บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 238

บทที่ 238 ชิ่วชิ่ว ไสหัวไปซะ!

“กฎในการแข่งขันนั้นง่ายมาก สาวกผู้ที่เข้าร่วมการแข่งขัน สำนักเทียนอู่จงของข้าจักให้หยกทิพย์แก่พวกเขาคนละหนึ่งชิ้น โดยหยกทิพย์แบ่งออกเป็น 5 ระดับ เป็นสีแดง สีส้ม สีเหลือง สีเขียว และสีเขียวอมฟ้า ซึ่งสีเขียวอมฟ้าอยู่ในระดับสูงที่สุด เพียงสังหารสัตว์ทิพย์ของเขตลับเทียนอู่ ก็จะทำให้หยกทิพย์ได้รับการเลื่อนระดับ”

เงียบไปครู่หนึ่ง รอยยิ้มที่มุมปากของชิงอยู่ก็ทวีความอันตรายขึ้น เขากล่าวพร้อมรอยยิ้มที่ร้ายกาจนั้น: “และแน่นอนว่า ท่านสามารถช่วงชิงหยกทิพย์ของผู้อื่น และเอาระดับของพวกเขามาได้!”

ฮึ่ม!

ชิงหยู่ได้เผยข้อมูลใหม่ที่น่าประหลาดใจออกมาอีกครั้ง ฝูงชนในลานต่างตกตะลึง สีหน้าของเจี้ยงจงไปจนถึงทั้งสี่สำนักเปลี่ยนไป ช่วงชิงได้อย่างนั้นรึ? ไม่ใช่ว่าชิงหยู่กำลังกระตุ้นให้พวกเขาต่อสู้กันเองเช่นนั้นรึ?

“เจ้าสำนักชิง!” ผู้อาวุโสท่านหนึ่งแห่งเจี้ยนจงยืนขึ้นทันใด เบิกตากว้างจ้องไปที่ชิงอยู่อย่างโกรธเคือง เขาดุว่า: “การแข่งขันทั้งห้าสำนักเป็นการแข่งขันเพื่อเรียนรู้ซึ่งกันและกัน ท่านจะออกกฎดังกล่าวได้เช่นไรกัน?”

“ใช่! นี่มันเป็นกฎที่ไม่เหมาะสม” ท่านชิงแห่งชางไห่จงก็ยืนขึ้นต่อต้านชิงหยู่

ยังมีผู้อาวุโสคนอื่นๆอีกที่ต้องการจะเอ่ยปาก แต่ชิงหยู่ก็ขมวดคิ้วพลางโบกไม้โบกมือด้วยความไม่พอใจ “ข้าเป็นประธานการแข่งขันทั้งห้าสำนัก ข้านั้นก็ต้องเป็นผู้ตั้งกฎเอง หากไม่เห็นด้วยหรือไม่พอใจ ก็ถอนตัวออกไปเสียบัดนี้!”

“ เจ้า!” ผู้อาวุโสทั้งหลายอารมณ์ขึ้น

ชิ้นหยู่เงยหน้ามองพวกเขา ยิ้มมุมปากอย่างโอหัง เขากล่าวว่า: “การแข่งขันทั้งห้าสำนักในแต่ละปีที่ผ่านๆมา ไม่ได้เคยเห็นเลือดมาแล้วหรือ จะมาสวมบทนักบุญอะไรกันตอนนี้? หากพวกท่านสามารถชนะในการแข่งขันนี้ได้ ผู้มีชัยจักได้รับสินน้ำใจอย่างเต็มที่”

ในขณะที่ชิงหยู่พูดอยู่ ก็กล่าวถึงรายการของรางวัลที่จะเป็นสินน้ำใจ แววตาของฝูงชนทั้งสนามก็ลุกวาวเปล่งประกาย สมกับเป็นสำนักเทียนอู่จง ร่ำรวยมหาศาล!

เมื่อมองไปที่ผู้ที่ต่อต้านเมื่อสักครู่ ตอนนี้ก็ได้ถูกสินน้ำใจทำให้ตกตะลึงไปแล้ว สายตาของชิงหยู่เต็มไปด้วยความเหยียดหยาม เขากล่าวต่อ: “ทั้งห้าสำนักจะถูกแยกให้ออกมาจากห้าสารทิศ ผู้ใดไปถึงใจกลางเขตลับเทียนอู่ได้เร็วที่สุด ให้นำหยกทิพย์ของพวกท่านวางที่แท่นหินทิพย์ ก็จะสามารถจบการแข่งขันได้ หลังจากนั้นจะจัดอันดับตามสีของหยกทิพย์”

“กฎเกณฑ์เยอะเช่นนี้ คงฟังเข้าใจกันหมดแล้วกระมัง อ๋อ อีกอย่าง หากต้องการออกจากการแข่งขันละก็ สามารถบีบหยกทิพย์เพื่อแจ้งได้เลย ผู้อาวุโสแห่งสำนักเทียนอู่จงของข้าจักรีบพาพวกท่านออกไปอย่างรวดเร็ว เพราะอย่างไรก็ตาม พฤติกรรมขี้ขลาดเช่นนี้ ก็ยังดีเสียกว่าตายอยู่ในนั้น” ความเสเพลในน้ำเสียงของชิงหยู่ แสดงถึงการดูถูกดูแคลน

และแล้วก็ได้เห็นเขาหยิบกุญแจทรงประหลาดออกมาจากแขนเสื้อ พลางเริ่มร่ายข่ายพลังบนลานฝึกวิทยายุทธ พลังแห่งจิตวิญญาณแปรปรวนอยู่กลางอากาศ และหลั่งไหลมาอยู่ข้างหน้าชิงหยู่ ประตูที่เกิดจากการรวบรวมพลังแห่งจิตวิญญาณค่อยๆแง้มออก

จูนจิ่วได้ยินเสียงที่ผู้คนต่างตกตะลึง คิดไม่ถึงเลยว่าทางเข้าของเขตลับเทียนอู่ แท้จริงแล้วมันอยู่บน ลานฝึกวิทยายุทธเฉียนคุนนี่เอง! ชิงหยู่: “เอาล่ะ! เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา จะมีเวลา 10 วันในเขตลับอู่จง เมื่อครบ 10 วันแล้ว ทุกๆคนจักถูกถอนออกมา เพื่อเป็นการยุติการแข่งขันโดยไม่คำนึงถึงผลแพ้ชนะใดๆ และแน่นอนว่าถ้าจบการแข่งขันได้แล้ว ก็สามารถออกมาก่อนได้”

จูนจิ่วลุกขึ้นพลางมองไปทางโม่อู๋เยว่ “อย่างนั้นข้าไปล่ะ!”

“ข้าจะคอยดูเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์เอง” โม่อู๋เยว่ยกริมฝีปากของเขา เสียงหัวเราะอย่างวิญญาณร้ายนั้น น่าดึงดูดจนแทบจะกลืนกินลมหายใจของฝูงชนรอบๆไป

“เจ้าค่ะ”

จูนจิ่วหันตัวไป เสี่ยวอู่ก็ตามหลังนางมา มีสาวกแห่งสำนักเทียนอู่จงเข้าร่วมการแข่งขันถึง 20 คน พวกเขาพากันเดินเรียงตามหลังจูนจิ่ว หวางฉี่อ๋างเองก็อยู่ในขบวนด้วยเช่นกัน เขามองดูจูนจิ่วด้วยแววตาที่ชื่นชม พลางกล่าวขึ้นว่า: “อาเจ็กเสี่ยวช่วย สู้ๆ! อาเจ็กเสี่ยวช่วยต้องชนะ!”

“อาเจ็กเสี่ยวช่วยสู้ๆ! อาเจ็กเสี่ยวช่วยเป็นที่หนึ่ง!” สาวกแห่งสำนักเทียนอู่จงพากันโห่ร้องเป็นเสียงเดียวกันดั่งเสียงฟ้าร้อง ที่กึกก้องดังสนั่น ฝูงชนในสนามได้ยินเสียงโห่ร้องก็ต่างหวาดหวั่นไร้ชีวิตชีวา สำนักเทียนอู่จงนี่เป็นบ้าอะไรกันนักกันหนา?

โห่คำรามไม่จบไม่สิ้น เสียงสูงขึ้นแล้วสูงเล่า จนสถานที่ที่กำลังโห่ร้องแทบจะแตกร้าวเป็นเสี่ยงๆ จูนจิ่วขมวดคิ้ว พลางยกมือขึ้นอย่างช่วยไม่ได้

เมื่อเห็นภาพนี้ เหล่าสาวกทั้งสี่สำนักก็มีสีหน้าพะอืดพะอมกันไปหมด สาวกที่ไม่เข้าร่วมการแข่งขันพาให้กำลังใจจูนจิ่วก็น่ารำคาญพอแล้ว สาวกที่เข้าร่วมก็ยังมาให้กำลังใจจูนจิ่วอีก พวกเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะลงแข่งเพื่อแย่งชิงตำแหน่ง สำนักเทียนอู่จงช่างแปลกคนกันยิ่งนัก! แต่เหตุใดกัน พวกเขาถึงอดที่จะอิจฉาไม่ได้เลย?