราชาวัดโลหะดีบุกที่พวกเขาเลื่อมใสศรัทธามากที่สุดจนไม่เหลือชิ้นดี และฉินเทียนก็ได้ยินมาว่า นายหญิงใหญ่ได้ส่งมอบข้อมูลความสามารถของวัดโลหะดีบุกให้กับถงจิ่งอย่างเร่งด่วน

สามารถกล่าวได้ว่า ถงจิ่งผู้มีความสามารถของทั้งสองราชาเอาไว้ และตอนนี้ก็เป็นผู้สวามิภักดิ์ที่สำคัญที่สุดของตระกูลฉินไปแล้ว

ตอนนี้ การแข่งขันที่สำคัญอย่างนี้ ไม่คาดคิดว่าฉินเปียวจะเรียกให้ถงจิ่งมาเป็นผู้ตัดสิน ไม่ใช่ว่าฉินเทียนจะไม่ได้คิด ราชาถงจิ่งคนนี้ไปหันไปทางฉินเปียวแม่ลูกแล้วอย่างนั้นหรือ?

เขามองด้วยสายตาเย็นชา ผู้เฒ่าถงจิ่งเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าชายชราจะรู้ว่า วันนี้จะได้ทำเรื่องที่ไม่ดีเท่าไรนัก และคาดว่าเขาจะแสร้งทำเป็นแก่เฒ่าจนเดินเหินไม่สะดวก

ด้านหนึ่งเดินขึ้นมาบนแท่นหิน และอีกด้านหนึ่งก็ไอออกมาเสียงดังอย่างตั้งใจ

"โอ้ย คนแก่หงำเหงือกอายุมากขนาดนี้แล้ว เดินนิดหน่อยก็เหมือนจะไม่ไหวซะแล้วสิ"

"ทำให้นายน้อยทั้งสองมาเห็นเรื่องน่าขันเสียแล้ว!"

เขายืนตัวสั่นเทา เขาคารวะอย่างลึกซึ้ง และกล่าวด้วยเสียงดังก้องว่า "ชายชราคนนี้ขอคารวะนายน้อยทั้งสอง!"

ฉินเปียวหัวเราะแล้วกล่าวว่า "ผู้เฒ่าถงจิ่ง ท่านมาสายไปแล้ว"

"พูดมาสิ ว่าควรจะลงโทษอย่างไรดี?"

ผู้เฒ่าถงจิ่งเหลือบมองไปที่ฉินเทียน แล้วรีบร้อนกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "ชายชราคนนี้มาสาย เนื่องจากว่ามีเหตุผลขอรับ"

"รอให้ผมได้อธิบายเหตุผล หากนายน้อยยังต้องการลงโทษ แน่นอนว่าชายชราคนนี้ก็ไม่มีอะไรจะพูดอีก"

ฉินเปียวหัวเราะแล้วกล่าวว่า "ไม่ต้องรีบร้อน ค่อย ๆ พูดเถอะ"

ถงจิ่งถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก และพูดออกมาประโยคหนึ่ง ที่ทำให้หน้าของฉินเทียนเปลี่ยนสีไปครู่หนึ่ง

"ผมไปพบกับนายหญิงใหญ่มาขอรับ"

นายหญิงใหญ่!

เป็นสามคำที่แปลกประหลาดมาก