บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 20
สรุปบท บทที่20จูนเชียนเชียนมา: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
ตอน บทที่20จูนเชียนเชียนมา จาก บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่20จูนเชียนเชียนมา คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ ที่เขียนโดย ต้าวเมียวเมียว เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
บทที่20จูนเชียนเชียนมา
จูนจิ่วถอดเสื้อผ้าแล้วลงนั่งในถังน้ำร้อนเดือดร้อนจนทำให้ผัวหนังของนางแดง
จูนจิ่วหลับตาค่อยๆหายใจเข้าออกนางสามารถรู้สึกได้ถึงกำลังอันฮึกเหิมที่ไหลอยู่ในน้ำซึมเข้าสู่ภายในร่างกายของนางผิวหนังเจ็บแซบเหมือนโดนฉีกให้ขาดหลังจากนั้นร่างกายก็เร้าร้อนเหมือนดั่งโดนไฟแผดเผา...
จูนจิ่วหลับตาดูไม่ออกว่ารู้สึกยังไง
จนกระทั่งน้ำอุ่นจนเย็นสีม่วงข้างในโดนดูดซึมเข้าไปหมดแล้วสีในน้ำเปลี่ยนเป็นสีใสเหมือนเดิมจูนจิ่วปืนออกมาจากถังอย่างเจ็บปวด
“เฮ้ยความรู้สึกเจ็บปวดของร่างกายนี้ไวมากโอ๊ย”
“เหมียวเสี่ยวอู่เป่าให้ก็ไม่เจ็บแล้ว”ใจเสี่ยวอู่ที่อยู่ในกำไลอย่างรีบร้อนเหมือนทำแบบนี้แล้วจะช่วยให้จูนจิ่วไม่เจ็บ
ได้ยินเสียงของเสี่ยวอู่ในใจจูนจิ่วอบอุ่นสัตว์น้อยน่ารักเป็นยารักษาที่ดีที่สุดเลย
จูนจิ่วค่อยๆยิ้มแล้วพูดว่า“ไม่เป็นไรฤทธิ์ยาฝึกฝนบ่อยๆเดี๋ยวก็ชินแล้วนับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปข้าจะใช้ยาวี่เจียงทุกวันเตรียมพร้อมสำหรับการล้างไขข้อ”
ทำยังไงได้ร่างกายนี้ไม่ใช่ร่างกายเดิมของนางแต่นางจะฟื้นฟูให้อย่างดีฝึกฝนนับร้อยพันให้ร่างกายนี้ฟื้นฟูถึงระดับสูงสุดหรทอมากกว่าในภพที่แล้วของนาง
ต่อมาหลายวันจูนจิ่วไม่ได้ไปไหนเลยใช้ยาวี่เจียงฝึกฝนร่างกายทุกวันและทบทวนฝึกฝนวิชาปิงซินสมรรถภาพของร่างกายดีขึ้นกว่าปกติอย่างเห็นได้ชัดเสี่ยวอู่ก็ได้รับพลังจิตอีกครั้งสามารถแปลงร่างออกมาจากกำไลมือ
วันเวลาที่สุขสงบถูกทำลายอย่างรวดเร็ว
ปี้หลัวเข้ามารายงานว่า“เจ้านายจูนเชียนเชียนมาหา”
“เหมียว?”เสี่ยวอู่เอียงหัวมองดูจูนจิ่วดวงตาสีทองของแมวประกายแววสงสัยจูนเชียนเชียนนางยังกล้ามา?
เพิ่งพูดถึงนางสักพักจูนเชียนเชียนพาคนพังประตูเข้ามาครั้งนี้เหมือนนางเตรียมการก่อนมาพาคนมาเยอะกว่าครั้งที่แล้ว
จูนจิ่วเงยหน้าอย่างเงียบสงบเห็นเพียงสีหน้าซีดเซียวของจูนเชียนเชียนผอมไปทั้งตัวเหมือนดั่งโครงกระดูกเสื้อผ้าอาภรณ์อย่างดีก็ปังไม่มิดนางเพ่งเล็งนางอย่างโหดร้ายกระโจนเข้ามาด้วยท่าทางน่ารังเกียจเหมือนผีชั่ว
สาวใช้เจ็บจนน้ำตาไหลแล้วถึงเข้าใจรีบร้องสั่งว่า“พวกเจ้ายังยืนบื้ออยู่ทำไมยังไม่รีบเข้าไปจับตัวจูนจิ่ว”
คนใช้ด้านหลังกระโจนเข้ามาในห้องทั้งหมดหมายจะจับตัวจูนจิ่ว
ฉัวะฉัวะฉัวะ
เงาดำพุ่งผ่านฝูงคนแล้วก็มีเสียงร้องโอดอวยตามมาเงาดำว่องไวราวกับลมพุ่งผ่านฝูงคนออกไปอย่างรวดเร็วสุดท้ายทิ้งตัวลงบนโต๊ะอย่างอ่อนโยนเอียงหัวเลียนิ้วมือตัวเองอย่างสง่า
จูนเชียนเชียนเบิกตาโตมองดูฝูงบ่าวใช้มีเลือดอาบหน้าลงล้มกองกับพื้นอย่างไม่อยากเชื่อลงมือกระทำทุกอย่างนี้กลับเป็นแมวตัวหนึ่ง
“เหมียว”เมื่อกี้ยังข่วนได้อย่างโหดและรวดเร็วตอนนี้เอียงหัวร้องเหมียวเหมียวออดอ้อนจูนจิ่ว
จูนจิ่วลูบคางเสี่ยวอู่ปากแดงๆยิ้มแล้วพูดว่า“ทำได้ดีมาก”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
หนังสือยังไม่จบ ไม่อัปต่อแล้วเรอค่ะ...