บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 934

ส่วนชายแก่ที่มีผมขาวอ้วนใหญ่นั้น เขานั้นยิ้มจนตาหนี มองไปแล้วใบหน้าที่จิตใจดี น่าเคารพนับถือ และเขานั้นกลับเป็นหัวหน้าของ เผ่ามังกรซ่อนรูปทางแดนตะวันออก นามว่าเฮยสุ่ย

อีกทั้งคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขานั้น อายุนั้นก็มาแล้ว นั่นก็คือเจ้าของของเกาะนี้นี่เอง

เขานั้นคือ กษัตริย์คนที่สองของตงไห่กรุ๊ปนามว่าหวังเปี้ยนจื่อ คนมักจะเรียกกันว่า ราชาเปี้ยน เพราะว่าอายุเยอะแล้ว เลยเรียกกันอีกทีว่า “เหล่าหวัง”

“เหล่าหวังอย่าเกรงใจไปกันเลย รอให้เรื่องจบก่อน พวกเรานั้นก็คือคนบ้านเดียวกันเลยนะ”

“เมืองตงไห่ถึงแม้จะใหญ่ แต่ก็ไม่พอที่จะตอบสนองความต่างการของท่านเหล่าหวังหรอก ข้าและเจ้าบ้านเซี่ยยินดีต้อนรับท่านนั้นไปลงทุนที่แดนเหนือนนะ”

“พวกเรานั้นจะคอยสนับสนุนอย่างเต็มที่เลยล่ะ”

หวังเปี้ยนจื่อหัวเราะออกมาเสียงดัง ก่อนที่จะเอ่ยออกมา “เอ่ยได้ดีเลย เร็วๆนี้ก็จะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะ”

“เพื่อครอบครัวนี้ พวกเรานั้นควรจะมาชนกันหนึ่งแก้วนะ！”

เฮยสุ่ยนั้นเอ่ยหัวเราะออกมา“เคารพท่านเหล่าหวัง”

ก่อนที่ทั้งสองคนนั้นจะดื่มไปพร้อมกัน

เมื่อวางแก้วเหล้าลงแล้ว ใบหน้าของราชาเปี้ยน ก็ได้ปรากฏถึงความเศร้าใจออกมา

สีหน้าของเขานิ่งลงก่อนที่จะเอ่ย“ตระกูลเซี่ยนั้นครองอยู่ที่แดนเหนือ พลังอำนาจมากมายบุตรชายนามว่าเซี่ยหมิงอีกทั้งยังเป็นนกฟีนิกซ์ในหมู่ผู้คนอีก อายุน้อยๆก็ทำได้ขนาดนี้แล้วในหมู่คนรุ่นใหม่

“หากพูดกันอย่างมีเหตุผลนะ การขอหมั้นรอบนี้เหมือนจะถูกแล้วนะ ไม่มีปัญญาเลยแม้แต่น้อย”

“แต่ว่า——”

สีหน้าของเฮยสุ่ยนั้นเปลี่ยนไป ก่อนที่จะยิ้มอย่างเย็นชา “ทำไมล่ะ คนของพวกเจ้าเมืองตงไห่ไม่ยินยอมหรือไงกัน？”

“การจับคู่ของราชาเปี้ยนนั้น ใครกันจะกล้าเข้ามาขัดขวางไม่ยินยอม？”

ราชาเปี้ยนถอนหายใจ ทันใดนั้นสีหน้าของเขานั้นก็เหมือนจะกังวล

เขานั้นลุกขึ้นยืน ก่อนที่จะปิดทั้งประตูและหน้าต่าง เพื่อปิดกั้นจากเสียงลมด้านนอก และภายในห้องนั้น ทันใดนั้นก็ได้เงียบสงบลง

เสียงของราชาเปี้ยน นั้นก็ได้เอ่ยเสียงทุ้มที่ต่ำลง

“ห้าตระกูลใหญ่ของอาณาจักรมังกรนั้น เพราะว่าตระกูลทางตอนใต้ของตระกูลฉี นั้นล้มละลายเมื่อห้าสิบปีก่อน และ แดนใต้นั้นมีตั้งเจ็ดเมือง และกลายเป็นดินแดนที่กระจัดกระจายกันออกไป หากวันนี้มาเอ่ยอีกที น่าจะเป็นสี่ตระกูลใหญ่”

“ส่วนเจ้าพวกสี่ตระกูลใหญ่ ไม่ต้องให้น้องเอ่ย พวกเป่ยจุนนั้นก็น่าจะทราบดี แยกเป็นตระกูลฉินทางตะวันตก ตระกูลเซี่ยทางเหนือ พระราชวงศ์ภาคกลาง รวมถึงพวกเราตระกูลหวังทางตะวันออก”

“สี่ตระกูลใหญ่ที่ยืนหยัดกันมา ในสายตาของคนภายนอกนั้น สูงส่งและอยู่ยงคงกระพัน”

“แต่ว่า ความจริงนั้นมันคืออะไรกัน？ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนั้น มีแต่ตัวเองเท่านั้นที่รู้ ”

เฮยสุ่ยเอ่ยยิ้มๆ“ใช่ไหม？”

“เอ่ยมาแบบนี้ พวกเจ้าตระกูลหวังตงไห่ ก็มีอะไรที่ยังปิดบังเหมือนใช่ไหม？”

“เจ้านั้นที่เป็นถึงกษัตริย์ลำดับที่สองของตระกูลหวัง หรือว่าจะมีเรื่องอะไรที่จัดการไม่ได้เหมือนกันใช่ไหม？”

ราชาเปี้ยนถอนหายใจ“แต่ละตระกูลก็มีเรื่องที่ยากที่จะลืมเหมือนกันนั่นแหละ”

“เป่ยจุน ข้ารู้ ว่าพวกเจ้ากับผู้นำตระกูลตระกูลเซี่ยทางเหนือ ความสัมพันธ์นั้นดีมาก ไม่อย่างงั้น คงจะไม่สามารถมาปกป้องพวกเจ้าแทนได้หรอก”

“งั้นเจ้ารู้ไหมว่าที่ตระกูลเซี่ยนั้นยิมยอมที่จะหมั้นกันนั้น จุดประสงค์ที่แท้จริงคืออะไรกัน？”

ในดวงตาของเฮยสุ่ยเปล่งประกายกะพริบ“อ้อ？”

“อันนี้ข้าไม่ได้คิด ขอให้ท่านราชาเปี้ยนเอ่ยชี้แจงทีเถอะ”

ราชาเปี้ยนเอ่ยยิ้มอย่างเย็นชา “ท่านผู้น้ำตระกูลเซี่ย นามว่าเซี่ยเจี๋ย เขานั้นเหมือนเป็นวีรบุรุษ เขานั้นดูแลตระกูลเซี่ยมายี่สิบกว่าปีเขานั้นได้ซ่อนความสามารถ จากสายตาของผู้คนมากมาย”

“จนวันนี้ถึงแดนเหนือนั้นจะใหญ่กว้าง แต่ก็ไม่สามารถที่จะสนองความต้องการของเขาที่มากมายได้”

“เมื่อมาถึงข้าในระดับนี้ ไม่ได้มีเรื่องส่วนตัวอะไรทั้งนั้น ส่วนเรื่องการหมั้น ก็เพื่อผลประโยชน์ที่มากขึ้น”

“เขานั้นได้สอนลูกชายคนเดียวมาอย่างดีเพื่อนที่จะมาแต่งงานกับลูกสาวของพวกเรา อีกทั้งยังมองเห็นถึงผลประโยชน์ของตงไห่อีก”

“ตั้งแต่ผู้นำเกาะนี้ป่วยลง ตงไห่นั้นไม่ได้เชื่อถือในคำพูดของคนไหนอีกเลย ถึงแม้จะมีเรื่อง ต่างก็เป็นจินยีโหวที่คอยสนับสนุน”

“แต่ว่า จินยีโหวนั้นก็แค่ช่วยจัดการช่วยคราว เพราะหญิงสาวนั้นต่างหากที่เป็นเจ้าของเกาะที่แก้จริง เรื่องของตงไห่ ไม่ช้าก็เร็วจะต้องส่งต่อไปถึงมือของเธอ”

“ตอนนี้ เจ้าจะเข้าใจว่าทำไมเขานั้นถึงอยากให้ลูกชายเซี่ยเจี๋ยของเขานั้นมาขอหมั้นแล้วใช่ไหม？”

เฮยสุ่ยหัวเราะเย็นชา“เอ่นแบบนี้ งั้นที่เจ้าบ้านเซี่ยนั้นที่อยากได้คือธุรกิจของพวกเจ้าในตงไห่นะสิ”