บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 906

"มึงพูดจริงเหรอ?"

ได้ฟังสิ่งที่ฉวนซานพูด เกาชาวก็ดีใจมาก แต่ก็ยังคงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

เขาพูดอย่างเย็นชาว่า "มึงด่าว่ากูโง่ใช่ไหม? ได้ เดี๋ยวถ้ายืนยันได้ว่านี่เป็นทางเข้าสุสาน งั้นกูก็คือไอ้โง่"

"ถ้าหากไม่ใช่ ฮึ กูจะให้มึงได้เป็นศพคนโง่"

"--ชิวอู่"

"ครับ!" ชายร่างผอมข้างๆส่งเสียงตอบรับเสียงดัง

ที่หลังของเขาแบกกระเป๋าระเบิดใบใหญ่

เกาชาวพูดเสียงขรึมว่า "มึงเคยเป็นผู้มีฝีมือด้านระเบิดในสนามรบ ในกลุ่มทหารรับจ้างต่างประเทศเคยทำงานสำเร็จมาได้อย่างสวยงามหลายครั้งใช่ไหม?"

"ตอนนี้ขอมอบโพรงนี้ให้มึง"

"ระวังหน่อย ถึงแม้ว่ากูจะไม่ขาดระเบิด แต่ก็อย่าใช้เยอะเกินไป ถ้าระเบิดเขาถล่มหมด เราจะซวยกันหมด!"

ชิวอู่แสยะปากพูดว่า "เรื่องเล็กน้อยครับคุณชายเกา คอยดูได้เลยครับ"

เขาหัวเราะฮี่ๆเดินไปที่ปากโพรง แกะกล่องหลังเป้ที่แบกมา ฉินเทียนมองอยู่ด้านข้างอย่างเย็นชา อดที่จะลอบพยักหน้าไม่ได้

ชายคนนี้เป็นผู้มีฝีมือด้านระเบิดจริงๆจำนวน ตำแหน่งของระเบิด หรือการออกแบบการวางเชือก ล้วนทำได้อย่างคล่องแคล่ว ไม่ผิดพลาดเลยสักนิดเดียว

ต้องรู้ว่าการทำลายด้วยระเบิด โดยเฉพาะการระเบิดที่กำหนดจุด ล้วนมีเงื่อนไขที่สูงมาก

ผู้มีฝีมือด้านระเบิดที่แท้จริงจะต้องชี้ได้ว่าจะระเบิดจากตรงไหนถึงตรงไหน สามารถควบคุมอาณาเขตการระเบิดได้อย่างแม่นยำถูกต้อง จะต้องส่งผลต่อนอกอาณาเขตให้ได้ต่ำที่สุด

ดูเหมือนว่าเกาชาวคนนี้จะรวบรวมเหล่าคนมีความสามารถได้กลุ่มหนึ่ง

"เร็ว พวกเราออกจากหุบเขา!"

หลังจากจุดไฟเชือกนำทาง หลังจากชิวอู่ตะโกนเสียงดังก็วิ่งนำออกไปข้างนอก

ทุกคนก็วิ่งออกมาจากหุบเขาราวกับพายุ ทุกคนยืนอยู่บนที่สูงมองมายังด้านล่าง หลังจากผ่านไปประมาณหลายสิบวินาที พอเสียงปังดัง เสียงระเบิดก็ดังขึ้น

ควันลอยคละคลุ้งชั่วขณะ เศษผงกระเด็น แม้ว่าจะกำหนดจุดระเบิด แต่ทำให้คนรู้สึกว่าทั้งภูเขากำลังสั่นสะเทือน

เสียงระเบิดดังออกมาทำเอานกและสัตว์ป่าใกล้ๆต่างหนีด้วยความตกใจ

ฝุ่นควันยังไม่ทันจางเกาชาวก็พูดอย่างรอไม่ไหวว่า "เร็ว!"

"รีบลงไปดู!"

ฝูงชนกรูกันลงไปที่ปากทางที่ระเบิดอีกครั้งราวกับฝูงผึ้ง เห็นเพียงว่าหลังจากที่ฝุ่นควันจางไป ปากถ้ำใหญ่ที่คาดการณ์เอาไว้ก็ไม่ได้ปรากฏขึ้น

ดินที่ระเบิดออกไปข้างสองเมตร ข้างในยังคงเป็นภูเขาที่แน่นหนา

"ควรจะเป็นทางเข้าสุสานไม่ใช่เหรอ?"

"ไอ้หนู ตอนนี้จะว่ายังไง?" เกาชาวกัดฟันมองฉวนซานตาแดงก่ำ

ฉวนซานเข้ามาดู ใช้มือลูบชายขอบ แล้วพูดเยาะ "ไอ้พวกโง่!"

"เมื่อกี้ฉันบอกไปแล้วว่าหลังจากที่พวกเขาฝังพระชายางูแล้วก็ต้องเอาหินมาปิดทางสุสานไว้"

"หินที่อุดเหล่านี้ได้รวมกลายเป็นภูเขาในเวลาหลายร้อยพันปี"

"ดังนั้นตอนนี้พวกเราต้องขุดเอาหินแกนกลางออกมาเหมือนกับขุดอุโมงค์"

"พวกเขาไม่มีทางอุดทางเข้าสุสานจนมิดหมด พวกเราต้องขุดให้ลึกพอก็จะสามารถทะลวงไปได้"

เกาชาวกัดฟันพูดว่า "กูจะเชื่อมึงได้ยังไง?"

ฉวนซานพูดเยาะว่า "หลักฐานสองอย่าง อย่างแรก"

เขายื่นมือเขี่ยหินก้อนหนึ่งออกจากขอบที่โดนระเบิด ดูไปเหมือนก้อนหิน แต่เมื่อใช้มือบี้ดูกลับกลายเป็นผุยผง

"นี่ไม่ใช่หิน แต่เป็นบล็อกดิน"

"ถ้าหากฉันเดาไม่ผิด นี่เป็นบล็อกดินที่ผนึกรอบๆหลังจากที่พวกเขาใช้ก้อนหินมาอุดทางสุสาน"

"ข้อสอง--"

ฉวนซานชี้ไปที่ตรงกลางของตำแหน่งที่ถูกระเบิด พูดว่า "เห็นไหม ที่นี่มีปากทางโพรง นี่คงจะเป็นรังงู"