บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 97

ซูซูตะลึงสักพัก หลังจากนั้น ก็ถูกสายตาที่ลึกซึ้งของเซวเหริน และถูกโทนเสียงที่ต่ำดึงดูดแล้ว

ชั่วขณะหนึ่ง ราวกับว่าได้ย้อนกลับไปสมัยสาวม.ปลายที่เต็มไปด้วยความเพ้อฝันอีกครั้ง

จนกระทั่งเซวเหรินท่องจบ เธอค่อยพูดด้วยใบหน้าแดง : “นี่คือ ‘สู่ต้นโอ๊ก’ ของ ซูถิง......”

“ทำไมจู่ๆคุณถึงท่องอันนี้?”

เซวเหรินมองซูซูด้วยสายตาที่ลุกเป็นไฟ กลืนน้ำลาย และพูด : “เพราะว่า นี่เป็นบทกวีที่คุณชอบที่สุด”

“และก็เป็นมุมมองความรักของคุณ”

“ในจดหมาย คุณไม่ได้พูดถึงแค่ครั้งเดียง ดังนั้น ผมท่องจนคล่องตั้งนานแล้ว”

“ทุกตัวอักษร ล้วนแล้วเหมือนกับยี่ห้อ จดจำไว้ในส่วนลึกของหัวใจของผมแล้ว”

หัวใจของซูซูสั่น หลบสายตาของเซวเหริน พูดด้วยความอึดอัดเล็กน้อย : “จดหมายเหล่านั้น คุณยังเก็บไว้อีกเหรอ”

เซวเหรินพูดด้วยความตื่นเต้น : “จากมุมมองของคนอื่น นั่นเป็นเพียงจดหมายธรรมดา แต่สำหรับผมแล้ว เป็นของล้ำค่าที่หาที่ไหนไม่ได้!”

“จริงๆ ขอให้คุณเชื่อผม!”

“เอาแบบนี้ ผมจะท่องเนื้อหาในจดหมายให้คุณฟัง!”

ซูซูรีบพูด : “ไม่ต้องแล้ว”

เธอหัวเราะเยาะตัวเองและพูด : “ล้วนแล้วเป็นเรื่องในอดีต ตอนนั้นอายุยังน้อยไม่รู้เรื่อง ตอนนี้นึกๆดูแล้ว ไร้เดียงสามากเลย”

“เซวเหริน พวกเรารีบคุยข้อตกลงค่าชดเชยดีกว่า”

“ซูซู!” จู่ๆเซวเหรินก็คว้ามือของซูซูเอาไว้ คุกเข่าข้างหนึ่ง

“คุณทำอะไร?” ซูซูตกใจอย่างมาก รีบลุกขึ้นยืน

เซวเหรินพูดด้วยความตื่นเต้น : “ความรู้สึกฝังอยู่ในใจของผมมานานหลายปี เดิมทีผมคิดว่า ชีวิตนี้ไม่มีโอกาสได้พูดออกมาอีกแล้ว”

“ฟ้ามีตา ให้ผมได้พบคุณอีกครั้ง!”

“ตอนนี้ ผมจำเป็นต้องพูดออกมา!”

“อย่า!”

“คุณรีบปล่อยฉัน!” ซูซูมีลางสังหรณ์ว่าเซวเหรินจะพูดอะไร เธอตื่นตระหนกอย่างมาก แต่ว่ามือกลับถูกจับเอาไว้แน่น ดิ้นไม่หลุด

“ผมรักคุณ!”

“นับตั้งแต่เจอคุณครั้งแรกจากการไปเที่ยวม.ปลาย ก็หลงรักคุณอย่างสุดซึ้ง!”

ซูซูราวกับถูกฟ้าผ่า เงียบลงมา

“ผมรู้ ผมไปเรียนต่างประเทศ นอกจากนี้จากไปโดยไม่ได้บอกลาคุณ เป็นความผิดของผม”

“นั่นเป็นเพราะว่า.....ถูกที่บ้านบังคับ ผมจำเป็นต้องทำแบบนั้น!”

“ผมไม่ได้ไปบอกลาคุณ เป็นเพราะทนความเจ็บปวดนั้นไม่ได้!”

“หลายปีมานี้ที่อยู่ต่างประเทศ เร่ร่อนอยู่ต่างแดนคนเดียว ฝึกฝนอย่างหนัก คนที่สนับสนุนให้ผมอยู่ต่อไปก็คือคุณ!”

“ที่บ้านแนะนำผู้หญิงที่โดดเด่นมากมายให้กับผม แต่ว่าผมไม่สนใจแม้แต่คนเดียว เป็นเพราะว่า ในหัวใจของผมมีแค่คุณคนเดียว!”

“ผมขอสาบาน ชีวิตนี้ ไม่ใช่คุณจะไม่แต่งงานด้วย!”

“ซูซู ตอนนี้ผมกลับมาแล้ว มีความสามารถที่เพียงพอ มอบชีวิตที่ดีที่สุดให้คุณ”

“ผมขอคุณแต่งงานอย่างเป็นทางการ ขอให้คุณแต่งงานกับผม ได้ไหม?”

ใบหน้าของซูซูเต็มไปด้วยน้ำตา

เธอปิดปาก สงบสติอารมณ์ ท้ายที่สุด ส่ายหน้าด้วยดวงตาแดง

“เซวเหริน ถ้าหากห้าปีที่แล้วคุณพูดคำพูดแบบนี้กับฉัน พวกเรา ไม่แน่อาจจะเป็นไปได้จริงๆ.....”

“เพียงแต่ตอนนี้ มันสายเกินไปแล้ว”

“ขอพูดตรงๆกับคุณ ฉันแต่งงานแล้ว”

อะไรนะ?

เซวเหรินตะลึงสักพัก รีบพูด : “ผมไม่ใส่ใจ!”

“ผมไม่เชื่อ บนโลกใบนี้นอกจากผมแล้ว ยังมีผู้ชายที่เหมาะสมกับคุณ!”

“คุณไปหย่ากับเขา ผมรอคุณ!”

ซูซูส่ายหน้า

เซวเหรินพูดอย่างกระตือรือร้น : “เขาไม่ยินยอม? ไม่เป็นอะไร ผมสามารถเอาเงินให้เขาได้”

“เงินเท่าไหร่ก็ได้หมด เพียงแค่เขาเสนอราคา!”

“ซูซู.....”

ซูซูยังคงส่ายหน้า : “หยุดพูดได้แล้ว!”

“นี่ไม่ใช่เรื่องของเงิน”

“เซวเหริน พวกเราเป็นไปไม่ได้แล้ว เรื่องเหล่านั้นในเมื่อก่อน ล้วนเป็นความสนุกสนานของวัยเยาว์ ปล่อยให้มันเป็นความทรงจำที่ลึกที่สุดของก้นบึ้งของหัวใจ”

“ตอนนี้ขอให้คุณปล่อยฉัน ฉันจะกลับบ้านแล้ว”

“จริงๆ นิสัยของสามีของฉันไม่ดี ถ้าหากให้เขารู้ล่ะก็......”

เธออยากจะพูด ถ้าหากให้เขารู้แล้ว ไม่แน่อาจจะทุบตีคุณ

แต่ว่าเซวเหรินกลับคิดว่า ซูซูกลัวความรุนแรงในครอบครัว