บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 915

“พี่เฝิง หัวหน้ารองหนิว พวกคุณมาได้อย่างไร?”

“พ่อของฉันให้พวกคุณมาเหรอ?”

เมื่อเห็นชายวัยกลางคนที่ปิดตาข้างหนึ่ง เกาชาวรีบพุ่งเข้าไปอย่างตื่นเต้น

เฝิงเปียว หนึ่งในห้าปรมาจารย์ยอดฝีมือแห่งตระกูลเกา

เกาเหมิ่ง พ่อของเกาชาว หนึ่งในสามนายพลแห่งเกาะตงไห่ มีนามว่านายพลเกา

ห้ายอดฝีมือที่อยู่ข้างกายเขา ถูกขนานนามว่าห้ารากษส และนั่นคือผู้ช่วยของเกาเหมิ่ง

สถานะของเขานั้นสูงกว่าเจ้าปลาหมึกยักษ์

อีกคนหนึ่ง หัวหน้ารองหนิว หนิวธง เป็นรองหัวหน้าของกองกำลังแห่งตระกูลเกา เขาเป็นคนสำคัญเช่นกัน

คาดไม่ถึงเลย พวกเขาจะร่วมมือกันแล้ว ก่อนหน้านี้หลายครั้งถูกฉินเทียนติเตียนและกดขี่ เกาชาวรู้สึกว่าตนเองนั้นไร้ซึ่งสถานะการมีอยู่

ตอนนี้เขานั้นกลับมาเก่งกาจและมีอำนาจเหนือใครอีกครั้ง

มีเฝิงเปียวและหนิวธง รวมถึงกองกำลังส่วนตัวของนายพล เขาเกาชาว ยังคงเป็นเจ้าที่ไม่มีผู้ใดกล้ายั่วยุ!

“คุณชาย คุณกระทำเรื่องเหล่านี้ลับหลังนายท่าน ลอบพากำลังคนมาบุกค้นและขโมยของในสุสานฝังศพ กระทำการเช่นนี้อันตรายเป็นอย่างมาก”

“โชคดีที่นายท่านรู้ข่าวได้ทันเวลาและส่งพวกเรามาคอยสนับสนุนในทันที ไม่อย่างนั้นผลลัพธ์ที่ตามมาคงไม่น่าจิตนาการนัก”

เฝิงเปียวเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง

หนิวธงหัวเราะชอบใจและเอ่ย “แต่ทว่าตอนนี้พวกเรามาแล้ว ก้อนเมฆจะสลายหายไปเพียงพริบตา”

“คุณชายไม่ต้องเป็นกังวลแล้ว”

เกาชาวครุ่นคิดบางอย่างได้ เขาไม่ได้สนใจสิ่งอื่น เอ่ยอย่างตื่นเต้น “เร็วเข้า!”

“พี่เฝิง หัวหน้ารองหนิว พวกคุณร่วมมือกันและสังหารงูใหญ่ตัวนั้นเสีย!”

“ภายในโลงศพจะต้องมีของล้ำค่าอย่างแน่นอน!”

เฝิงเปียวและหนิวธง รวมถึงลูกน้องใต้บัญชาการของพวกเขาต่างจ้องมองไปตามสายตาของเกาชาว พวกเขาเห็นราชางูกำลังโอบรัดโลงศพ

ขณะเดียวกันการแสดงออกของทั้งสองคนเปลี่ยนไป เป็นเพราะงูขนาดใหญ่เช่นนี้ ยากนักที่จะได้พบเห็น

“ปกป้องคุณชาย!”

ด้วยการโบกมือของหนิวธง ขณะนั้นสมาชิกทีมหลายคนต่างก็พุ่งไปยังด้านหน้า ยืนเรียงเป็นรูปใบพัด เล็งเป้ามหายไปยังงูขนาดยักษ์

“ช้าก่อน”

เฝิงเปียวเอ่ยตะโกน เขายิ้มพลางกล่าว “สิ่งของหายากเช่นนี้ ฉันจัดการเอง”

“จับกลับไปหมักเหล้า จะต้องเป็นยาชูกำลังที่ยอดเยี่ยม!”

เจ้าปลาหมึกยักษ์ที่อยู่ด้านข้างรีบเอ่ย “คุณเฝิงระวังด้วย สัตว์ไร้ขนนี้ดุร้ายเป็นอย่างมาก”

นัยน์ตาของเฝิงเปียวปรากฏความเยือกเย็นและเอ่ย “งั้นหรือ? งั้นก็ให้มันได้เห็นเสียหน่อย เป็นมันที่ร้ายกาจ หรือฉันที่ร้ายกาจ”

เมื่อสิ้นคำพูด เสียงดาบออกมาจากคมฝักพลันดังขึ้น

ท่าทางการจับดาบของเขานั้นค่อนข้างมีเอกลักษณ์ คล้ายกับวิธีการของญี่ปุ่น รูปทรงแคบและยาว ราวกับดาบซามูไร

มือทั้งสองข้างจับดาบ เฝิงเปียวปรับลมหายใจ ก้าวเท้าเดินไปยังโลงศพทีละก้าว

ทุกคนก้าวเท้าถอยหลังอย่างไม่อาจควบคุมได้ ขณะนี้ พวกเขาต่างก็รู้สึกหายใจไม่ออกเล็กน้อย

ความรู้สึกกดดันนี้ไม่ได้มาจากงูตัวใหญ่ที่กำลังโอบรัดรอบโลงศพ แต่ทว่ามาจากเฝิงเปียว

สมแล้วที่เป็นหนึ่งในห้าแห่งห้ารากษสที่เคียงข้างกายนายพลเกา ขณะนี้เฝิงเปียวทำให้ผู้คนรู้สึกได้ถึงเพชฌฆาตที่ปรากฏตัวออกมาจากนรกอเวจี

ขณะที่เข้าใกล้มากยิ่งขึ้น มีดภายในมือของเขาก็พลันเปลี่ยนไป เมื่อมองดูแล้วเหมือนไม่มีหลักเกณฑ์ใด แต่ทว่าเมื่อก้าวเท้าไปทีละก้าว เป็นการโจมตีและปิดกั้นเส้นทางล่าถอยของงูใหญ่

งูใหญ่ที่กำลังโอบรัดโลงศพ เห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันกำลังรู้สึกได้ถึงการกดขี่และเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัย มันแลบลิ้นออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน ร่างกายสั่นสะท้านราวกับว่าต้องการหลบหนี

แต่ทว่าสุดท้ายก็ยังคงเลือกที่จะตายเพื่อการปกป้อง มันชูคอขึ้น แสดงท่าทางเตรียมพร้อมต่อการสู้รบ

บางทีอาจจะเป็นการต่อสู้ครั้งสุดท้ายภายในชีวิตของมัน

วินาทีสำคัญ คนที่อยู่ด้านข้างก้าวไปด้านหน้าหนึ่งก้าว ป้องกันการโจมตีของเฝิงเปียว พลังอำนาจที่เขารวบรวมในแต่ละย่างก้าวนั้นสลายหายไปในพริบตา

ฟังดูเหลือเชื่อมาก ราวกับเป็นการเดินหมากรุกอย่างไรอย่างนั้น เฝิงเปียวดูเหมือนจะสงบและเยือกเย็น อันที่จริงแล้วกำลังวางตาข่ายสังหารงูใหญ่อยู่

และคนข้างกายก้าวไปข้างหน้า บังเอิญไปเหยียบประตูตาข่ายชีวิต

ใบหน้าของเฝิงเปียวเปลี่ยนไปทันใด จ้องมองคนผู้นั้นทันที เอ่ยด้วยเสียงเย็นเยียบ “นายเป็นใคร?”

“จะทำอะไร?”

เจ้าปลาหมึกยักษ์ที่อยู่ด้านข้างกัดฟันแน่นพลางเอ่ย “คุณเฝิงระวัง คนผู้นี้ชื่อฉินเทียน ไม่ใช่คนกลุ่มเดียวกับพวกเรา”