บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 79

นี่เป็นไปได้ยังไง

ทายาทเจ้าของเก่า“บัญชาพญายม”เห็นชัดว่าอยู่ในมือของเขา อีกทั้งบนโลกนี้มีเพียงชิ้นเดียว

เจียงว่านทาวพวกเขาได้รับบัญชาพญายมแล้วไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะต้องเป็นของปลอมแน่นอน

อย่างนั้นเป็นใครคิดไม่ถึงว่าจะกล้าสวมรอยเป็นบัญชาพญายม？ ในดวงตาของฉินเทียนปรากฏความคิดที่จะฆ่าออกมา

“คุณฉิน เชิญคุณไปพูดข้างในบ้านเถอะ” เจียงว่านทาวเห็นฉินเทียนไม่ไปแล้วอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น

“พูดตามตรงบัญชาพญายมไม่อยู่กับผมที่นี่ อยู่ในมือผู้นำจินของพวกเรา”

“ผมก็เพิ่งได้รับข่าวจากผู้นำจินในตอนเช้าวันนี้ พูดว่าเขาตื่นแต่เช้าตอนที่จุดธูปไหว้ทำความเคารพกวนเอ้อเย่พบป้ายชิ้นนั้นก็วางบนโต๊ะบูชาของกวนเอ้อเย่”

“อานุภาพของบัญชาพญายมในยุทธภพไม่พูดก็รู้ แต่ตั้งแต่ไหนมาก็มีด้านดีและด้านชั่วร้าย”

“มีคนพูดว่ามันลงโทษคนชั่วที่ทำเรื่องเลวร้ายโดยเฉพาะและก็มีคนพูดว่ามันฆ่าคนที่บริสุทธิ์อย่างไม่สนใจ เลวร้ายมากจนไม่น่าให้อภัย”

“แต่ไม่น่าสงสัยแม้แต่นิดขอแค่เป็นสถานที่ที่บัญชาพญายมปรากฏตัวจะต้องมีภัยพิบัติถูกฆ่า！”

“ไม่มีคนสามารถหลุดพ้นจากการลงโทษของมันได้”

“ครั้งนี้องค์กรที่ลึกลับอันนี้ได้เล็งเป้าพันธมิตรฉู่ของพวกเราแล้ว”

ฉินเทียนฟังอยู่อย่างเงียบ ๆ จากนั้นพูด“พวกคุณเตรียมที่จะทำยังไง？”

“คือยอมศิโรราบต่อบัญชาพญายมหรือต่อสู้ให้ถึงที่สุด？”

เจียงว่านทาวมีท่าทางที่ตื่นเต้นพูดเสียงดังว่า“ความคิดผมคนเดียวไม่เพียงพอที่จะเป็นตัวแทนความมุ่งมั่นของพันธมิตรฉู่”

“คุณฉิน ถ้าหากคุณยินยอมสามารถตามผมไปที่ห้องผู้นำพร้อมกันได้”

“ถึงเวลานั้นคุณดูก็รู้แล้ว”

ฉินเทียนพยักหน้าแล้วพูดว่า“ไปเถอะ”

เรื่องเชื่อมโยงถึงบัญชาพญายม เขาไม่ว่ายังไงก็ไม่สามารถปล่อยไปได้

สองคนออกจากห้องลับหันเดินไปด้านนอก

“หยุด！”เสียงคำรามด้วยความโกรธเสียงหนึ่ง เถียปี้ที่อยู่ด้านข้างก็บุกมาอีก

เขาก็เป็นชายชาตรีจริง ๆ กระดูกนิ้วมือถูกฉินเทียนทำให้หักแล้ว เลือดสดกระเซ็นแต่เขาเหมือนไม่รู้ถึงความเจ็บอย่างนั้น

เจียงว่านทาวย่นคิ้วแล้วพูด“เถียปี้ พวกเราเป็นคนฝึกฝนศิลปะวิชาการต่อสู้ ที่สำคัญที่สุดก็คือยอมเข้ารวมการเดิมพันแล้วก็ต้องยอมรับผลอย่างจริงใจ”

“เรื่องจริงพิสูจน์แล้วการฝึกฝนของนายและคุณฉินแตกต่างกันมาก พัวพันอย่างไร้สาระอีกก็ไม่ใช่หาความลำบากให้ตัวเองเหรอ”

“รีบไปโรงพยาบาลรักษาอาการบาดเจ็บเถอะ”

“เรื่องต่อไปนายก็ไม่ต้องเข้าร่วมแล้ว”

เถียปี้กัดฟันแล้วจู่ ๆ ตึ้งเสียงหนึ่ง คุกเข่าสองข้างลงต่อหน้าฉินเทียน

“นายชนะฉันแล้วต้องรับฉันเป็นลูกศิษย์！”

“อาจารย์！”

ฉินเทียนรีบขยับเท้าลอยมาถึงด้านข้าง ล้อเล่นอะไรอยากเป็นลูกศิษย์ของเขาฉินเทียนก็ไม่ได้ง่ายอย่างนั้น

แต่สำหรับเถียปี้ผู้ชายอย่างแท้จริงที่มีความรับผิดชอบแบ่งแยกบุญคุณความแค้นอย่างชัดเจนชนิดนี้ เขากลับมีความชื่นชมเล็กน้อย

“เอาการสั่งสอนของฉันก่อนหน้านี้ดูดซึมทำให้เข้าใจก่อนแล้วค่อยว่ากันเถอะ”

พูดจบเขาก็ลอยออกไป

เถียปี้ตะลึงในตอนนั้น มีปฏิกิริยามาเขารู้ว่าการสั่งสอนก่อนหน้านี้ที่ฉินเทียนพูดมาทั้งหมดก็คือเขาแข็งแกร่งรุนแรงแต่ขาดการเปลี่ยนแปลง

ควรจะเปลี่ยนแปลงยังไงล่ะ？

เขาอดไม่ได้ที่จะเข้าสู่การครุ่นคิด……

ไม่นานฉินเทียนและเจียงว่านทาวก็มาถึงด้านนอกซื่อเหอย่วนสไตล์จีนหลังหนึ่งแล้ว

เพียงเห็นหน้าประตูลานบ้านมีผู้ชายเจ็ดแปดคนยืนอยู่มีท่าทางเตรียมความพร้อมรออยู่แล้ว

ฉินเทียนกวาดตามองแวบหนึ่งตามสบายพบว่าใต้เงามืดข้างกำแพงรอบ ๆ ลานบ้านซ่อนคนมีฝีมือเต็ม ๆ หลายสิบคน

พวกเขาซ่อนตัวอยู่ในความมืดดวงตาทั้งคู่ว่องไวก็เหมือนเสือชีต้าที่เตรียมพร้อมจู่โจมได้ทุกเวลา

ดูแล้วพันธมิตรฉู่ได้ระดมสมาชิกทั้งหมดแล้ว

“รองผู้นำเจียง！” หน้าประตูมีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาแล้ว

เจียงว่านทาวพยักหน้าแล้วพูดเสียงต่ำว่า“รองหัวหน้าท่านอื่น ๆ และผู้รับผิดชอบต่างก็มาถึงแล้วหรือยัง？”

“ต่างก็มาถึงแล้ว เพียงแค่ขาดรองผู้นำเจียง”

ผู้ชายพูดอยู่ก็มองฉินเทียนแวบหนึ่งอย่างสงสัย“เขาเป็นใคร？”

เจียงว่านทาวพูดด้วยเสียงที่ตื่นเต้นเล็กน้อยว่า“คุณฉินท่านนี้เป็นผู้ช่วยที่ฉันเชิญมา！”

“อ๊ะ？”