บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 876

ฉินฉีฝืนยิ้มก่อนจะกล่าวว่า "สำหรับตัวตนของแม่ลูกแล้ว พ่อก็มีส่วนที่สงสัยอยู่เช่นกัน ——โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ได้รู้ว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ ‘ตัวประหลาด’อย่างลูกอยู่"

เมื่อพูดว่า "ตัวประหลาด" สายตาที่เขามองมายังฉินเทียนก็แปลกไป ดูเหมือนว่าเขายังจดจำเรื่องนี้อยู่ภายในใจมาเสมอ

ฉินเทียนถามด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำว่า “ที่ก่อนหน้านี้คุณไม่ชอบผม นั่นเพราะรู้สึกว่า ผมทำร้ายผู้หญิงของคุณใช่ไหม?”

กล้ามเนื้อบนใบหน้าของฉินฉีกระตุกเล็กน้อย และในที่สุดก็เปลี่ยนเรื่องคุย

น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนไปสงบลง

"ครั้งแรกที่พ่อได้เห็นแม่ของลูก เป็นตอนที่กำลังทำกิจกรรมอาสาสมัครกับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ลูกก็น่าจะรู้ ถึงแม้ว่าตระกูลฉินของเราจะเป็นครอบครัวใหญ่ แต่ทว่า ลูกหลานทุกคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้สืบทอดสายตรง จะต้องได้รับการเรียนรู้อย่างสามัญชนตั้งแต่อายุยังน้อย และต้องทำความเข้าใจความทุกข์ทรมานของผู้คน"

ฉินเทียนพยักหน้า

ตอนที่เขาเป็นเด็กก็ทำเช่นนี้เหมือนกัน สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าอะไรก็ตาม และสถานที่เช่นบ้านพักคนชรา เขาต่างก็คุ้นเคยมาหมดแล้ว

สามารถกล่าวได้ว่า นี่เป็นหนึ่งในธรรมเนียมที่ดีของตระกูลฉินเก่า แต่ทว่าก็มีข้อยกเว้นอยู่อย่างหนึ่ง นั่นก็คือฉินเปียว

เป็นผู้สืบทอดสายตรงเช่นเดียวกัน แต่เจ้าเด็กนั่นก็กำเริบเสิบสานและโอหังอวดดีมาตั้งแต่เด็ก ชีวิตที่หรูหรา สามารถกล่าวได้เลยว่า ไม่เคยได้รับความลำบากเลยสักวันเดียว

ทั้งหมดนี้เกี่ยวกับการที่หยางหลิวรักลูกของตัวเองมากเกินไป

"ครั้งแรกที่ได้เห็นแม่ของลูก ก็ทำให้พ่อถึงทำให้ตกตะลึงแล้ว ก่อนหน้านี้ พ่อไม่เคยคิดเลยว่าจะมีผู้หญิงที่งดงามเช่นนี้อยู่บนโลกใบนี้ด้วย"

"เธอดูเหมือนกับนางฟ้าที่ลงมาจากฟากฟ้า น้ำเสียงของเธอก็ราวกับนกกระจาบฝน รอยยิ้มของเธอราวกับสายลมในฤดูใบไม้ผลิ"

"พวกเราเริ่มมาจากคนรู้จัก มาเป็นคนรู้ใจและจนมาถึงเป็นคนรักกัน พ่อก็เคยถามถึงตัวตนของเธอมาก่อน รวมไปถึงว่าเพราะอะไรถึงได้มาเป็นอาสาสมัครในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า"

"เธอบอกว่า เธอไม่มีพ่อแม่มาตั้งแต่เล็ก และโตมาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ดังนั้นเธอจึงอยากที่จะตอบแทนสถานที่แห่งนี้"

"นอกจากนี้พ่อยังมองออกอีกว่า เธอชื่นชอบเด็ก ๆ มาจากก้นบึ้งของหัวใจ"

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ เขาก็ถอนหายใจแล้วพูดว่า "ผู้หญิงที่รักเด็กในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าขนาดนั้น จะไปสามารถเอาลูกของตัวเองออกได้อย่างไรกัน?"

“เมื่อมาคิดได้ตอนนี้ ในตอนนั้นที่พ่อบีบบังคับเธอให้เอาลูกออก มันก็เป็นเรื่องที่เกินไปหน่อยจริง ๆ ”

ราวกับหัวใจของฉินเทียนถูกตัดด้วยมีด เขาพูดเสียงเคร่งขรึมว่า "พูดเข้าประเด็นเถอะ!"

ฉินฉีกระซิบว่า "ประเด็นสำคัญก็คือ พ่อใช้ทางอ้อม และได้ยินถึงชื่อของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่เคยรับเลี้ยงเธอ หลังจากนั้นจึงแอบส่งคนไปตรวจสอบเงียบ ๆ"

“พ่อไม่ได้มีความหมายอื่นใด เพียงแค่อยากที่จะช่วยตามหาคนในครอบครัวของเธอให้เจอเท่านั้น”

“ผลลัพธ์ก็คือ——”

“สถานเลี้ยงเด็กกำพร้านั้น เดิมทีแล้วไม่เคยรับเลี้ยงเด็กผู้หญิงอย่างเธอมาก่อน”

ฉินเทียนเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวว่า “ความหมายของคุณก็คือ แม่ของผมโกหกอย่างนั้นเหรอ”

ฉินฉีพยักหน้า “ใช่แล้ว”

"หลันจือเชื่อใจพ่อมา หลังจากที่รู้จักกัน เธอก็ไม่เคยโกหกเรื่องอะไรกับพ่อมาก่อนเลย และมีเพียงแค่ครั้งนั้นครั้งเดียวเท่านั้น"

"เธอยอมที่จะโกหก และก็ไม่ยินยอมที่จะบอกประวัติชีวิตที่แท้จริงของเธอเอง ดังนั้นพ่อจึงได้รู้ ว่าเธอเกลียดเรื่องนั้นเป็นอย่างมาก"

“ดังนั้นหลังจากนั้นเป็นต้นมา พ่อก็ไม่เคยถามอีกเลย”

“พ่อรู้เพียงแค่ว่า พ่อรักเธอ เพียงแค่เธอเป็นผู้หญิงของพ่อแค่นั้นก็พอแล้ว ส่วนเรื่องอื่นนั้น ที่จริงแล้วไม่ได้สำคัญอะไรเลย”

ฉินเทียนเงียบไปอีกครั้งหนึ่ง

เมื่อดูตามสถานการณ์ในปัจจุบัน หลันจือแม่ของเขา จะต้องมีตัวตนที่พิเศษมากอย่างแน่นอน และด้วยสถานการณ์ที่บังเอิญนี้ เขาสืบทอดสายเลือดเหล่านั้นของแม่มาด้วย แต่กลับกลืนกินวิญญาณแห่งต้นกำเนิดของแม่ไปจนหมด

และสายเลือดนี้ ก็ไม่ต้องพูดว่า มันได้ถูกถ่ายทอดไปบนร่างกายของเด็กที่อยู่ในท้องของซูซูแล้ว

เด็กคนนี้ เริ่มที่จะกลืนกินวิญญาณแห่งต้นกำเนิดของซูซูแล้ว

เดิมทีเขามีความหวังว่า จะสามารถหาตระกูลของแม่เจอได้ แล้วไขปริศนาของสายเลือด จากนั้นก็ช่วยเหลือซูซูเอาไว้

แต่ใครจะไปรู้ว่า ตระกูลของแม่นั้น เป็นเรื่องลึกลับอย่างไม่คาดคิด

หรือว่า ซูซูจะไม่มีทางช่วยเหลือแล้วจริง ๆ อย่างนั้นหรือ? และเธอจะเปลี่ยนเหมือนกับแม่ของตัวเอง หลังจากที่ดิ้นรนให้กำเนิดลูกแล้ว เนื่องจากวิญญาณแห่งต้นกำเนิดถูกกลืนกินจนหมดไปแล้ว ก็จะอยู่บนโลกนี้ได้อีกไม่นาน?

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ หัวใจของฉินทีก็ราวกับโดนเข็มมาทิ่มแทง

จะเป็นอย่างนี้ไปได้อย่างไร?

ผ่านไปครู่หนึ่ง แต่เขาก็ยังไม่อาจที่จะยอมรับได้เลย!

เขาก้มหน้าลง ขบฟันแน่ ทั่วทั้งตัวสั่นเทา น้ำตานองหน้า ราวกับความชั่วร้ายที่อยู่ภายในต้องการที่จะตื่นขึ้น

“เสี่ยวเทียน”มือใหญ่ที่อบอุ่นมือหนึ่ง วางอยู่บนไหล่ของเขา