บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 979

จนกระทั่งนักเต้นคนหนึ่งกดอีกฝ่ายลงกับพื้น

จากนั้นหล่อนกัดคอของคู่ต่อสู้เพียงครั้งเดียวและดูดเลือดอย่างบ้าคลั่ง!

นักเต้นที่ถูกกดลงกับพื้นนั้นขัดขืนอย่างสิ้นหวังและกัดเนื้อหลายชิ้นจากแขนของคู่ต่อสู้

ในท้ายที่สุด เมื่อถูกอีกฝ่ายดูดเลือด ขาเรียวยางทั้งสองข้างกระตุกเล็กน้อยสองครั้งและขาดอากาศหายใจ

ฉากนองเลือดและโหดร้ายเช่นนี้ กลับทำให้เซี่ยหมิงที่กำลังรับชมนั้นปรบมือและหัวเราะเสียงดังลั่น

“วิธีการของน้องเวยนั้นช่างยอดเยี่ยม! ฉันแทบจะรอไม่ไหว อยากเห็นฉินเทียนถูกหวังตัวยวี่สังหารแทบแย่แล้ว ฮ่าๆๆ!”

“พี่เซี่ยขอบคุณที่ชื่นชม เหล่านี้ยังเป็นเพียงวิธีการระดับต่ำที่สุด”

ขณะที่ฉีเวยกล่าว เขาดีดนิ้วอีกครั้งหนึ่ง

นักเต้นคนนั้นที่ยังมีชีวิตรอด ราวกับว่าหล่อนฟื้นคืนสติ นัยน์ตาไม่ได้เหม่อลอยอย่างเช่นก่อนหน้านี้ สายตานั้นชัดเจนเป็นอย่างมาก

เหมือนกับว่าหล่อนสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวด นอนดิ้นทุรนทุรายอยู่บนพื้น

จากนั้นราวกับว่าเห็นเพื่อนที่นอนเสียชีวิตอยู่ด้านข้าง เหมือนหล่อนพลันนึกเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ หล่อนกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง

เสียงกรีดร้องนั้นแสบแก้วหูเป็นอย่างมาก

เซี่ยหมิงขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ ฉีเวยดีดนิ้วอีกครั้งหนึ่ง “เธอเสียงดังมาก”

ด้วยคำพูดที่แสนง่ายดาย ราวกับว่านักเต้นหญิงได้รับคำสั่งบางอย่าง ฉับพลันหล่อนยกมือขึ้นล้วงเข้าไปภายในลำคอของตนเอง

จากนั้นกระชากอย่างรุนแรง เลือดกระเซ็นไปทั่วพื้น!

นักเต้นหญิงคนนั้นหัวเราะอย่างโง่เขลาราวกับว่าได้สิ่งที่ต้องการ แต่หล่อนกลับไม่สามารถส่งเสียงได้!

ในมือของหล่อนนั้นเห็นได้อย่างชัดเจนว่ากำลังถือลิ้นที่กำลังขยับไปมา!

นั่นคือลิ้นของตัวหล่อนเอง!

เมื่อเห็นภาพเหตุการณ์นี้ ภายในหัวใจของถงอานนั้นรู้สึกเย็นยะเยือก ลอบปลอบใจตนเองว่ายังโชคดีที่เขานั้นมีตระกูลเซี่ยเป็นที่พึ่งพิง ฉีเวยนั้นไม่ว่าจะแข็งแกร่งเพียงใด แต่อย่างไรก็ไม่มีทางกล้าทำร้ายเขา

ไม่อย่างนั้นเขาคงจะกังวลมาก เช้าของวันพรุ่งนี้ เหนือคอของเขานั้นยังมีศีรษะอยู่อีกหรือไม่

“ดีมาก ยอดเยี่ยมมาก!”

เซี่ยหมิงปรบมือของเขาด้วยความพึงพอใจ “น้องเวยช่างมีฝีมือยอดเยี่ยม! การที่ฉันเชิญนายมาในครั้งนี้ นับได้ว่าเป็นการกระทำที่ถูกต้องมากที่สุดแล้ว!”

“ฉันแทบรอไม่ไหวแล้ว อยากเห็นว่านายจะทำให้ฉินเทียนนั้นเข้าสู่สถานการณ์สิ้นหวังได้อย่างไร อยากเห็นภาพที่เขากำลังคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนจากฉัน!”

“แล้วก็ยังมีหวังตัวยวี่แห่งเกาะตงไห่ ด้วยการช่วยเหลือของน้องเวย ไม่ว่าเธอจะดื้อด้านและเอาแต่ใจเพียงใด อย่างไรก็จะต้องอยู่ในกำมือของฉัน!”

ฉีเวยพยักหน้าเล็กน้อย “เมื่อเป็นเช่นนี้ พี่เซี่ยเชิญวางแผน ฉันจะทำตามแผนการของคุณ”

“ไม่ต้องตื่นตระหนก แมวก็ต้องจับหนูอยู่แล้ว จะต้องแหย่ให้หมดกำลังเสียก่อนถึงจะจับกิน” เซี่ยหมิงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “สิ่งเล็กน้อยรอบกายฉินเทียน ค่อยๆจัดการทำความสะอาดทีละคนเถอะ”

“เหมือนกับว่าช่วงนี้เขากำลังหลงใหลรักใคร่ภรรยาของเขา และในเร็วๆนี้กำลังจะคลอดลูกชาย”

“ฉันจะใช้โอกาสนี้จัดการคนรอบตัวของเขา กระทั่งเขาได้สติ ทุกอย่างก็ไม่สามารถย้อนคืนกลับมาได้แล้ว!”

“ไม่เพียงแต่ต้องการให้เขาตายเท่านั้น ภรรยาของเขา ลูกชายของเขาที่กำลังจะคลอด แม่ยายและเหล่าพี่น้องของเขาจะต้องตายอย่างน่าอนาถ!”

ฉีเวยพยักหน้าทันทีอย่างเชื่อฟัง “ทุกอย่างจะเป็นไปตามความต้องการของพี่เซี่ย”

“อือ” เซี่ยหมิงหยุดส่งเสียงหัวเราะ ฉับพลันเขาจ้องมองฉีเวย “น้องเวยช่างมีฝีมือยอดเยี่ยม เมื่อสักครู่นี้ฉันไม่เห็นกู่ของนายเลยแม้แต่น้อย นายกลับทำให้พวกหล่อนนั้นเชื่อฟังคำพูดของนายได้อย่างง่ายดายเช่นนี้”

“หากว่าวันหนึ่ง น้องเวยคิดจะลงมือกับฉัน ไม่ใช่ว่าจะง่ายดายเหมือนพลิกฝ่ามือหรอกหรือ?!”

เจตนาแห่งการสังหารนั้นแผ่กระจายไปทั่วทั้งห้องรับแขกขนาดใหญ่

ฉีเวยก้มศีรษะลงและโค้งคำนับเอาใจเซี่ยหมิง “พี่เซี่ยนั้นช่างรอบรู้ เมื่อฉันเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าของนักเต้นสองคนนั้น กู่หนอนได้เข้าไปในร่างกายของพวกหล่อนแล้ว”

“ไม่ว่าฉันจะเก่งกาจเพียงใดก็ต้องมีโอกาสสัมผัสฝ่ายตรงข้าม เช่นนั้นถึงจะสามารถใช้กู่ได้”

“ต่อให้วิชากู่นั้นจะร้ายกาจเพียงใดก็ต้องการสื่อนำ ไม่ได้เกินจริงเหมือนในตำนานที่จะสามารถใช้ได้ภายในอากาศ”

เซี่ยหมิงแสดงท่าทางอ่อนน้อมถ่อมตน “ฮ่าๆๆ น้องเวย เมื่อสักครู่ฉันก็เพียงแค่พูดล้อเล่นก็เท่านั้น”

“ความสัมพันธ์พี่น้องระหว่างฉันกับนายนั้นแสนจะลึกซึ้ง แม้ว่าพี่ชายจะทำอะไรผิดไป เชื่อว่าน้องเวยก็คงไม่มีทางทำร้ายฉันหรอก”