บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 216

บทที่216 แม่เอ๊ย ตกใจจนขาอ่อนหมดแล้ว

ขมับเต้นตุบตุบ สายตาของจูนจิ่วอึ้งไปชั่วครู่ นางรู้สึกเอือมระอาอยู่บ้าง นางพอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมสำนักเทียนอู่จงจึงมีข่าวลือไม่ดีนัก มีแต่บุรุษหยาบกร้านทั้งสิ้น ผู้อาวุโสหญิงเพียงคนเดียวยังแข็งแกร่งขนาดนี้ แน่นอนว่าย่อมต้องไม่ได้รับเสียงชื่นชมในทางที่ดีแน่ๆ

นางสูดลมหายใจเข้าลึกๆหนึ่งครั้ง ยิ้มที่มุมปากเบาๆ“ ขอบคุณ”

“โธ่เอ๊ย ไม่ต้องเกรงใจ เข้าสู่สำนักเทียนอู่จงแล้วพวกเราทุกคนก็เป็นครอบครัวเดียวกัน และเจ้ายังเป็นถึงศิษย์น้องของเจ้าสำนัก หลังจากนี้หากมีอะไรให้ช่วยเหลือ ก็ขอให้บอกพวกเราทุกคนได้ ”โจวเตี๋ยกล่าวอย่างยิ้มแย้ม

หลังจากที่นางพูดจบ จูนจิ่วรู้สึกว่าสายตาทุกคู่ในตำหนักยิ่งทวีความร้อนแรงมากขึ้น ราวกับว่ารอคอยจะให้นางไปขอความช่วยเหลือจากพวกเขา

บรรยากาศยิ่งอยู่ยิ่งไม่ปกติ เรียกได้ว่าพิลึกด้วยซ้ำไป

ชิงหยู่นั่งอยู่บนตำหนักใหญ่ เขากวักมือไปทางจูนจิ่วและพูดยิ้มๆว่า “ศิษย์น้อง การเข้าสำนักเทียนอู๋จงของเราก็ไม่ได้มีกฎระเบียบอะไรมาก ก็แค่ทดสอบพรสวรรค์ พวกเจ้าเตรียมหินเทียนหยวนไว้พร้อมหรือยัง รีบนำขึ้นมา”

“เจ้าสำนัก หินเทียนหยวนอยู่นี่ขอรับ ”ทันใดนั้นก็มีศิษย์สองคนอุ้มสิ่งของที่ห่อด้วยผ้าไหมสีแดงออกมา

จูนจิ่วมองอย่างสำรวจ สิ่งที่ถูกห่อไว้ด้วยผ้าสีแดงดูคล้ายกับเสาโคมไฟเหลือเกิน เมื่อเหอซ่านเดินไปและเลิกผ้าคลุมนั้นออก เห็นสิ่งที่คล้ายเสาโคมไฟนั้นหรูหรากว่าที่คิดไว้มาก ถาดที่สวยงามประณีตถูกยกขึ้น บนถาดมีก้อนหินสีดำก้อนหนึ่ง

ชิงหยู่หรี่ตามองปริบๆไปยังจูนจิ่ว สักพักก็หันไปทางเหอซ่าน “ท่านเหอท่านอาวุโสที่สุด มอบให้ท่านเป็นผู้ทดสอบพรสวรรค์ศิษย์น้องแล้วกัน”

ได้ยินเช่นนั้น โจวเตี๋ยและผู้อาวุโสคนอื่นๆต่างก็ผิดหวังไปตามๆกัน มองไปที่เหอซ่านอย่างเกรงๆและอิจฉา แล้วก็มองไปยังจูนจิ่วและยิ้มจนตาหยีอย่างพอใจ จะไม่พอใจได้หรือ แม่นางผู้งดงามดั่งนางฟ้านางสวรรค์ ดูซิว่าหลังจากนี้จะมีใครกล้าพูดว่าสำนักเทียนอู่จงของพวกเขาจะมีแต่พวกหยาบกร้าน

ตอนที่ชิงอยู่ได้ส่งข่าวกลับมาว่า เจ้าสำนักคนก่อน นั่นก็คือบิดาของเขาได้รับลูกศิษย์ไว้คนหนึ่ง พวกผู้อาวุโสทั้งหลายต่างรู้สึกเคืองและไม่พอใจเป็นอย่างมาก ต่างคิดว่าชิงหยู่ทำโดยพลการ จากนั้นจึงสังเกตที่ท้ายจดหมายเขียนไว้ว่าเป็นหญิงสาว มีหน้าตาสะสวย งดงามมากคนหนึ่ง ผู้อาวุโสทั้งหลายต่างก็เปลี่ยนสีหน้าทันที

โจวเตี๋ยจ้องไปที่จูนจิ่ว ในหัวของนางยังคงคิดวนเวียนถึงบทสนทนาระหว่างผู้อาวุโสทั้งหลาย ผู้ที่อนุรักษนิยมที่สุดอย่างผู้อาวุโสซั่งกวนกล่าวว่า “สำนักเทียนอู๋จงของเรามีหญิงสาวมาเยือน เป็นเรื่องไม่ธรรมดา ”

ผู้อาวุโสผู้อาวุโสเฉียนผู้มีใบหน้าไร้ความรู้สึก ดูแลควบคุมกฎระเบียบกล่าวว่า “มิหนำซ้ำยังเป็นหญิงสาวที่หน้าตางดงาม ชิงหยู่ เจ้าเด็กคนนี้ ในที่สุดก็ทำเรื่องที่ถูกต้องเรื่องหนึ่งแล้ว”

“ถ้าเช่นนั้นเรื่องที่เจ้าสำนักรับศิษย์แทนบิดาของเขา พวกท่านเห็นด้วยใช่หรือไม่ ”โจวเตี๋ยวกลั้นหัวเราะมองไปที่พวกเขา

เหล่าอาวุโสทั้งหลายต่างพยักหน้ารับ โดยผู้อาวุโสวูผู้เฉยเมยเปิดปากเอ่ยขึ้นว่า “ถึงเวลาที่สำนักเทียนอู๋จงจะเปิดรับสิ่งใหม่ๆแล้ว จะสถานะอะไรนั้นไม่สำคัญ เพียงแค่เก็บคนไว้ก่อน ฉายาหมอเทวดาจูนจิ่วพวกเจ้าคงเคยได้ยินผ่านหูกระมัง อีกทั้งยังเป็นนักกลั่นยา เรากำไรแล้ว ”

“ใช่ เรากำไรแล้ว”

ตอนนี้พวกผู้อาวุโสต่างมองจูนจิ่วตั้งแต่นางเดินเข้ามาจนบัดนี้ ยิ่งมองยิ่งพึงพอใจ ตื้นตันจนจะร้องไห้อยู่รอมร่อ สำนักเทียนอู๋จงของพวกเขาถือได้ว่ากำไรมากแล้ว พรสวรรค์อะไรก็ช่างมันเถอะ ดีร้ายอย่างไรพวกเขาก็ไม่มีความคิดเห็น เพียงแค่สาวงามยินดีจะเข้าสำนักเทียนอู๋จง ก็ดีเท่าไหร่แล้ว

สิบกว่าปีมานี้ใครให้พวกเขารับแต่พวกผู้ชายป่าเถื่อน ไม่เคยเห็นมีหญิงสาวสักคน ถึงแม้จะรูปลักษณ์เหมือนผู้อาวุโสโจว ก็ยังดี แต่ก็ไม่มีเลย

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะคนทั่วไปเข้าใจผิดสำนักเทียนอู๋จงเกินไป ชื่อเสียงกู่ไม่กลับแล้ว QAQ

สายตาและท่าทางของพวกเขา สะท้อนในสายตาของจูนจิ่วสามารถเปรียบได้สองคำเท่านั้น ประหลาด เดินไปตรงหน้าหินเทียนหยวนท่ามกลางสายตานับพัน จูนจิ่วเหลือบมองเหอซ่าน ทดสอบอย่างไร