บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 784

"พี่เทียน ทำไมยังหยุดยืนอยู่ตรงนี้อีกล่ะ? พวกเรารีบไปกันเถอะ!"

"ครั้งนี้พวกเราจะต้องชนะอย่างแน่นอน!"

เหลิ่งหยุนกล่าวอย่างตื่นเต้น

ฉินเทียนมองไปยังทิศทางที่ฉินเปียวและคนอื่นหายลับไป แล้วกล่างอย่างเย้ยหยันว่า "เขาหวงลูกนี้ ถึงแม้ว่าฉันจะเคยมาแล้วหลายครั้ง แต่ถ้าให้เทียบกับฉินเปียวแล้ว จำนวนครั้งนั้นยังน้อยกว่ามากเกินไป"

"ในช่วงเวลาที่ฉันออกจากบ้านไปหลายปี ที่นี่ก็ได้กลายไปเป็นสวนหลังบ้านของฉินเปียวไปแล้ว ต้นไม้และพุ่มไม้ทุกต้น แมลงและสัตว์ทุกตัวของที่นี่ต่างก็ต้องมีความคุ้นเคยกับเขาอย่างแน่นอน"

"หากเราแข่งขันกับพวกเขาด้วยความเร็วแล้วละก็ เราจะต้องเสียเปรียบอย่างแน่นอน"

"เช่นนั้นจะทำอย่างไรดี?"

"เราไม่สามารถที่จะยืนอยู่ที่นี่ได้ตลอด แล้วค่อยเฝ้ามองให้พวกเขาชนะอย่างนั้นเหรอ?"เถียหนิงซวงกล่าวอย่างไม่เข้าใจ

ผู้คนที่เหลือ ต่างก็มองไปยังฉินเทียนอย่างสงสัย

ฉินเทียนยิ้มเล็กน้อยพลางกล่าวว่า "ไม่สู้พวกเรารอคอยให้ผลมาเองโดยไม่ลงมือขวนขวายอะไรไม่ดีกว่าหรือ"

“ไปกับฉัน!”

เขาสะบัดร่างกาย แล้วพุ่งตรงเข้าในพื้นที่ราบระหว่างภูเขา

ถึงแม้ว่าทุกคนจะมีความสงสัยอยู่เต็มไปหมด แต่ทว่าทั้งหมดต่างก็ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด

พื้นที่ราบระหว่างภูเขานี้ เรียกว่าหุบเขาฮุ่ยเฟิง มันถือว่าเป็นประตูไปสู่เขาต้าหวาง

คนที่อยู่ข้างในที่อยากจะออกมา ต่างก็ต้องผ่านทางนี้ด้วยกันทั้งนั้น

กลิ่นของคนแปลกหน้าโชยออกมาในอากาศ และบนพื้นที่มีวัชพืชก็ขึ้นระเกะระกะ พวกของฉินเปียว พึ่งจะผ่านตรงนี้ไปไม่นานเท่าไรนัก

"พวกเรามารอพวกเขาอยู่ที่นี่กันเถอะ" ฉินเทียนพูดแผนที่วางไว้ออกมาด้วยรอยยิ้ม

เขาส่งคนที่มีทักษะทางกายภาพดีที่สุดสามคนคือเหลิ่งหยุน ชิงเฉินและชุยหมิง ไปติดตามพวกของฉินเปียว และให้ทั้งสามคนหมุนเวียนสับเปลี่ยน ไปก่อกวนพวกเขาตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง

ทำให้พวกเขาไม่มีทางที่จะพักผ่อนได้

ส่วนฉินเทียนและคนอื่นที่เหลือ หาสถานที่หลีกภัยสักที่หนึ่ง แล้วเริ่มตั้งแคมป์กัน

เขาสั่งให้ถงชวนและเถียปี้ ไปล่าไก่ฟ้าและกระต่ายมาสองสามตัวจากบริเวณใกล้เคียง และจุดไฟเริ่มทำบาร์บีคิวกันอย่างสบายอกสบายใจ

เถียหนิงซวงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะแล้วกล่าวว่า "พี่เทียน นิสัยแย่เกินไปแล้ว!"

"ไม่คาดคิดเลยว่า พี่จะสามารถมีความคิดเรื่องไม่ดีแบบนี้ออกมาได้จริง ๆ"

ทุกคนต่างก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา เมื่อคิดถึงพวกของฉินเปียว วิ่งอยู่โดยรอบเป็นเวลาหลายสิบชั่วโมงแล้ว เพื่อต้องคอยตอบสนองต่อการก่อกวนของชิงเฉินได้ตลอดเวลา แล้วไหนยังต้องจัดการกับสัตว์ป่านานาชนิดอีก

กว่าจะเอาของที่ต้องการมาได้ไม่ง่ายเลย และเมื่อต้องกลับมาที่นี่ ก็คงจะต้องอ่อนระโหยโรยแรงที่สุดอย่างแน่นอน ทั้งกระหายน้ำทั้งหิว

แต่ทว่าพวกเขา ได้กินอิ่มนอนกลับ เมื่อถึงเวลานั้น ก็ลงมือแย่งชิงมาก็ได้แล้ว

นี่ก็คือรอคอยให้ผลมาเองโดยไม่ลงมือขวนขวาย!

กลุ่มคนที่นำโดยฉินเปียว แบ่งออกเป็นสามกลุ่มย่อย รวมลูกน้องและสัตว์ร้ายแล้วก็จะมีเจ็ดสิบสองชีวิต กลุ่มที่ติดอาวุธพรั่งพร้อมมากที่สุดคือกลุ่มที่หนึ่ง กลุ่มที่สองและกลุ่มที่สี่

เดิมทีแล้ว เขาได้เตรียมที่จะเอาหยางต้าวมาด้วย แต่เนื่องด้วยก่อนหน้านั้นหยางต้าวที่คฤหาสน์สกุลหู ได้ถูกหม่าหงเทาปราบปรามลงได้ มันทำให้ฉินเปียวรู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมาก

หลังจากที่กลับไปแล้ว เขาก็โมโหโทโสเป็นอย่างมาก

หยางต้าวที่น่าสงสาร พึ่งจะเป็นที่โปรดปราน และเตรียมที่จะไปแสดงความสามารถ พร้อมทั้งการแก้แค้นที่รุนแรง ผลก็คือเมื่อเตรียมตัวจะออกรบ แต่ก็ถูกเอาไปเก็บตัวเสียก่อน

ไม่เพียงแค่เท่านี้ เขายังกลายเป็นหนึ่งในตัวต่อรองของเกมล่าสัตว์ในครั้งนี้อีกด้วย หากว่าฉินเปียวพ่ายแพ้ เช่นนั้นเขาก็อาจจะต้องถูกทำให้กลายเป็นเหยื่อสังเวย และส่งมอบให้กับฉินเทียน

รวมไปถึงเรื่องที่เขามุ่งมั่น หลังจากที่ส่งมอบให่ฉินเทียนแล้ว เขาก็สามารถที่จะจินตนาการที่สิ่งที่เข้าต้องเผชิญได้ แม้แต่นิ้วมือนิ้วเท้ายังสามารถที่จะคิดออกมาได้

สามกลุ่มย่อย และหัวหน้าของกลุ่มที่หนึ่งก็คือ เลี่ยวเจี๋ย หัวหน้ากลุ่มที่สองก็คือ หลิวเหมิง และหัวหน้ากลุ่มที่สี่ก็คือ หม่าเมี้ยน

ต่างก็เป็นคนที่คอยติดตามฉินเปียวมาหลายปีแล้ว และการฝึกฝนที่โหดร้ายนานาชนิด และช่องทางการฆ่าทุกวิถีทาง อาจกล่าวได้ว่า พวกเขามีจิตใจที่ซื่อสัตย์และจงรักภักดี อีกทั้งความสามารถที่เหนือกว่า รวมไปถึงความโหดร้ายด้วย

เข้าในไปในป่าภูเขา ราวกับสัตว์ป่าที่ไม่มีกรงขัง แล้วกลับคืนไปสู่ธรรมชาติอันกว้างใหญ่ ความดุร้ายของแต่ละคนถูกเปิดเผยออกมา แล้วพากันร้องอย่างโหยหวน

หลังจากที่รุดหน้าไปไม่กี่พันเมตร จนมาถึงทางแยกของถนนถึงสามทาง ฉินเปียวก็หยุดลง

“นายน้อย ทำไมไม่ไปต่อล่ะครับ?”

"พวกเราต้องฉวยโอกาสตอนที่ฉินเทียนยังไม่เข้ามา รีบหาสิ่งของนั้นกันนะครับ!"

"เอาของมาได้ ก็คงถูกฉินเทียนขโมยไป เมื่อถึงเวลานั้น มันก็ไม่ใช่ว่าจัดการลงโทษนายน้อยได้อย่างนั้นเหรอ!"

"ใช่แล้วนายน้อย พวกเรารีบไปกันเถอะ!"

"ตามที่ฉันเข้าใจสำหรับผู้เฒ่าถงจิ่ง อิฐฉินก้อนนั้น เป็นไปได้มากว่าเขาจะซ้อนมันเอาไว้ในหุบเขาหมาป่า ซึ่งนั่นก็เป็นกองบัญชาการใหญ่ของพวกเรา"