บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 188

บทที่ 188 สตรีนางนี้เป็นใคร

สุดสายตา จูนจิ่วเข้าไปในห้องแล้ว ปิดประตูหลบเร้นจากการซุ่มดูของผู้คน สายตาเหอซ่านลึกล้ำ “เรื่องนั้นเกิดขึ้นมากว่าสิบห้าปีแล้ว เก็บตัวเงียบงันไม่เคยเปิดเผย กองทัพเย่สิงเองก็ซ่อนตัวไว้ อย่าให้พวกเขาได้เจอกับคุณหนู”

“ดังนั้นท่านคิดจะใช้จูนหยูนเสวี่ยล่อพวกเขาออกมา？”

“ถูกต้อง จูนหยูนเสวี่ยตายไปก็ไม่น่าเสียดาย แต่หากก่อนตายสามารถใช้แทนคุณหนูได้ การตายของนางจะมีความหมายมากขึ้น ไปเถอะโจ่ฉี เรื่องวันนี้อย่าได้ปริปากบอกใคร” เหอซ่านกล่าว

ชายวัยกลางคนก็คือโจ่ฉี ได้ยินดังนั้นจึงขมวดคิ้วขึ้น “ไม่บอกถูหยุนพวกเขา？”

“คนที่ข้าไว้ใจมีเพียงเจ้า พวกเขา？รู้เพียงจูนหยูนเสวี่ยคือ ‘นายหญิง’ ก็พอแล้ว ตอนนี้พวกเราต้องสร้างอำนาจให้จูนหยูนเสวี่ย ให้ผู้คนทั้งแผ่นดินเห็นอำนาจของนาง ให้เหล่าพวกที่อยู่ในเงามืดต่างเข้าใจว่านางคือนายหญิงของพวกเรา！”

คำพูดของเหอซ่านเอ่ยจบ ยังกล่างขึ้นอีก “โจ่ฉี เจ้าสั่งคนไปสืบการจากไปของถูหยุน นางเคยบอกจะไปแคว้นเทียนโจ้งพบจูนหยูนเสวี่ย แต่สุดท้ายก็มีอันเป็นไป”

“ได้ ข้าจะแกะรอยนางไป ทว่าเหอซ่าน เจ้าคิดจะสร้างอำนาจให้จูนหยูนเสวียกระไร？”

เหอซ่านไม่ตอบคำ เขาเพียงหัวเราะเสียงเบาพลางหันกายเดินจากไปก่อน โจ่ฉีหันหน้ากลับไปมองเรือนไม้ไผ่อีกหลายครั้ง จึงสาวเท้าตามเหอซ่านไป

...

จูนจิ่วไม่ได้รับรู้หัวข้อสนทนาเกี่ยวกับนางเลย หลังจากที่เข้าไปในเรือนไม้ไผ่แล้ว มองไปยังฟูกนอนอันแข็งทื่อ จึงโบกมือหยิบเอาผ้าห่มที่นอนใหม่ออกมาจากอากาศระหว่างแหวน รอจนนุ่มเพียงพอ จึงเอนตัวลงนอนด้านบน จูนจิ่วถอนหายใจยาว “เวทีอู๋จง ยังห่างจากอู๋จงระยะหนึ่ง”

“นายท่านคิดหรือยังว่าจะอยู่สำนักไหน？” เสี่ยวอู่กระโดดขึ้นมาบนเตียง หางยางวนรอบข้อมือจูนจิ่วรอบหนึ่ง ราวกับกำไลข้อมืออย่างนั้น สวยงาม ยังมีขนฟูนุ่มด้วย

จูนจิ่วจ้องออกไป ไม่ตอบคำอยู่ช่วงหนึ่ง ความจริงคือนางเองก็ยังไม่ได้คิด แต่ว่าตันจงและเจี้ยนจงนางไม่อยากไป ที่แรกน่าเบื่อ ที่หลังเนื่องเพราะตัวอย่างจากหลัวหยางและชิวหยุนหยุน ภาพสำนักเจี้ยนจงในสายตานางจึงดูแย่นัก

นางเคยคิดมาก่อน สำนักเทียนอู่จง กุยหยวนจง และชางไห่จงที่เหลือน่ะหรือ นิ้วมือส่ายไปมา จูนจิ่วพลันหยุดนิ่ง นางพริ้มตาลง ท่าทางแปลกไป

เสี่ยวอู่ “เมี้ยว？”

“จะไปสำนักไหนค่อยว่ากัน ก่อนอื่นควรทำความเข้าใจเรื่องเวทีอู่จงนี่ก่อน” เรื่องนี้ วันต่อมาหยูนเฉียวก็หาข้อมูลมาได้ไม่น้อยแล้ว เขาสะบัดกระเป๋าเงินของตนหน้าจูนจิ่วและจูนเสี่ยวเหล่ย แย้มยิ้มเจ้าเล่ห์

หยูนเฉียวเอ่ยปาก “ไม่มีเรื่องไหนที่เงินแก้ปัญหาไม่ได้ แม่นางจูนข้าไปเก็บข้อมูลมาแล้ว ในเวทีอู่จงนี้เหลือเพียงคนจากประเทศประเทศซ่างยี้และแคว้นโล๋หยวนที่ยังมาไม่ถึง คนจากประเทศอื่นต่างมากันแล้ว ในบรรดาพวกเขา มู่หรงหนันจีนแห่งแคว้นหยุนเชียงแข็งแกร่งที่สุด เป็นนักจิตชั้นสาม”

“มู่หรงหนันจีนแพ้ให้กับท่านพี่จูนแล้ว อย่างนั้นในตอนนี้พี่จูนก็แข็งแกร่งที่สุด！” จูนเสี่ยวเหล่ยยิ้มตาหยี หัวเราะอย่างดีใจ