บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 834

“ร่วมมืออะไรอย่างนั้นหรือ?”

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของหยางชัง จี้ซิงก็เสแสร้งทำเป็นถามขึ้นมาอย่างไม่ใส่ใจเท่าไรนัก

หยางชังกล่าวอย่างตื่นเต้นว่า "ต่อให้พูดเรื่องมันคงยาว ไม่ต้องรีบร้อน ให้ฉันได้จัดงานเลี้ยงเพื่อต้อนรับการเดินทางมาถึงของนายน้อยจี้ก่อนดีกว่า!"

"เด็ก ๆ มาพานายน้อยจี้และพวกเขาไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วย"

จี้ซิงพยักหน้าเล็กน้อย “ขอบคุณท่านมาก”

“เช่นนั้นไว้พวกเราค่อยพบกันใหม่”

เขาได้พาหวงพานและจี้ตู ตามคนรับใช้คนหนึ่งไป จนมาถึงลานเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ภายในลานนั้นมีตึกขนาดเล็กตึกหนึ่งตั้งอยู่ ซึ่งเป็นคือสถานที่ที่มีเกียรติมากที่สุดสำหรับตระกูลหยางในการต้อนรับแขก

ภายในถูกแบ่งออกเป็นหลายห้อง และภายนในของแต่ละห้อง ต่างก็มีสิ่งอำนวยความสะดวกอย่างครบครัน ซึ่งมันสามารถเปรียบเทียบได้กับโรงแรมห้าดาวเลยทีเดียว

“ลุงหวง ลุงจี้ ลำบากมาทั้งวันแล้ว ตอนนี้ พวกเราสามารถผ่อนคลายได้สักครู่หนึ่ง”

“ไปเถอะ ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเถอะครับ”

ขณะที่พูด เขาก็ส่งสายตาที่วางใจไปให้กับทั้งสองคน

ถึงแม้ว่าทั้งสองคนจะว้าวุ่นใจ แต่ทว่าในตอนนี้ ยังคงอยู่ในถ้พเสือ และพวเขาก็ยังไม่มีวิธีการอื่น ทำได้แต่เชื่อฟังการจัดการของจี้ซิงทั้งหมด

เมื่อทั้งสามคนอาบน้ำเรียบร้อยแล้วพวกเขาก็เลือกเสื้อผ้าที่พอดีตัวจากในตู้เเสื้อผ้ามาสวมใส่ แล้วเดินออกมาจากประตู ทั้งหมดต่างปรากฏรูปโฉมใหม่ออกมา อีกทั้งมีท่าทางกระปรี้กระเปร่ามีชีวิตชีวาอีกด้วย

“นายน้อยจี้ เชิญมากับผมด้วยครับ”

"ท่านเจ้าบ้านได้จัดงานเลี้ยงอาหารค่ำให้พวกคุณเรียบร้อยแล้วครับ"

คนรับใช้มีความเคารพและสุภาพเป็นอย่างมาก และได้นำจี้ซิงพวกเขาทั้งสาม ไปถึงห้องโถงขนาดใหญ่ ภายใน ได้จัดโต๊ะงานเลี้ยงไว้สองโต๊ะเรียบร้อยแล้ว

อาหารป่าและอาหารทะเลนา ๆ ชนิด พร้อมด้วยสิ่งที่ควรมีต่างก็มีครบแล้ว

"นายน้อยจี้ พวกเราเหล่าพี่น้องขอชื่นชมคุณในฐานะลูกผู้ชาย วันนี้มาดื่มกินกันให้มีความสุขดีกว่า"

อีกโต๊ะหนึ่งด้านข้างมีตี้กังและพรรคพวกของเขายืนอยู่

จี้ซิงพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็เดินมาถึงโต๊ะหลัก

หยางชังและเหล่าหลางไปเป็นเพื่อนเป็นการส่วนตัว หลังจากที่ดื่มไวน์ไปสามรอบแล้ว หยางชังก็วางแก้วไวน์ลง แล้วมองไปทางจี้ซิง จากนั้นก็กล่าวอย่างมีความหมายลึกซึ้งว่า "นายน้อยจี้ ขณะนี้ฉินเทียนก็ได้ตายไปแล้ว ทางใต้ก็ไม่มีเจ้าของอีกแล้ว"

"ตระกูลจี้ที่อยู่ทางใต้ ได้สืบทอดกันมาเป็นร้อยปี เรียกได้ว่าเป็นตระกูลที่ร่ำรวยตระกูลหนึ่ง อีกทั้งยังมีชื่อเสียงมากอีกด้วย"

“หรือว่า พวกคุณไม่เตรียมฉวยโอกาสในครั้งนี้ ทำอะไรสักหน่อยอย่างนั้นหรือ?”

จี้ซิงกระซิบกระซาบว่า"พ่อแม่ของผมเสียไปตั้งแต่ยังเด็ก ปู่ของผมก็อายุมากแล้ว และยังไม่มีความตั้งใจที่จะแข่งขันอีกต่อไปแล้วด้วย"

"ไม่ทราบว่าท่านเจ้าบ้านหยางที่จริงแล้วกำลังหมายความว่าอย่างไร โปรดชี้แน่ะด้วย"

หยางชังกล่าวอย่างตื่นเต้นว่า "ถึงปู่ของคุณอายุมากแล้ว แต่ทว่านายน้อยจี้กำลังอยู่ในช่วงที่สง่างามเลยนี่!"

"หรือว่าคุณไม่คิดอยากที่จะเป็นผู้นำตระกูลจี้อย่างนั้นหรือ เราต้องพัฒนาตัวเองให้ก้าวหน้าตลอดเวลา และเป็นผู้นําฝ่ายหนึ่ง ในการเทิดเกียรติให้บรรพบุรุษ!"

"นายน้อยจี้ อย่าบอกนะว่าคุณไม่มีความทะเยอทะยานเลย ฉันมองออกว่า คุณไม่ใช่คนที่จะยอมอยู่ล้าหลังจากผู้อื่น"

"ความแข็งแกร่งและแผนการของคุณ มันก็เพียงพอที่จะสนับสนุนให้คุณทำธุรกิจบางอย่างได้!"

จี้ซิงกล่าวอย่างละอายใจว่า "ท่านเจ้าบ้านหยางกล่าวเกินไปแล้ว คุณอาศัยอยู่ที่ตะวันตกเฉียงเหนือมาเป็นเวลานาน เลยไม่ค่อยคุ้นเคยกับสถานการณ์ทางใต้เท่าไรนัก"

"ทางใต้นั้นอุดมสมบูรณ์ และมีผู้คนจำนวนมากที่ต้องการจะขึ้นไปยังยอดเขา และในที่สุดพวกเขาก็กลับมาอย่างล้มเหลว เป็นเพียงเพราะว่า แม้ว่าทางใต้จะยุ่งเหยิง แต่ทุกคนต่างก็แยกตัวเป็นอิสระจากกัน เป็นเรื่องยากมากที่จะร่วมแรงร่วมใจกัน"

"ฉินเทียนเข้านั่งตำแหน่งหน้ากลุ่มสหพันธมิตร อาศัยหน่วยกล้าตายที่ติดตามเขาอย่างซื่อสัตย์ เขากดดันและปราบปรามมาได้"

"ถึงแม้ตอนนี้เขาจะตายไปแล้ว แต่ทว่าหน่วยกล้าตายเหล่านั้นยังอยู่ มันจึงยากที่จะเข้าจัดการ และเมื่อพูดถึงตรงนี้ ผมยังอยากที่จะของแนะนำท่านเจ้าบ้านหยาง"

"ข่าวที่คุณเป็นคนฆ่าฉินเทียน อย่าได้เปิดเผยออกไปง่าย ๆ มิฉะนั้นแล้วไม่แน่ว่าคุณอาจจะต้องเจอกับปัญหาที่ไม่รู้จบก็ได้"

หยางชังกล่าวอย่างเย้ยหยันว่า "ขนาดฉินเทียนฉันยังไม่กลัวเลย แล้วจะต้องไปกลัวบรรดาลูกน้องกลุ่มนั้นของเขาเชียวหรือ? หากพวกเขากล้ามา ก็เรียกให้พวกเขามาแล้วก็จะไม่ได้กลับไปอีกแน่"

"นายน้อยจี้ พวกเรามาเปิดอกพูดกันอย่างตรงไปตรงมากันเถอะ ฉันจะแนะนำทัพหมาป่าให้กับคุณ และช่วยให้ทางใต้ของคุณสงบลง"

"เมื่อเรื่องสำเร็จลุลวงแล้ว คุณก็จะได้เป็นผู้นำทางใต้ และพวกเราค่อยมาสร้างพันธมิตรกัน ประสานงานกันจากระยะไกล เมื่อเวลาผ่านไป เมื่อกวาดสายตามองรอบอาณาจักรมังกร จะมีใครที่มาเป็นคู่แข่งของเราได้?"

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ น้ำเสียงของเขาก็ตื่นเต้นขึ้นมา และความทะเยอทะยานที่อยู่ในดวงตานั้น ก็ปรากฏขึ้นมาอย่างชัดเจน

จี้ซิงทุบโต๊ะ แล้วร้องตะโกนด้วยความตื่นเต้นว่า "หากว่าท่าจเจ้าตระกูลหยางช่วยผมทำให้ทางใต้สงบลงได้ ผมจะไปเนรคุณ แล้วกอบโกยเป็นจองตัวเองได้อย่างไร! "