บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 26

บทที่26กล้าหรือไม่กล้ามาพนันหินกับข้า

จูนจิ่วเงยหน้าขึ้นมองเห็นจูนหวั่นเอ๋อร์พาจูนเหลยพุ่งตรงมาเต็มไปด้วยความโมโหโทโสสายตาที่จับจ้องมองมาเต็มไปด้วยความอาฆาตมาดร้ายเกลียดชังนางเสียจนแทบอยากจะจับมาฉีกให้เป็นชิ้นๆ

เสี่ยวอู่คำรามพร้อมกับเบิกตาจ้องมองจูนหวั่นเอ๋อร์แยกเขี้ยวเห็นฟัน“เจ้านายนังผู้หญิงสารเลวนั่นกลับมาสร้างเรื่องให้กับท่านอีกแล้ว”

“นังแพศยา”จูนหวั่นเอ๋อร์ถลึงตามองจูนจิ่ว

หยูนเฉียวขมวดคิ้วเป็มปมขวางจูนหวั่นเอ๋อร์ที่ยืนเบื้องหน้าเอาไว้“เจ้าเป็นใครเหตุใดจึงกล่าวเรียกแม่นางจูนอย่างไม่มีมารยาทเช่นนี้”

“เจ้าอีกแล้ว……”จูนหวั่นเอ๋อร์คิดอยากจะสั่งสอนให้จูนจิ่วต้องเข็ดหลาบสักหน่อยกล้าดูหมิ่นนาง！หากนี่ไม่ใช่งานชมหินเห็นทีนางจะต้องฉีกปากของนางสับแขนของนางออกเป็นชิ้นๆ

เงยหน้ามองเห็นหยูนเฉียวจูนหวั่นเอ๋อร์มองอย่างไม่อยากเชื่อในสายตาด้านหลังจูนเหลยเองก็ถึงกับสูดลมหายใจเข้าลึกๆ“คุณชายหยูนรองท่านมาทำอะไรที่นี่”

หยูนเฉียวคุณชายรองผู้เป็นบุตรอันชอบธรรมเกิดจากนายหญิงของตระกูลหยูนเจ็บออดๆแอดๆมาโดยตลอดน้อยนักที่จะปรากฏตัวให้ใครเห็นแต่จูนเหลยเคยพบเห็นกับหยูนเฉียวมาก่อนดังนั้นอดไม่ได้ที่จะตกอกตกใจ

คุณชายรองแห่งตระกูลหยูนท่านมาถึงที่ห่างไกลกันดารของเมืองเฟิงหลัวได้อย่างไรกัน

”

ดูจากท่าทีแล้วหยูนเฉียวเองก็หาได้รู้จักสองคนผู้นี้ไม่เขาออกโรงปกป้องจูนจิ่วอยู่ด้านหน้า“พวกเจ้าต้องขอโทษต่อสหายของข้า”

“ขอโทษ？”จูนหวั่นเอ๋อร์ถามขึ้นด้วยเสียงแหลมสูง

นางมองไปที่จูนจิ่วด้วยความเคียดแค้นขอโทษ？ไม่มีวันเสียหรอก！

จูนหวั่นเอ๋อร์กล่าวขึ้นอย่างประสงค์ร้าย“คุณชายรองแห่งตระกูลหยูนนังแพศยาผู้นี้เป็นคนทำลายดูหมิ่นเกียรติข้าเมื่อสักครู่ที่ปากทางเข้าการกระทำต่ำทรามชั่วช้าท่านนับว่านางเป็นสหายของท่านอย่างนั้นหรือท่านกำลังถูกนางหลอก”

จูนเหลยค่อนข้างยำเกรงต่อสถานะของหยูนเฉียวยืนอยู่ข้างกายโดยไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรขึ้น

“คุณชายรองแห่งตระกูลหยูนข้าคือคุณหนูบ้านรองแห่งตระกูลจูนข้าไม่ได้คิดจะล้อเล่นกับท่านทางที่ดีท่านควรจะอยู่ห่างๆนังแพศยาที่ร้ายกาจผู้นี้ไว้หลีกให้พ้นเงื้อมมือของนางทองที่นางเพิ่งถืออยู่เมื่อครู่บางทีอาจจะเป็นของคุณชายรองแห่งตระกูลหยูนที่นางแอบขโมยไปก็เป็นได้”