บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 911

ประตูแห่งประวัติศาสตร์ถูกเปิดออก ลมหายใจที่เต็มไปด้วยฝุ่นแห่งกาลเวลาพลันพัดผ่านเข้ามา

หัวใจของทุกคนกระดอนขึ้นมาถึงลำคอ ทั้งตื่นเต้นและประหม่า พวกเขาต่างจ้องมองเข้าไปด้านในอย่างพร้อมเพรียง

ด้านในนั้นมีแสงไฟสลัว พวกเขายังไม่ทันจะมองเห็นอะไรได้อย่างชัดเจน เส้นทางสุสานที่อยู่ด้านหลังและเหนือศีรษะของพวกเขานั้นเกิดเสียงดังสะเทือนขึ้น

เกิดเรื่องอะไรขึ้น?

เสียงอะไร?

สมาชิกหลายสิบคนภายในทีมต่างก็รวมตัวกันเป็นกลุ่มใหญ่ ทุกคนมองหน้ากันไปมา ไม่เข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

“ท่าไม่ดีแล้ว!”

“ทางเดินสุสานกำลังจะถล่มแล้ว รีบไปกันเร็ว!”

ฉับพลันฉินเทียนร้องตะโกนเสียงดัง เหยียดมือออกไปคว้าไป๋หลิงที่อยู่ด้านข้าง จากนั้นเขาพุ่งเข้าไปยังห้องสุสานที่อยู่ตรงหน้า ฉวนซานและจินถังไล่ตามหลังมา

เสี้ยววินาทีที่ฉินเทียนกระโดดออกมา ตูม!

เส้นทางที่ทอดยาวภายในสุสานพลันพังทลายลง

“วิ่งเร็ว!”

“เร็วเข้า!”

ผู้คนนับสิบต่างก็อยู่ท่ามกลางความวุ่นวายแทบจะเละจนกลายเป็นโจ๊ก ทุกคนต่างรีบวิ่งไปยังห้องสุสาน เกาชาวนั้นค่อนข้างจะตัวเล็ก แทบจะถูกเหยียบย่ำอยู่ภายใต้ฝ่าเท้า

โชคดี ในช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อ ถูกเจ้าปลาหมึกยักษ์จับตัวไว้และนำพาเข้าไปภายในห้องสุสาน

ตูม บูม บูม!

ฟ้าถล่ม ดินทลาย ฝุ่นฟุ้งตลบอบอวล!

ท้ายที่สุดเมื่อทุกอย่างเงียบสงบลง หน้าประตูห้องสุสาน ถูกปิดกั้นด้วยก้อนหินขนาดใหญ่ที่พังทลายจากด้านนอก ประตูถูกปิดตายอย่างแน่นหนา

สมาชิกทีมห้าสิบคนนำโดยเกาชาว ก่อนหน้านี้สองคนถูกขว้างด้วยหินจนตาย สามคนถูกยิงตายด้วยธนูหน้าไม้และอีกหนึ่งคนถูกทรายดูด เดิมทีต้องเหลือสมาชิกอีกสี่สิบสี่คน

ตอนนี้เมื่อสถานการณ์ทุกอย่างแน่ชัด เหลือเพียงแค่สามสิบคนเท่านั้น

สามารถกล่าวได้ว่าผู้คนอีกสิบสี่คนนั้นถูกฝังอยู่ในทางเดินของสุสานที่ถล่มลงมาด้านนอก พลังนั้นเทียบได้กับการพังทลายของภูเขา ร่างกายและวิญญาณของพวกเขาถูกกำหนดให้อยู่ที่นี่ไปตลอดกาล

ฉินเทียนยังคงหวาดผวาอยู่ เขาถอนหายใจเล็กน้อยและกล่าวด้วยเสียงแผ่วเบา “กลไกนี้ช่างร้ายกาจเสียจริง!”

“ปุ่มหินนั้นสามารถเปิดประตูสุสานได้ แต่เมื่อประตูสุสานถูกเปิด ขณะเดียวกันก็จะกระตุ้นกลไกของทางเดินในสุสานด้วย”

“คนที่ออกแบบกลไกนี้ในตอนแรก ต้องการฝังผู้บุกรุกไว้ที่นี่ตลอดกาล”

เกาชาวกัดฟันแน่น ฉับพลันเขาหัวเราะเสียงดังลั่น

“แต่เขาจะต้องคาดไม่ถึงอย่างแน่นอน ฉันไม่เพียงแต่จะไม่ถูกฝังเท่านั้น แต่ยังเข้ามาภายในสุสานได้สำเร็จ”

“เร็ว เปิดไฟหน่อย ฉันต้องการดูว่าภายในสถานที่แห่งนี้มีสมบัติอะไรซ่อนอยู่”

ฉินเทียนอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “โง่เง่า!”

“เส้นทางเดินภายในสุสานพังทลายหมดแล้ว นายคิดว่าพวกเรายังจะสามารถออกไปได้อีกไหม?”

ฉับพลันเกาชาวตระหนักได้ถึงความร้ายแรงของปัญหา เขาเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ “อาจารย์จาง ทำอย่างไรกันดี?”

“พวกเราจะออกไปได้อย่างไร?”

ท่ามกลางความมืดมิด มองไม่เห็นสีหน้าของเจ้าปลาหมึกยักษ์ ทว่าน่าจะต้องตื่นเต้นเป็นอย่างมากแน่นอน

เพราะเขาทำสิ่งที่โง่เขลา เขาคิดว่าเขาฉลาด พบกลไกของการเปิดประตู แต่กลับทำให้ทุกคนถูกขังอยู่ที่นี่ และยังทำให้เหล่าพี่น้องนับสิบต้องตาย

เขาเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ “คุณชายอย่าได้กังวล!”

“พวกเราสามารถเข้ามาได้ อย่างไรก็ต้องออกไปได้ ตอนนี้มาดูกันก่อนเถอะว่าด้านในนี้มีสมบัติอะไรอยู่บ้าง”

“ฉันเชื่อ ยิ่งกลไกของทางเดินสุสานซับซ้อนมากเท่าไร สมบัติที่อยู่ด้านในก็จะยิ่งมีค่ามากขึ้นเท่านั้น!”

“พูดได้ถูกต้อง!”

“เร็วเข้า รีบเปิดไฟ!”

เนื่องจากการพังทลายเมื่อสักครู่นี้ ท่ามกลางความโกลาหลของฝูงชน ตะเกียงพลันร่วงหล่นลงสู่พื้น ดวงไฟหลายดวงก็ดับโดยอัตโนมัติ

ตอนนี้เกาชาวแทบรอไม่ไหว เขาหยิบตะเกียงที่ร่วงหล่นอยู่บริเวณมุมขึ้นมาและสาดไฟไปโดยรอบ

ไป๋หลิงเองก็อยากรู้อยากเห็นและไม่อยากพลาดโอกาส เช่นนั้นจึงรีบควานหาตะเกียงและรีบเปิดดวงไฟเช่นกัน

บริเวณที่แสงไฟสาดส่อง ทุกคนต่างตกตะลึง

ห้องสุสานที่พวกเขากำลังยืนอยู่นั้นเป็นเสมือนวิหารขนาดใหญ่ มีโดมสูงขึ้นไปราวสิบเมตร

ด้านล่างโดมนั้นมีโลงศพโลงหนึ่งแขวนอยู่ แขวนด้วยโซ่เส้นหนาเท่าแขนเด็กจำนวนหลายเส้น และไม่รู้ว่าโซ่นั้นไปเกี่ยวพันกับบริเวณใด

ท่ามกลางห้องสุสานมีแท่นหินรายล้อมอยู่มากมาย บนแท่นหินแต่ละแท่นมีหีบขนาดใหญ่และขนาดเล็กวางอยู่ด้านบน

บนกำแพงหินด้านหลังหีบ เป็นภาพวาดที่เต็มไปด้วยสีสัน มีภาพงานเลี้ยงภายในวัง มีภาพปิกนิก ภาพที่มีมากที่สุดก็คือภาพเทพธิดากำลังโบยบินสู่ท้องฟ้า

งดงามมาก