บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 975

เวลาพลบค่ำ ด้านนอกหน้าต่างนั้นมีแสงไฟนับพันดวง

ฉินเทียนทำอาหารสี่อย่างและซุปหนึ่งอย่าง อาหารแต่ละอย่างมีคุณค่าทางโภชนาการและรสชาติดีมาก

วันนี้ซูซูเจริญอาหารมาก เธอกินข้าวไปสองถ้วยเล็กและทานซุปหมดไปหนึ่งถ้วย

จนกระทั่งเรอออกมา เธอถึงได้วางตะเกียบในมือลง “เหมือนกับว่าฉันไม่เคยกินอาหารด้วยความสบายใจอย่างนี้มาก่อน”

แม้ว่าก่อนหน้านี้ฉินเทียนจะจ้างนักโภชนาการพิเศษให้เธอ อาหารเหล่านั้นที่ทำออกมาก็รสชาติดี แต่กลับไม่ได้เจริญอาหารในมือนั้น ในครั้งนี้อาหารอร่อยมาก

ฉินเทียนหยิบทิชชูออกมา เขาเช็ดปากให้กับซูซูและเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “แน่นอน มีผมอยู่ด้วย คุณจะต้องกินอาหารด้วยความอร่อยและความสบายใจ”

“คุณนี่นะ เริ่มจะหน้าด้านหน้าทนเข้าทุกวันแล้ว”

ซูซูส่ายศีรษะอย่างอดไม่ได้ ผู้ชายคนนี้ ถูกยกยอปอปั้นจนเริ่มหน้าหนาขึ้นทุกวันแล้ว!

“ฉันอิ่มมาก อยากไปเดินเล่นด้านนอก”

“ไม่ได้ ร่างกายของคุณเพิ่งจะฟื้นตัว จะต้องพักผ่อนและพักฟื้น อย่าเพิ่งหักโหมร่างกาย”

“ถ้าหากคุณอยากไปด้านนอก ผมจะอุ้มคุณไปเอง”

ขณะที่ฉินเทียนกล่าว เขาจะอุ้มซูซู แต่ถูกกลับเธอบีบแขนไว้ “ช่างเถอะ ฉันรู้สึกไม่อยากออกไปด้านนอกแล้ว”

“แบบนั้นไม่ได้หรอก พูดแล้วก็ต้องทำให้เสร็จสิ้น บอกว่าอยากออกไปด้านนอกก็ต้องไป ไม่สามารถผิดคำพูดได้!”

ทั้งสองคนพูดคุยและหยอกล้อกัน ฉินเทียนอุ้มซูซูไว้ในท่าเจ้าหญิงพร้อมกับก้าวเท้าเดินออกไปด้านนอก

ตอนกลางคืนของอุทยานมังกรนั้นเงียบสงบเป็นอย่างมาก

บนท้องฟ้าอันมืดมิดเต็มไปด้วยดวงดาว กลิ่นบรรยากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นยาหอมเจือจาง

รวมกับเสียงจิ้งหรีดที่กำลังส่งเสียงร้องแผ่วเบาภายในพุ่มไม้ ทำให้ผู้คนรู้สึกเห็นภาพลวงตา ราวกับว่ามาถึงสรวงสวรรค์

ซูซูอยู่ภายในอ้อมแขนของฉินเทียน ใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้ม ภายในหัวใจของเธอนั้นขื่นขม

เพราะเธอไม่รู้ว่าตนเองนั้นจะสามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์ยามค่ำคืนแบบนี้ไปได้อีกนานเท่าไร

ถ้าหากวันหนึ่งเธอไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้แล้ว ฉินเทียนจะต้องเสียใจมากอย่างแน่นอน...

อย่างน้อยก็ยังดี เธอทิ้งเลือดเนื้อเชื้อไขไว้ให้กับเขา

ขณะที่กำลังครุ่นคิดอย่างวุ่นวาย หลิวหรูยู่เดินออกมาจากห้อง

หล่อนรู้ตั้งนานแล้วว่าซูซูนั้นฟื้นแล้ว แต่กลับไม่อยากรบกวนเวลาของพวกเขาทั้งสองคน

จนกระทั่งหล่อนมองเห็นแววตาของซูซู มองเห็นน้ำตาที่กำลังเอ่อล้น

ทั้งคู่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ขณะนี้หลิวหรูยู่นั้นสามารถคาดเดาอารมณ์ของซูซูได้

อย่างไรก็ตามฉินเทียนผู้ชายที่ไม่เคยเข้าใจอารมณ์ของผู้หญิงก็ยังคงยืนยิ้มมีความสุขอย่างโง่เขลา

เขานั้นไม่เคยเข้าใจอารมณ์ซับซ้อนของผู้หญิง

หลิวหรูยู่ไม่สามารถทนมองได้อีกต่อไป อดไม่ได้ที่อยากจะเข้ามาอยู่ข้างกายซูซู บรรเทาความโศกเศร้าตรงรอยย่นระหว่างคิ้วให้กับเธอ

เพียงแต่ทันทีที่ก้าวเท้าออกไปสองก้าว เธอพลันรู้สึกตัวทันทีและเดินถอยหลังกลับทันใด

แม้ว่าจะเศร้า แต่ก็เป็นเวลาพิเศษของทั้งสองคน ตอนนี้เธอเดินเข้าไปแล้วจะเกิดประโยชน์อะไร

ระหว่างพวกเขานั้นไม่น่าจะมีพื้นที่สำหรับเธอ...

ซูซูเห็นว่าหลิวหรูยู่เดินเข้ามา เมื่อเธอคิดจะเอ่ยทักทายกลับเห็นว่าหล่อนนั้นเดินย้อนกลับไป

ในไม่ช้า ซูซูก็เข้าใจอารมณ์ของหลิวหรูยู่

เธอเงียบงันไปชั่วขณะ เงยหน้ามองฉินเทียน “หลิวหรูยู่ หล่อนเป็นผู้หญิงที่ดีและยากที่จะได้พบเจอ”

“ถ้าหากวันหนึ่งฉันไม่อยู่แล้ว คุณจะต้องดีกับหล่อนนะ”

“พูดไร้สาระอะไรเนี่ย?”

ฉินเทียนขมวดคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์ “แม้ว่าคุณจะไม่เชื่อในทักษะทางการแพทย์ของผม แต่ก็ต้องเชื่อในประสิทธิภาพของเห็ดหลินจือเลือดพันปี”

“รอให้คุณดื่มอีกสองครั้ง ผมรับรอง ร่างกายของคุณจะกลับมาเป็นปกติ จะกลับมาแข็งแรงมีชีวิตชีวาเช่นเคย”

“คุณก็รู้ ผมไม่เคยโกหก”

ซูซูจ้องมองนัยน์ตาของฉินเทียน ในดวงตานั้นเต็มไปด้วยความจริงใจ

วินาทีนั้น เธอยอมรับว่าตนเองนั้นมีความคาดหวัง

เธอเองก็ยังอยากมีชีวิตอยู่ แก่ชราไปพร้อมกับผู้ชายคนนี้ ใช้ชีวิตร่วมกันกับเขา!

บางที ในครั้งนี้เธอจะต้องมั่นใจจริงๆ

ไม่แน่ว่าปาฏิหาริย์อาจจะเกิดขึ้นจริงก็ได้!

เช่นเดียวกับในตอนนั้น เธอนั่งเป็นอัมพาตอยู่บนรถเข็น ทุกคนเพิกเฉยและไม่ให้ความสนใจกับเธอ จนกระทั่งฉินเทียนปรากฏตัว ช่วยเหลือและดึงเธอออกมาจากห้วงความสิ้นหวังราวกับเทพเจ้า