บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 30
สรุปบท บทที่30พวกเขารนหาที่ตายถ้าอย่างนั้นจงสนองให้พวกเขาสมปรารถนา: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
ตอน บทที่30พวกเขารนหาที่ตายถ้าอย่างนั้นจงสนองให้พวกเขาสมปรารถนา จาก บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่30พวกเขารนหาที่ตายถ้าอย่างนั้นจงสนองให้พวกเขาสมปรารถนา คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ ที่เขียนโดย ต้าวเมียวเมียว เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
บทที่30พวกเขารนหาที่ตายถ้าอย่างนั้นจงสนองให้พวกเขาสมปรารถนา
“จูนหวั่นเอ๋อร์เจ้าอยากจะเป็นคนคุกเข่าไปตามทางปีนขึ้นเขาหรืออยากจะให้ข้าเป็นคนช่วย？”
เมื่อต้องสบตาตรงๆกับจูนจิ่วจูนหวั่นเอ๋อร์ก็ตัวสั่นสะท้าน
นางเชื่อว่าหากนางไม่ปฏิบัติตามจูนจิ่วจะต้องลงมือกับนางเป็นแน่！ฟันสบกัดกรามแน่นกรอดจูนหวั่นเอ๋อร์โกรธเสียจนตัวสั่นเทิ้ม“ข้าเอง！นังคนชั้นต่ำแค้นครั้งนี้ข้าคุณหนูผู้นี้จำเอาไว้ใส่ใจวันนี้ถูกหยามเกียรติคุณหนูผู้นี้จะต้องเอาคืนให้ยิ่งสาสม！อย่าให้ข้าจับเจ้าได้นะไม่เช่นนั้นข้าจะไม่มีวันไว้ชีวิตให้กับเจ้า”
“ขู่？”
จูนจิ่วเลิกคิ้วขึ้นมองตอบอย่างดูแคลน
จูนหวั่นเอ๋อร์ยอมที่จะรับผลของการคุกเข่าไปตลอดทางที่ปีนขึ้นเขาผลคือตอนนี้ร่างกายสามารถขยับเขยื้อนได้แล้วตอนนางอยากจะลุกขึ้นยืนแต่กลับทำไม่ได้นี่มันปีศาจร้ายชัดๆ！จูนหวั่นเอ๋อร์อดที่จะสงสัยไม่ได้ว่านังผู้หญิงชั่วคนนั้นแท้จริงแล้วหรือนางคือแม่มดที่สาปใส่นางกันแน่
มองดูใบหน้าอันบูดเบี้ยวของจูนหวั่นเอ๋อร์ที่กำลังออกไปปีนจูนจิ่วสำทับขึ้นอีก“เจ้าลืมขอโทษ”
“อื้ม！”จูนหวั่นเอ๋อร์โมโหจนส่งเสียงดังตอบน้ำเสียงเต็มไปด้วยความเคียดแค้น“ขอโทษ！”
“ขอโทษ！”
“ขอโทษ……”
ทุกครั้งที่เปล่งคำขอโทษออกมาน้ำเสียงเต็มไปด้วยอารมณ์ชิงชังและหวังจะประหัตประหารให้ตายนางจะต้องเอามีดมาชำแหละนางออกเป็นชิ้นๆ！
จูนหวั่นเอ๋อร์ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าในครั้งนี้จะเป็นตัวนางเองที่เป็นคนหาความเดือดร้อนใส่ตัว！ตัวเองคิดอยากจะดูถูกเหยียบย่ำจูนจิ่วลงพนันกับจูนจิ่วกลับได้รับผลกรรมความชั่วเหล่านั้นคืนสนอง
รอให้นางปีนมาถึงทางเข้างานชมหินร่างกายก็สามารถขยับได้แล้วนางลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วสายตาอาฆาตแค้นมองไปยังผู้คนที่อยู่โดยรอบ“อยากจะดูอะไรกันนักหนา！หากยังมองกันอีกข้าคุณหนูผู้นี้จะไปควักลูกตาของพวกเจ้าออกมาให้หมด”
ชิ้ง！
จูนหวั่นเอ๋อร์หยิบดาบออกมาพุ่งตรงเข้าไปที่งานชมหิน“นังหญิงใจชั่วข้าจะฆ่าเจ้า！”
แต่ทว่าจูนจิ่วได้ออกจากงานไปตั้งนานแล้ว
ไม่ไปหรือว่าจะรอประลองฝีมือกับจูนหวั่นเอ๋อร์ดี？จูนจิ่วหรี่ตาลงตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่จะประลองมือกับจูนหวั่นเอ๋อร์รอให้จูนหวั่นเอ๋อร์โกรธจนแทบจะกระอักเลือดเสียก่อนรออีกสักเพลาแล้วกัน
ออกจากงานชมหินกลับมาที่เมืองเฟิงหลัวจูนจิ่วก็แยกกับหยูนเฉียว“ถ้าอย่างนั้นก็ลากันตรงนี้เถิด”
มุมปากงอขึ้นเล็กน้อยจูนจิ่วค่อยๆสางขนให้กับเสี่ยวอู่นางเอ่ยปากขึ้น“รวดเร็วมากจวนจูนกำลังจะครึกครื้นกันอีกแล้วนั่นถึงจะนับว่าเป็นฉากใหญ่ครั้งสำคัญ”
ปี้หลั๋วไม่ได้ตอบใดๆทำเพียงแค่นิ่งเงียบและฟังตามเท่านั้น
ทว่าจูนจิ่วเองก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะพูดให้นางฟังเสี่ยวอู่เงยหน้าขึ้น“เจ้านายต้องทำอย่างไรกันหรือ”
“พวกเขารนหาที่ตายข้าจะสนองให้พวกเขาสมปรารถนา”
นางกำลังพลิกเล่นหินทิพย์บนฝ่ามือไปมาริมฝีปากกระตุกยิ้มที่อันตรายและแสนเยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง“นี่ก็ถึงเวลาที่ออกจากบ้านรองกลับไปร่วมงานบ้านใหญ่ก็ต้องแพรวพราวไปด้วยเล่ห์กลเหมือนงูสารพัดพิษ”
เมืองเฟิงหลัวไม่มีอะไรที่มีค่าพอที่จะหยุดยั้งทำให้นางเสียเวลาได้อีกต่อไป
ตามหลังนางจูนหวั่นเอ๋อร์และจูนเหลยเดินทางมาถึงจวนจูนได้ช้าไปอีกก้าวการกลับมาของทั้งสองคนได้นำพายุห่าฝนครั้งใหญ่มาให้กับจวนจูนด้วย
จูนหวั่นเอ๋อร์โมโหจนเดือดพล่านต้องสังหารจูนจิ่วให้ได้เสียก่อน！จากนั้นค่อยตามจับนังสารเลวแล้วฉีกนางให้แหลกเป็นชิ้น！
จูนจิ่ว：เฝ้ารอคอยอยากดูสีหน้าของจูนหวั่นเอ๋อร์เมื่อได้พบกับนาง
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
หนังสือยังไม่จบ ไม่อัปต่อแล้วเรอค่ะ...