บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 912

ขณะนี้คนอื่นต่างก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกแปลกประหลาดเช่นกัน พวกเขาเงยหน้าขึ้นอย่างพร้อมเพรียง

เมื่อเห็นงูเหลือมยักษ์ ทุกคนก็อ้าปากกว้างด้วยความตื่นตระหนก ภายนัยน์ตาเผยให้เห็นถึงความประหลาดใจและยากจะเชื่อ

“นี่คือราชางู?”

“ท่าไม่ดีแล้ว!”

“วิญญาณราชางู เทพผู้พิทักษ์ปกป้องสุสาน พี่เทียน พวกเราต้องรีบออกไปจากที่นี่ คิดหาวิธีเร็วเข้า!” เมื่อได้สติ ไป๋หลิงรีบร้องตะโกนด้วยความตื่นตระหนก

เธอรู้ตำนานบางอย่าง ในฐานะหนึ่งในนักล่าสมบัติที่เก่งกาจของสำนักวานร ตั้งแต่วัยเด็กได้รับอิทธิพลจากสิ่งที่ได้เห็นและได้ยินอยู่เป็นประจำ

ยาอายุวัฒนะบางชนิดจากธรรมชาติ สมบัติโบราณบางอย่างที่มีอายุมากกว่าร้อยปี มักจะมีเทพผู้ปกปักรักษา โดยส่วนใหญ่แล้วจะเป็นสัตว์ร้าย

อันที่จริงหลังจากที่ไป๋หลิงได้สำเร็จการฝึกฝน เธอเริ่มเข้าร่วมการล่าสมบัติอย่างเป็นทางการในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ได้รู้ได้เห็นสิ่งของที่น่าทึ่งมากมาย

โดยส่วนใหญ่แล้วมักจะเป็นงู

แต่ตัวใหญ่ที่สุดที่เคยพบก็ยังใหญ่ไม่ถึงหนึ่งในสิบของตัวที่อยู่ตรงหน้า จากการสันนิษฐานของไป๋หลิง งูเหลือมยักษ์ที่กำลังเลื้อยอยู่บนโลงศพแขวน เกรงว่าอาจจะมีอายุนับพันปี

ตามกฎของสำนักวานร เพื่อช่วงชิงสมบัติ ไม่สามารถสังหารสัตว์เทพได้ โดยเฉพาะสัตว์เทพโบราณที่สั่งสมพลังจิตมาเนิ่นนานหลายร้อยปีเช่นนี้ ถ้าหากสังหาร จะได้รับคำสาป

ผู้บำเพ็ญนั้นเสียเปรียบ

“สำหรับงูตัวนี้ หากอายุไม่ถึงพันปีก็น่าจะสักประมาณแปดร้อยปี”

“พี่เทียน สิ่งของที่อยู่บนชั้นผิวของมันนั้นคือฝุ่นหรือว่าเกล็ดงู?” ฉวนซานนั้นทั้งประหม่าและตื่นเต้น

งูเหลือมนับพันปี ยากมากที่จะได้เห็น

จากตำนานเล่าขานสู่ความจริง งูเหลือมตัวนี้กำลังจะมีเขางอกออกมาแล้วกลายเป็นมังกรหรือเปล่า?

ฉินเทียนจ้องมองไปยังนัยน์ตาที่แปดเปื้อนฝุ่นของงูเหลือมยักษ์ ราวกับว่าเป็นน้ำพุแห่งแดนอเวจี เขายิ้มขื่นขมและเอ่ย “ไม่ว่างูตัวนี้จะกลายร่างหรือไม่ อย่างไรวันนี้พวกเราทุกคนต่างก็โชคร้าย”

“จู่ๆฉันก็รู้สึกขึ้นมาได้ ระหว่างทางพวกเรานั้นไม่ได้เจอการจู่โจมที่รุนแรงเลย มันจงใจให้พวกลูกงูเหล่านั้นล่าถอยและนำพาพวกเรามายังสถานที่แห่งนี้”

“งูตัวนี้อาจจะหลับใหลมาเนิ่นนานจนเกินไปและมันต้องการดูดซับพลังหยางใช่หรือไม่?”

เมื่อเอ่ยจบ แม้แต่ฉินเทียนเองก็ตื่นตกใจ รู้สึกอย่างไร งูเหลือมยักษ์ที่อยู่เหนือโลงศพที่แขวนอยู่ดูเหมือนปีศาจอายุพันปี

“ฉิบหาย!”

“นี่เวลาไหนกันแล้ว ยังจะมีอารมณ์มาพูดคุยกันอีก?”

“รีบลงมือเร็ว!”

“รีบฆ่ามัน!”

อีกด้านหนึ่งของแท่นหิน ได้ยินฉวนซานกำลังพูดคุยและหารือ ‘ปัญหาทางวิชา’ กับฉินเทียน เกาชาวโกรธจนใบหน้าเขียวคล้ำ

ทวยเทพย่อมรับรู้ว่าขณะนี้เขาต้องการที่จะปัสสาวะในทันที ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอยากจะปัสสาวะหรือว่าหวาดกลัวจนอยากปัสสาวะ

“คุณชายอย่าได้กลัว!”

“มันก็แค่สัตว์ร้ายที่ไม่มีขน มีฉันอยู่ด้วย มันไม่สามารถทำอะไรคุณได้!”

“ทุกคนฟังคำสั่ง เล็งเป้าหมาย!”

เจ้าปลาหมึกยักษ์ยังคงสงบนิ่ง เขาออกคำสั่ง เหล่าสมาชิกที่เหลืออยู่ต่างก็เล็งปากกระบอกปืนไปทางงูเหลือมยักษ์

“ใช่แล้ว ฉันมีปืน!”

“ฉันจะฆ่าแกให้ตาย!”

เมื่อเกาชาวฟื้นคืนสติ เขาตะโกนเสียงดังอย่างร้ายกาจ ปากกระบอกปืนเพ่งเล็งไปทางงูเหลือมยักษ์ที่อยู่กลางอากาศ

ลูกน้องเหล่านั้นต่างก็รู้สึกชาและมึนงง ลั่นไกปืนอย่างสู้ชีวิต ปากกระบอกปืนลั่นลูกกระสุนไฟออกมา เปิดฉากโจมตีกลางอากาศอย่างดุเดือด

เพียงเสี้ยววินาที ภายในสุสานที่ตั้งศพ เต็มไปด้วยกองเพลิงและลูกกระสุนที่สาดกระเซ็นไปทั่ว

งูเหลือมยักษ์ถูกโจมตีด้วยกระสุนและกองเพลิง มันส่งเสียงร้องฟ่อฟ่ออย่างน่าประหลาด ลำตัวเหมือนลำต้นของต้นไม้ เลื้อยขึ้นไปตามสายโซ่ที่มีขนาดหนาที่แขวนโล่งศพไว้และเลื้อยขึ้นไปยังโดมที่อยู่ด้านบน

ส่วนลึกของโดมซ่อนอยู่ในความมืด แม้แต่ตะเกียงไฟก็สาดแสงส่องไปไม่ถึง

“อย่าให้มันหนีไป! เร็วเข้า!”

เมื่อเห็นว่างูยักษ์กำลังหลบหนี เกาชาวรู้สึกตื่นเต้นทันใด ท้ายที่สุดแล้วเขาก็สามารถควบคุมสถานการณ์ได้อีกครั้ง

งูตัวใหญ่ขนาดนี้ นำตัวมันกลับไปทำซุป หรือไม่ก็ลอกหนังงูของมันมาและนำไปทำรองเท้าหนังสักคู่ ก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าโอ่อ่าเสียเท่าไรนัก

ปัง!

ปังปัง!

กระสุนยิงกระทบโซ่เหล็ก พลันเกิดเป็นประกายไฟ