บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 832

ยิ่งเหล่าหลางลึกลับมากเท่าไร ภายในใจของจี้ซิงก็ไม่สบายใจมากขึ้นเท่านั้น เพียงแต่ว่า เขาไม่กล้าที่จะถามต่อไปอีก เนื่องจากเกรงว่าจะถูกเปิดโปงได้

เหล่าหลางคนนี้ ดูแล้วเป็นคนยิ้มแย้ม และดูเป็นมิตรที่มั่งคั่ง แต่ทว่าความจริงแล้วเขาเป็นคนเจ้าเล่ห์ หากสะเพร่าแม้เพียงเล็กน้อย ก็อาจจะถูกเขาพบพิรุธได้

ดังนั้น จี้ซิงจึงหลับตาลง และพักผ่อนอยู่อย่างเงียบสงบ

เขาคิดว่า หากฉินเทียนถูกจับมาแล้ว เช่นนั้นพวกเขาพี่น้องก็จะแอบหนีไปด้วยกัน

หากว่าฉินเทียนถูกฆ่าไปแล้วล่ะ…

เช่นนั้นก็ฆ่าเถอะ

เมื่อเลือดหยดสุดท้ายแห้งเหือด ก็ฆ่าอย่างโกลาหลอลหม่าน

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ทันใดนั้นเขาก็เปลี่ยนไปสงบลง คนหนึ่ง เมื่อแม้แต่ความตายเขาก็ไม่กลัว แม้กระทั่งยังเตรียมพร้อมอย่างดีอีกด้วย เตรียมเวลาที่จะต้องตายแล้ว เช่นนั้นยังมีอะไรที่จะต้องกลัวอีกล่ะ?

มีก็เพียงแค่เสียดายชิงเหยา

เขาถอนหายใจอยู่ภายในใจ ภรรยายังสาว พวกเราค่อยเจอกันใหม่ชาติหน้านะ!

…

พอความคิดของตัวเองสงบลง เวลาผ่านไปนานไม่มีที่สิ้นสุดและไม่ยั่งยืน ดวงอาทิตย์สีแดงที่ขึ้นจากทางทิศตะวันออก และเมื่อเผชิญแสงแดด เครื่องบินก็ค่อย ๆ ลดระดับลง ด้านล่างเป็นคฤหาสน์ที่มีเนื้อที่หลายร้อยเอเคอร์

ดินแดนที่หนาวจัดทางตะวันตกเฉียงเหนือ มีสภาพบางอย่างที่ไม่ดีเท่ากับในแผ่นดินใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการก่อสร้างของคฤหาสน์ โดยทั่วไปแล้วมันค่อนข้างหยาบเลยทีเดียว

การพูดอย่างหยาบคาย ที่จริงแล้วมีคำศัพท์หนึ่งที่น่าฟัง พูดตามตรงแล้ว บ้านที่ส่วนใหญ่เป็นหิน หรือก่อด้วยโคลน

อย่างไรก็ตาม คนที่มีเงื่อนไขบางส่วน ที่ชื่นชมความเจริญของแดนใต้ ได้พยายามที่จะให้ใกล้เคียงกับสไตล์ของพวกเขามากที่สุด

แม้ว่าคุณจะทำเช่นนั้น ก็จะต้องจ่ายเพิ่มเป็นสองเท่าของราคา

ตัวอย่างเช่นคฤหาสน์ของตระกูลหูในเมืองฮั่น มันได้รับการออกแบบตามสไตล์ของสวนภาคใต้ ทั้งสถาปนิก ช่างฝีมือ รวมถึงวัสดุก่อสร้างทั้งหมด ต่างก็นำมาจากข้างนอกทั้งสิ้น และก็มีบางรายถึงกับต้องจัดส่งมาทางเรือเลยทีเดียว

และคฤหาสน์ที่อยู่ในสายตานี้ ก็เป็นเช่นเดียวกัน

จี้ซิงนั้นไม่เคยเห็นคฤหาสน์ของตระกูลหู แต่สิ่งที่ทำให้เขาตกใจก็คือคฤหาสน์หลังนี้ ไม่ว่าจะเป็นพื้นที่หรือวัสดุ หรือรูปแบบสวน ล้วนล้ำหน้าคฤหาสน์ตระกูลจี้ของพวกเขาไปไกลแล้ว

พลังงานของเจ้าของคฤหาสน์ จะสามารถเห็นได้จากสิ่งนี้

ขณะที่เครื่องบินลงจอดฉุกเฉิน ภายในคฤหาสน์ที่งดงาม สามารถเห็นชายในชุดดำกำลังเดินลาดตระเวนอย่างระมัดระวังไปทุกที่

เมื่อมองจากภายนอก ดูเหมือนเป็นโบราณสถานที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง แต่ทว่าในสถานการณ์ที่เป็นจริง อาจเปรียบได้กับป้อมปราการ สําหรับผู้บุกรุกแล้ว มันก็คือถ้ำเสือมังกรที่ไม่มีวันหวนกลับนั่นเอง

ในเมื่อมาแล้ว จี้ซิงก็กัดฟันแน่น ตอนนี้จะต้องทุ่มสุดตัวจริง ๆ แล้ว

ในที่สุด เครื่องบินก็ลงจอดบนพื้นหญ้าที่ว่างเปล่า เขาและหวงพาน จี้ตู ถูกมือปืนสองสามคนผลักลงจากเครื่องบิน

จากระยะไกล ก็มีบอดี้การ์ดติดอาวุธหนักหลายคนพุ่งเข้ามาทันที

เมื่อมองเห็นพวกเขาก็ชะงักไปครู่หนึ่ง และรู้สึกเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่น่าเกรงขามในทันที

หนึ่งในหัวหน้าของพวกเขา เมื่อเห็นว่าเหล่าหลางลงมาจากเครื่องบิน ก็กล่าวด้วยความเคารพว่า "ยินดีต้อนรับท่านพ่อบ้าน!"

"ท่านเจ้าของบ้านบอกแล้ว ว่าเขาอยู่ที่ห้องโถงเสือโคร่ง มีเรื่องสำคัญที่จะต้องปรึกษาหารือ หากท่านมาแล้ว ให้พาท่านไปพบที่ห้องโถงเสือโคร่งในทันทีครับ!"

เหล่าหลางพยักหน้าเล็กน้อย "คนพวกนี้ต่างก็เป็นบุคคลสำคัญ จะต้องอารักขาอย่างเข้มงวด"

"แต่ทว่า หากไม่มีฉันแล้วละก็ จะปฏิบัติไม่ดีกับพวกเขาไม่ได้ เข้าใจความหมายของฉันแล้วใช่ไหม?"

“ท่านพ่อบ้านโปรดวางใจ พวกเราเข้าใจครับ!”

หลังจากที่บอดี้การ์ดสองสามคนตอบคํามั่นสัญญาแล้ว และมือปืนอีกสองสามคนที่ตามผู่เฒ่าหลางมาด้วยกัน ก็ได้นำจี้ซิงทั้งสามคน ย้ายไปยังห้องที่ว่างอยู่ทางด้านข้าง

ถึงแม้ว่าจะไม่ทำให้พวกเขาลำบากใจ แต่ทว่า การอารักขาที่เข้มงวด ก็ไม่ได้ต่างกันแม้แต่น้อยเลย

เหล่าหลางมาที่ห้องโถงเสือโคร่งอย่างตื่นเต้น

ที่นี่ โดยปกติแล้วจะไม่ได้เปิดเอาไว้ มีเพียงแค่ตอนที่หยางชังต้องการจะจัดการเรื่องสำคัญเท่านั้น ถึงจะเยื้องกรายมาที่นี่ได้

วันนี้เขาเปลี่ยนเป็นเครื่องแบบรบที่ดุดันที่ไม่ค่อยมีให้เห็นเท่าไรนัก ถึงแม้ว่าอายุของเขาจะไม่น้อยแล้ว แต่ในขณะนี้ดูเหมือนว่า จะสดชื่นกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาใหม่อย่างไม่คาดคิด

เนื่องจากตื่นเต้น เขาจึงเดินไปมาอย่างกระสับกระส่าย

"ยินดีด้วยท่านเจ้าบ้าน แสดงความยินดีท่านเจ้าบ้าน!"