บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 846

“นายหญิงใหญ่！”

ก่อนที่จะมีคนหนึ่งในครอบครัวนั้นได้วิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าที่ตื่นตระหนก ก่อนที่จะรีบเอ่ย “ทางด้านฝั่งประตูเมืองนั้นได้มีข่าวใหม่ส่งมาแล้วครับ！”

“ฉินชวนได้ประกาศออกมาว่า พวกเขาเผ่ามังกรซ่อนรูปนั้นสามารถที่จะเข้ามาตรวจค้นได้อย่างถูกต้อง ดังนั้นเลยไม่จำเป็นที่จะต้องบุกรุกเข้าไป นั่นก็เพราะว่ายังเคารพต่อท่านนายหญิง และก็ไว้หน้าให้กับตระกูลฉินด้วย”

“เขาบอกว่า อีกสิบนาทีสุดท้าย ถ้าหากว่ายังไม่เอาแส้มังกรของพวกเขาส่งออกมาดีๆล่ะก็ พวกเขานั้นจะส่งทหารสามพันคนให้บุกรุกเข้ามาที่นี่ครับ”

“หากว่าใครหน้าไหนที่จะเข้ามาขัดขวาง จนทำให้มีผลกระทบต่อการดำเนินคดีของพวกเขา พวกเขานั้นจะอิงตามกฎของเผ่ามังกร คือฆ่าไม่ไว้หน้า！”

ฉินชวน ตอนนี้ที่รอไม่ไหวแล้ว หากพวกเขานั้นไม่ได้รับข่าวจากจี้ชิง เอ่ยว่าฉินเทียนนั้นถึงแม้จะอยู่ในอาการช่วงโคม่า แต่ว่าก็ยังไม่ถึงขั้นที่ว่าวิกฤตจนเป็นอันตรายถึงชีวิต

มิฉะนั้นพวกเขานั้นคงจะบุกเข้าไปนานแล้ว　　

“ไร้สาระ！”

“พวกเจ้าเผ่ามังกรซ่อนรูปจะช่างกล้าอะไรเช่นนั้น ทั้งๆที่ทำอะไรไม่ได้นะหรอ？กลับกล้าที่จะบุกเข้ามาที่เมืองฉินของพวกเรา！”

“มานี่กันเร็ว มาคอยรักษาการที่หน้าประตูไว้ หากใครที่จะกล้าบุกรุกเข้ามา ให้ฆ่าอย่างไม่เว้นหน้าไหนทั้งนั้น！”

หยางหลิวที่นัยน์ตามีสีแดงก่ำ และไม่ได้สนใจในคำสั่งของนายหญิงใหญ่ เธอนั้นก็อยากที่จะตัดสินใจและเป็นใหญ่ด้วยตนเอง อีกทั้งอยากจะออกคำสั่งจัดการกองกำลังเองอีกด้วย　

ทุกคนนั้นต่างก็ตื่นตระหนกตกใจ แล้วมองไปที่นายหญิงใหญ่

“บ้าบอไปแล้ว！”

สีหน้าของนายหญิงใหญ่นั้นมืดมน ก่อนที่จะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ในนามของฉินฉีนั้น ที่ได้เป็นผู้นำตระกูลฉิน ตามความหมายของเขานั้น ให้ส่งฉินเทียนออกไปให้เขาส่ะ”

“เป็นไปไม่ได้！”

หยางหลิวที่มีนัยน์ตาสีแดงนั้น มองไปที่นายหญิงใหญ่พร้อมทั้งสายตาที่โกรธแค้นแล้วเอ่ย “ข้าไม่ยอมหรอกนะ！”

“เจ้านั้นคงไม่ใช่เป็นเพราะเจ้าหลายชายไร้ประโยชน์นั่น แล้วยังจะแอบมีความรู้สึกให้เขาหรอกนะ？”

“นายหญิงใหญ่ ในตระกูลนี้ ฉินฉีนั้นไม่ได้เป็นผู้นำตระกูลใหญ่แล้วล่ะ”

เธอนั้นเมื่อต้องเผชิญหน้ากับนายหญิงใหญ่ อีกทั้งยังนับว่าเป็นครั้งแรกของเธออีก และใบหน้าของผู้คนต่างๆนั้นก็เต็มไปด้วยสีหน้าที่ตกใจ

นายหญิงใหญ่จ้องมองไปที่หยางหลิว　 ก่อนที่จะเอ่ยเสียงเบาๆ “ถึงแม้ว่าฉินฉีนั้นไม่ได้เป็นผู้นำตระกูล แต่ยังไงสะผู้นำตระกูลก็จะไม่ตกไปถึงมือเจ้าอย่างแน่นอน！”

“หากเธอนั้นไม่ยอมล่ะก็ ก็ไปที่บนภูเขาเพื่อไปหาสามีของเธอสะสิ！”

“เถียหยิง เจ้านั้นไปช่วยจัดการเรื่องของถงจิ่งเถอะ”

“พวกเราตระกูลฉิน ไม่สามารถที่จะไปประจันหน้าเจอกับพวกทางการได้หรอกนะ”

“รับทราบ！”

เถียหยิงเมื่อได้รับคำสั่ง ก่อนที่จะหันหลังแล้วรีบเดินจากไป

ภายใต้สายตาของนายหญิงใหญ่ ที่เดินจากไปพร้อมทั้งได้รับการคุ้มครองจากราชาจินตูน ก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วหลันหลังจากไป ส่วนหยางหลิวนั้นก็ได้มองพร้อมทั้งสายตาโกรธจนดวงตานั้นแทบจะแตกออกมา　

เมื่อมาถึงตอนนี้นั้น ทันใดนั้นเธอนั้นก็รู้สึกถึงอารมณ์ที่หมดหนทางจะสู้

เมื่อก่อนนั้น เธอนั้นได้รับการสนับสนุนจากตระกูลหยาง คนทุกคนของตระกูลฉินนั้น ต่างก็เกรงใจเธอ แต่ว่าตอนนี้ ตระกูลหยางนั้นได้ถูกกำจัดไปแล้ว เธอนั้นได้อาศัยอยู่ที่ตระกูลฉิน และก็ดูเหมือนจะยากที่จะยืนขึ้นมาอีกครั้ง

“ฉันไม่ยอมหรอก！”

“ฉันจะต้องฆ่าฉินเทียนจนทำให้เขานั้นไม่มีแม้แต่หลุมฝังศพ！”

“ฉินฉี ฉันยังไม่จบกับแกหรอกนะ！”เธอนั้นเหมือนผู้หญิงที่ไม่มีเหตุผล ก่อนที่จะร้องตะโกนแล้วพุ่งออกไป

　　……

เถียหยิงนั้นที่ได้นำกองทัพกองกำลังเงา รีบไปยังที่วังตะวันออก

ที่นี่นั้น กลับกลายเป็นสถานที่กบดาน

ฉินเทียนนั้นที่ยังสลบไม่ฟื้น สีหน้าที่เปลี่ยนไปซีดขาวราวกับกระดาษ เหลิ่งหยุนนั้นได้จับมือของเขาไว้แน่น ก่อนที่จะแบกแขนของเขานั้น มาพาดไว้บนไหล่ ส่วนอีกมือนั้น ก็ได้ถือมีดสั้นเอาไว้

ดวงตาของเธอนั้นเป็นสีแดง ไม่ว่าจะเป็นใคร เพียงแค่กล้าที่จะมาพยายามทำร้ายฉินเทียน เธอนั้นจะต่อสู้กลับด้วยชีวิต

ที่ด้านข้างของเธอนั้นคือ จี้ชิง หวงพานและจี้ตู

ทั้งสามคนนั้นที่อยู่ด้านนอก ต่างก็คือปรมาจารย์ของพวกเขาและถงจิ่ง พวกเขานั้นต้องมาเผชิญหน้ากับคนคนนั้น นั่นก็คือยายแม่มดผู้ที่มีสีหน้ามืดหม่น

ในสถานที่นั้น จะเห็นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ดูจะผ่อนคลายที่สุด กลับกลายเป็นฉินเปียว

เขานั้นได้นั่งอยู่บนก้อนหินอยู่ไกลๆ มองมาที่ กองกำลังที่อยู่ภายใต้แสงอาทิตย์ที่เหลือง สีหน้านั้นมิอาจคาดการณ์ได้ และไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

“เถียหยิง เป็นยังไงบ้าง？”ถงจิ่งเอ่ยถามด้วยความตื่นเต้น

เถียหยิงพยักหน้า ก่อนที่จะเอ่ยเสียง“นายฉินนั้นได้ส่งพวกนักบวชมา นายหญิงใหญ่นั้นก็อนุญาตแล้ว ให้พวกเรานั้นไปส่งคุณชายทั้งสองออกจากเมือง！”