ดูเหมือนฉีกงนั้นตื่นตระหนก เขาลอบเหยียดมือออกไปและดึงชายเสื้อของฉีเวย
เขาไม่ใช่แค่หนึ่งในห้าผู้อาวุโสของตระกูลฉีเท่านั้น ขณะเดียวกันก็ยังเป็นอาจารย์ของฉีเวยด้วย
หลายปีที่ผ่านมา อาจารย์และลูกศิษย์นั้นเข้าใจกันเป็นอย่างดีแม้จะไม่ได้เอ่ยเป็นคำพูด
แม้ว่าจะไม่ได้ยินเสียงของฉีกง ฉีเวยก็เข้าใจความหมายของเขา
นี่คือการให้เขาตอบรับด้วยความรอบคอบ อย่างไรเสียเมื่อสักครู่เซี่ยหมิง ก็ได้เผยพลังระดับปรมาจารย์แล้ว
อีกทั้งเมื่อรวมกับกองกำลังที่แข็งแกร่งของตระกูลเซี่ยแต่กลับไม่สามารถจัดการกับฉินเทียนผู้นั้นได้
สามารถพิสูจน์ได้ว่าอีกฝ่ายนั้นจะต้องจัดการได้ยากลำบากมากกว่าที่พวกเขาคิดและจินตนาการไว้!
เซี่ยหมิงนั่งอยู่บนที่สูงมองเห็นการเคลื่อนไหวเล็กน้อยของอาจารย์และลูกศิษย์ทั้งสองคน
เขาหัวเราะด้วยเสียงแผ่วเบาสองครา น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชา “น้องเวยคิดว่ากองกำลังของตระกูลเซี่ยก็ไม่สามารถจัดการฉินเทียนได้อย่างนั้นหรือ?”
“นายคิดผิดแล้ว! หากต้องการสังหารฉินเทียน กองกำลังของพวกเรานั้นไม่ต้องสิ้นเปลืองแรงเสียด้วยซ้ำ”
“แต่ทว่าการฆ่าเขานั้นง่ายดายเกินไป ฉันต้องการให้เขาถูกทรมานเหมือนตกนรก!”
“ฉันต้องการให้เขาเห็นญาติพี่น้องและมิตรสหายตายจากเขาไปทีละคนด้วยดวงตาของเขาเอง”
“ฉันต้องการให้เขาสำนึกบาปภายในหัวใจ คุกเข่าร้องขอความเมตตาจากฉัน! ร้องขอฉันให้ชีวิตของเขาและครอบครัวของเขาตายจากไปอย่างไม่ทรมาน!”
“ฉันต้องการให้เขาตกอยู่ในความสิ้นหวัง จากนั้นญาติพี่น้องและมิตรสหายของเขาจะตายจากเขาไปอย่างเชื่องช้าและทรมานต่อหน้าต่อตาเขา! ทำให้เขามีชีวิตที่เหมือนกับตายทั้งเป็น!”
“ดังนั้น ที่ฉันเชิญน้องเวยมาที่นี่ก็เพราะต้องการดูทักษะวิชากู่อันน่าอัศจรรย์ของพวกนายตระกูลฉี”
เสียงของเซี่ยหมิงดังกึกก้องไปทั่วทั้งของรับแขกขนาดใหญ่ ในทุกคำพูดเต็มไปด้วยความชั่วร้าย คนที่ได้ยินต่างก็สั่นสะท้านอย่างอดไม่ได้
แม้แต่ฉีเวย แผ่นหลังของเขานั้นมีอาการขนลุกชูชันอย่างอดไม่ได้
ขณะนี้ ในที่สุดเขาก็ได้เห็นข่าวลือความร้ายกาจและความโหดเหี้ยมของเซี่ยหมิงแล้ว นับว่าโชคดีที่เขาไม่ใช่ศัตรูของตนเอง
เมื่อเทียบพลังอำนาจ ความแข็งแกร่งของตระกูลฉีของพวกเขาในตอนนี้ ไม่สามารถเทียบได้กับตระกูลเซี่ยที่ยิ่งใหญ่
แต่เมื่อพูดถึงวิธีการทำลายและหยามเหยียดใครสักคน หากวิชากู่ของตระกูลฉีของพวกเขานั้นกล้าเป็นอันดับสอง ไหนเล่าที่จะมีตระกูลไหนกล้าเป็นอันดับหนึ่ง!
ภาคใต้มีอากาศพิษมากมาย แมลงพิษต่างออกอาละวาด
ทุกคนต่างทราบดีหลังจากที่ตระกูลฉีของพวกเขานั้นถูกปราบปราม พวกเขาจำต้องหลบหนีไปยังภาคใต้
แต่กลับไม่มีใครรู้ บรรพบุรุษตระกูลฉีของพวกเขานั้นร่ำรวยมาจากภาคใต้ ด้วยฝีมือที่ร้ายกาจทำให้พวกเขาเติบโตและเข้มแข็งอย่างรวดเร็วภายในทางใต้!
ถ้าหากไม่ใช่เพราะสงครามนองเลือดในตอนนั้น ตระกูลฉีของพวกเขาจะมาประจบสอพลอต่อหน้าตระกูลเซี่ยเช่นนี้ได้อย่างไร!
“พี่เซี่ยเข้าใจผิดแล้ว เมื่อสักครู่นั้นฉันเพียงแค่กำลังครุ่นคิดว่าจะใช้วิธีไหนเพื่อทำให้ฉินเทียนตายอย่างอนาถ”
“ไม่! เขาจะต้องตายเป็นคนสุดท้าย!” เซี่ยหมิงขัดคำพูดของฉีเวย “ฉันต้องการให้เขามองดูผู้คนรอบตัวเขาเสียชีวิตอย่างน่าอนาถ แต่เขากลับไม่สามารถทำอะไรได้เลย!”
“แล้วก็ยังมีว่าที่คู่หมั้นของฉัน แม้ว่าจะรูปโฉมจะงดงามเพียงเล็กน้อย แต่กลับถูกฉินเทียนล่อล่วง”
“บนโลกใบนี้ มีเพียงแค่ฉันเซี่ยหมิงเท่าที่นั้นสามารถเบื่อหน่ายและหยามเหยียดผู้หญิงได้ ไม่มีใครกล้าดูถูกฉันแบบนี้!”
“นังแพศยานั่นไม่สามารถปล่อยเอาไว้ได้!”
เซี่ยหมิงกัดฟันแน่น ไร้ซึ่งร่องรอยของความสง่างาม
ฉีเวยนั้นมีความมั่นใจและตบหน้าอกของตนเองด้วยท่าทางรับประกัน “พี่เซี่ย วางใจเถอะ นี่คือทักษะพิเศษของตระกูลฉีของฉัน ทุกสิ่งทุกอย่างสามารถฝากฝังไว้กับฉันได้อย่างแน่นอน”
“ฉินเทียนไอ้ผู้ชายคนนั้นจะต้องรับโทษที่โหดร้ายที่สุดในโลกอย่างแน่นอน! ไร้หนทางขอความช่วยเหลือ สิ้นหวังจนตาย!”
“สำหรับคู่หมั้นของพี่เซี่ย ไม่จำเป็นต้องทำเรื่องโหดร้ายเช่นนี้ ผู้หญิงน่ะก็แค่คลายความเบื่อหน่ายก็พอ ฉันมีอยู่วิธีหนึ่ง สามารถทำให้หล่อนเชื่อฟังพี่เซี่ยอย่างง่ายดาย”
“กระทั่งพี่เซี่ยเบื่อหน่ายหล่อน จากนั้นก็ค่อยส่งหล่อนไปฆ่าฉินเทียน เป็นเช่นนี้ไม่ดีกว่าหรือ?”
คำกล่าวของฉีเวยที่เต็มไปด้วยความจริงใจนั้นทำให้ดวงตาของเซี่ยหมิงส่องประกาย
เขาลุกขึ้นจากที่นั่งอย่างตื่นเต้น “โอ้? คาดไม่ถึงเลยว่าน้องเวยจะมีกลอุบายเช่นนี้ด้วย!”
“ก่อนหน้านี้ฉันก็พอรู้มาบ้างว่ามีน้ำที่สามารถทำให้เชื่อฟังได้ ตราบใดที่แตะบนไหล่ของอีกฝ่าย สามารถทำให้คนผู้นั้นเชื่อฟังคำสั่งของตน แต่ทว่าระยะเวลาของผลลัพธ์นั้นสั้นนัก”
“เป็นไปได้หรือไม่ว่าวิชากู่ของน้องเวย สามารถทำให้เธอเชื่อฟังคำสั่งได้อย่างยาวนาน?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัญชามังกรเดือด
บท 656 มีไหน...
จะหาอ่านต่อได้ยังไงครับ...
ตอน 656 ไปไหน...
เรื่องนี้ไม่อัพเดทต่อแล้วหรอค่ะ...
เลิกเขียนแล้วใช่ไหมครับ...
นิยายเขียนต่อมั้ยครับ...