บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 818

เมื่อเผชิญหน้ากับความสงสัยของหยางซงจี้ซิงจึงพูดขึ้นมาอย่างเย็นชาว่า "ที่ฉันจะเป็นตัวแทนคือเรื่องจริง"

“ส่วนค่าคอม ฉันก็จะให้แกจริง ๆ เหมือนกัน”

"แกน่าจะรู้ดีว่าผลประโยชน์และเงินทองในทางโลกนั้น มันไม่ได้สำคัญสำหรับฉันเลย สิ่งที่ฉันปรารถนาที่แท้จริงก็คืออำนาจ"

ขณะที่พูดนั้น จี้ซิงราวกับจะเอ่ยถึงความตั้งใจจริงของตัวเองออกมา พร้อมทั้งถอนหายใจเบาๆ ออกมาว่า "หากฉันไม่พูดออกมาแกก็น่าจะรู้ดีว่า ด้วยฐานะแบบฉัน เป็นเรื่องที่ยากมาก ๆ ที่จะย้ายไปอยู่รอบๆ เมืองหลวงโดยปราศจากอำนาจของตัวฉันเองได้"

“หากฉันมีพลังแล้ว ฉันก็จะสามารถก้าวข้าวเรื่องนี้ไปได้อีกขั้นหนึ่ง!”

ก้าวไปอีกขั้น!

คำๆนี้ เหมือนกับค้อนหนัก ๆ ที่กระแทกเข้าหัวใจของหยางซงอย่างจัง

หยางซงพอจะเดาเรื่องทุกอย่างได้แล้วนั้นอีกทั้งเขายังนับจี้ซิงเป็นถึงเจ้าชายหรือหลานชายของจักรพรรดิในเมืองหลวง หากว่าก้าวไปอีกขั้นแล้ว เช่นนั้นต้องเป็นสถานะอะไรเล่า?

การต่อสู้ระหว่างเหล่าจักรพรรดินั้นย่อมมีความลึกลับซับซ้อนมากมาย !

"ผมยินดีที่จะทำงานให้กับนายน้อยหลงครับ!"

“นายน้อยหลงขอเพียงแค่สั่งการกับผมมา ผมจะยอมเชื่อฟังท่านทุกอย่าง!” เขาพลันนั่งคุกเข่าลงบนพื้นและพูดออกมาด้วยความหวาดกลัว

ในที่สุด จี้ซิงพลันแสดงรอยยิ้มที่พึงพอใจออกมาเสียที เขาค่อย ๆ เข้าไปช่วยพยุงหางซงด้วยสองมือของตัวเอง พลางกล่าวออกมาด้วยท่าทีสนิทชิดเชื้อว่า "อย่ากลัวไปเลย"

“ตราบใดที่แกเชื่อฟังฉันเป็นอย่างดีฉันก็จะไม่ปฏิบัติต่อแกอย่างเลวร้ายแน่นอน”

“เวลาไม่คอยท่าแล้ว พวกเราไปกันเถอะ”

“ตอนนี้?” หยางซงพลันชะงักไปครู่หนึ่ง พลางรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่ได้คาดหวังว่า จี้ซิงจะกระตือรือร้นขนาดนี้

ในแววตาของจี้ซิง พลันปรากฏเจตนาฆ่าฟันขึ้นมาอีกครั้ง พลางเอ่ยขึ้นมาอย่างเย็นชาว่า “ตั้งแต่เล็กจนโต ฉันไม่เคยถูกทำให้อับอายเช่นนี้มาก่อน !"

“ตอนนี้ ฉันแทบจะรอไม่ไหวแล้วที่จะได้หมาป่าหอนมาครอบครอง เพื่อฉีกจวี่หยวนและช่ายเสี่ยวซานให้เป็นชิ้น ๆ !”

“ไม่ต้องห่วง แกแค่แนะนำฉันมาก็พอ เมื่อไปถึงจุดนัดพบแล้ว ที่เหลือฉันจัดการเอง”

“ทว่า แต่สำหรับตัวตนและสถานะของฉันแล้ว แกคงรู้นะว่าควรจะต้องทำยังไง”

หยางซงพลันรีบร้อยพูดออกมาว่า "ผมเข้าใจแล้วครับ!"

“ถ้าอย่างนั้น ผมจะพูดว่านายน้อยหลงเป็นเพียงทายาทของตระกูลใหญ่ ณ ที่ใดที่หนึ่ง และต้องการหมาป่าหอน เพื่อมาสร้างอำนาจของตัวเองให้มั่นคง!”

จี้ซิงจึงพยักหน้าเล็กน้อย "ไปเถอะ"

พูดจบ เขาพลันเดินก้าวเท้ายาวออกไปโดยไม่หันกลับมามองอีก

หากว่ากันตามตรแล้วง ในนามของฉินเทียนนั้น การที่เขาเข้ามาในสถานที่เล็ก ๆ ของเมืองเฮยหลงได้ โดยอยู่ภายใต้หน้ากากของตัวตนที่ไม่มีมูลความจริง เพียงเพื่อที่จะให้ได้รับความไว้วางใจจากหยางซงเท่านั้น

การที่หวงพานและจี้ตูพ่ายแพ้ให้กับจวี่หยวนนั้น แน่นอนว่าเป็นการเสแสร้งขึ้นมาด้วยเช่นกัน ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขาทั้งสองคนแล้ว ถึงแม้ว่าจวี่หยวนจะดูน่ากลัวมากก็ตาม ทว่าการจะฆ่าจวี่หยวนนั้นไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย

เหตุผลที่พวกเขาตั้งใจแพ้และเพื่อให้เสียเงินร้อนล้านไปเปล่าประโยชน์ นั่นก็เพื่อเป็นการกดดันหยางซง

ทั้งหมดนี้ ล้วนแต่เป็นเรื่องที่ถูกกำหนดเอาไว้แล้วเพื่อให้หยางซงยอมเปิดปากพูดถึงเรื่องของหมาป่าหอนขึ้นมา ทั้งยังทำให้อีกฝ่ายเกิดความเชื่อมั่นใจตัวของจี้ซิงด้วยเช่นกัน

หากไม่ใช่เหตุผลนี้ จี้ซิงเองก็ไม่เต็มใจที่จะอยู่ที่นี่แม้แต่วินาทีเดียว

ในที่สุดแล้ว พวกเขาก็จะได้เข้าสู่สนามรบที่แท้จริงเสียที

หยางซงที่ต้องการจะรอดพ้นจากโทษทัณฑ์ของจี้ซิงนั้น เขาพลันรู้สึกมีความกระตือรือร้นขึ้นมาในทันทีแต่ในเวลาเดียวกัน เขาก็ยังเห็นความหวังที่จะแก้แค้นและมีอนาคตที่สดใสรออยู่ข้างหน้าของตัวเองเช่นกัน

หยางซงพลันตามจี้ซิง จี้ตูและหวงพานมาบนดาดฟ้าของโรงแรมเพื่อจะมาขึ้นเฮลิคอปเตอร์

ก่อนที่เฮลิคอปเตอร์จะบินออกจากตำแหน่งและจุดสีแดงที่กะพริบไฟอยู่นั้น ก็ได้หายไปอย่างรวดเร็วภายใต้ท้องฟ้าในยามค่ำคืน

ก่อนที่เฮลิคอปเตอร์จะออกบินนั้น จี้ซิงได้ทำการส่งข้อความหาฉินเทียนอย่างเงียบ ๆ :ฉันกำลังไป

ในเมืองฮั่นจงทางทิศตะวันตก ภายในค่ายมังกรซ่อนรูปนั้น เมื่อฉินเทียนได้เห็นข้อความนี้ ฉับพลันมุมปากของเขายกยิ้มขึ้นมาในทันที

ฉินเทียนพลันเรียกฉินชวนเข้ามา พลางพูดเสียงเบาว่า "กระสุนพุ่งออกไปแล้ว ปล่อยให้มันบินไปก่อนสักพัก"

“พวกเราสามารถเริ่มแผนสองได้ หลังจากพักผ่อนกันมานาน ถึงเวลาที่จะได้ออกไปขยับร่างกายกันเสียที พร้อมกับได้เวลาล่องูออกจากถ้ำแล้ว”

ฉินชวนพลันกัดฟันพูดออกมาว่า "ถึงเวลาล้างแค้นให้กับพี่น้องมังกรซ่อนรูปแล้ว!"

พร้อมกับ ทั้งสองคนที่คุยถึงแผนการกันอย่างลับ ๆ เมื่อยามรุ่งสาง ก็ได้ติดป้ายประกาศขึ้นมา