บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 184
สรุปบท บทที่ 184 เก่งเยี่ยมยุทธมากหรือกระไร: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
บทที่ 184 เก่งเยี่ยมยุทธมากหรือกระไร – ตอนที่ต้องอ่านของ บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
ตอนนี้ของ บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ โดย ต้าวเมียวเมียว ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายโรแมนซ์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 184 เก่งเยี่ยมยุทธมากหรือกระไร จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
บทที่ 184 เก่งเยี่ยมยุทธมากหรือกระไร
ถูหยุนมาอยู่กว่าครึ่งเดือนแล้ว เอาแต่หลบเหอซ่านอยู่ตลอด ดังนั้นเหอซ่านไม่เพียงไม่รู้ว่าถูหยุนมาแล้ว ยังตอบรับจูนหยูนเสวี่ยไปฆ่าจูนจิ่วอีกด้วย
เมื่อเห็นสีหน้าย่ำแย่ของเหอซ่าน สายตาเต็มไปด้วยความเหี้ยมโหด จูนหยูนเสวี่ยใจกระตุกวาบ นางเรียกสติมาอย่างรวดเร็ว รู้ว่าไม่ควรยอมรับ รีบเอ่ยปากขึ้น “ถูหยุน？นางเป็นใคร？”
“นายท่านไม่เคยเจอถูหยุน？” สายตาเหอซ่านเยียบเย็น จดจ้องมายังจูนหยูนเสวี่ย
เมื่อครึ่งเดือนก่อน เหอซ่านได้รับจดหมายจากถูหยุน ความในจดหมายบอกว่านางแทบอดทนไม่ได้อยากจะกลับมาประเทศเทียนโจ้งเพื่อพบกับนายท่านของพวกเขา แต่ที่น่าแปลกใจคือ เวลาผ่านมานานถึงเพียงนี้ แต่ก็ไม่เคยพบเจอถูหยุนเลย แต่เมื่อครู่กลับได้รับข่าว ทำให้เหอซ่านอดสงสัยจูนหยูนเสวี่ยไม่ได้
กำปั้นในมือถูกซ่อนไว้ด้านหลัง จูนหยูนเสวี่ยพยายามอย่างยิ่งให้ตนดูเป็นปกติ ใบหน้านางทั้งสงสัยและไม่เข้าใจเอ่ยถามดหอซ่าน “เป็นอะไรไปหรือ？เกิดเรื่องอะไรขึ้น？”
“เฟิ่งเทียนฉีถูกฆ่าแล้ว”
“เขาตายไปก็ดีแล้ว！ต้องเป็นเพราะจูนจิ่วหาข้าไม่เจอ จึงฆ่าเฟิ่งเทียนฉีเพื่อบังคับให้ข้าออกไป ข้าไม่ออกไปเสีย หากนางพบข้าต้องฆ่าข้าเป็นแน่！”จูนหยูนเสวี่ยทั้งโกรธทั้งเกลียด เมื่อเอ่ยไปก็ให้รู้สึกหวาดกลัวขึ้น
เหอซ่านมองนางด้วยสายตาเย็นชา ดูไม่ออกว่าเชื่อในการแสดงของนางหรือไม่เชื่อ
จูนหยูนเสวี่ยใจเต้นราวกลองรัว ลองเอ่ยถาม “รู้หรือไม่ว่าใครฆ่าเฟิ่งเทียนฉี？”
“ยังไม่มีข่าวออกมาว่าเป็นใคร แต่ผู้ที่ฆ่าเฟิ่งเทียนฉี ก็ถูกฆ่าตายเช่นกัน” เหอซ่านเอ่ยพลางนิ่งงันไป และเป็นเพราะข่าวนี้ เขาเพียงทดลองสอบถามจูนหยูนเสวี่ยไม่ใช่มาเพื่อยืนยัน หากเป็นการลงมือของถูหยุน จะถูกฆ่าตายได้กระไร？
บนตัวของถูหยุนมีอุปกรณ์มากมายที่เขาคิดค้นขึ้น แม้จะเผชิญหน้ากับไท่ซ่างฮ่อง ก็ยังคงหนีออกมาได้ ไม่ถูกฆ่าตายง่ายๆ
เมื่อจูนหยูนเสวี่ยได้ยินดังนั้น เกือบจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่！แต่เมื่อเห็นท่าทีนิ่งงันของเหอซ่าน จูนหยูนเสวี่ยกัดฟันกลั้นลมเอาไว้ นางรีบหันกายกลับไปรินน้ำ เมื่อหันหลังให้เหอซ่านแล้ว ใบหน้าปรากฏแววหวาดกลัวและไม่เชื่อ
ถูหยุนถูกฆ่าแล้ว？
นางเป็นถึงนักจิตขั้นเจ็ดมิใช่หรือ？ทำไมถึงถูกฆ่าเสียได้ แม้จะตาย ก็ควรจะฆ่าจูนจิ่วก่อนตายสิ！ฆ่าแค่เฟิ่งเทียนฉี ไร้ประโยชน์สิ้นดี！
เหอซ่าน “เชิญนายท่านเก็บของเสียตอนนี้ พวกเราต้องไปจากสำนักเทียนโจ้งภายในวันนี้”
“ไปวันนี้เลยหรือ？” จูนหยูนเสวี่ยถามเหอซ่านด้วยความสงสัย สบตากับเหอซ่าน จูนหยูนเสวี่ยราวกับถูกช็อตด้วยไฟฟ้า นางรีบก้มหน้าซ่อนสีหน้าหวาดกลัว นางพยักหน้าตอบรับ
จูนหยูนเสวี่ยคิดว่าหนีไปก็ดี หลีกเลี่ยงไม่ให้เหอซ่านรู้ความจริงซะ ส่วนเรื่องจูนจิ่ว นางจะไปอู๋จงมิใช่หรือ？เมื่อนั้นมีโอกาสได้ลงมือมากมาย！เพียงแต่น่าแค้นถูหยุนไร้ประโยชน์เสียจริง ทำไมถึงไม่ฆ่าจูนจิ่วให้ตายไปซะ？
จูนหยูนเสวี่ยเพียงรู้จักเฟิ่งเซียว แต่กลับไม่รู้ว่าข้างกายของจูนจิ่วยังมีอีกคนอยู่ คิดจะฆ่าจูนจิ่วต่อหน้าเขา？บนโลกใบนี้คงไม่มีใครทำได้
...
จูนจิ่วกลับไปยังสำนักเทียนโจ้ง รีบไปหาเฟิ่งเซียวทันที แต่ข่าวที่นางได้จากเฟิ่งเซียว ไม่แต่กต่างจากที่นางคาดไว้เท่าไหร่นัก
เฟิ่งเซียวเอ่ย “กองทัพเย่สิงหายตัวไปนานมากแล้ว เสี่ยวจิ่วเจ้าทำไมจู่ๆ ถึงถามถึงจุดจบของกองทักเย่สิงได้？”
จูนจิ่วไม่ได้สนใจกองทัพที่จูนหมิงเย่เหลือไว้ แต่จูนหยูนเสวี่ยคิดจะแทนที่นาง? ฝันไปซะ
เวลานี้รอให้อู๋ซานมารับพวกเขาก็อีกไม่กี่ชั่วโมงแล้ว จูนเสี่ยวเหล่ยปิดขังตัวเองไว้ตลอด หยูนเฉียวเริ่มเก็บของตัวเอง แต่กู่ซงหลังจากการเลือกเฟ้นจำนวนเมล็ดจบลง ก็โบกมือลาจากไปแล้ว ยังจำรอยยิ้มของเขาได้อยู่เลย รอพบเขาที่อู๋จงก็แล้วกัน
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพียงพริบตาก็มาถึงเวลาต้องลาจาก
เวลาหนึ่งเดือน ไม่รู้เลยว่าอู๋ซานไปเสียที่ไหนแล้ว บนร่างกายมีคราบดินทรายมากมาย ท่าทีก็ดูเหนื่อยล้า เขามองมายังจูนจิ่วทั้งสามคนหัวเราะให้แก่กัน “เตรียมตัวพร้อมหรือยัง？”
“พร้อมแล้ว” จูนจิ่ว จูนเสี่ยวเหล่ยและหยูนเฉียวสบสายตากัน สีหน้าราบเรียบ
ยิ่งเมื่อถึงเวลาจะออกเดินทาง ความตื่นเต้นในใจนั้นไม่มีแล้ว กลับรู้สึกอาลัยมากกว่า รวมถึงจูนจิ่วด้วย นี่ต่างนับเป็นครั้งแรกที่พวกเขาจะจากแผ่นดินประเทศเทียนโจ้ง จูนจิ่วจะไปยังประเทศที่กว้างใหญ่ยิ่งกว่า นี่คือเป้าหมายแรกที่นางมาที่โลกแห่งนี้
เมื่อหันกลับ สายตาพลันมองไปยังเฟิ่งเซียว ริมฝีปากจูนจิ่วแย้มขึ้น นางอ้าปากจะเอ่ยคำแต่ไร้เสียง ท่านปู่รอข้า ข้าจะกลับมาแน่นอน
โอ้！เฟิ่งเทียนฉีดีใจจนน้ำตาริน เขากุมโล่ชิวเห้อแน่น เอ่ยพึมพำ “ในที่สุดเสี่ยวจิ่วก็เรียกข้าว่าท่านปู่แล้ว แต่นางกำลังไปแล้ว！จะไปอู่จงแล้ว จะกลับมาเมื่อไหร่กัน？”
“ไท่ซ่างฮ่อง ระวังท่าทีด้วย” โล่ชิวเห้อมองไปทางเขาพลางเอ่ยขึ้น
“เสี่ยวจิ่วจะจากไปแล้ว ข้ายังต้องรักษาท่าทีอีกหรือ！” เฟิ่งเซียวน้ำตาเอ่อขอบตา ร้องไห้ราวกับเด็กน้ำหนักร้อยกิโล เขากลับมา ไม่ใช่เพราะจูนจิ่วหรือ？เพราะตอนนี้พิษในร่างกายก็รักษาหายดีแล้ว ยังมีชีวิตได้อีกนาน เสี่ยวจิ่วกลับต้องไปยังอู๋จง
เฟิ่งเซียวเจ็บปวดใจนัก อดไม่ได้ที่จะอิจฉาโม่อู๋เยว่ ทำไมโม่อู๋เยว่ถึงไปได้！พละกำลังเข้มแข็ง ไปมาได้ไร้สุ้มเสียง ไม่ต้องกังวลว่าอู๋จงจะตรวจพบ เก่งเยี่ยมยุทธมากหรือกระไร
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
หนังสือยังไม่จบ ไม่อัปต่อแล้วเรอค่ะ...