บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 885

　　พวกเขามาถึงหมู่บ้านเล็ก ๆ บนภูเขาได้อย่างราบรื่นและพบกับผู้เฒ่าหลิว

　　เมื่อเห็นลานบ้านที่ใช้หินก่อขึ้นต่อหน้าที่ดูดูแล้วเหมือนกับลานบ้านรอบ ๆ ดูเหมือนว่าไม่มีความแตกต่างอะไร บ้านเล็ก ๆ ของครอบครัวชาวนาธรรมดา เป็นแบบที่พบได้ทั่วไปในชนบท

　　ของตกแต่งในลานบ้านก็ง่ายและหยาบมาก ฉินเทียนรู้สึกผู้เฒ่าหลิวควรเป็นครอบครัวเกษตรกรธรรมดาคนหนึ่ง

　　เพราะเหตุบังเอิญถึงค้นพบสุสานฮุนโหว

　　ใครจะรู้ ฉวนซานกลับไม่คิดอย่างนั้น ไก่ที่ยืนบนไหล่ของเขาที่เงียบมาตลอดส่งเสียงสองสามครั้ง

　　รอยยิ้มลึกลับปรากฏบนใบหน้าของฉวนซานและพูด: “กลอุบายระดับต่ำแบบนี้ก็ทำให้คนหน้าเสียได้สินะ”

　　หืม?

　　ฉินเทียนพูดด้วยความสนใจ: “คุณเห็นอะไรเหรอ?”

　　ฉวนซานรีบพูดด้วยความตื่นตระหนก: “ราชาเทพโปรดอภัย!”

　　“ฉันไม่เห็นอะไรเลย”

　　เขายังคิดว่าฉินเทียนกำลังตำหนิที่เขาพูดมาก ตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นที่เห็นวิธีการที่ฉินเทียนจัดการกับไป๋หลิงที่สวนสัตว์ร้าย เขาก็ตระหนักได้ว่าราชาเทพองค์นี้ทำได้ทุกอย่าง

　　เพียงแต่ปกติจะซ่อนความสามารถของตัวเองเอาไว้

　　ความสามารถเล็ก ๆ น้อย ๆ พวกนี้ของเขาต้องไม่อยู่ในสายตาที่เฉียบคมของราชาเทพ

　　ด้านหน้าของบ้านเล็ก ๆ ของครอบครัวชาวนานี้เห็นได้ชัดว่าฮวงจุ้ยนั้นแย่มาก ราชาเทพไม่เรียกชื่อ แค่ดูก็คงไม่ชอบแล้ว

　　ดังนั้น เขาจึงกลัวที่ตัวเองพูดมาก เกรงว่าราชาเทพจะคิดว่าเขาไม่เห็นคุณค่าของผู้อื่นและลงโทษเขา

จริง ๆ แล้วเขากังวลมากเกินไป

　　แม้ว่าในตำราราชาเทพจะมีบันทึกลับเกี่ยวกับฮวงจุ้ยไม่น้อย แต่ทุกคำล้วนมีความหมายที่ลึกซึ้ง

　　แต่ฉินเทียนไม่ได้ค้นคว้าเพิ่มเติม เขาแค่เอาเนื้อหาเหล่านั้นมอบให้แก่ยายระกา

　　ดังนั้นสำหรับฮวงจุ้ยนั้น เขาในตอนนี้สามารถนับว่าเป็นคนไม่มีความเชี่ยวชาญเลย

　　ได้ยินคำพูดของฉวนซาน เขาก็ไม้ได้ระมัดระวังและรีบพูดว่า: “ไป๋หลิง คุณไปเรียกให้เปิดประตู”

　　ให้ไป๋หลิงไปเรียกให้เปิดประตูเพราะกลัวว่าให้พวกผู้ชายขึ้นไปจะทำให้จ้าของบ้านตกใจ

　　 ไป๋หลิงต่างออกไป เนื่องจากเมื่อวานตอนเย็น หลังจากที่สาวน้อยคนนี้ถูกเขาจัดการ แม้ว่าระหว่างทางส่วนใหญ่จะอับอายและนิ่งเงียบ

　　อย่างไรก็ตาม รูปลักษณ์แบบนี้ของเธอคงไม่มีใครปฏิเสธได้ง่าย ๆ !

　　แม้ว่าไป๋หลิงจะอับอาย ดูเหมือนอึดอัดคับค้องใจและไม่อยากเชื่อ แต่สำหรับคำพูดของฉินเทียน ตอนนี้เธอไม่กล้าที่จะไม่ฟัง

　　เมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอถอนหายใจและพูดด้วยสีหน้าบูดบึ้ง: “เจ้าทอง ไปเรียกคนข้างในให้ออกมาพบหน่อย!”

ลิงตัวนั้นที่เกาะอยู่ในอ้อมแขนของเธออยู่ตลอด มันร้องและรีบออกไป กระโดดเข้าไปในลานบ้านและไม่เคาะประตูโดยตรง แต่เมื่อเห็นไก่ในกรงข้าง ๆ ส่งเสียงร้องแปลก ๆ จึงรีบพุ่งเข้าไป

　　ก่อนหน้านี้เจ้าคนรับใช้ตัวนี้สามารถปลดล็อคประตูพื้นที่ของสัตว์ร้ายในสวนสัตว์ร้าย แค่กรงไก่ก็ไม่ต้องพูดถึง

　　คุ้นเคยกับมันจึงเอาบิดเหล็กวาดเส้นบนกรงไก่อย่างรวดเร็ว ไก่ข้างในร้องด้วยความตื่นตระหนกตกใจและไม่มีที่ซ่อน

กรงถูกเปิดออกทุกตัวจึงฉวยโอกาสหนีออกมา

　　ลิงน้อยสีทองนั้นตื่นเต้นมากเหมือนกับแมวจับหนู เริ่มไล่จับไก่ไปทั้งลานบ้าน

　　สักพักหนึ่ง ไก่บินลิงกระโดด ร่าเริงกันมาก

　　ฉินเทียนยืนอยู่ระยะไกล มองด้วยใบหน้าตกตะลึง เขามองไปที่ไป๋หลิงที่อยู่ข้าง ๆ และพูดในใจ ข้าให้แกไปเรียกให้เปิดประตู ไม่ใช่ให้แกไปสร้างปัญหา

　　ไป๋หลิงราวกับไม่เห็นสีหน้าของฉินเทียน เธอทำหน้าตื่นเต้นและพูดอย่างมีความสุข: “เจ้าทอง สู้เขา!”

　　“จับไก่นั่นมาทำเมียเลย!”

　　ข้าง ๆ ฉวนซานทำหน้าบูดบึ้ง เขารู้สึกไม่พอใจ ไก่หนุ่มรูปงามบนไหล่กำลังขันเสียงต่ำอย่างไม่สบายใจ

ในความเป็นจริง บนเส้นทางที่ไก่ตัวใหญ่เผชิญหน้ากับลิงสีทองตัวน้อย ทั้งสองยากที่จะอยู่ร่วมกันอย่างสันติ

　　ตามอารมณ์ของไป๋หลิง เธอต้องการปลุกระดมให้ลิงน้อยไปรังแกไก่หนุ่มตัวใหญ่มานานแล้ว ในขณะเดียวกัน ก็เป็นการเปรียบเทียบระดับความสามารถของสำนักระกาและสำนักวานร

　　แต่เพียงเพราะฉินเทียนอยู่ข้าง ๆ เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของฉินเทียน เธอจึงไม่กล้าบุ่มบ่าม

　　ในตอนนี้ เธอปลุกปั่นให้ลิงสีทองตัวน้อยไปจับไก่ตัวใหญ่ ดูเหมือนว่าจงใจโอ้อวดพลังให้ฉวนซานสู้กลับ

　　ฉวนซานโกรธจนหน้าดำและพูดอย่างไม่พอใจ: “การรังแกไก่บ้านตัวหนึ่งจะมีประโยชน์อะไร?”

　　“อย่าลืมสิว่าราชาเทพให้เธอไปเรียกให้เปิดประตู”