บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 886

มองเห็นธนบัตรแดงปึ๊งหนึ่ง ในดวงตาของผู้เฒ่าหลิวเห็นชัดเจนมากว่ามีสีของความตื่นเต้นดีใจปรากฏขึ้นมา

เมื่อก่อนเขาเป็นคนงานดูแลรักษาป่าไม้คนหนึ่ง เงินเดือนเดือนหนึ่งก็แค่สามพัน ตอนนี้ปลดเกษียนอยู่ที่บ้าน เงินที่สะสมเล็กน้อยนั่นก็ถูกใช้แทบจะหมดแล้ว

เงินหนึ่งหมื่นนี้สำหรับเขาแล้วพูดได้ว่าเป็นเงินก้อนหนึ่งที่ฟลุ๊คได้มาไม่น้อย

แต่เขาพูดพึมพำกับตัวเองเล็กน้อย พูดซักถาม“พวกคุณเป็นคณะกายกรรมจริง ๆ ？”

“ขอโทษที่พูดตรง ๆ มองอยู่ไม่ค่อยเหมือนนะ อีกอย่างก็จะไม่มีคณะกายกรรมอะไรยินยอมที่จะจ่ายเงินมากอย่างนี้เพื่อมาสอบถามเรื่องที่ไม่สำคัญบางอย่าง”

“พวกคุณเป็นใครกันแน่？ทำไมต้องถามเรื่องเกี่ยวกับสุสานฮุนโหว？”

“ผมบอกพวกคุณให้ สุสานนั่นได้ถูกนำไปใช้ประโยชน์หมดแล้ว ถ้าพวกคุณมีความคิดอื่น ยังไงก็รีบตายใจไปเถอะ”

เขาเปลี่ยนเป็นระแวดระวังขึ้นมา กระทั่งมีท่าทางไล่คนไปข้างนอก เห็นชัดว่าถึงแม้ไม่ได้พูดอธิบายชัดเจน แต่เห็นฉินเทียนพวกเขาเป็นโจรปล้นสุสานแล้ว

ฉินเทียนอดไม่ได้ย่นคิ้ว ถึงแม้เขาร้อนใจดั่งไฟเผา แต่ก็ไม่สามารถใช้พลังต่อชายชราคนหนึ่ง

หากไม่ได้จริง ๆ ถึงแม้จะต้องจ่ายเงินอีกมาก และพูดจุดมุ่งหมายที่แท้จริงออกมา หวังว่าชายชราสามารถบอกความจริงพวกเขาได้

“พี่เทียน ไม่งั้นให้ผมลองสักหน่อย？”ฉวนซานที่อยู่ด้านข้างพูดเสียงต่ำ

มองเห็นดวงตาที่เปล่งประกายคู่หนึ่งของเขา ฉินเทียนก็พยักหน้าแล้วพูด“ก็ดี”

พูดจบ จู่ๆไก่ตัวผู้ที่นั่งยอง ๆ เงียบ ๆ บนหัวไหล่ของฉวนซานมาตลอดก็ร้องดัง แล้วก็ตกลงบนหัวของรูปปั้น

ผู้เฒ่าหลิวตกตะลึง แล้วสีหน้าก็เปลี่ยนไป

“ไป！”

“ไป ๆ ๆ ！”

“มากเกินไปแล้วจริง ๆ สัตว์เดรัจฉานพวกนกอย่าล่วงเกินมาจู่！” เขาต้องการไปไล่อย่างตื่นตระหนก

ฉวนซานพูดยิ้มอย่างเย็นชา “รูปปั้นมาจู่ของคุณอันนี้ ตำแหน่งที่วางผิดปกตินะ”

“ที่จริงนับตั้งแต่เข้าลานสวนผมก็มองออกแล้ว คุณเคยเรียนฮวงจุ้ยใช่ไหม？”

“คุณสามารถมองออก？”

“คุณคืออาจารย์ฮวงจุ้ย？”ผู้เฒ่าหลิวตะลึงเล็กน้อย ในดวงตาปรากฏหนึ่งในการเคารพเลื่อมใส

ฉวนซานพูดยิ้มอย่างเย็นชา“อาจารย์ฮวงจุ้ยที่คุณพูดมาก็เพียงแค่เคยเรียนความรู้ทางฮวงจุ้ยมาเล็กน้อยเท่านั้น”

ทางฮวงจุ้ยมีคนดีและคนชั่วปะปนกันมาก คนมากมายมีความรู้ทางฮวงจุ้ยแค่เล็กน้อย ก็คิดว่าตัวเองเป็นอาจารย์ฮวงจุ้ย ดังนั้นจึงอวดอ้างตัวเองหลอกไปทั่ว ใช้วิธีไล่ล่าให้ได้รับชื่อเสียงและคำชมเชย

คนเหล่านี้อยู่ในสายตาของฉวนซานไม่คุ้มค่าให้พูดถึงจริง ๆ เพราะสำนักระกาที่เขาอยู่เป็นพรรคที่ลึกลับหนึ่งที่สืบทอดกันมาหลายร้อยปีแล้ว

ดังนั้นวิชาการจัดวางฮวงจุ้ยเล็ก ๆ ที่อยู่ด้านหน้า ในสายตาของเขาก็คือเล่นขายของกับเด็กเท่านั้น

“ส่วนฐานะของผม คุณไม่ต้องถามมาก”

“ผมเพียงบอกคุณสักหน่อย การจัดวางฮวงจุ้ยอันนี้ของคุณผิดอย่างมหันต์”

“ถ้าหากผมทายไม่ผิด อาจารย์ฮวงจุ้ยคนนั้นจะต้องบอกคุณว่าดวงชะตาของคุณอ่อนแอ ทายาทที่สืบทอดร่างกายไม่แข็งแรง”

“เขาให้คุณเอารูปปั้นมาจู่วางอยู่ที่ตำแหน่งนี้ คืออยากอาศัยแรงความคิดของมาจู่มาสยบภูติผีปีศาจ เพื่อครอบครัวมีระเบียบเรียบร้อย อาชีพการงาน คนรุ่นหลังจะได้เจริญรุ่งเรืองใช่ไหมล่ะ？”

เขาพูดมีเหตุมีผลอย่างมาก

ผู้เฒ่าหลิวพูดอย่างตื่นเต้น“คุณพูดได้ถูกมากจริง ๆ！”

“พูดอย่างไม่ปิดบัง ตั้งแต่เด็กผมก็มีความสนใจต่ออาชีพฮวงจุ้ย ตัวเองก็เคยเรียนคัมภีร์มาบ้าง แต่เพราะโง่เขลาไม่มีความสำเร็จอะไร”

“การจัดวางฮวงจุ้ยนี้คือหาอาจารย์คนหนึ่งมาจัดวางจริงๆ เขายังเก็บเงินของผมหนึ่งหมื่นเลย”

ฉวนซานพูดยิ้มอย่างเย็นชา“มีประโยชน์ไหม？”

ผู้เฒ่าหลิวย่นคิ้วและพูดด้วยใบหน้าที่กลัดกลุ้ม“ไม่มีประโยชน์”

“ลูกเนรคุณนั่นเพียงไม่สำนึกผิดสักนิด แต่กลับเปลี่ยนเป็นรุนแรงมากขึ้น เป็นอย่างนี้ต่อไปทรัพย์สินในบ้านเล็กน้อยของผมนี้ก็ต้องถูกเขาผลานจนหมดไม่ช้าก็เร็ว！”