บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 936

ในช่วงหลายปีมานี้ เกาะนี้เต็มไปด้วยความขัดแย้งว่าใครควรได้รับเลือกให้เป็นเจ้าของเกาะในอนาคต โดยมีเสียงที่แตกต่างกัน

ตอนนี้เรื่องของตงไห่ มีจินยีโหว ราชาจั่วเจียนเป็นประธานชั่วคราว จินยีโหวหวังเหมี่ยน เป็นลูกพี่ลูกน้องหวังเฉียน

หลายคนสนับสนุนการแต่งตั้งของหวังเหมี่ยนในฐานะผู้นำเกาะ

ราชาจั่วเจียนสนับสนุนคุณหนูใหญ่

ราชาโย่วเจียนหรือที่รู้จักในชื่อราชาเปี้ยนยังคงพูดว่าเขาต้องการสนับสนุนให้หวังหลีเป็นเจ้าของเกาะ เหตุผลก็คือ แม้ หวังหลีจะถูกรับเลี้ยงมา แต่เจ้าของเกาะยังมีชีวิตอยู่ เขาจึงมักจะถือว่าเกาะนี้เป็นของเขาเอง

ไม่ควรมีการเลือกปฏิบัติทางสายเลือดแบบนี้

นอกจากนี้ หวังหลีวุฒิภาวะของเขาก็เกินอายุไปแล้วด้วย และความสามารถในการจัดการเรื่องต่าง ๆ ก็เป็นที่ยอมรับ

ในความเป็นจริงเหตุผลที่แท้จริงคือ แม้ว่าหวังหลีเรียกเขาว่าปู่ตามความอาวุโสของเขา

อย่างไรก็ตาม ประวัติซึ่งเคยเรียนกับเขามาระยะหนึ่ง มีตำแหน่งเป็นที่ปรึกษา

หลายคนรู้ถึงความตั้งใจจริงของราชาเปี้ยน นั่นคือให้หวังหลีเป็นหุ่นเชิด และเขาจะเป็นตัวการตัวจริงที่บงการอยู่เบื้องหลัง

พูดตามเหตุผลแล้ว ราชาเปี้ยนนั้นมีความอาวุโสสูงสุดและควรจะมีผู้พูดถึงมากที่สุด แต่บุคลิกของเขาไม่ได้รับการจัดอันดับสูงในเกาะ

ก่อนอื่น ชายชรามีลูกชายมาก่อนชื่อหวังหมาว ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องรุ่นเดียวกันกับผู้นำเกาะ จินยีโหวหวังเหมี่ยนคนปัจจุบันและ ราชาจั่วเจียนหวังเจี่ยน

ผู้นำเกาะหวังเฉียนเห็นแก่ราชาเปี้ยนได้อุทิศตนให้กับตงไห่ตั้งแต่อายุยังน้อย และดูแลหวังหมาวเป็นพิเศษ ให้พลังที่แท้จริงแก่เขาในการจัดกาเรื่องราวต่าง ๆ มากมาย

อย่างไรก็ตาม หวังหมาวคนนี้ก็ไม่ได้เรื่อง และออกไปก่อเรื่องข้างนอก ไม่เพียงแต่คอร์รัปชั่น แต่ยังเป็นเพราะการสังหารผู้บริสุทธิ์อย่างไม่เลือกหน้าอีกด้วย ดังนั้นมังกรซ่อนรูปตื่นตระหนก

ในเวลานั้นคนของมังกรซ่อนรูปให้ความสนใจกับหน้าตาหวังเฉียนและไม่ได้ลงโทษ หวังเฉียนโดยตรง และยังทำรายการอาชญากรรมออกมา เขียนลงบนกระดาษและนำไปหวังเฉียนดู

หลังจากหวังเฉียนเห็น เขาก็โกรธจนแทบจะอาเจียนเป็นเลือด รีบสั่งให้จับหวังหมาวกลับมา และเปิดประชุมเพื่อตัดสิน

หวังหมาวไม่ได้สำนึกผิด และรู้สึกว่าตัวเองมีอำนาจมากอยู่แล้ว จึงต้องการลอบสังหาร หวังเฉียนเพื่อให้ตัวเองกลายเป็นผู้นำเกาะ

เป็นผลให้การดำเนินการล้มเหลว และถูกตัดสินประหารชีวิต

เหตุการณ์นี้ สร้างความเสียหายอย่างมากต่อราชาเปี้ยนแต่ไม่มีทางเลือก สถานการณ์ในตอนนั้น แน่นอนว่าลูกชายของเขามีความผิด

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาทำได้เพียงระงับความเศร้าโศกและความขุ่นเคืองไว้ในใจ

เรื่องที่สองคือ หลังจากที่หวังเฉียนเสียชีวิตจากอาการป่วย เขาก็มอบอำนาจแห่งตงไห่ให้กับหวังเหมี่ยนเป็นการชั่วคราว และขอให้เขาเป็นจินยีโหว และมอบคทาทองคำของบรรพบุรุษให้แก่เขา

ราชาเปี้ยนไม่พอใจอีกครั้ง และต้องการต่อสู้เพื่อชิงตำแหน่งจินยีโหว อย่างเปิดเผยและลับ ๆ จนเกือบจะลุกเป็นไฟ

หลังจากล้มเหลวในการชิงตำแหน่งจินยีโหว ชายชราก็โกรธมากจนไม่มีที่ระบายความโกรธ เมื่อเขาอายุใกล้ 70 ปี ก็กลับทำให้หญิงสาวข้างกายตั้งครรภ์

และหญิงสาวคนนั้นก็คลอดลูกชายให้เขา

ชายชราไม่เพียงไม่ละอายใจกับการดูหมิ่นผู้อาวุโสเช่นนี้ แต่เขายังภูมิใจในเรื่องนี้ ที่ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองไม่แก่

อันที่จริงเขาท้อแท้แล้ว แต่ตอนนี้เขากอายุมาก แล้วกลับสามารถมีได้อีก ซึ่งมันทำให้เขามีกำลังใจอีกครั้ง

ลูกชายคนเล็กคนนั้น ปีนี้เพิ่งมีอายุเพียง 10 ขวบ ชื่อว่าหวังเป่า พ่ออายุ 80 ปีและลูกชายอายุ 10 ขวบ มักถูกปฏิบัติราวกับดวงใจที่รักอย่างไรอย่างนั้น

เพื่อสร้างประเทศให้ลูกชาย เขาต้องควบคุมตงไห่ให้ได้ !

ขั้นตอนแรก คือการไล่หวังตัวยวี่คุณหนูใหญ่คนนี้ออกไป

ตำแหน่งของหวังหลี ก็จะเป็นเหมือนหุ่นเชิดในมือของเขา และเขามาเป็นฮ่องเต้ผู้อยู่เบื้องหลัง

หลังจากนั้นอีกไม่กี่ปี เมื่อหวังเป่าลูกชายของเขาก็เติบโตขึ้นแล้ว เขาก็จะให้ลูกชายขึ้นมาเป็นผู้นำเกาะ

นี่คือสถานการณ์ที่ซับซ้อนของตงไห่ในปัจจุบัน

หวังตัวยวี่ซึ่งอยู่ในแกนกลางของคลื่นใต้น้ำ และยังเป็นบุคคลสำคัญในการกำหนดรูปแบบในอนาคตของตงไห่ ก็ไม่ได้คิดอะไรมากนัก

เธอแค่รู้สึกว่าความสุขของตัวเองน่าจะเป็นตัวเธอเองที่ควบคุมมัน

อยู่ดี ๆ ก็จะให้เธอแต่งงาน เพื่อผลประโยชน์ จัดการแบบระบบศักดินา นี่มันช่างรังแกคนเกินไปแล้ว！

ดังนั้น ให้เธอแต่งงานเพื่อผลประโยชน์ ระบบศักดินาจัดให้ มันช่างรังแกกันเกินไปจริง ๆ !

หวังหลีดูเหมือนเขาจะไม่เคยโกรธ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “พี่ พี่ก็อย่าไปคิดแบบนี้ ”

“ประการแรก ตระกูลเซี่ยครองอำนาจทางเหนือและเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลหลัก ทายาทของตระกูลของพวกเขานั้น แน่นอนว่าจะต้องเก่ง”

“จากมุมมองนี้ ก็ไม่ถือว่าละอายต่อเรา______”

“นายลองพูดอีกครั้ง?”

“นายก็อยู่ร่วมกับเจ้าเปี้ยนแก่นั้นด้วยเหรอ ? หวังหลีออกไปจากที่นี่ซะ ! ”หวังตัวยวี่หยิบแจกันขึ้นมา แล้วทุบมันลงไป

เพี๊ยะ !

หวังหลีไม่ได้หลบหรือหลบเลี่ยง เขาปล่อยให้แจกันทุบลงบนหัวของเขา

เลือดบนหน้าผากของเขาไหลลงมาทันที

หวังตัวยวี่ตกใจ “okpบ้าหรือเปล่า ? ทำไมไม่หลบ ? ”