บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 257

บทที่ 257 ข้าไม่ใช่นายน้อยกองทัพเย่สิง

“อู๋เยว่!” จูนจิ่วเงยหน้าขึ้นด้วยความหงุดหงิด นางเอื้อมมือลูบจมูก ทรวงอกของโม่อู๋เยว่หาใช้ทรวงอกของหญิงสาวไม่ มิได้นุ่มนิ่มเลยสักนิด แข็งโป๊กมีแต่กล้ามเนื้อ

มือข้างหนึ่งยื่นมากุมมือที่ลูบจมูกของจูนจิ่วเอาไว้ อึ้งงันเล็กน้อย ดวงหน้าทรงเสน่ห์ของโม่อู๋เยว่เข้าใกล้อย่างไม่มีลิมิต ริมฝีปากเรียวบางของเขาเป่าลมหวิวๆ พัดบนจมูกงามจองจูนจิ่ว “เจ็บหรือ?”

“ไม่เจ็บ!” ข้าไม่ได้ทำจากกระจกแก้วเสียหน่อย” จูนจิ่วผลักโม่อู๋เยว่ออกด้วยสีหน้านิ่งเรียบ อย่างไรก็ตามนางลืมไปเลยว่าตอนนี้ไม่ได้อยู่บนพื้น ขาเหยียบบนห้วงอากาศแล้วก็ถูกโม่อู๋เยว่โอบเข้าสู้อ้อมอกอีกครั้ง โอบรอบจูนจิ่วอย่างเผ็ดร้อนและเอาแต่ใจ ช่วงระหว่างลมหายใจล้วนเป็นกลิ่นหายของโม่อู๋เยว่

โม่อู๋เยว่กล่าว “เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ไม่ได้มาชมลานฝึกวิทยายุทธ์เฉียนคุนหรอกหรือ? เจ้าดู”

เมื่อได้ยินจูนจิ่วพลันเงยหน้า เห็นเพียงแต่ว่านางยืนบนยอดไม้ที่สูงชัน ก้มหน้าก็มองเห็นสถานการณ์ในลานฝึกวทยายุทธ์เฉียนคุนได้ชัดเจน การมองครั้งนี้ จูนจิ่วขมวดมุ่นหัวคิ้วแน่น

ในลานฝึกวิทยายุทธ์เฉียนคุนทุกหย่อมหญ้าคือเลือดสดและซากศพ ทหารหน่วยกล้าตายเทียนฉิวคร้านจะเก็บกวาดลาน จึงแบ่งคนที่มาชมการแข่งขัน กับคนของสำนักทั้งห้าออกเป็นสองกลุ่ม ผสมปนเปเข้ากับซากศพ ไม่ใช่ว่ายังมีทหารหน่วยกล้าตายเทียนฉิวเข้ามาในกลุ่มฝูงชนแล้วลากถูกตัวคนออกไปตามอัธยาศัย เสียงร้องโหยหวน เสียงร้องขอชีวิตและเสียงร่ำไห้ก็ลอยมาจากที่นี่ด้วย

สถานการณ์ของลานฝึกวิทยายุทธ์เฉียนคุนย่ำแย่ยิ่งนัก!

จูนจิ่วกล่าว “พวกเขาควบคุมลานฝึกวิทยายุทธ์เฉียนคุนตั้งแต่เมื่อไร”

“ตอนที่พวกเจ้าประชันศึกกันที่เขตลับเทียนอู่ เทียนฉิวแฝงเข้ามาปิดล้อมลานฝึก ส่วนกองทัพเย่สองที่แม่นางจูนเหลือทิ้งไว้ก็อ่อนแอเกินไป ขนาดการซุ่มโจมตีของพวกมดยังต้านไม่อยู่” หากไม่ใช่เพราะจูนจิ่วเป็นนายน้อยของกองทัพเย่สิง โม่อู๋เยว่คงไม่อ้อมค้อมเช่นนี้ เขาคงวิจารณ์ตรงๆ ว่าเหมือนพวกไร้ค่าไม่มีผิด!

ถึงรู้ว่าเทียนฉิวแกร่งมาก แต่ได้เห็นกับตาว่าลานฝึกวิทยายุทธ์เฉียนคุนทรุดฮวบลงไปทั้งที่ยังไม่สามารถตอบโต้กลับได้เลย การเปรียบเทียบยิ่งเป็นที่ประจักษ์ง่ายขึ้น

ความต่างเช่นนี้ จูนจิ่วกลับไม่ได้รู้สึกสะพรึงกลัวและกริ่งเกรงแต่อย่างใด กลับกันเส้นเลือดกลับเดือดพล่าน อยากลองประชันกันเสียหน่อย! พวกอ่อนแอไม่มีความรู้สึก มีแต่ผู้แข็งแกร่งเท่านั้นจึงมีคุณสมบัติกระตุ้นความสนใจของนางได้ PK เทียนฉิว ใครแพ้ใครชนะ?

จูนจิ่วมองรอบๆ ลานฝึกวิทยายุทธ์เฉียนคุนหนึ่งเที่ยว นางหรี่ตาลงอย่างเย็นชา “ศิษย์พี่และพวกท่านเหอเล่า?”

บนลานฝึกวิทยายุทธ์เฉียนคุน คนอื่นๆ ของสี่สำนักอยู่กันหมด แต่สำนักเทียนอู่จงดันเหลือแต่บรรดาศิษย์เท่านั้น ชิงหยู่และพวกท่านอาวุโสไม่เห็นเลยสักคน ส่วนลึกในใจของจูนจิ่วมีลางสังหรณ์ไม่ดีวูบหนึ่ง

“พวกเขาถูกเทียนฉิวนำตัวไปแล้ว เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์อยากไปดูหรือไม่ จูนหยูนเสวี่ยก็อยู่ที่นั่น” โม่อู๋เยว่ก้มหน้าทอดมองจูนจิ่ว นัยน์ตามีเพียงเงาสะท้อนของนางคนเดียว

ในสายตาของเขาคนอื่นๆ ก็ไม่พ้นเป็นแค่พวกมดต่ำต้อย เป็นหรือตาย ล้วนไม่มีคุณสมบัติทำให้เขาลดเกียรติชายตาแล หรือแม้แต่เข้าไปสะเออะ เว้นเสียแต่เป็นคำร้องขอของจูนจิ่ว

“ดี” จูนจิ่วพยักหน้า

นางมาก็เพื่อตามหาชิงหยู่และพวกของจูนหยูนเสวี่ย ส่วนลานฝึกวิทยายุทธ์เฉียนคุนนอกจากศิษย์สำนักเทียนอู่จงและหยูนจ้งจิ่นแล้ว ก็ไม่มีใครให้นางต้องสนใจอีกเลย อย่างไรก็ตามยางเพิ่งพยักหน้า แทบเท้าก็มีเสียงร้องเหมียวๆ ประท้วงของเสี่ยวอู่ดังลอยมา

ต้นไม้นี้สูงเกินไป แล้วเสี่ยวอู่ก็ไม่กล้าออกแรงมากจนดึงความสนใจของทหารหน่วยกล้าตายเทียนฉิวด้วย ได้แต่ปีนต้วมเตี้ยมขึ้นมา กว่าจะขึ้นมาได้ก็แสนยากลำบากจูนจิ่วกลับคิดจะไปเสียแล้ว เสี่ยวอู่อยากร้องนัก

กระตุกมุมปากมองไปทางเสี่ยวอู๋ จูนจิ่วเปิดอ้าอ้อมอกโอบกอด “เจ้าขี้เกียจ มาเร็วข้าจะอุ้มเจ้าลงไป”

“เหมียว” นัยน์ตาวิฬารของเสี่ยวอู่วาววับ ถลาขึ้นมาอย่างปลื้มปริ่ม นั่งอยู่ในอ้อมแขนของจูนจิ่ว เสี่ยวอู่ยังทำสายตายั่วยุได้ใจใส่โม่อู่เยว่อีกด้วย