บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 870

ฉินเทียนที่ถูกหูเฟยพูดกรอกหูแบบนั้น ก็พลันไม่สบอารมณ์ไปในทันที "เอาสิสัญญาก็สัญญา ฉันไม่กลัวอยู่แล้ว!"

“ทว่า พี่เฟยฉันจะบอกอะไรให้นะ ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อลูก ๆ ของเราโตขึ้น อีกยี่สิบปีให้หลัง ใครจะรู้ว่าตอนนั้นจะเป็นอย่างไรบ้าง?”

"พวกเราก็แค่หมั้นหมายกันตั้งแต่ยังเล็กไปก่อน นี่คือสัญญาของสหายเช่นพวกเรา พวกเราก็แค่รอด้วยความสนุกสนานเท่านั้น"

"แต่เมื่อถึงเวลานั้น อะไรจะเป็นอย่างไร มันจะขึ้นอยู่กับความปรารถนาของพวกเขาเอง"

"เอาสิ!" หูเฟยตบต้นขาของเขา พลางพูดแบบโบราณออกมาว่า "ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงละก็ เช่นนั้นพวกเราไม่ใช่ว่าเป็นผู้เฒ่าแล้วเหรอ !"

"เช่นนั้น พวกเรามาวางรากฐานให้พวกเขากันเถอะ ที่เหลือขึ้นอยู่กับทางเลือกของพวกเขาแล้วกัน"

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า วันนี้ฉันมีความสุขมาก เพื่อลูกของเรามาเถอะ ไชโย!”

หลังจากดื่มเหล้าไปอีกสามแก้วนั้น หูเฟยก็ดูมึนเมาได้ที่แล้ว

“ฉันจะบอกความลับอีกอย่างให้—” หูเฟยพลันกระดิกนิ้ว ก่อนจะพูดออกมาด้วยลิ้นพันกันว่า พร้อมกับดวงตาของเขา ที่เต็มไปด้วยความอิ่มเอมใจว่า

“ฉันคิดชื่อไว้แล้ว ถ้าเป็นผู้ชาย ฉันจะเรียกว่าหูหาน”

"หูหาน?" ฉินเทียนพูดชื่อขึ้นมาอีกครั้งด้วยฟังแล้วรู้สึกแปลก ๆ

“หาน ที่ออกเสียงเหมือนกับนามสกุลของหานหลิง หานที่แปลว่าความเย็นด้วย ฉันคิดว่า ถ้าเป็นเด็กผู้ชาย มันจะต้องได้รับความลำบากตั้งแต่เด็กเสียบ้าง ฉันจะคอยทรมานเขาเอง!”

เมื่อเห็นท่าทีของหูเฟยนั้นฉินเทียนก็ได้แต่กังวลเล็กน้อยสำหรับเด็กในท้องของหานหลิง

“ถ้าเป็นผู้หญิงล่ะ?”

“ฉันจะให้เธอชื่อว่าหูหลิง”

"เป็นไงบ้าง หูหานกับหูหลิง นายไม่คิดว่ามันมีความหมายงั้นเหรอ ?"

ฉินเทียนได้แต่พยักหน้าลงอย่างยิ้ม ๆ จากชื่อทั้งสองนี้ ย่อมแสดงให้เห็นว่า หูเฟยมีความรักลึกซึ้งต่อหานหลิงมากขนาดไหน

"แล้วนายล่ะ?"

“จะตั้งชื่อลูกว่าอะไรดี?”

“ฉินซูเหรอ?” หูเฟยเอายถามอย่างซุบซิบ

ฉินเทียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็แย้มยิ้มและกล่าวออกมาว่า "ฉินซูดูตรงตัวเกินไป ชื่อเล่นนายจะเรียกว่าฉินฝูซูก็ได้"

"ฉินฝูซู? ไม่ผิดเลยที่เป็นนายตั้ง เป็นชื่อที่ดี!"

“แล้วชื่อจริงล่ะ?”

ฉินเทียนเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่สายตาของเขาจะเริ่มเหม่อลอยออกไปไกล ก่อนจะเอ่ยออกมาสองคำว่า "ฉินหลาน"

“ฉินหลาน?” หูเฟยคล้ายกับจะไม่เข้าใจในความหมาย

ฉินเทียนพยักหน้าลงเล็กน้อยและพูดยืนยันออกมาว่า "ใช่ทั้งเด็กชายและเด็กหญิงจะเรียกว่าฉินหลาน"

หูเฟยที่ต้องการจะพูดอย่างอื่นนั้น หานหลิงและซูซูก็เดินเข้ามาในทันที

หานหลิงพลันแย้มยิ้มกล่าวออกมาว่า "พวกคุณจะดื่มจนกลายเป็นพวกขี้เมาเลยหรือ?"

"หูเฟย คุณก็เช่นกัน ในฐานะเจ้าภาพและพี่ใหญ่ยังไม่ไปรับแขกดีๆ เลย "

"ฉันกับน้องซูซูหิวไปหมดแล้ว อยากกินอะไรร้อน ๆ จืด ๆ เสียหน่อย คุณไปที่ครัวแล้วทำบะหมี่หยางชุนให้พวกเราสักสองชามได้ไหม"

เมื่อได้ยินว่าพวกเธอกำลังหิวนั้น หูเฟยก็รีบวิ่งออกไปราวกับได้รับคำสั่งราชโองการในทันที

หลังจากนั้นไม่นาน หูเฟยก็นำบะหมี่หยางชุนสองชามกลับมาอย่างระมัดระวัง บะหมี่สีขาวในน้ำซุปใส ผักโขมและถั่วงอกเขียว พร้อมกับไข่ลวกสองฟองที่วางอยู่บนนั้น

ดูเหมือนว่าจะกระตุ้นความอยากอาหารได้เป็นอย่างดี

เมื่อผู้หญิงทั้งสองรับประทานอาหารเสร็จแล้วนั้นหูเฟยก็เล่าให้พวกเธอฟังเกี่ยวกับข้อตกลงที่เขาเพิ่งทำกับฉินเทียน เมื่อครู่ว่า ให้ทำการหมั้นหมายลูก ๆ ไว้ตั้งแต่ยังเล็กเช่น

และยังตั้งชื่อให้ลูกในอนาคตอีกด้วย

ผู้หญิงทั้งสองคนย่อมไม่มีอะไรจะพูดออกมา เนื่องจากทั้งคู่เองก็เห็นด้วยเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เมื่อซูซูได้ยินว่าฉินเทียนตั้งชื่อให้กับเด็ก ๆ ว่า "ฉินหลาน" นั้น ทำเอาเธออดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปที่เขา ด้วยความรักและความสงสาร

หลานซึ่งเป็นตัวแทนแม่ของเขา

ใจจริงแล้วหูเฟยและหานหลิงอยากจะให้ฉินเทียนกับซูซูอยู่นานมากกว่านี้

ทางที่ดีคืออยู่ที่นี่ตลอดไปเลย

อย่างไรก็ตาม ถึงข้างนอกจะดียังไงแต่ก็ไม่ใช่สถานที่ที่จะอยู่ตลอดไป ทั้งฉินเทียนและซูซูเองก็มีบ้านเป็นของตัวเองเช่นกัน

หลังจากเรื่องสงบลงแล้วนั้น เหลิ่งหยุนก็ได้บินกลับไปญี่ปุ่นคนเดียวแล้ว