บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 847

ฉินชวนนั้นสะบัดออกจากทุกคน แล้วได้พาฉินเทียนนั้นออกไป แล้วกลับไปยังที่เมืองฮั่น ก่อนที่จะให้เขานั้นได้ไปพักอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลหู ซึ่งตอนนี้คือจวนราชาเถียสิบสาม　

พวกเขาในตอนแรกนั้น ได้หาหมอที่ดีที่สุดเอาไว้แล้ว หลังจากที่ได้ทำการตรวจสอบร่างกายของฉินเทียนอย่างละเอียดแล้ว พบว่าทุกอย่างนั้นยังคงปกติดีอยู่

แต่ว่าสิ่งที่แปลกไปนั้นก็คือ ถึงแม้ว่าใบหน้าของเขานั้นจะได้กลายเป็นสีแดงไปแล้ว แต่ว่าการหายใจนั้นยังคงคงที่อยู่ แต่ว่ากลับไม่มีอาการที่จะฟื้นตื่นขึ้นมา　　

ส่วนฉินช่วยนั้นที่ได้เป็นศัตรู แต่ว่าทั้งเช้าและเย็นนั้น กลับกลายเป็นคนคอยปกป้องด้วยตนเอง　

　　……

เมื่อที่ได้ออกมาจากเมืองจวนฉิน หยางหลิวเหมือนราวกับคนบ้า เมื่อมาถึงที่นอกเมืองทางด้านแถบภูเขา

“ฉินฉี ออกมาเดี๋ยวนี้นะ！”

“แกบอกมานะ ว่าแกนั้นทำไมถึงจะต้องทำกบฏเช่นนี้？หากวันนี้ไม่ออกมาอธิบายให้ข้าล่ะก็ ข้านั้นจะไม่มีวันจบกับแกแน่！”

เธอนั้นบ้าไปแล้ว ก่อนที่พุ่งออกเข้าไปอาละวาด และพวกนักบวชพวกนั้นต่างก็รู้ในตัวตนของเธอ และไม่มีใครกล้าที่จะเข้าไปขวาง

หลังจากนั้น หยางหลิวนั้นได้เข้าไปคว้านักบวชน้อยเอาไว้ ก่อนที่จะใช้มีดจี้ไปที่คอ และบังคับถามเกี่ยวกับเรื่องของฉินฉี

นักบวชน้อยจนปัญญาก่อนที่จะเอ่ยว่า นายฉินนั้นได้ปลีกวิเวกจำศีลแล้ว

“ปลีกวิเวกจำศีล？ เขานั้นจงใจที่จะหลบซ่อนจากฉันชัดๆ！”

“ไม่ว่ายังไง ฉันก็จะต้องหาเขาออกมาให้ได้！”

หยางหลิวนั้นได้มาที่ด้านหลังภูเขาที่ฉินฉีนั้นปลีกวิเวกจำศีล ด้านหน้าที่ปากถ้ำนั้น เธอนั้นได้กระแทกประตูหินอย่างบ้าคลั่ง

แต่ทว่าหลังจากนั้น ประตูหินนั้นกลับไม่ได้ขยับแต่อย่างใด　

จากที่ได้เอ่ยไว้ ว่าประตูหินนี้นั้นจะเปิดได้จากภายด้านในเท่านั้น จะเอ่ยได้ว่า หากคนที่เข้าไปปลีกวิเวกจำศีลนั้น อยากจะออกก็ต่อเมื่อตนเองนั้นอยากออกมา　

มิฉะนั้น คนด้านนอกนั้น ไม่สามารถที่จะเข้าไปได้

หยางหลิวนั้นทั้งร้องไห้และตะโกนออกมา เสียงเหมือนแทบจะขาดใจ

“ฉินฉี คุณทำแบบนี้กับฉันมันคู่ควรแล้วหรอ？”

“ในปีนั้นหากไม่ใช่เพราะฉันนั้นมาแต่งงานกับคุณ หากไม่ใช่เพราะได้รับความช่วยเหลือจากตระกูลหยาง คุณจะสามารถมาอยู่ในจุดตำแหน่งผู้นำตระกูลนี้ได้หรอ？”

“สมาชิกของตระกูลพวกนั้น จะยอมรับคุณได้อย่างงั้นหรอ？”

“ตอนนี้ ไอ้เจ้าลูกชายไร้ประโยชน์ของคุณนั้นได้ฆ่าพี่ชายของฉัน เขานั้นกลับฆ่าพี่ชายของฉัน！”

“ฉันไม่สนใจหรอก ฉันขอสาบาน ว่าจะต้องลงโทษเขาอย่างสาสม！”

ด้านหลังภูเขาที่ว่างเปล่า ที่ได้มีแต่ความสงบ ประตูหินที่ผิดสนิท ราวกับว่าเหมือนรูปปั้นแกะสลักที่สงบ

“คุณหญิง ใจเย็นๆก่อนนะ”

“พวกเรานั้นจะต้องมาปรึกษากัน ว่าต่อไปนี้จะจัดการกันยังไง”

ยายแม่มดที่ตามมาในภายหลังนั้น เอ่ยกระซิบกันเสียงเบา　

เวลาผ่านไปนาน หยางหลิวนั้นถึงจะค่อยระงับสติอารมณ์ได้ ในดวงตาของเธอนั้นเป็นสีแดง ก่อนที่จะปรากฏถึงความโกรธแค้น ที่ดุร้ายดุจหมาป่า

“ตระกูลฉินนั้นไม่สามารถที่จะช่วยพวกเราล้างแค้นใช่ไหม？งั้นข้าจะไปล้างแค้นด้วยตนเอง！”

“ไปกัน！”

เมื่อกลับมาถึงที่ เธอนั้นได้เรียกหยินจ๋าออกมา

“หยินจ๋า ถ้าหากข้าจำไม่ผิดล่ะก็ นายหญิงใหญ่นั้นได้มอบหมายภารกิจให้ไปจับตัวฉินเทียนมานั้น ได้มองให้กับเจ้าไปแล้ว”

“เวลาผ่านไปก็นานแล้ว แต่ว่าเจ้านั้นกลับไม่ได้ลงมืออะไรเลย”

“เจ้าไม่อยากที่จะอยู่ต่อไปแล้วหรือไง？”

เมื่อต้องถูกกดกันอาละวาดจากหยางหลิวแล้ว หยินจ๋านั้นไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแต่อย่างใด เขามองไปแล้วภายในหัวก็ได้มีความคิด

“คุณหญิง ผมนั้นได้มีความคิดแผนการเอาไว้แล้ว”

“จนในตอนนี้นั้นฉินเทียนนั้นยังไม่ฟื้นคืนสติ แต่ว่าเขานั้นได้รับการปกป้องลับๆจากเผ่ามังกรซ่อนรูป อยากที่จะจัดการเขา นั้นอาจจะเป็นไปไม่ได้”

“แต่ว่า ข้านั้นรู้จุดอ่อนที่จะเอาชีวิตของเขา”

หยางหลิวกัดฟันเอ่ยถาม“มันคืออะไร？รีบเอ่ยมาสิ！”

หยินจ๋าเอ่ยตอบเสียงเบาๆ“ฉินเทียนนั้นได้ไปอยู่ที่เมืองเล็กๆทางตอนใต้ตั้งหลายปี แล้วได้แต่งงานกับสาวในแดนใต้พื้นเมืองคนหนึ่ง จากที่ผมทราบมานั้น ฉินเทียนนั้นให้ความสำคัญกับเธอเป็นอย่างมากครับ”

“หญิงสาวผู้นั้น จนวันนี้เธอนั้นได้อยู่ในช่วงการตั้งครรภ์แล้ว ได้มีเลือดเนื้อเชื้อไขของเจ้าฉินเทียนแล้ว”

หยางหลิวกัดฟันเอ่ย“ที่เขานั้นมีผู้หญิงฉันนั้นรู้ดี แต่ว่ายัยคนหน้าด้านคนนั้นกลับได้ท้องแล้วมีเลือดเนื้อเชื้อไขให้กับเขา？”

“งั้นจะต้องจัดการถอนรากถอนโคนส่ะ！”