บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 906

"มึงพูดจริงเหรอ?"

ได้ฟังสิ่งที่ฉวนซานพูด เกาชาวก็ดีใจมาก แต่ก็ยังคงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

เขาพูดอย่างเย็นชาว่า "มึงด่าว่ากูโง่ใช่ไหม? ได้ เดี๋ยวถ้ายืนยันได้ว่านี่เป็นทางเข้าสุสาน งั้นกูก็คือไอ้โง่"

"ถ้าหากไม่ใช่ ฮึ กูจะให้มึงได้เป็นศพคนโง่"

"--ชิวอู่"

"ครับ!" ชายร่างผอมข้างๆส่งเสียงตอบรับเสียงดัง

ที่หลังของเขาแบกกระเป๋าระเบิดใบใหญ่

เกาชาวพูดเสียงขรึมว่า "มึงเคยเป็นผู้มีฝีมือด้านระเบิดในสนามรบ ในกลุ่มทหารรับจ้างต่างประเทศเคยทำงานสำเร็จมาได้อย่างสวยงามหลายครั้งใช่ไหม?"

"ตอนนี้ขอมอบโพรงนี้ให้มึง"

"ระวังหน่อย ถึงแม้ว่ากูจะไม่ขาดระเบิด แต่ก็อย่าใช้เยอะเกินไป ถ้าระเบิดเขาถล่มหมด เราจะซวยกันหมด!"

ชิวอู่แสยะปากพูดว่า "เรื่องเล็กน้อยครับคุณชายเกา คอยดูได้เลยครับ"

เขาหัวเราะฮี่ๆเดินไปที่ปากโพรง แกะกล่องหลังเป้ที่แบกมา ฉินเทียนมองอยู่ด้านข้างอย่างเย็นชา อดที่จะลอบพยักหน้าไม่ได้

ชายคนนี้เป็นผู้มีฝีมือด้านระเบิดจริงๆจำนวน ตำแหน่งของระเบิด หรือการออกแบบการวางเชือก ล้วนทำได้อย่างคล่องแคล่ว ไม่ผิดพลาดเลยสักนิดเดียว

ต้องรู้ว่าการทำลายด้วยระเบิด โดยเฉพาะการระเบิดที่กำหนดจุด ล้วนมีเงื่อนไขที่สูงมาก

ผู้มีฝีมือด้านระเบิดที่แท้จริงจะต้องชี้ได้ว่าจะระเบิดจากตรงไหนถึงตรงไหน สามารถควบคุมอาณาเขตการระเบิดได้อย่างแม่นยำถูกต้อง จะต้องส่งผลต่อนอกอาณาเขตให้ได้ต่ำที่สุด

ดูเหมือนว่าเกาชาวคนนี้จะรวบรวมเหล่าคนมีความสามารถได้กลุ่มหนึ่ง

"เร็ว พวกเราออกจากหุบเขา!"

หลังจากจุดไฟเชือกนำทาง หลังจากชิวอู่ตะโกนเสียงดังก็วิ่งนำออกไปข้างนอก

ทุกคนก็วิ่งออกมาจากหุบเขาราวกับพายุ ทุกคนยืนอยู่บนที่สูงมองมายังด้านล่าง หลังจากผ่านไปประมาณหลายสิบวินาที พอเสียงปังดัง เสียงระเบิดก็ดังขึ้น

ควันลอยคละคลุ้งชั่วขณะ เศษผงกระเด็น แม้ว่าจะกำหนดจุดระเบิด แต่ทำให้คนรู้สึกว่าทั้งภูเขากำลังสั่นสะเทือน

เสียงระเบิดดังออกมาทำเอานกและสัตว์ป่าใกล้ๆต่างหนีด้วยความตกใจ

ฝุ่นควันยังไม่ทันจางเกาชาวก็พูดอย่างรอไม่ไหวว่า "เร็ว!"

"รีบลงไปดู!"

ฝูงชนกรูกันลงไปที่ปากทางที่ระเบิดอีกครั้งราวกับฝูงผึ้ง เห็นเพียงว่าหลังจากที่ฝุ่นควันจางไป ปากถ้ำใหญ่ที่คาดการณ์เอาไว้ก็ไม่ได้ปรากฏขึ้น

ดินที่ระเบิดออกไปข้างสองเมตร ข้างในยังคงเป็นภูเขาที่แน่นหนา

"ควรจะเป็นทางเข้าสุสานไม่ใช่เหรอ?"

"ไอ้หนู ตอนนี้จะว่ายังไง?" เกาชาวกัดฟันมองฉวนซานตาแดงก่ำ

ฉวนซานเข้ามาดู ใช้มือลูบชายขอบ แล้วพูดเยาะ "ไอ้พวกโง่!"

"เมื่อกี้ฉันบอกไปแล้วว่าหลังจากที่พวกเขาฝังพระชายางูแล้วก็ต้องเอาหินมาปิดทางสุสานไว้"

"หินที่อุดเหล่านี้ได้รวมกลายเป็นภูเขาในเวลาหลายร้อยพันปี"

"ดังนั้นตอนนี้พวกเราต้องขุดเอาหินแกนกลางออกมาเหมือนกับขุดอุโมงค์"

"พวกเขาไม่มีทางอุดทางเข้าสุสานจนมิดหมด พวกเราต้องขุดให้ลึกพอก็จะสามารถทะลวงไปได้"

เกาชาวกัดฟันพูดว่า "กูจะเชื่อมึงได้ยังไง?"

ฉวนซานพูดเยาะว่า "หลักฐานสองอย่าง อย่างแรก"

เขายื่นมือเขี่ยหินก้อนหนึ่งออกจากขอบที่โดนระเบิด ดูไปเหมือนก้อนหิน แต่เมื่อใช้มือบี้ดูกลับกลายเป็นผุยผง

"นี่ไม่ใช่หิน แต่เป็นบล็อกดิน"

"ถ้าหากฉันเดาไม่ผิด นี่เป็นบล็อกดินที่ผนึกรอบๆหลังจากที่พวกเขาใช้ก้อนหินมาอุดทางสุสาน"

"ข้อสอง--"

ฉวนซานชี้ไปที่ตรงกลางของตำแหน่งที่ถูกระเบิด พูดว่า "เห็นไหม ที่นี่มีปากทางโพรง นี่คงจะเป็นรังงู"

นี่จะให้พวกเราลำบากแรงขุดหินจริงดิ?

สมาชิกทีม 50 คนมองหน้ากันด้วยสีหน้ากลัดกลุ้ม แต่พวกเขาก็ไม่กล้าค้าน ทำได้เพียงจ้องฉวนซานคนต้นคิดอย่างเคืองแค้น

เจ้าปลาหมึกยักษ์ไม่ยอม พูดอย่างเย็นชาว่า "คนของพวกเราขุดเขา แล้วพวกแกทำอะไร?"

"ทุกคนร่วมมือกัน พวกแกก็ไม่ควรจะอยู่ว่างๆจริงไหม?"

ฉวนซานพูดอย่างเย็นชา "พูดอย่างงี้หมายความว่ายังไง? ไม่รู้จริงๆเหรอว่าพวกเราทำงานฝ่ายเทคนิค?"

"นี่เพิ่งจะแค่เจอทางเข้า แกรู้ไหมว่าทางยาวๆในสุสานจะมีกลไกอีกเท่าไร?"

"ต่อจากนี้ถ้าไม่มีพวกเราพวกแกจะเข้าไปได้ไหม? จะมีชีวิตรอดออกมาได้ไหม?"

"ยังไม่รีบกางเต็นท์อีก พวกเราต้องสะสมแรง!"

"แก--" เจ้าปลาหมึกยักษ์สีหน้าเปลี่ยนกำลังจะลงมือ

เกาชาวพูดอย่างรำคาญว่า "พอแล้วๆ"

"อาจารย์จาง แกพาคนหนึ่งทีมไปกางเต็นท์ เตรียมของกิน จะต้องรักษาความปลอดภัยให้ปรมาจารย์เหล่านี้ให้ดี"

เจ้าปลาหมึกยักษ์จนใจ ทำได้เพียงข่มอารมณ์โกรธพาทีมจำนวน 10 คนไปหาพื้นที่ราบใกล้ๆเพื่อตั้งเต็นท์

เขายังยิงกวางตัวหนึ่งจากป่าใกล้ๆมาด้วยตัวเอง หลังจากล้างถลกหนัง หั่นเป็นชิ้นๆแล้วย่าง

ชายคนนี้แม้จะขึ้นเขามาขุดสุสาน แต่ก็ไม่ได้ปล่อยโอกาสทุกๆครั้งในการเสพสุข

เนื้อกวางหนึ่งชิ้นที่ย่างจนเกรียมนอกข้างในนุ่มส่งกลิ่นหอมเย้ายวนจมูก เขาชูแก้วเหล้าพูดว่า "คุณฉิน กลุ่มของคุณมืออาชีพจริงๆ ครั้งนี้ฉันได้เปิดประสบการณ์ที่เกินคาดแล้ว"

"มา ขอให้พวกเราร่วมงานกันอย่างราบรื่น"

ฉินเทียนมองตรงหินผาที่อยู่ไกลๆ จากการขุดโดยไม่หยุดหลายชั่วโมง ตอนนี้ปรากฏถ้ำลึกประมาณสองสามเมตรที่สามารถทำให้คนเข้าออกได้แล้ว

ถ้ำนี้จะสามารถต่อไปยังสุสานพระชายางูได้จริงหรือ?

ไม่รู้ทำไมเมื่อเห็นถ้ำที่ดำมืดสนิทเขากลับมีความรู้สึกกระวนกระวายราวกับไปโดยใส่เส้นตาย แล้วมันจะปล่อยของต้องห้ามอะไรออกมา