บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 822

“คุณพูดอะไร?"

หลังจากได้ยินคำพูดของจี้ซิงนั้น ไวน์ในแก้วของพี่เสี่ยวหลางเกือบจะหกออกมาในทันที

ผู้คนที่อยู่ด้านพลันเผยสีหน้าไม่เชื่อใจออกมา หยางซงเองก็ตะลึงไปเช่นกัน

เขารู้ว่าตัวตนของนายน้อยหลงนั้นไม่ธรรมดา เพียงแค่ชี้นิ้วเล็กน้อย ก็สามารถบอกได้แล้วหรือ ว่านักแสดงที่มีชื่อเสียงระดับโลกคือเด็กในสังกัดของเขา นั่นไม่มากไปหน่อยเหรอ?

หกบอกว่าเป็นดาราหน้าใหม่ พวกเขายังไม่นึกแปลกใจมาก

เพราะมีดาราเล็ก ๆ น้อย ๆ มากมาย ที่ด้านนอกดูใส่ซื่อ แต่แท้จริงแล้วกลับเป็นบ้านเล็กบ้านน้อยให้กับกลุ่มคนรวยมากมายก็มี

แต่หลิวหรูยู่นั้นแตกต่างออกไป

มีข่าวลือออกมาว่า หลิวหรูยู่มีเบื้องหลังที่แข็งแกร่ง จึงไม่มีใครกล้าแอบเข้าหาเธอ

อีกทั้งบุคลิกของเธอ ยังป้องกันไม่ให้เธอไปทำในสิ่งที่ไม่ดีเช่นการไปเป็นน้อยใคร ๆ เขาได้อีก จนถึงกับต้องยอมจำนนต่อผู้มั่งคั่งมากมาย

การที่จี้ซิงพูดออกมาอย่างง่ายดายนั้น คงทำตัวเกินไปหน่อยกระมัง?

เดิมทีสาว ๆ เหล่านี้ ที่มีความประทับใจที่ดีต่อจี้ซิงนั้น เมื่อได้ยินว่าพวกเธอไม่สามารถดึงดูให้จี้ซิงรู้สึกสนใจได้ ก็เลิกเป็นแฟนคลับของหลิวหรูยู่ในทันที

ภายในสายตาของเธอ พลันปรากฏความดูถูกดูแคลนขึ้นมา

มาแสร้งทำเป็นหมาป่าหัวโตอะไรกัน!

“คุณหมายถึงหลิวหรูยู่เป็นเด็กของคุณงั้นเหรอ?"

“นายน้อยหลงถ้าคุณต้องการจะเสแสร้งแกล้งทำนั้นฉันยังพอเข้าใจได้ แต่นี่มันมากไปหน่อยกระมัง?” พี่เสี่ยวหลางพลันกล่าวออกมาอย่างเย้ยหยัน

เขาเริ่มสงสัยในตัวตนของจี้ซิงขึ้นมาแล้ว

"นับว่าเป็นหนึ่งในนั้นก็ว่าได้"

“อย่างไรก็ตาม ช่วงนี้ฉันเบื่อเธอนิดหน่อย นางฟ้าตัวน้อยตัวนี้เริ่มน่ารำคาญเกินไปแล้ว”

จี้ซิงพลันพูดออกมาอย่างแบบสบาย ๆ ราวกับว่าเขาเพิ่งสังเกตเห็นการแสดงออกแปลก ๆ ของทุกคน

“พวกคุณไม่เชื่อฉัน?"

“แค่ก..." หยางซงพลันแกล้งไอออกมา เพื่อทำลายบรรยากาศภายในห้อง พร้อมกล่าวออกมาว่า "ไม่ใช่ว่าเราไม่เชื่อนายน้อยแต่มันดูน่าเหลือเชื่อเกินไปหน่อย"

"มีข่าวลือว่าหลิวหรูยู่ใสสะอาดอีกทั้งยังเป็นสาวโสดด้วย..."

“ถ้าอย่างนั้น นายน้อยหลง คุณช่วยพิสูจน์ได้ไหม?”

“เช่น ช่วยโทรหาหลิวหรูยู่?"

โทรหาหลิวหรูยู่? ทุกคนพลันมองไปที่จี้ซิงในทันที

พี่เสี่ยวหลางพลันกล่าวเยาะเย้ยออกมาว่า "นายน้อยหลง คุณคงจะไม่บอกว่า มันดึกมากแล้วดาราใหญ่คงจะนอนหลับพักผ่อนแล้วกระมัง ดังนั้นจึงไม่สะดวกที่จะโทรหา"

“เฮอะ!"

จี้ซิงเพียงพูดออกมาอย่างเฉยเมยว่า "จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง!"

"ถ้านอนหลับก็ปลุกให้ตื่นก็ได้แล้วไม่ใช่เหรอ"

“โทรศัพท์มือถือที่เอาไว้ทำงานของเธอจะถูกปิดเอาไว้ เพื่อไม่ให้มีใครติดต่อเธอได้ แต่ฉันทำได้"

“เพราะเธอมีมือถืออีกเครื่องที่เปิดให้ฉันตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง”

พูดจบ จี้ซิงพลันหยิบมือถือขึ้นมาโทรออก

ทำไมจี้ซิงถึงดูมั่นใจมากนัก? อันที่จริงแล้ว ในตอนที่เขาเดินเข้ามาภายในห้องวีไอพีแล้วเห็นหลิวหรูยู่อยู่บนหน้าจอนั้น เขาก็มีความคิดสนุกสนานอยู่ในหัว

ในขณะที่พูดอยู่นั้น มือของเขาที่อยู่ในกระเป๋าได้พิมพ์ข้อความถึงหลิวหรูยู่แบบสุ่มสี่สุ่มห้า

ทว่า หลิงหรูยู่ก็ตอบข้อความกลับเช่นกัน

จี้ซิงไม่จำเป็นต้องอ่านเนื้อหาของคำตอบของหลิวหรูยู่ด้วยซ้ำ ตราบใดที่เขารู้ว่าโทรศัพท์ของหลิวหรูยู่สามารถเชื่อมต่อได้อยู่และเขาสามารถติดต่อเธอได้เท่านั้นก็พอ

มิฉะนั้นเขาคงไม่สามารถหลอกล่อฝ่ายตรงข้ามได้ หากว่าเขาไม่สามารถหลอกล่อฝ่ายตรงข้ามได้แล้วนั้น นับว่าน่าขายหน้าจริง ๆ

อีกทั้ง ด้วยตัวตนของหลิงหรูยู่แล้ว เป็นเรื่องปกติที่ไม่สามารถมีใครโทรหาเธอได้

“เร็วเข้า รีบปิดเสียงลง!”

"ทุกคนหยุดพูด!"

เมื่อเห็นจี้ซิงกำลังโทรศัพท์นั้น พี่เสี่ยวหลางก็พลันรีบร้อนไล่สาวน้อยมากมายออกจากห้องไปในทันที

หญิงสาวทั้งหมดจึงรีบร้อนเดินออกจากห้องก่อนที่จะรีบปิดเสียงเครื่องเสียงลงด้วย

ชั่วขณะหนึ่ง ทั้งห้องพลันตกอยู่ในความเงียบงัน เว้นแต่เสียงโทรศัพท์มือถือของจี้ซิงที่ดังขึ้นเท่านั้น

เมื่อทุกคนเริ่มที่หมดความอดทนแล้วนั้น ในที่สุดปรายสายก็กดรับการเชื่อมต่อ

“ฮัลโหล--"

น้ำเสียงเกียจคร้านพลันดังออกมาจากข้างใน

เพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากทุกคน จี้ซึงจึงเปิดเสียงลำโพงขึ้นพลางพูดออกมาอย่างเย็นชาว่า "คุณกำลังทำอะไรอยู่?"

“ทำไมรับสายนานจัง!”