บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 185

บทที่ 185 เป็นศิษย์น้องของข้า

อู๋ซานขี่ม้าอยู่เบื้องหน้า เขาดูเหน็ดเหนื่อยเป็นอย่างมาก นำยาลูกกลอนสองเม็ดกลืนข้ไปเพื่อเพิ่มพลัง เมื่อกำลังเก็บลงไปนั่นเอง หันกลับมาเห็นจูนจิ่วกระตุกคิ้วมอง เขายิ้มพลางนำออกมาอีกหนึ่งเม็ดยื่นมาเบื้องหน้าจูนจิ่ว “เสี่ยวจูนจิ่ว รู้ไหมว่านี่คือยาอะไรรึ？”

“...” จูนจิ่วปรายตามองอู๋ซาน สายตานั้นเห็นได้ชัดว่าราวกับมองคนโง่

“ยาวิเศษเด็กอายุสามขวบก็รู้จักยานี้” จูนเสี่ยวเหล่ยเอ่ยปาก น้ำเสียงอ่อนหวานแสดงความมั่นใจ และปรายตามองอู๋ซาอีกครั้ง อู๋ซานหัวเราะออกเสียง อย่างไม่รู้สึกสะทกสะท้าน พลางควบม้าไปต่อ

พวกเขาเดินทางมาจนใกล้เมืองเล็กๆ แห่งหนึ่ง อู๋ซานกระโดดลงจากรถให้พวกเขาเดินตามเข้าไปยังสำนักแห่งหนึ่ง อู๋ซานเอ่ยขึ้น “อู่จงยังอยู่อีกไกล ดังนั้นพวกเราต้องไปด้วยกลุ่มขนส่ง(จุดวาร์ป)”

“กลุ่มขนส่ง(จุดวาร์ป)？” จูนจิ่วหรี่ตา

เสียงหยูนเฉียวลอยมาข้างหู “ที่นี่ยังมีกลุ่มขนส่ง(จุดวาร์ป)หรือ？ข้านึกว่ามีแต่อู๋จงเท่านั้นที่มี”

“แน่นอนว่ามีเพียงอู๋จงที่มี นี่คือวิธีที่อู่จงใช้รับจำนวนลูกศิษย์ที่เหลือ ตั้งใจสร้างกลุ่มขนส่ง(จุดวาร์ป)ในกว่าสิบประเทศ เพียงสามารถส่งไปได้ที่เดียว นั้นก็คืออู๋จง พวกเจ้าจะได้เป็นศิษย์ของอู๋จงหรือไม่ ทั้งหมดต้องดูคะแนนที่แป้นอู๋จง” อู๋ซานเอ่ยปาก

ตอนนี้พวกเขาได้รับเลือกแล้ว นับว่าเตรียมจะเป็นลูกศิษย์ของอู่จงแล้ว แต่ที่อู๋จง ยังมีการสอบครั้งสุดท้ายรอพวกเขาอยู่

เมื่อเห็นอู๋ซานยืนอยู่ท่ามกลางลาน วางหินทิพย์ลงบนค่ายกลทีละก้อน ทีละก้อน นางมือหนึ่งอุ้มเสี่ยวอู่ อีกด้านแอบส่งเสียงไปยังโม่อู๋เยว่ “พวกเราจะโดยกลุ่มขนส่ง(จุดวาร์ป) เจ้าตามทันไหม？”

“เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์เจ้ากำลังสงสัยในความสามารถของอาจารย์อย่างนั้นหรือ？” น้ำเสียงต่ำเกียจคร้านเอ่ย น้ำเสียงน่าดึงดูด ใกล้จนราวกับเอ่ยอยู่ข้างหูจูนจิ่วอย่างนั้น ให้นางอดไม่ได้ลูบหูตัวเอง

จูนจิ่วเอ่ยเสียงเย็น “พูดอย่างนี้ เจ้าคงไม่เคยเห็นระยะทางที่กลุ่มขนส่ง(จุดวาร์ป)ส่งไปได้ ไปเจอกันที่อู่จงเลยไหม？”

“ไม่ ข้าไม่ต้องไปหาอู๋จง เพียงหาเจ้าให้พบ”

กรุ๊งกริ๊ง ~

กระดิ่งสีเงินบนข้อมือส่งเสียงดังขึ้น จูนจิ่วก้มลงมองดู ขมวดคิ้วไม่เอ่ยคำ นางลืมไป โม่อู๋เยว่ตามหานางด้วยสิ่งนี้ได้

อู๋ซานเอ่ยปาก “เข้ามากันหมดแล้วใช่ไหม พวกเราจะออกเดินทางแล้ว”

จูนจิ่วอุ้มเสี่ยวอู่แล้วนำเข้าไป นางมองไปรอบทิศ หินทิพย์ทั้งหมดเจ็ดก้อนเรียงซ้อนกัน ความเงาแววไม่ได้รวมเข้าไปด้วย แต่ล้อมรอบพวกเขาเอาไว้ จูนเสี่ยวเหล่ยและหยูนเฉียวขนาบซ้ายขวาของจูจจิ่วเอาไว้

อู๋ซานกวาดตามองพวกเขา กระตุกยิ้มร้าย “ระวังหน่อยนะ นั่งกลุ่มขนส่ง(จุดวาร์ป)ครั้งแรกจะเวียนหัวหน่อย”

เพียงคำพูดสิ้นลง แสงสีขาวสว่างแสบตาก็กลืนกินพวกเขาเอาไว้...

เมื่อเห็นลานว่างเปล่าแล้ว เหลืออยู่เพียงแสงสว่างที่ค่อยๆ มืดลง และหินที่แตกออก โม่อู่เย่วยกมือขึ้นท่วงท่าสบายๆ ท่าทางงดงามเจือเกียจคร้าน แต่เพียงชั่วเวลาเดียวกลับแหวกอากาศออกจากกัน เข้าก้าวเข้าไปภายในนั้น เหลิ่งยวนก้าวตามแล้วหายตัวไป

กลุ่มขนส่ง(จุดวาร์ป)？พวกเขาไม่จำเป็นต้องใช้ของหลอกเด็กเช่นนั้น