บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 27

บทที่27คุกเข่าขอโทษเสีย

มีคนคิดอยากจะพนันหิน！

เมื่อได้ยินถึงข่าวนี้ผู้คนต่างก็พากันตื่นเต้นค่อยๆรวมตัวตีวงล้อมกันเข้ามาหากจะพูดถึงงานชมหินแล้วสิ่งที่เร้าใจที่สุดเห็นจะหนีไม่พ้นพนันหิน！

“นั่นมันคุณหนูจูนหวั่นเอ๋อร์ไม่ใช่หรือไงกันน่ะ”

“นางเป็นถึงบุตรีของตระกูลจูนแห่งเมืองเฟิงหลัวได้ข่าวมาว่านางเป็นนักจิตชั้นสองอนาคตไปได้ไกล”

“คนที่จะมาแข่งพนันหินกับนางเป็นใครกัน？หืมมก็แค่สาวน้อยคนหนึ่งเท่านั้นยังมีหน้ากล้ามาลงแข่งพนันหินกับคุณหนูจูนหวั่นเอ๋อร์หาเรื่องอับอายขายขี้หน้าแท้ๆ”

เมื่อมองเห็นผู้คนที่พากันล้อมวงเข้ามาต่างพากันชื่นชมยกย่องตัวเองและพากันหัวเราะอย่างดูถูกต่อจูนจิ่วริมฝีปากที่แต่งแต้มไปด้วยสีแดงชาดของจูนหวั่นเอ๋อร์ก็ค่อยๆเผยอฉีกยิ้มขึ้นนางมองไปที่จูนจิ่วด้วยความเคียดแค้นนัยน์ตาเปล่งประกายแฝงไว้ไปด้วยความร้ายกาจและความตื่นเต้นอย่างคันไม้คันมือ

ตอบรับคำท้าก็ดีแล้วตอบรับคำท้าของนางอย่างนี้สินางถึงจะสามารถสั่งสอนให้นังหญิงชั่วคนนี้ได้ลิ้มรสของความพ่ายแพ้ให้นางได้ชดใช้ในสิ่งที่นางก่อเอาไว้！

ยืดอกตั้งตรงท่าทีของจูนหวั่นเอ๋อร์ดูหยิ่งผยอง“เจ้ากับข้าแต่ละคนต่างก็เลือกหินดิบออกมาใครที่สามารถเป็นผู้เปิดหินทิพย์ออกมาได้คนนั้นคือผู้ชนะหากเจ้าเป็นฝ่ายพ่ายแพ้เจ้าจะต้องคุกเข่าลงที่พื้นให้กับข้าเริ่มตั้งแต่ตรงนี้เดินไปตามทางที่จะขึ้นเขาและในตอนที่เจ้ากำลังปีนเจ้าจะต้องเอ่ยปากขอโทษข้าไปด้วย”

“เจ้า！”หยูนเฉียวขมวดคิ้วในทันใด

ข้อตกลงในการพนันครั้งนี้มันช่างร้ายกาจเกินไปแล้ว！คุณหนูจูนผู้นี้เห็นได้ชัดว่ากำลังจงใจอยากที่จะดูหมิ่นดูแคลนทำความเดือดร้อนให้แก่แม่นางจูนหยูนเฉียวกำลังอยากจะอ้าปากขึ้นทักท้วงเอาไว้แต่จูนจิ่วกลับยกมือห้ามเขาเอาไว้เสียก่อน

“แม่นางน้อยเจ้าเองคงไม่ได้กำลังกลัวและคิดจะปฏิเสธการแข่งพนันหินอยู่หรอกใช่ไหม”จูนหวั่นเอ๋อร์คิดอยากจะพูดจาดูถูกเสียดสีเพื่อหวังให้จูนจิ่วตกปากรับคำแต่ผลที่ได้ก็คือบทพูดยาวเหยียดที่คิดว่าจะเอาไว้ถากถางดูถูกยังไม่ทันได้หลุดออกมาจากปากสักคำจูนจิ่วกลับตอบขึ้นอย่างราบเรียบเพียงคำเดียวว่า“ได้”ซึ่งหยุดคำพูดของนางที่คิดจะพูดลงทั้งหมด

จูนจิ่วชายหางตามองที่จูนหวั่นเอ๋อร์“ถ้าเช่นนั้นก็เหมือนกันหากเจ้าแพ้เจ้าก็ต้องทำตามที่ว่านี้เหมือนกัน”

“แพ้？ไม่มีวันเสียหรอก！”จูนหวั่นเอ๋อร์แสดงท่าทีออกมาอย่างหยิ่งจองหองนางมองไปที่จูนจิ่วอย่างดูถูก“แม่นางเจ้ารอคุกเข่าขอโทษข้าได้เลย！”

เมื่อพูดเสร็จจูนหวั่นเอ๋อร์หมุนตัวพร้อมกับจูนเหลยพากันออกไปสรรหาคัดเลือกหินดิบ